You Is MinE [ IพSาะuาย.Iป็uขoJฉัu ]

ลำดับตอนที่ #7 : Part 7 : 0-2008-19-03-3-7

แกร๊ก...
ประตูถูกเปิดออก
คิบอมเดินมานั่งลงบนเตียงกว้าง
ฮยอกแจยังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง
ร่างสูงยิ้มด้วยความเอ็นดู แล้วก้มลงไปจูบที่เปลือกตาสวยนั้น
ทำให้ฮยอกแจรู้สึกตัวและลืมตาตื่นขึ้นแล้วมองคิบอมนิ่ง...

"เฮ้ย!!!" ฮยอกแจร้องเสียงหลงเมื่อรวบรวมสติได้
"ร้องอย่างกับเห็นผี"
ยิ่งกว่าผีอีกน่ะสิ ฮยอกแจคิด
"อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงไปข้างล่าง
วันนี้ฉันจะพานายไปซื้อของที่จำเป็น"
พูดจบคิบอมก็เดินออกไปทันที
ฮยอกแจเบ้หน้า

...........................

รถสีดำแล่นมาจอดที่ลานจอดรถที่ถูกจัดไว้ง่ายๆ

คิบอมถอนหายใจเล็กน้อย
ก่อนหน้าเขาขับไปที่ห้างใหญ่แล้วพาร่างบางไปเดินซื้อเสื้อผ้า
แต่ฮยอกแจจับเสื้อไปเพียงแค่ตัวเดียวเท่านั้น
เมื่อเห็ราคาก็แทบจะโยนมันทิ้ง
เพราะตัวศูนย์ที่อยู่ข้างหลังมีถึง7ตัว
ทำให้ฮยอกแจซื้อเพียงของใช้ส่วนตัวเล็กน้อย กางเกงชั้นใน
และเสื้อที่จับไปแค่ตัวเดียวที่มาจากห้าง
แล้วบอกให้คิบอมขับรถมาจอดใกล้ๆถนนเส้นหนึ่ง
ที่มีร้านเสื้อผ้าเรียงยาวตลอดสาย

ฮยอกแจเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าตามร้านต่างๆ
ด้วยความเคยชินและมันส์มือ
ชอบตัวไหน ก็เอาตัวนั้นแหละ ไหนๆก็มีคนจ่ายให้

เมื่อซื้อเสื้อผ้าเสร็จ
ฮยอกแจก็เดินไปที่ร้านเครื่องประดับ
พร้อมกับเมียงมองไปที่แหวนเรียบๆวงหนึ่งด้วยความสนใจ
แล้วผละไปดูอย่างอื่นต่อ

คิบอมที่เดินตามมานั้นไปสะดุดตากับสร้อยเงิน
ที่มีจี้ตัว K ฝังพลอยตรงมุมเล็กๆอยู่ด้วยความสนใจ

ไม่นานนักทั้งคู่ก็กลัมาที่รถ
ฮยอกแจถอนหายใจเล็กน้อย
เหมือนเสียดายอะไรบางอย่าง
"ถอนหายใจทำไม อยากได้อะไรแล้วไม่ได้ซื้อหรือไง"
"เออ..คือ ก็ไม่เชิง" ฮยอกแจตอบ
คิบอมไม่ได้สนใจแล้วขับรถกลับบ้านทันที

...........................................

เมื่อมาถึงบ้าน
ฮยอกแจก็คว้าถุงข้าวของที่ซื้อมาขึ้นไปที่ห้องทันที

ก๊อกๆ..
ร่างเล็กโผล่มาเปิดประตู
คิบอมยืนนิ่งอยู่ด้านนอก
"เปิดสิ"
"อ่า...." ฮยอกแจอึกอัก
คิบอมออกแรงดันประตูให้เปิดออก แล้วเดินดุ่มๆเข้าไป
ทำให้ฮยอกแจต้องถอยหลังหนีอย่างรวดเร็ว
"หันหลังสิ"
"หะ!! ครับ??"
"หันหลัง" คิบอมสั่ง
ฮยอกแจหันหลังให้คิบอมงงๆ
สร้อยที่มีจี้ตัว K ถูกพาดลงบนคอเนียน
"ห้ามถอดเชียวนะ" ร่างสูงสั่งอีกครั้ง แล้วเอาถุงเล็กๆอีกอันยื่นให้ฮยอกแจ
"ฉันเห็นนายยืนจ้องมันอยู่ตั้งนาน"พูดจบก็เดินออกไปทันที

ฮยอกแจเทสิ่งที่อยู่ในถุงออกมา
แหวนสีเงินหล่นลงมาในมือ
ร่างบางยิ้มกว้างแล้วมองประตูที่ปิดสนิท
ใจดีกับเค้าก็เป็นด้วย...

.......................................

รถสปอร์ตเปิดระทุนสีแดงสด
มาจอดเทียบที่หน้าอพาร์ทเม้นท์เล็กๆ

"อ๊า~ อย่านะครับ นั้นไม่ใช่ของผม
อ๊ะ! อย่าโยนมัน!! ได้โปรดล่ะ ผมของร้อง
พี่ครับ!!!! อย่าทำอย่างนั้นสิ!!" เสียงโวยวายของใครบางคนดังขึ้น
คยูฮยอนที่เพิ่งก้าวลงจากรถเงยหน้าขึ้นไปมอง

ซองมินพยายามรั้งแขนของชายแก่คนหนึ่ง
ที่สั่งให้ชายอีกหลายคนยกข้าวของออกจากห้อง
"ได้โปรดเถอะครับ ขอเวลาให้ผมอีกอาทิตย์นึงก็ยังดีนะ
แล้วผมจะย้ายออกไปทันทีพร้อมกับข้าวของทั้งหมดเลย"
"ไม่ได้หรอก..ฉันรับปากเค้าไปแล้ว"
"แล้วผมจะไปอยู่ไหนล่ะไหนจะข้าวของอีก นะๆ ได้โปรดเถอะ
เงินที่คืนมาผมยังไม่เอาก็ได้นะ ผมให้ลุงก็ได้
แต่ขอเวลาให้ผมได้หาที่อยู่ให้ได้ก่อนนะ"
"ไม่ได้!!" ชายแก่ปฎิเสธซองมินอย่างไร้เยื่อใย

คยูฮยอนเดินเข้ามาหาร่างอวบที่พยายามอ้อนวอน
"ซองมิน.... มีอะไรรึเปล่า"
"คุณคยูฮยอน!! เอ่อ.. คือว่า.."
"ของพวกนี้ ของซองมินเหรอ"
"ก็ใช่ครับ" ซองมินรับเสียงอ่อย
คยูฮยอนถอนหายใจเล็กน้อย มาถูกเวลาสินะ
เขาเงยหน้าขึ้นมองชายแก่ด้วยสายตาเย็นชา
"ลุง.. สั่งให้ไอ้พวกนี้วางของทั้งหมดลง....ดีๆ"
คยูฮยอนสั่งเสียงเรยบ
"คงไม่ได้หรอก ฉะ....ผมต้องเอาของออกไปจากห้องนี้ให้หมด
ภายในวันนี้ ไม่งั้นผมตายแน่" ชายแก่พูดสั่นๆ
"ผมให้ลุง 2000000 วอน สั่งให้ไอ้พวกนี้วางของลงให้หมด
เดี๋ยวคนของผมจะมาจัดการต่อเอง"
"เฮ้ย!! วางของลงให้หมด อย่าให้เป็นรอยแม้แต่ชิ้นเดียวเลยนะเว้ย!!!"
ชายแก่ตะโกนสั่ง ทุกคนวางของลงอย่างระมัดระวัง
"ไปไหนก็ไป อ้อ!" คยูฮยอนคว้าสมุดเช็คในกระเป๋าเสื้อออกมา
แล้วเซ็นลวกๆก่อนจะส่งให้ชายแก่ไป
"ขอบคุณมากนะครับคุณชาย ผมขอกุญแจห้องด้วยครับ
แล้วอีกประมาณ 3ชั่วโมงผมจะกลับมาปิดห้องนะครับ"
ชายแก่พูดอย่างนอบน้อม พร้อมกับแบมือของกุญแจห้องจากซองมิน

ซองมินถอดหายใจเฮือก
ก่อนจะยอมตัดใจยื่นกุญแจห้องให้
แล้วชายแก่พร้อมกับพรรคพวกก็เดินออกไป

"ขอบคุณนะครับ" ซองมินหันกลับมาเอ่ยขอบคุณคยูฮยอน
"แล้วจะไปอยู่ไหนเหรอครับ"
"ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันครับ"
"งั้นไปอยูที่บ้านผมก่อนแล้วกัน"
"เอ๋?? ตะ..แต่ว่า ของพวกนี้.."
"ไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการให้ได้"
พูดจบร่างสูงก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.ออกทันที
"ฮัลโหล มาที่อพาร์ทเม้นท์ที่อยู่ถัดจากตึกคอนเวียร์มประมาณ 500 เมตรนะ"
"ไม่ดีมั้งครับ" ซองมินพูดเมื่อคยูฮยอนวางหู
"ไม่เป็นไรครับ ที่บ้านผมมีห้องว่างเยอะแยะ
เพราะงั้นไม่มีปัญหาครับ"

ไม่นานนักพนักงานขนส่งที่คยูฮยอนเรียกมาก็มาถึง
ทั้งหมดยกของขึ้นรถอย่างเรียบร้อย
"ซองมิน ไปขึ้นรถผมเถอะ" ซองมินเดินตามคยูฮยอนมาที่รถ
ร่างสูงขับรถมาจนถึงบ้านหลังใหญ่

"วันนี้กลับเร็วจังนะคะคุณชาย"
เสียงหวานเอ่ยทักทายเมื่อคยูฮยอนและซองมินก้าวเข้ามาในบ้าน
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง
"อ่า.....คุณแทยอน" คยูฮยอนส่งยิ้มแหยๆให้

แทยอนคือเลขาส่วนตัวของเขา และยังเป็นคนคอยดูแล
ที่ฮีบยอน ลูกพี่ลูกน้องที่คยูฮยอนนับถือมากที่สุดส่งมาให้

"สวัสดีครับ" ซองมินเอ่ยขึ้นเบาๆ
"สวัสดีค่ะ" แทยอนยิ้มรับคำทักทายแล้วหันไปพูดกับคยูฮยอน
"วันนี้มีเซ็นเอกสารอนุมัติการดำเนินงานในอาทิตย์หน้า
แต่ผู้บริหารกลับไม่อยู่ ฉันควรจะรายงานให้คุณฮีบยอนทราบว่าอะไรดีคะ"
แทยอนพูดแล้วยิ้มหวาน
"อ่า..อย่าบอกพี่นะ เดี๋ยวผมไปห้างเดี๋ยวนี้เลย
เออ...ฝากคุณดูแลซองมินด้วยแล้วกัน"
พูดจบ คยูฮยอนก็รีบเดินกลับที่รถแล้วขับออกไปทันที
ซองมินได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้แทยอน

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันคิมแทยอนไ
"เออ.... ผม.. อีซองมินครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" แทยอนยิ้มตอบ
ร้อยวันพันปี เจ้านายสุดหล่อของเธอ
ไม่เคยจะพาหนุ่มหรือสาวคนไหนเข้าบ้าน
ปกติจะจบที่คอนโดฯ หรือโรงแรมใกล้ๆ แล้วก็จบกันไป แต่คราวนี้มาแปลก...

//RRRRRRRR//
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แทยอนกดรับ
"คุณแทยอน ฝากบอกให้คนในบ้านจัดห้องให้ซองมินด้วย
เอาห้องข้างๆผมนะ แล้วก็ของทั้งหมดที่กำลังจะไปถึงน่ะ
จัดให้เรียบร้อยเลยด้วย แค่นี้แหละ" คยูฮยอนสั่งๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วรีบวางหูไป แทยอนยิ้มขำมองซองมินที่ยืนเอ๋ออยู่ตรงหน้า

"คุณซองมิน ทานอะไรมารึยังคะ"
"มะ..ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ"
จ๊อกกกกกก~~~...
เสียงท้องซองมินร้องประท้วงขึ้นมา
แทยอนหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเชิญให้ซองมินเดินตามมาที่ห้องอาหาร
แล้วบอกให้คนในบ้านจัดอาหารมาให้

ซองมินกินข้าวกับหมูทอดที่ทำขึ้นมาง่ายๆ
พลางแอบมองแทยอนที่นั่งจิบกาแฟอยู่ฝั่งตรงข้าม

"มีของมาส่งค่ะ" เด็กในบ้านเดินมาบอกแทยอน
หญิงสาววางถ้วยกาแฟลง
"คุณซองมินรอที่นี่ก่อนนะคะ"
"ครับ"
แทยอนเดินหายออกไปจากห้องอาหารพักใหญ่
ซองมินนั่งรอนิ่งสายตากวาดสำรวจไปทั่ว

"คุณซองมินคะ"
"ครับ?" ซองมินขานรับเสียงเรียก
"เชิญตามฉันมาทางนี้ค่ะ" ซองมินลุกเดินตามแทยอนมาเรื่อยๆ
ก่อนจะมาหยุดที่ประตูสีขาวบ้านหนึ่งที่ชั้น2
"นี่เป็นห้องของคุณล่ะ ข้าวของทั้งหมด
อยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว" แทยอนบอก แล้วเปิดประตูให้
"ขอบคุณครับ" ซอบมินก้มหัวให้แล้วเดินเข้าห้องไป

ข้าวของเครื่องใช้เกือบทั้งหมด
ถูกแพ็กใส่กล่องวางไว้อย่างเป็นระเบียบ
เฟอร์นิเจอร์ก็ถูกจัดวางเข้าที่เรยบร้อย
ซองมินนั่งลงแล้วเริ่มแกะของที่อยู่ในกล่องออกมาจัด


-- to be continued --

-----------------------------------------

ตอน 7 นี้ ไม่มี Nc เลย
เอาความหวานอยากเดียวเลย
อิอิ
จะเอาตอน 8 ลงตอนวันเกิดฮยอกแจอุปป้านะ
เอิ๊กๆ
อย่าลืมเม้นท์นะค๊าบ
ขอรูปด้วยเหมือนเดิม(โลภๆๆๆๆ 5555+)