คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สาวร้าย กะ นายDEVIL (ตอนพิเศษ)
"ตำนานอะไร - -???"
"ตำนานของซาตานกะ DEVILไง"
"เล่าให้ฟังหน่อยสิ"
"เรื่องมันมีอยู่ว่า..............."
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
"ฮัดเช้ย!!!!"
"เป็นหวัดเหรอ"
"ไม่นี้ สงสัยมีใครนินทา"
"ใครมากล้านินทาฝนด้วยเหรอ"
"เซน - -^"
"ล้อเล่นน้า^^"
หวัดดีค่ะทุกคน ^^ หวังว่าคงยังไม่ลืมชั้นนะ ชั้นชื่อฝนไง ตอนนี้ชั้นก็เรียนจบแล้วตอนแรกก็คิดว่าจะเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่ประเทศไทยหนะแหละ แต่พ่อดีว่าพ่อบอกให้มาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นแทน
"แล้วกว่าจะถึงที่โน่นอีกนานไหม"
"ไม่นานหรอกอีกประมาณ 3ชั่วโมงแหละ"
อ้อ...ชั้นพกอีตาเซนมาด้วยหละ O_- ที่จริงชั้นก็ไม่ได้กะจะพกเซนมาด้วยหรอก ถ้าเซนไม่มาได้ยินที่ชั้นคุยกับพ่อว่าจะมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ชั้นไม่แน่ใจเลยว่า 3เกลอเนี๊ยะมันจะนิสัยเหมือนกันหมดรึเปล่า (เซน จิน จุน) เพราะชั้นยังไม่เคยเห็นจินแย่งโทรศัพท์มือถือใครไปคุย
เซนมันเดินไปดึงโทรศัพท์มือถือชั้นไปแล้วคุยกับพ่อชั้น ก่อนมันจะหันกลับมาบอกว่า
"ชั้นจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นกับเธอ"
"ใครเป็นคนมารับเรา"
"คนรถบ้านชั้นหนะ ไม่ก็พี่เพชร หรือไม่ก็ยูกิ อ้า^O^ พูดถึงก็มาเลย ยูกิ!!!"
"นาโอมิ^O^" ยูกิวิ่งเข้ามากอดชั้น ชั้นกอดเขาตอบ
"อะโฮ ไม่เจอกันไม่นาน โตขึ้นอีกแล้วนะ"
"แล้วเมื่อไหร่นาโอมิจะสูงขึ้นหละ"
"ยูกิ!!! - -^"
"อะแฮ่ม..- -^^^^" ไอ้หยาชั้นลืมเซนไป
"เออ...ยูกิ นี่คือเซนเป็น."
"หวัดดี ผมเป็นแฟนฝนฮะ"
"อ้อ เหรอครับ ผมชื่อยูกิ เป็นเพื่อนสนิทของนาโอมิครับ (ไม่)ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ครับ ผมก็(ไม่)ยินดี(เลย)เช่นกัน"
เซนและยูกิค่อมหัวให้กันพอเป็นพิธี แต่ชั้นว่าสายตาที่ทั้งคู่ส่งให้กัน แบบว่า - -'''' ไม่ผ่านเลยเช่นกัน.
"แล้วพ่อหละยูกิ" ชั้นถามขึ้นเมื่อย่างเท้าเข้ามาในบ้าน
"ไปที่โรงงาน ท่านบอกว่าให้พานาโอมิไปที่ร้านโดฮุนในตอนเย็น"
"อืม..ขอบใจ บอกป้าเซรุไว้รึเปล่าว่าให้จัดห้องนอนไว้อีกห้องด้วย"
"เรียบร้อยแล้ว"
"งั้นฝากพาเซนไปที่ห้องด้วยนะยูกิ"
"ได้"
"ตอนนี้ก็ บ่าย3โมงกว่าแล้วเดี๋ยวพอถึงห้องก็จัดของให้เรียบร้อยแล้วก็อาบน้ำซะด้วยหละ....แล้ว.."
"บ่นเหมือนเป็นแม่ไปได้" ยูกิบ่นขึ้น อย่าคิดว่าชั้นไม่ได้ยินนะยะ - -***
" +++-_- เจอกันตอน 4โมงครึ่ง ยูกิ ช่วยเปลี่ยนเวลาที่นาฬิกาของเซนให้ด้วยนะ"
"จ๋า มาม่าซัง"
"ยูกิ!!!!! ปากหมา"
"ปากหมา??? - -??? คืออะไร" สะใจโว้ย^^
"เออ- -..ปากหมาคือ.."
"เซน - -++ "
"ห้องผมไปทางไหนครับ"
"อ้อ.. ตามมาทางนี้" ยูกิเดินนำเซนไป 2คนนี้ชักจะไว้ใจไม่ได้ ไม่กัดกันได้ก็ดี แต่ชั้นเชื่อว่าตอน 4โมงครึ่ง ชั้นคงเห็นไอ้ 2คนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่ๆ
16:30 น.
แล้วข้อสันนิฐานของชั้นก็ไม่ผิด เมื่อเห็น 2คนนั้นเดินคุยกันมาอย่างถูกคอ - -** เฮ้อออ........ ต่อไปก็ต้องรอดูพ่อชั้นสินะ คงเหลือแค่คนเดียวที่คงจะไม่มีทางเข้าข้างนาย
(หลังจากตรงนี้จะเปลี่ยนเป็นโหมดภาษาญี่ปุ่นแล้วนะ ตรงไหนเป็นภาษาไทยก็คิดกันเอาเองแล้วกันนะ ^^ :T.R.)
ในที่สุดเราก็มาถึงที่โดฮุนจนได้ ร้านโดฮุนที่จริงมันก็เป็นแค่ร้านเหล้าเล็กๆในซอกซอยส่วนหนึ่งของชินจุกุ(บอกก่อนนะว่าเป็นร้านที่สมมติขึ้น เดียวไปหากันมาจริงๆ โทกะจะซวย - -"" : T.R.)
ที่พ่อชอบร้านนี้เพราะบรรยากาศที่สบายๆ และที่สำคัญคือมันเป็นร้านของเพื่อนพ่อ (มันถึงได้สบายๆไงหละ - -*:T.R.) แต่ร้านมันเงียบไปหน่อยนะ ชั้นค่อยๆเปิดประตูเข้าไป เสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งตรงประตูดังเสียงใสเหมือนเดิม
"ขอโทษค่ะ"
"สงสัยปิดร้านเลี้ยงกันเลยมั้งนาโอมิ"
"มั้ง ขอโทษค่ะ"
ตึกๆๆๆๆๆ!!
"เออๆ.. โทษที นาโอมิ พอดีว่ากำลังวุ่นกันอยู่" คุณอิมายะวิ่งออกมาจากหลังร้าน
คุณอิมายะเป็นพนักงานของร้านนี้ เธอนิสัยดีและก็น่ารักมากๆด้วย
"มีเรื่องอะไรรึเปล่า อิมายะ" ยูกิถามขึ้น ไม่อยากจะบอกว่าคุณอิมายะแอบชอบยูกิอยู่หละ (เนี๊ยะนะไม่อยากจะบอก -*- : T.R.)
"พอดีว่าคุณโซตะเขาลื่นล้มหนะก็เลยมีปัญหานิดหน่อย"
"หา!!!" ชั้นกับยูกิถึงกับเอ๋อ ก็คุณโซลคือเจ้าของร้านเเล้วก็เป็นเพื่อนของพ่อชั้นนี้หน่า "ฝน มีอะไรเหรอ"
"นิดหน่อยหนะ คุณอิมายะคะ เดี๋ยวพาเราไปหลังร้านหน่อยนะคะ"
"เชิญค่ะ เชิญๆ"
"โอ๊ยย...." เสียงโอดโอยจากอาโซตะดังขึ้น เซนและยูกิรีบเข้าไปประคองให้อาโซตะยืนขึ้น
"โอ๊ย.. เบาๆๆๆ เออ..ขอบใจนะยูกิ และ..ไอ้นี้ใคร -"- "
"เออ.. ผมชื่อเซนครับ"
"อ้อ แล้วนายเป็นใคร"
"เออผมเป็น.." เซนหันมามองชั้น
"อ้อ....เป็นแฟนของนาโอมิ อืมๆ" อาโซตะต่อให้.... # -_- #
"อะ เออ." ชั้นกับเซนเกิดอาการติดอ่างกะทันหัน
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอก แต่ก็ขอบใจมากเลยนะ ^^"
" ^^ "
"แล้วพ่อยังไม่มาเหรอคะ"
"อ้อ เจ้าทาคุมะบอกว่าจะมาเลตหน่อย"
"อะไรทำไมไม่ยอมโทร.บอกหนูเลย พ่อลูกกันรึเปล่าเนี๊ยะ - ^ -* "
"นาโอมิๆ"
"อะไร"
"นายท่านโทร.มาบอกแล้ว แต่ผมไม่ได้บอกนาโอมิเท่านั้นเอง -_-IIIII "
" -_O ยูกิ ตายซะเถอะ ย๊ากกกก"
"จะกินอะไรกันดีหละ" อาโซตะถามขึ้นหลังจากที่เซนจัดการสงบศึกของชั้นกับยูกิได้แล้ว ยูกิหันไปมองหน้าเซน
"สาเกครับ"
"ไอ้ยูกิ แกคิดอะไรของแก"
"นาโอมิ พูดไม่เพราะเลยนะครับ" ไอ้ยูกิ - -^^^^
"เอาน่าๆ นาโอมิ วันนี้ยกให้หนุ่มๆเขาหน่อยละกัน"
"ไม่ได้ ยังไม่ให้กิน"
"ทำไมอะฝน"
"รอพ่อชั้นมาก่อน"
"คร๊าบบบบบ ^O^" เซนและยูกิขานรับพร้อมกัน ไอ้คู่นี้น่าตบให้คว่ำกันทั้งคู่เลย
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด___________.
เสียงเบรกรถอัดค้นหูดังขึ้น ถ้าเดาไม่ผิด ชั้นเชื่อว่าพี่เพชรเป็นคนขับรถ
"ไอ้เพชร เมื่อไหร่แกจะเลิกขับรถเร็วเยี่ยงจรวดซะทีวะ" เสียงพ่อตะโกนบ่นพี่เพชรดังมาจากนอกร้าน
"พ่อแก่แล้วก็ว่าผมขับรถเร็วสิ ผมขับแค่ 120กิโลเมตร ต่อชั่วโมงเท่านั้นเองนะ ช้ากว่าไอ้ยูกิด้วยซ้ำ -O-*" ยูกิสะดุ้งน้อยๆ กร๊ากกกกก >O<
"แต่ยังไงผมก็ขับช้ากว่านาโอมินะ" ยูกิพึมพำ แต่ชั้นได้ยินนะยะ (อะโฮะ หูดีเหมือนอินุ^^ : T.R.) ยัยโทกะแกว่าชั้นเป็นหมาเหรอ - -* (ชั้นว่าแกเป็นแมวมั้งเนี๊ยะ -*- : T.R.)
"-_-+++++ ยูกิ "
"จ๋าา"
ครืด....
"อ้าว..ฝน หวัดดีลูก มานานรึยัง"
"มาถึงตั้งแต่ 5โมงค่ะ"
"เซน!!! ฝนมันมาได้ยังไง" พี่เพชรชี้หน้าเซนทันทีที่เห็น
"นี้เรอะเซน - -++ " ชั้นเข้าใจหละว่าพี่เพชรซ้อมสายตาอย่างนั้นมาจากใคร
"ครับ ^^" อีตาเซนนี้ก็ไม่มีความสะทกสะท้านใดๆทั้งนั้นจริงๆ เฮ้อออ...
“ฮ่าๆๆๆๆ จริงเหรอ”
“ครับ”
เฮ้อ..หมดหวังพ่อชั้นเล่นเข้ากันได้ดีกะอีตาเซนนี้ซะอย่างนั้น สงสัยพันธมิตรของชั้นก็คงมีคนเดียวคือพี่เพชรแน่ๆ
“โคโรเกะคะนาโอมิ”
“ขอบคุณคะอิมายะ”
“ชั้นไม่เคยเห็นคุณโซตะหัวเราะได้ขนาดนี้นานแล้วนะคะ”
“เหรอคะ พ่อคงเครียดกับงานมาก”
“แน่หละคะ ยิ่งตอนนี้แก๊งฟุมาดะ เริ่มเหิ่มเกริ่ม ตระเวนพังร้านที่อยู่ในนามแก๊งคิริโนะ....” แล้วคุณอิมายะก็สาธยายเรื่องราวต่างๆที่ชั้นยังไม่รู้ที่เรื่อง ชั้นฟังแล้วเครียดแฮะ คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว..... -*-
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ....
ใครโทร.วะ -*-
ชั้นเงยหน้ามองนาฬิกา.. ตี2 ใครแมร่งโทร.วะ น่าตื๊บจริง แล้วไม่มีใครคิดจะรับโทรศัพท์กันเลยรึไง ชั้นลุกขึ้นจากเตียงไปรับโทรศัพท์นอกห้อง
“ฮัลโหล”
“ขอเรียนสายคุณทาคุมะหน่อยครับ” O_-a ชั้นขยี้ตาแล้วหันไปมองพ่อ กรนคร่อกๆเชียว เฮ้อออ...-“- ห้องก็มีไม่เข้าไปนอน ดันไปนอนในห้องนั่งเล่น
“หลับอยู่คะ เมื่อคืนดื่มไปเยอะเหมือนกัน คงตื่นยาก”
“แล้วผมจะทำยังไงดีหละT_T”
“มีอะไรรึเปล่าคะ”
“เออ...คือว่า.. แก๊งฟุมาดะครับ...” ไม่รอให้พูดจบชั้นรีบชิงถามก่อน
“ที่ไหน”
“ร้านอามาราชิครับ”
“เดี๋ยวไป”
ชั้นวางสายแล้วเดินไปลากยูกิกับเซนออกมาจากห้อง พอชั้นเล่าให้ยูกิฟังเสร็จ ยูกิก็เดินไปคว้าเสื้อคลุมมาใส่ทับอีกที แล้วไปเอากุญแจรถมา และเรา 3คนก็บึงรถออกไปทันที
เอี๊ยดด... แล้วรถของเราก็มาจอดอยู่ที่หน้าร้านอามาราชิ ชั้นลงจากรถเป็นคนแรก
“นาโอมิ อย่าเพิ่งเข้าไป” ยูกิเรียกไว้
“คนกำลังรีบมีอะไรยะ” ชั้นหันกลับมามอง และ ควับ!! เกือบรับไม่ทันมันโยนอะไรมาให้วะ อ้อ!! สปาต้า.....O_O รับผิดทีนิ้วขาดเชียวนะเฟร้ยไอ้เลว
“ไม่ขอและกัน แต่ชั้นขอไอ้นี้แทน” เซนบอกแล้วหยิบสนับมือขึ้นมาใส่
“ยูกิ - -“ คือ.. ชั้นก็ไม่นิยมไอ้นี้อะ มีแบบเซนมะ”
“^_^ไม่มีแล้ว”
“งั้นเอาไอ้ที่นายถืออยู่แล้วกัน” อย่างน้อยดาบไม้ก็ยังดีกว่าสปาต้านี้ -_-
“เอางั้นก็ได้ เซน ผมแนะนำให้คุณติดมีดสั้นไว้ตัวก็ดี”
“ได้ๆ แต่คิดว่าคงไม่ต้องใช้หรอกนะ - -“ ”
“ผมขอไอ้นี้แล้วกัน” ยูกิพูดแล้วหยิบดาบซามูไรออกมา
“ไอ้นี้เลยเหรอ” เซนถาม
“ครับ ผมคิดว่าคงไม่ต้องเอามันออกจากฝัก^^”
“ไปเถอะ” ชั้นพูดแล้วเดินนำเข้าไป
“โววๆๆๆๆ ดูสิวะ ผู้หญิงหวะ” เสียงต้อนรับของใครสักคนดังขึ้น คงเป็นพวกแก๊งฟุมาดะ - -*
“น้องสาว มาผิดเวลาไปหน่อยนะ แต่ว่ามาถูกเวลาตรงที่พวกพี่กำลังเบื่ออะ”
“ชั้นจำไม่ได้ว่าเคยมีพี่ชายหน้าเห้ๆ อย่างพวกแกเมื่อไหร่ - -+ ”
“ปากดีซะด้วย ปากดีอย่างนี้ใครสังใครสอนเหรอจ๊ะ”
“ไม่ใช่พวกแกแล้วกัน - -++ ”
“แล้วคิดยังไงเหรอจ๊ะมาเวลานี้เนี๊ยะ แต่ก็ดีนะพวกพี่กำลังเซ็งโชว์ให้พี่หายเบื่อหน่อยสิ”
“โชว์เหรอ??? น่าสน ลองเข้ามาใกล้สิ” ไอ้บักโกรกคนหนึ่งเดินมาหาชั้นและ...
อั๊ก!!!! ผลัวะ!!!!! โครม!!!!!
“อะ...อีนี้.. แสบนักนะมึง - -* เฮ้ย!!จัดการ”
“ช้าไปสามก้าวนะแก +++- - คิดจะทำร้ายแฟนชั้นเรอะ ช้าไปล้านปีหวะ” เซนเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ต่อยไปที่ไอ้หน้าเห้คนหนึ่ง
แล้วการตะลุมบอนระหว่างคน3คน ต่อคน มากกว่า 10คนก็เริ่มขึ้น บอกก่อนนะ ไอ้พวกนี้อ่อนมาก คงจะไปเรียนมา ทำให้จะชกจะต่อยแต่ละทีจึงตามที่เรียนมาทั้งหมด
เซนมีทักษะเฉพาะตัวในการต่อย และหลบทำให้ไม่มีบาดแผลใดๆแน่นอน ส่วนยูกิ แน่หละเขาอยู่กับแก๊งคิริโนะมาตั้งแต่เด็กถ้าใครแตะตัวเขาได้ก็ประหลาดแล้ว ส่วนชั้นเรอะ ไอ้คนที่ตัวไม่ใหญ่มากก็สอยร่วงไปได้ไม่ยาก แต่ไอ้ตัวใหญ่ๆนี้ต้องใช้ดาบไม้ช่วยเหมือนกัน
และเพียงไม่ถึง15นาที ร่างทั้งหมดก็โดนสอยร่วงลงไปกองกับพื้น
“พะ..พวกแกเป็นใครกัน”
“ชั้น...เป็นนางฟ้าของแก๊งคิริโนะ - -++++++++++ ” แน่นอนที่ชั้นใช้ชื่อนี้เพราะชั้นเป็นผู้หญิงคนเดียวของแก๊งคิริโนะนี่นา และที่ชั้นใช้ชื่อซาตานไม่ได้ก็เพราะ...
“ซาตานแห่งแก๊งคิริโนะ นามว่ายูกิ” เพราะไอ้บ้ายูกินี้หละ -*- ยูกิหันไปมองเซน
“และเจ้าปิศาจแห่งแก๊งคิริโนะ” ยูกิบอกต่อ แล้วหันไปยิ้มให้เซน เซนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แถมหาวซะนี่ มันน่าตื้บให้จมดินจริงๆ - -*
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
ติ๊งต่อง!
“คุณทาคุมะคร๊าบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงดังโวกแหวกโวยวายดังขึ้น โดยน่ารำคาญจริง -*- เมื่อคืนยิ่งนอนดึกๆอยู่ -O- ~*
ครืดด.... ชั้นเปิดประตูออกมา เห็นยูกิกับเซนยืนหน้าเหวออยู่
“มีไรเหรอยูกิ เซน”
“ดูเอาสิฝน”
O_O!!! ตาสว่างทันที มันพวกไอ้ที่โดนชั้นตื๊บไปเมื่อวานนี้หว่า มันโดนขนมาอยู่ที่บ้านชั้นได้ไง
“ไอ้พวกนี้มันบอกว่าคนของแก๊งคิริโนะไปทำร้ายมัน”
“........../......./........” ชั้น ยูกิและเซนหันหน้ามองกันเหลิกหลั่ก
“เมื่อคืนไม่มีแก๊งคิริโนะคนไหนออกจากบ้าน”
“มันบอกว่านางฟ้า ซาตาน และเจ้าปิศาจของที่นี้เป็นคนทำ”
“ที่นี้ไม่มีนางฟ้า เอ๋......” พ่อชะงักกับคำว่านางฟ้าแล้วหันมาทางชั้น - -++
“ฝน....ยูกิ เซน เมื่อคืนไปไหนกันมารึเปล่า”
“ไป!!!” ชั้นพูดเต็มปากเต็มคำ
“ดีมาก สมแล้วเป็นลูกพ่อ ^^”
“.....”
“แล้วมีอะไรรึเปล่า”
“คือ.....พวกผมขอโทษครับ พวกเราแก๊งฟุมาดะมาขอเข้าแก๊งคิริโนะครับ”
O_O”””””””””””””””” ให้ตาย มาแค่วันเดียวก็วุ่นวายซะแล้วสิ
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
“จริงเหรอ” เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งร้องขึ้น
“จริงสิ ตำนานนี้เชื่อถือได้ 100% เพราะทั้ง 2แก๊งมีคนสืบทอดมาจนปัจจุบันเลย”
“ว้าว..”
“ป่านนี้พี่ๆเขาคงจบกันเเล้วเนาะ”
“คงงั้น”
“เฮ้ออออ....”
ชั้นยืนฟังเรื่องเล่าของรุ่นน้องอยู่ใกล้ เขาคงไม่คิดละมังว่าชั้นจะยืนฟังตำนานของตัวเอง คิดแล้วขำแฮะ ชั้นกลายเป็นตำนานไปเสียแล้ว
“คิกๆๆๆ”
“ขำไรเหรอฝน”
“เออ..........เดี๋ยวเล่าให้ฟังบนรถนะ”
“ทำไมอะ เล่าให้ฟังเลยสิ”
“อยากรู้วิ่งมาให้ทันสิ”
“เฮ้ย!!! ฝนรอด้วย”
*~*~~*~*~~*~*~~*~* The End *~*~~*~*~~*~*~~*
“ครับ”
เฮ้อ..หมดหวังพ่อชั้นเล่นเข้ากันได้ดีกะอีตาเซนนี้ซะอย่างนั้น สงสัยพันธมิตรของชั้นก็คงมีคนเดียวคือพี่เพชรแน่ๆ
“โคโรเกะคะนาโอมิ”
“ขอบคุณคะอิมายะ”
“ชั้นไม่เคยเห็นคุณโซตะหัวเราะได้ขนาดนี้นานแล้วนะคะ”
“เหรอคะ พ่อคงเครียดกับงานมาก”
“แน่หละคะ ยิ่งตอนนี้แก๊งฟุมาดะ เริ่มเหิ่มเกริ่ม ตระเวนพังร้านที่อยู่ในนามแก๊งคิริโนะ....” แล้วคุณอิมายะก็สาธยายเรื่องราวต่างๆที่ชั้นยังไม่รู้ที่เรื่อง ชั้นฟังแล้วเครียดแฮะ คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว..... -*-
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ....
ใครโทร.วะ -*-
ชั้นเงยหน้ามองนาฬิกา.. ตี2 ใครแมร่งโทร.วะ น่าตื๊บจริง แล้วไม่มีใครคิดจะรับโทรศัพท์กันเลยรึไง ชั้นลุกขึ้นจากเตียงไปรับโทรศัพท์นอกห้อง
“ฮัลโหล”
“ขอเรียนสายคุณทาคุมะหน่อยครับ” O_-a ชั้นขยี้ตาแล้วหันไปมองพ่อ กรนคร่อกๆเชียว เฮ้อออ...-“- ห้องก็มีไม่เข้าไปนอน ดันไปนอนในห้องนั่งเล่น
“หลับอยู่คะ เมื่อคืนดื่มไปเยอะเหมือนกัน คงตื่นยาก”
“แล้วผมจะทำยังไงดีหละT_T”
“มีอะไรรึเปล่าคะ”
“เออ...คือว่า.. แก๊งฟุมาดะครับ...” ไม่รอให้พูดจบชั้นรีบชิงถามก่อน
“ที่ไหน”
“ร้านอามาราชิครับ”
“เดี๋ยวไป”
ชั้นวางสายแล้วเดินไปลากยูกิกับเซนออกมาจากห้อง พอชั้นเล่าให้ยูกิฟังเสร็จ ยูกิก็เดินไปคว้าเสื้อคลุมมาใส่ทับอีกที แล้วไปเอากุญแจรถมา และเรา 3คนก็บึงรถออกไปทันที
เอี๊ยดด... แล้วรถของเราก็มาจอดอยู่ที่หน้าร้านอามาราชิ ชั้นลงจากรถเป็นคนแรก
“นาโอมิ อย่าเพิ่งเข้าไป” ยูกิเรียกไว้
“คนกำลังรีบมีอะไรยะ” ชั้นหันกลับมามอง และ ควับ!! เกือบรับไม่ทันมันโยนอะไรมาให้วะ อ้อ!! สปาต้า.....O_O รับผิดทีนิ้วขาดเชียวนะเฟร้ยไอ้เลว
“ไม่ขอและกัน แต่ชั้นขอไอ้นี้แทน” เซนบอกแล้วหยิบสนับมือขึ้นมาใส่
“ยูกิ - -“ คือ.. ชั้นก็ไม่นิยมไอ้นี้อะ มีแบบเซนมะ”
“^_^ไม่มีแล้ว”
“งั้นเอาไอ้ที่นายถืออยู่แล้วกัน” อย่างน้อยดาบไม้ก็ยังดีกว่าสปาต้านี้ -_-
“เอางั้นก็ได้ เซน ผมแนะนำให้คุณติดมีดสั้นไว้ตัวก็ดี”
“ได้ๆ แต่คิดว่าคงไม่ต้องใช้หรอกนะ - -“ ”
“ผมขอไอ้นี้แล้วกัน” ยูกิพูดแล้วหยิบดาบซามูไรออกมา
“ไอ้นี้เลยเหรอ” เซนถาม
“ครับ ผมคิดว่าคงไม่ต้องเอามันออกจากฝัก^^”
“ไปเถอะ” ชั้นพูดแล้วเดินนำเข้าไป
“โววๆๆๆๆ ดูสิวะ ผู้หญิงหวะ” เสียงต้อนรับของใครสักคนดังขึ้น คงเป็นพวกแก๊งฟุมาดะ - -*
“น้องสาว มาผิดเวลาไปหน่อยนะ แต่ว่ามาถูกเวลาตรงที่พวกพี่กำลังเบื่ออะ”
“ชั้นจำไม่ได้ว่าเคยมีพี่ชายหน้าเห้ๆ อย่างพวกแกเมื่อไหร่ - -+ ”
“ปากดีซะด้วย ปากดีอย่างนี้ใครสังใครสอนเหรอจ๊ะ”
“ไม่ใช่พวกแกแล้วกัน - -++ ”
“แล้วคิดยังไงเหรอจ๊ะมาเวลานี้เนี๊ยะ แต่ก็ดีนะพวกพี่กำลังเซ็งโชว์ให้พี่หายเบื่อหน่อยสิ”
“โชว์เหรอ??? น่าสน ลองเข้ามาใกล้สิ” ไอ้บักโกรกคนหนึ่งเดินมาหาชั้นและ...
อั๊ก!!!! ผลัวะ!!!!! โครม!!!!!
“อะ...อีนี้.. แสบนักนะมึง - -* เฮ้ย!!จัดการ”
“ช้าไปสามก้าวนะแก +++- - คิดจะทำร้ายแฟนชั้นเรอะ ช้าไปล้านปีหวะ” เซนเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ต่อยไปที่ไอ้หน้าเห้คนหนึ่ง
แล้วการตะลุมบอนระหว่างคน3คน ต่อคน มากกว่า 10คนก็เริ่มขึ้น บอกก่อนนะ ไอ้พวกนี้อ่อนมาก คงจะไปเรียนมา ทำให้จะชกจะต่อยแต่ละทีจึงตามที่เรียนมาทั้งหมด
เซนมีทักษะเฉพาะตัวในการต่อย และหลบทำให้ไม่มีบาดแผลใดๆแน่นอน ส่วนยูกิ แน่หละเขาอยู่กับแก๊งคิริโนะมาตั้งแต่เด็กถ้าใครแตะตัวเขาได้ก็ประหลาดแล้ว ส่วนชั้นเรอะ ไอ้คนที่ตัวไม่ใหญ่มากก็สอยร่วงไปได้ไม่ยาก แต่ไอ้ตัวใหญ่ๆนี้ต้องใช้ดาบไม้ช่วยเหมือนกัน
และเพียงไม่ถึง15นาที ร่างทั้งหมดก็โดนสอยร่วงลงไปกองกับพื้น
“พะ..พวกแกเป็นใครกัน”
“ชั้น...เป็นนางฟ้าของแก๊งคิริโนะ - -++++++++++ ” แน่นอนที่ชั้นใช้ชื่อนี้เพราะชั้นเป็นผู้หญิงคนเดียวของแก๊งคิริโนะนี่นา และที่ชั้นใช้ชื่อซาตานไม่ได้ก็เพราะ...
“ซาตานแห่งแก๊งคิริโนะ นามว่ายูกิ” เพราะไอ้บ้ายูกินี้หละ -*- ยูกิหันไปมองเซน
“และเจ้าปิศาจแห่งแก๊งคิริโนะ” ยูกิบอกต่อ แล้วหันไปยิ้มให้เซน เซนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แถมหาวซะนี่ มันน่าตื้บให้จมดินจริงๆ - -*
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
ติ๊งต่อง!
“คุณทาคุมะคร๊าบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงดังโวกแหวกโวยวายดังขึ้น โดยน่ารำคาญจริง -*- เมื่อคืนยิ่งนอนดึกๆอยู่ -O- ~*
ครืดด.... ชั้นเปิดประตูออกมา เห็นยูกิกับเซนยืนหน้าเหวออยู่
“มีไรเหรอยูกิ เซน”
“ดูเอาสิฝน”
O_O!!! ตาสว่างทันที มันพวกไอ้ที่โดนชั้นตื๊บไปเมื่อวานนี้หว่า มันโดนขนมาอยู่ที่บ้านชั้นได้ไง
“ไอ้พวกนี้มันบอกว่าคนของแก๊งคิริโนะไปทำร้ายมัน”
“........../......./........” ชั้น ยูกิและเซนหันหน้ามองกันเหลิกหลั่ก
“เมื่อคืนไม่มีแก๊งคิริโนะคนไหนออกจากบ้าน”
“มันบอกว่านางฟ้า ซาตาน และเจ้าปิศาจของที่นี้เป็นคนทำ”
“ที่นี้ไม่มีนางฟ้า เอ๋......” พ่อชะงักกับคำว่านางฟ้าแล้วหันมาทางชั้น - -++
“ฝน....ยูกิ เซน เมื่อคืนไปไหนกันมารึเปล่า”
“ไป!!!” ชั้นพูดเต็มปากเต็มคำ
“ดีมาก สมแล้วเป็นลูกพ่อ ^^”
“.....”
“แล้วมีอะไรรึเปล่า”
“คือ.....พวกผมขอโทษครับ พวกเราแก๊งฟุมาดะมาขอเข้าแก๊งคิริโนะครับ”
O_O”””””””””””””””” ให้ตาย มาแค่วันเดียวก็วุ่นวายซะแล้วสิ
*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*~*~~*
“จริงเหรอ” เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งร้องขึ้น
“จริงสิ ตำนานนี้เชื่อถือได้ 100% เพราะทั้ง 2แก๊งมีคนสืบทอดมาจนปัจจุบันเลย”
“ว้าว..”
“ป่านนี้พี่ๆเขาคงจบกันเเล้วเนาะ”
“คงงั้น”
“เฮ้ออออ....”
ชั้นยืนฟังเรื่องเล่าของรุ่นน้องอยู่ใกล้ เขาคงไม่คิดละมังว่าชั้นจะยืนฟังตำนานของตัวเอง คิดแล้วขำแฮะ ชั้นกลายเป็นตำนานไปเสียแล้ว
“คิกๆๆๆ”
“ขำไรเหรอฝน”
“เออ..........เดี๋ยวเล่าให้ฟังบนรถนะ”
“ทำไมอะ เล่าให้ฟังเลยสิ”
“อยากรู้วิ่งมาให้ทันสิ”
“เฮ้ย!!! ฝนรอด้วย”
*~*~~*~*~~*~*~~*~* The End *~*~~*~*~~*~*~~*
ความคิดเห็น