ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันเกิดของเพ้นท์
ตุ้บ! เสียงของหล่นออกมาจากล็อกเกอร์ เพ้นท์มองกล่องของขวัญที่หล่นลงมาจากล็อกเกอร์ แล้วเพ้นท์ก็หอบกองของขวัญมาที่ห้อง
“โห เพ้นท์วันนี้มันวันอะไรวะ ทำไมของขวัญมันเยอะยังงี้”
“วันนี้ก็วันพุธที่สิบเจ็ดธันวาไง”
“วันที่สิบเจ็ดธันวาก็วันเกิดแก หยา!เดี๋ยวข้าไปหาถุงมาให้”
บอยวิ่งออกไปหาถุงมาให้เพ้นท์ เปลวเดินสวนกับบอยที่กระวีกระวาดวิ่งหาถุงให้เพ้นท์ก็งง แล้วรีบเดินไปที่ห้อง เมื่อเดินมาถึงห้องก็ต้องสะดุ้งกับของขวัญที่กองท่วมหัวเพ้นท์
“อะไรกัน” เปลวมองแบบทึ่งสุดๆ
“มาแล้วๆ” บอยวิ่งกลับมา
“เอ้า..ใส่ถุงซะ”
บอยกับเพ้นท์ช่วยกันนำของขวัญใส่ถุงจนเต็ม แต่ถึงจะใส่ลงไปเต็มถุงทั้ง 3ถุงแล้ว กล่องของขวัญก็ยังไม่หมดบอยจึงต้องไปหาถุงมาใหม่เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบเพราะจะมีสาวๆคอยแวะเวียนนำของขวัญมาวางไว้ที่โต็ะของเพ้นท์ตลอด ทั้งตอนที่เพ้นท์อยู่และไม่อยู่ เพ้นท์นั้นก็ไม่ปฏิเสธการรับของขวัญแต่อย่างใด
“นี้..บอกชั้นหน่อยสิ ของขวัญพวกนี้มันอะไรกัน” เปลวถามเมื่อมีโอกาส
“ก็..”
“วันเกิดชั้นเอง” เพ้นท์ชิงบอยตอบ
“หา! เออ..วันเกิดนาย” เพ้นท์ยิ้มนิดๆแทนคำตอบ
เปลวเดินเอ๋อๆออกไปพลางคิดว่า
........จะหาของขวัญอะไรให้นายจอมหยิ่งดีวะ ถ้าให้พรุ่งนี้คงไม่เป็นไรมั่ง…..
เปลวคิดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ สรุปเปลวก็นั่งคิดเรื่องของขวัญของเพ้นท์ทั้งวัน
ตอนเย็น เพ้นท์มองเปลวที่มองเหม่อแบบไม่เข้าใจการกระทำของเปลวเท่าไร เมื่อซ้อมเสร็จเปลวก็ทำอะไรแบบเหม่อลอย บอยกับเพ้นท์ต้องคอยช่วยทำโน่นทำนี้อยู่ตลอดเย็นนี้
“เขาเป็นอะไรของเขาวะ”
“ไม่รู้”
“จะเป็น’งี้อีกนานมั๊ยเนี๊ยะ”
“ไม่รู้”
“จะทำยังไงดี”
“ไม่รู้”
“เพ้นท์แกช่วยพูดคำอื่นนอกจาก ไม่รู้ได้มะ”
“ไม่รู้”
เพ้นท์ทิ้งท้ายไว้กับคำว่า‘ไม่รู้’แล้วยกถุงของขวัญที่เขายกคนเดียวไม่มีทางหมดเพราะมันมีถุงของขวัญถึง16ถุง บอยมองแล้วช่วยหยิบ6ถุง เพ้นท์ถือเองอีก6ถุง
“ถ้าถือมากกว่านี้ไม่มีทางถือไหวแล้วนะ”
“….” เพ้นท์มองแบบไม่มีคำตอบ
“ชั้นช่วย” เปลวเดินมาถือถุงของขวัญอีก4ถุงที่เหลือไป
เพ้นท์ บอยและเปลวได้กลับบ้านพร้อมกันเปลวสังเกตว่าทางไปบ้านของเพ้นท์นั้นเป็นทางเดียวกับทางไปบ้านของเธอ และที่สำคัญหมู่บ้าน‘เพชรไพลิน’ ก็เป็นหมู่บ้านที่เธออยู่ด้วยสิ
“นายอยู่หมู่บ้านนี้เหรอ” เปลวถามขึ้น
“อืม”
“ซอยที่เท่าไร่”
“ซอยเก้าทับสอง”
“ชั้นอยู่ซอยเก้าทับหนึ่ง”
“หือ???”
เพ้นท์หันมามองเปลวพร้อมกับเครื่องหมายคำถามที่ดูจะเกิดขึ้นภายใต้ใบหน้านิ่งๆของเขา บอยยิ้มนิด
“ชั้นอยู่ซอยเก้าทับสี่” บอยพูด
“ถึงบ้านชั้นแล้ว”
เพ้นท์ตัดบทขึ้นมา ทั้ง2หนุ่มกับอีก1สาวก็เดินเข้าบ้านไป
“นายไม่มีคนอยู่ด้วยเหรอ”
“อืม”
“ที่จริงมันไม่ได้อยู่ที่นี้หรอก มันมีบ้านหลังใหญ่ที่พ่อมันอยู่กับบรรดาสาวๆ มันรำคาญมันก็เลยออกมาอยู่ข้างนอก พ่อมันก็จ่ายค่าเทอม แล้วก็โอนเงินให้มันทุกเดือน เดือนลา…” เพ้นท์เอามืออุดปากบอยไว้
“เดือนละหมื่น” บอยรีบพูดเมื่อเอามือของเพ้นท์ออกจากปากได้ เพ้นท์ได้แต่มองบอย
“โด่..ไม่เอาน่าเพ้นท์ แกะละนะ”
บอยพูดแล้วแกะกล่องของขวัญ ทั้งสามช่วยกันแกะกล่องของขวัญ เปลวสะดุดกับกล่องของขวัญสีดำใบจิ๋ว จึงหยิบมาแกะ เป็นสร้อยที่มีจี้ตัวPห้อยอยู่ที่สร้อย เปลวมองความสวยของมัน เพ้นท์มองเห็นว่าเปลวจ้องสร้อยเส้นนี้อยู่นาน จึงถามขึ้น
“ชอบเหรอ”
“อืมม.. เอ้ย! เปล่าๆ”
“เอาไปสิ มาใส่ให้”
“ขอบคุณแต่ไม่เอาหรอก”
“ตามใจ แต่ถ้าจะเอาเมื่อไรก็มาเอานะ” เปลวยิ้มๆแล้วช่วยแกะของขวัญต่อจนหมด
“ได้เยอะแบบนี้ทุกปีเลยเหรอ”
“ใช่ ยิ่งถ้าเป็นวันจันทร์ของขวัญจะมีถึงวันศุกร์เลยนะ” บอยพูดขึ้นมา
“วันนี้วันพุธ ชั้นต้องแบกกล่องของขวัญมาสามวันเลยเหรอ”
“ก็คงต้องเป็นอย่างงั้นแหละ”บอยยักไหล่แล้วถามเวลา
“นี้กี่ทุ่มแล้ว”
“สามทุ่ม ชั้นกลับแล้ว” เปลวตอบแล้วรีบเดินออกไป
“ชั้นไปส่ง” เพ้นท์ลุกตามไป
บอยมองทั้งคู่ที่เดินไปก่อน และมองเพ้นท์แบบสงสัย เพราะไม่เคยเห็นเพ้นท์เข้าใกล้ใครง่ายๆแต่กับเปลว…. แล้วบอยก็เดินเลี้ยวเข้าซอย 9/4 ไป เปลวกับเพ้นท์เดินมาจนถึงหน้าบ้านของเปลว เปลวเปิดประตูหน้าบ้านเข้าไป
“เปลว” มีชายหนุ่มเปิดประตูออกมาจากบ้านของเปลว เพ้นท์มองชายตรงหน้าแล้วเดินออกไป รู้สึกเจ็บในใจแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เปลวมองตามเพ้นท์ไปอย่างสงสัย
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้านี้เพ้นท์มาถึงโรงเรียนแต่เช้า เขาตรงไปที่โรงยิม หยิบลูกบาสขึ้นมาแล้วชู้ต แต่คนที่ชู้ตได้แม่นอย่างเพ้นท์กลับชู้ตไม่ลง เขาชู้ตไปเรื่อยๆแต่ไม่ลงซักลูก เพ้นท์เริ่มหัวเสียเลยปาลูกบาสใส่แป้นบาสเต็มแรง เปลวซึ่งเดินเข้ามาพอดี ลูกบาสเด้งใส่หัวของเปลว
“โอ๊ย!!”
“เปลว!!” เพ้นท์วิ่งไปดูเปลว
“เป็นยังไงบ้าง”
“ก็เจ็บเดะ โอ๊ย..นายโกรธไปใครเข้าหะ ความซวยมันเลยมาลงที่ชั้นเนี๊ย”
“…..”
“ไม่ตอบ ดี.. กล่องนี้ชั้นจะเอาไปทิ้งน้ำ”
“อะไร”
“ของขวัญ” เพ้นท์ยิ้มบางๆ ทำท่าจะหยิบ
“อะๆ ยังไม่ให้บอกมาก่อนโกรธใครมา”
“ใครที่อยู่ที่บ้านเธอ”
“ใครล่ะ”
“ผู้ชายเมื่อวาน”
“อ้อ..พี่เปลเหรอ”
“สนิทกันมากเหรอ” เพ้นท์มีสีหน้าไม่พอใจ
“อืม สนิทซี ก็เป็นพี่ชายแท้ๆของชั้นนิ ชั้นก็ไม่มีใครนอกจากพี่และก็อาด้วย เดี๋ยว..หรือว่า นายหึง”
“ตลก นี้ของชั้นใช่มะ” เพ้นท์หยิบของขวัญจากมือเปลวแล้วเดินออกไป
ตอนเย็นเพ้นท์กลับบ้านพร้อมถุงของขวัญที่น้อยลงกว่าเดิม แต่กลับลงมือแกะกล่องของขวัญสีน้ำเงินก่อน ของที่อยู่ข้างในคือ กำไลข้อมือที่สลักชื่อของเพ้นท์เอาไว้ เพ้นท์รู้สึกว่าของขวัญชิ้นนี้เป็นของขวัญที่วิเศษที่สุด
“ใครให้มาเหรอ” บอยถามเพ้นท์
“เปลว” บอยไม่พูดอะไรต่อ
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เพ้นท์ใส่กำไลข้อมือมาที่โรงเรียน สาวๆหลายคนอยากรู้ว่ากำไลนั้นเป็นของขวัญจากใคร แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามเพ้นท์ จึงเดินไปถามบอยกันทั้งโขยง
“พี่บอยคะ คือกำไลที่พี่เพ้นท์ใส่ของใครคะ เขาอยู่ห้องไหน สวยหรือเปล่า แล้วเขาสนิทกับพี่เพ้นท์ได้ยังไง เขาอยู่โรงเรียนนี้หรือเปล่าแล้ว…”
“น้อง น้อง!” บอยเริ่มมึน
“ทีละคำถามนะน้องนะ มาเป็นชุดยังงี้พี่ตายแน่”
“คือ ของขวัญนั้นเป็นของใครคะ”
“เปลว”
“เปลว พี่เปลวที่เป็นผู้จัดการทีมเหรอคะ”
“อืม”
เท่านั้นแหละสาวๆก็เดินคอตกออกไปจากโรงยิม เปลวเดินเข้ามาพอดี ทำให้สาวๆมองเปลวตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ่งเดินคอตกมากขึ้นเพราะทุกคนพร้อมใจกันคิดว่า
............ทั้งสวย ทั้งน่ารักแต่ถ้ารู้หยังงี้เชียร์พี่เมย์ไปนานแล้ว……….
“นั้นอะไรนะ” เปลวถามเมื่อเห็นสาวๆเดินออกไป
“สาวๆมายิงคำถามของเพ้นท์เรื่องกำไลที่เธอให้เป็นชุด”
“อ้อ”
“เธอโดนเขม็นแน่ๆ”
“เฮอๆ ไม่ต้องบอก โดนมาตั้งนานแล้วละน่า” เปลวยิ้มยิงฟันให้บอย
“มิน่า” บอยยิ้มตอบ
บอยและเปลวยืนซุบซิบกันอยู่2คน เพ้นท์เดินเข้ามาบอยเห็นก็รีบบอกให้เปลวเปลี่ยนเรื่องพูดทันที เพ้นท์มองทั้งคู่ว่ากำลังปิดบังอะไรเขาอยู่
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
ตอนเย็นเพ้นท์เดินมาชวนเปลวกลับบ้านพร้อมกันแต่เปลวบอกปัดไปกับคำว่า
“ชั้นมีธุระ ขอโทษนะ”
“เปลวรอด้วย เออ…เพ้นท์ นี่ เย็นนี้ ต้องไปนะเพื่อน” บอยพูดพร้อมยื่นบัตรห้องอาหารให้
“เปลวรอด้วย” บอยวิ่งตามเปลวไป
เพ้นท์มองทั้งคู่ที่วิ่งออกไปอย่างสงสัย และเขาก็ไปที่ร้านอาหารที่บอยให้บัตรมาพร้อมกับถุงของขวัญเป็นสิบที่เขาต้องจ้างแท็กซี่ช่วยยกเข้ามา บัตรห้องอาหารที่บอยให้มานั้น เป็นบัตรห้องคาราโอเกะห้อง ‘วาดราตรี’ เพ้นท์มองไปที่ห้องวาดราตรีเห็นมืดสนิท เพ้นท์เดินเข้าไปและค่อยๆเปิดประตู ปัง!
“HAPPY BIRTDAY” บอยกับเปลวพูดพร้อมกัน
“คิดจะทำอะไรกัน”
“เซอร์ไพร” บอยพูด
“ถึงจะช้าไปหน่อยนะ” เปลวบอก
“หน่อยที่ไหน เยอะเลย ตั้งสองวัน”
เพ้นท์พูดแล้วยิ้ม บอยดีใจที่เห็นเพ้นท์ยิ้ม เขาไม่เคยเห็นเพ้นท์ยิ้มตั้งแต่ผู้หญิงที่เพ้นท์ชอบมากที่สุดคนหนึ่งทิ้งเพ้นท์ไป…
“โห เพ้นท์วันนี้มันวันอะไรวะ ทำไมของขวัญมันเยอะยังงี้”
“วันนี้ก็วันพุธที่สิบเจ็ดธันวาไง”
“วันที่สิบเจ็ดธันวาก็วันเกิดแก หยา!เดี๋ยวข้าไปหาถุงมาให้”
บอยวิ่งออกไปหาถุงมาให้เพ้นท์ เปลวเดินสวนกับบอยที่กระวีกระวาดวิ่งหาถุงให้เพ้นท์ก็งง แล้วรีบเดินไปที่ห้อง เมื่อเดินมาถึงห้องก็ต้องสะดุ้งกับของขวัญที่กองท่วมหัวเพ้นท์
“อะไรกัน” เปลวมองแบบทึ่งสุดๆ
“มาแล้วๆ” บอยวิ่งกลับมา
“เอ้า..ใส่ถุงซะ”
บอยกับเพ้นท์ช่วยกันนำของขวัญใส่ถุงจนเต็ม แต่ถึงจะใส่ลงไปเต็มถุงทั้ง 3ถุงแล้ว กล่องของขวัญก็ยังไม่หมดบอยจึงต้องไปหาถุงมาใหม่เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบเพราะจะมีสาวๆคอยแวะเวียนนำของขวัญมาวางไว้ที่โต็ะของเพ้นท์ตลอด ทั้งตอนที่เพ้นท์อยู่และไม่อยู่ เพ้นท์นั้นก็ไม่ปฏิเสธการรับของขวัญแต่อย่างใด
“นี้..บอกชั้นหน่อยสิ ของขวัญพวกนี้มันอะไรกัน” เปลวถามเมื่อมีโอกาส
“ก็..”
“วันเกิดชั้นเอง” เพ้นท์ชิงบอยตอบ
“หา! เออ..วันเกิดนาย” เพ้นท์ยิ้มนิดๆแทนคำตอบ
เปลวเดินเอ๋อๆออกไปพลางคิดว่า
........จะหาของขวัญอะไรให้นายจอมหยิ่งดีวะ ถ้าให้พรุ่งนี้คงไม่เป็นไรมั่ง…..
เปลวคิดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ สรุปเปลวก็นั่งคิดเรื่องของขวัญของเพ้นท์ทั้งวัน
ตอนเย็น เพ้นท์มองเปลวที่มองเหม่อแบบไม่เข้าใจการกระทำของเปลวเท่าไร เมื่อซ้อมเสร็จเปลวก็ทำอะไรแบบเหม่อลอย บอยกับเพ้นท์ต้องคอยช่วยทำโน่นทำนี้อยู่ตลอดเย็นนี้
“เขาเป็นอะไรของเขาวะ”
“ไม่รู้”
“จะเป็น’งี้อีกนานมั๊ยเนี๊ยะ”
“ไม่รู้”
“จะทำยังไงดี”
“ไม่รู้”
“เพ้นท์แกช่วยพูดคำอื่นนอกจาก ไม่รู้ได้มะ”
“ไม่รู้”
เพ้นท์ทิ้งท้ายไว้กับคำว่า‘ไม่รู้’แล้วยกถุงของขวัญที่เขายกคนเดียวไม่มีทางหมดเพราะมันมีถุงของขวัญถึง16ถุง บอยมองแล้วช่วยหยิบ6ถุง เพ้นท์ถือเองอีก6ถุง
“ถ้าถือมากกว่านี้ไม่มีทางถือไหวแล้วนะ”
“….” เพ้นท์มองแบบไม่มีคำตอบ
“ชั้นช่วย” เปลวเดินมาถือถุงของขวัญอีก4ถุงที่เหลือไป
เพ้นท์ บอยและเปลวได้กลับบ้านพร้อมกันเปลวสังเกตว่าทางไปบ้านของเพ้นท์นั้นเป็นทางเดียวกับทางไปบ้านของเธอ และที่สำคัญหมู่บ้าน‘เพชรไพลิน’ ก็เป็นหมู่บ้านที่เธออยู่ด้วยสิ
“นายอยู่หมู่บ้านนี้เหรอ” เปลวถามขึ้น
“อืม”
“ซอยที่เท่าไร่”
“ซอยเก้าทับสอง”
“ชั้นอยู่ซอยเก้าทับหนึ่ง”
“หือ???”
เพ้นท์หันมามองเปลวพร้อมกับเครื่องหมายคำถามที่ดูจะเกิดขึ้นภายใต้ใบหน้านิ่งๆของเขา บอยยิ้มนิด
“ชั้นอยู่ซอยเก้าทับสี่” บอยพูด
“ถึงบ้านชั้นแล้ว”
เพ้นท์ตัดบทขึ้นมา ทั้ง2หนุ่มกับอีก1สาวก็เดินเข้าบ้านไป
“นายไม่มีคนอยู่ด้วยเหรอ”
“อืม”
“ที่จริงมันไม่ได้อยู่ที่นี้หรอก มันมีบ้านหลังใหญ่ที่พ่อมันอยู่กับบรรดาสาวๆ มันรำคาญมันก็เลยออกมาอยู่ข้างนอก พ่อมันก็จ่ายค่าเทอม แล้วก็โอนเงินให้มันทุกเดือน เดือนลา…” เพ้นท์เอามืออุดปากบอยไว้
“เดือนละหมื่น” บอยรีบพูดเมื่อเอามือของเพ้นท์ออกจากปากได้ เพ้นท์ได้แต่มองบอย
“โด่..ไม่เอาน่าเพ้นท์ แกะละนะ”
บอยพูดแล้วแกะกล่องของขวัญ ทั้งสามช่วยกันแกะกล่องของขวัญ เปลวสะดุดกับกล่องของขวัญสีดำใบจิ๋ว จึงหยิบมาแกะ เป็นสร้อยที่มีจี้ตัวPห้อยอยู่ที่สร้อย เปลวมองความสวยของมัน เพ้นท์มองเห็นว่าเปลวจ้องสร้อยเส้นนี้อยู่นาน จึงถามขึ้น
“ชอบเหรอ”
“อืมม.. เอ้ย! เปล่าๆ”
“เอาไปสิ มาใส่ให้”
“ขอบคุณแต่ไม่เอาหรอก”
“ตามใจ แต่ถ้าจะเอาเมื่อไรก็มาเอานะ” เปลวยิ้มๆแล้วช่วยแกะของขวัญต่อจนหมด
“ได้เยอะแบบนี้ทุกปีเลยเหรอ”
“ใช่ ยิ่งถ้าเป็นวันจันทร์ของขวัญจะมีถึงวันศุกร์เลยนะ” บอยพูดขึ้นมา
“วันนี้วันพุธ ชั้นต้องแบกกล่องของขวัญมาสามวันเลยเหรอ”
“ก็คงต้องเป็นอย่างงั้นแหละ”บอยยักไหล่แล้วถามเวลา
“นี้กี่ทุ่มแล้ว”
“สามทุ่ม ชั้นกลับแล้ว” เปลวตอบแล้วรีบเดินออกไป
“ชั้นไปส่ง” เพ้นท์ลุกตามไป
บอยมองทั้งคู่ที่เดินไปก่อน และมองเพ้นท์แบบสงสัย เพราะไม่เคยเห็นเพ้นท์เข้าใกล้ใครง่ายๆแต่กับเปลว…. แล้วบอยก็เดินเลี้ยวเข้าซอย 9/4 ไป เปลวกับเพ้นท์เดินมาจนถึงหน้าบ้านของเปลว เปลวเปิดประตูหน้าบ้านเข้าไป
“เปลว” มีชายหนุ่มเปิดประตูออกมาจากบ้านของเปลว เพ้นท์มองชายตรงหน้าแล้วเดินออกไป รู้สึกเจ็บในใจแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เปลวมองตามเพ้นท์ไปอย่างสงสัย
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้านี้เพ้นท์มาถึงโรงเรียนแต่เช้า เขาตรงไปที่โรงยิม หยิบลูกบาสขึ้นมาแล้วชู้ต แต่คนที่ชู้ตได้แม่นอย่างเพ้นท์กลับชู้ตไม่ลง เขาชู้ตไปเรื่อยๆแต่ไม่ลงซักลูก เพ้นท์เริ่มหัวเสียเลยปาลูกบาสใส่แป้นบาสเต็มแรง เปลวซึ่งเดินเข้ามาพอดี ลูกบาสเด้งใส่หัวของเปลว
“โอ๊ย!!”
“เปลว!!” เพ้นท์วิ่งไปดูเปลว
“เป็นยังไงบ้าง”
“ก็เจ็บเดะ โอ๊ย..นายโกรธไปใครเข้าหะ ความซวยมันเลยมาลงที่ชั้นเนี๊ย”
“…..”
“ไม่ตอบ ดี.. กล่องนี้ชั้นจะเอาไปทิ้งน้ำ”
“อะไร”
“ของขวัญ” เพ้นท์ยิ้มบางๆ ทำท่าจะหยิบ
“อะๆ ยังไม่ให้บอกมาก่อนโกรธใครมา”
“ใครที่อยู่ที่บ้านเธอ”
“ใครล่ะ”
“ผู้ชายเมื่อวาน”
“อ้อ..พี่เปลเหรอ”
“สนิทกันมากเหรอ” เพ้นท์มีสีหน้าไม่พอใจ
“อืม สนิทซี ก็เป็นพี่ชายแท้ๆของชั้นนิ ชั้นก็ไม่มีใครนอกจากพี่และก็อาด้วย เดี๋ยว..หรือว่า นายหึง”
“ตลก นี้ของชั้นใช่มะ” เพ้นท์หยิบของขวัญจากมือเปลวแล้วเดินออกไป
ตอนเย็นเพ้นท์กลับบ้านพร้อมถุงของขวัญที่น้อยลงกว่าเดิม แต่กลับลงมือแกะกล่องของขวัญสีน้ำเงินก่อน ของที่อยู่ข้างในคือ กำไลข้อมือที่สลักชื่อของเพ้นท์เอาไว้ เพ้นท์รู้สึกว่าของขวัญชิ้นนี้เป็นของขวัญที่วิเศษที่สุด
“ใครให้มาเหรอ” บอยถามเพ้นท์
“เปลว” บอยไม่พูดอะไรต่อ
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เพ้นท์ใส่กำไลข้อมือมาที่โรงเรียน สาวๆหลายคนอยากรู้ว่ากำไลนั้นเป็นของขวัญจากใคร แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามเพ้นท์ จึงเดินไปถามบอยกันทั้งโขยง
“พี่บอยคะ คือกำไลที่พี่เพ้นท์ใส่ของใครคะ เขาอยู่ห้องไหน สวยหรือเปล่า แล้วเขาสนิทกับพี่เพ้นท์ได้ยังไง เขาอยู่โรงเรียนนี้หรือเปล่าแล้ว…”
“น้อง น้อง!” บอยเริ่มมึน
“ทีละคำถามนะน้องนะ มาเป็นชุดยังงี้พี่ตายแน่”
“คือ ของขวัญนั้นเป็นของใครคะ”
“เปลว”
“เปลว พี่เปลวที่เป็นผู้จัดการทีมเหรอคะ”
“อืม”
เท่านั้นแหละสาวๆก็เดินคอตกออกไปจากโรงยิม เปลวเดินเข้ามาพอดี ทำให้สาวๆมองเปลวตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ่งเดินคอตกมากขึ้นเพราะทุกคนพร้อมใจกันคิดว่า
............ทั้งสวย ทั้งน่ารักแต่ถ้ารู้หยังงี้เชียร์พี่เมย์ไปนานแล้ว……….
“นั้นอะไรนะ” เปลวถามเมื่อเห็นสาวๆเดินออกไป
“สาวๆมายิงคำถามของเพ้นท์เรื่องกำไลที่เธอให้เป็นชุด”
“อ้อ”
“เธอโดนเขม็นแน่ๆ”
“เฮอๆ ไม่ต้องบอก โดนมาตั้งนานแล้วละน่า” เปลวยิ้มยิงฟันให้บอย
“มิน่า” บอยยิ้มตอบ
บอยและเปลวยืนซุบซิบกันอยู่2คน เพ้นท์เดินเข้ามาบอยเห็นก็รีบบอกให้เปลวเปลี่ยนเรื่องพูดทันที เพ้นท์มองทั้งคู่ว่ากำลังปิดบังอะไรเขาอยู่
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
ตอนเย็นเพ้นท์เดินมาชวนเปลวกลับบ้านพร้อมกันแต่เปลวบอกปัดไปกับคำว่า
“ชั้นมีธุระ ขอโทษนะ”
“เปลวรอด้วย เออ…เพ้นท์ นี่ เย็นนี้ ต้องไปนะเพื่อน” บอยพูดพร้อมยื่นบัตรห้องอาหารให้
“เปลวรอด้วย” บอยวิ่งตามเปลวไป
เพ้นท์มองทั้งคู่ที่วิ่งออกไปอย่างสงสัย และเขาก็ไปที่ร้านอาหารที่บอยให้บัตรมาพร้อมกับถุงของขวัญเป็นสิบที่เขาต้องจ้างแท็กซี่ช่วยยกเข้ามา บัตรห้องอาหารที่บอยให้มานั้น เป็นบัตรห้องคาราโอเกะห้อง ‘วาดราตรี’ เพ้นท์มองไปที่ห้องวาดราตรีเห็นมืดสนิท เพ้นท์เดินเข้าไปและค่อยๆเปิดประตู ปัง!
“HAPPY BIRTDAY” บอยกับเปลวพูดพร้อมกัน
“คิดจะทำอะไรกัน”
“เซอร์ไพร” บอยพูด
“ถึงจะช้าไปหน่อยนะ” เปลวบอก
“หน่อยที่ไหน เยอะเลย ตั้งสองวัน”
เพ้นท์พูดแล้วยิ้ม บอยดีใจที่เห็นเพ้นท์ยิ้ม เขาไม่เคยเห็นเพ้นท์ยิ้มตั้งแต่ผู้หญิงที่เพ้นท์ชอบมากที่สุดคนหนึ่งทิ้งเพ้นท์ไป…
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น