ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบศัตรู
1อาทิตย์ที่ผ่านมา เปลวทำหน้าที่ผู้จัดการทีมได้ดี สาวๆหลายคนคอยดูเปลวว่าทำอะไรบ้าง
เมย์นั้นก็หาทางแกล้งเปลวตลอด แต่เปลวไม่ยอมแพ้ หาวิธีจัดการคนที่คอยแกล้งตัวเอง จนกระทั่งวันนี้ เปลวทำหน้าที่ตามปกติ เปลวกำลังจะนำเสื้อนักกีฬาไปซัก แล้วก็คิดอะไรดีๆออก รีบนำเสื้อผ้านักกีฬาไปเปลี่ยนเป็น ผ้าถูพื้นใส่ลงไปในตะกร้าผ้าซักแทน เปลวนำไปวางไว้หน้าเครื่องซักผ้า ทำท่าทางเหมือนนึกอะไรได้แล้ววิ่งออกไป เมย์ที่เห็นว่า เปลววางตะกร้าผ้าไว้จึงรีบเอาไปซ่อนแล้วรีบไปหลบเพื่อจะดูเปลวว่าจะทำอย่างไร โดยไม่รู้ว่า เปลวแอบดูอยู่
เปลวถือเสื้อผ้านักกีฬาเดินกลับมา ใส่ลงในเครื่องซักผ้า กดปุ่มทำงาน แล้วแอบยิ้มอย่างสะใจ ส่วนเมย์นั้นกระฟัดกระเฟียดเดินออกไป เปลวมองตามหลังเมย์ที่เดินออกไป พลางคิดว่า
............พรุ่งนี้สนุกแน่............
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้าวันต่อมาเมย์มัวแต่เจ็บใจเรื่องเปลวที่แกล้งเปลวไม่ได้ และเมย์ก็ไม่ได้ระวังตัวเปิดประตูห้องเข้าไป ทำให้กระป๋องน้ำที่วางไว้ตกมาใส่เมย์ เมย์กรี๊ดลั่น มองสภาพตนเองที่เปียกโชกแล้วสิ่งที่ทำให้เจ็บใจหนักกว่าเก่าคือการ์ดที่วางไว้ใต้โต๊ะ ซึ่งเขียนไว้ว่า
แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับที่เธอทำ
ระวังตัวไว้ให้ดี การเอาคือกำลังจะเริ่ม
…ดาวสีเงิน
“ดาวสีเงิน…” เมย์พูดได้เท่านี้ประตูห้องก็เปิดออก
เปลว เพ้นท์และบอยเดินเข้ามา ทั้งสามคนมองเมย์แล้วหัวเราะออกมา เมย์นั้นเขินเต็มที่ รีบวิ่งออกไปทันที เปลวมองตามแบบสมน้ำหน้า
ในตอนเที่ยงเปลวนั่งทานข้าวที่โรงอาหารคนเดียวเหมือนเคย มีสาวคนหนึ่งเดินมาหาเธอ
“เออ..คือ.มีคนนั่งหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกนั่งสิ”
“เออ..เปลว เรา..เราชื่อฟ้านะ เรา..อยู่ห้องเดียวกัน”
“อืมม..เธอมีเรื่องอะไรเหรอ เออ..ฟ้า” เมื่อเปลวเรียกชื่อของฟ้า ฟ้ายิ้มอย่างเขินอาย
“เป็นเพื่อนกันนะ” เปลวยิ้มแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ
ปัง! แพรวมาตบโต๊ะที่เปลวและฟ้านั่งทานข้าวกันอยู่ เปลวมองว่ายัยคนนี้จะมาไม้ไหนวะเนี้ย
“มานี้หน่อยสิ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เปลวมองแพรวอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็ลุกตามไป ฟ้ามองทั้งคู่เดินออกไปด้วยกันอย่างไม่คอยไว้ใจแพรวเท่าไร่ จึงรีบวิ่งหาคนช่วยเปลว เมื่อฟ้าวิ่งไปถึงโรงยิมเห็นบอย และเพ้นท์เล่นบาสกันอยู่เลยตะโกนเรียกออกไป
“บอย! เพ้นท์!” บอยมองอย่างแปลกใจ เพ้นท์ไม่สนใจแม้แต่น้อย
“มีอะไรเหรอฟ้า” บอยถาม
“เปลว..เปลว” เพ้นท์เมื่อได้ยินชื่อเปลวก็รีบเข้าไปถามฟ้า
“ทำไม เปลวเป็นอะไร”
“เปลวโดนแพรวเรียกตัวไป ทำไมก็ไม่รู้”
“เมย์..” เพ้นท์พึมพัมเบาๆ แล้ววิ่งออกไป
แพรวพาเปลวมาที่ด้านหลังของโรงฝึกคาราเต้ ซึ่งมีแจนและเมย์รออยู่ เมย์มองเปลวแบบว่า เธอไม่รอดแน่ เปลวมองตอบอย่างไม่เกรงกลัว
“มาถึงแล้วเหรอ ยัยหน้าใหม่” แจนพูด
“ถ้ายังไม่ถึงเธอคงไม่เห็นชั้นหรอก พูดอะไรก็คิดๆหน่อยเซ่”
“นิ..แก”แจนง้างมือจะตบเปลว แต่เมย์จับเอาไว้
“แจนใจเย็นๆ เรามีเวลาสนุกกันอีกเยอะ เปลวชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอชั้นถึงได้เรียกเธอมา”
“มีเรื่องอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะ”
“ชั้นอยากให้เธอเลยยุ่งกับเพ้นท์ ถึงเธอจะเป็นผู้จัดการทีมก็เถอะ ลาออกซะ แล้วไปหาชมรมอื่นอยู่ดีกว่าเช่นชมรมมวย หน่วยก้านเธอออกจะดี”
“แล้วถ้าชั้นบอกว่าไม่ละ” เปลวกวนประสาทกลับ
“ชั้นให้โอกาสเธออีกครั้งนะเพราะชั้นไม่อยากจะลงไม้ลงมือกับหน้าใหม่อย่างเธอ”
“คำตอบเหมือนเดิม ไม่!”
เมย์หยุดอารมณ์ไม่อยู่ จึงปล่อยหมัดออกไปกะจะให้โดนหน้าของเปลว แต่เปลวเอียงหัวหลบไป เมย์จึงชกกับกำแพงแทน
“อะไรหนะ” เมย์มองอย่างไม่เชื่อสายตา
“ชั้นลืมบอกเธอไป ชมรมมวยชั้นเคยเข้ามาแล้ว แล้วก็ คาราเต้ เทควันโด้ คาราเต้-โด เคนโด้ ก็เคยแล้ว ชั้นก็ยังไม่เคยเห็นใครล้มชั้นได้ซักคน คนที่คิดจะล้มชั้น เหมือนการล้มช้างเลยนะ\"
“แก..” แจนกัดฟันแล้วพุ่งเข้าไปหาเปลว เปลวหลบสบายๆ ทั้งสามสาวจึงรุมเปลว เปลวหลบตลอดไม่อยากจะตอบกลับเพราะเดียวจะมีปัญหากับทั้งสามคน
“หยุดนะ!” เสียงเพ้นท์ตะโกนมา เปลวมองตามเสียงทำให้โดนต่อยที่ท้องแล้วล้มลงไป
“ชั้นบอกให้หยุด” เพ้นท์เริ่มตะโกนใส่เมย์
เมย์มองเพ้นท์แล้วสะอึกเพราะไม่เคยเห็นเพ้นท์เป็นเดือดเป็นแค้นแทนใครขนาดนี้ เมย์เดินเข้าไปจับไหล่เพ้นท์แล้วพูดเสียงสั่น
“เพ้นท์ คือ..ยัยนั้นเริ่มก่อนนะ เราก็ต้องป้องกันตัวนะ” แพรวกับแจนพยักหน้าหงึกๆ
“ป้องกันตัว สามต่อหนึ่งหนะนะ คิดเหรอว่าชั้นจะเชื่อ ปล่อยมือของเธอซะ”
เพ้นท์สะบัดมือของเมย์ออกจากไหล่ แล้วเดินไปหาเปลวที่นั่งจุกอยู่ บอยวิ่งมาถึงพอดี
“เปลวเป็น’ไงบ้าง ลุกไหวมั๊ย” เพ้นท์ถาม เปลวส่ายหน้า
“ชั้นอุ้มไปห้องพยาบาลให้”บอยอาสา
“ชั้นพาไปเอง”
เพ้นอุ้มเปลวออกไปโดยไม่แคร์สายตาของเมย์ที่มองตามมา
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้านี้เมย์เข้าห้องเรียนมาแล้วต้องสะดุดตากับกล่องของขวัญที่วางไว้บนโต๊ะพร้อมการ์ดที่เหน็บไว้ เมย์จึงเปิดการ์ดอ่าน
ของขวัญสำหรับคนอกหัก
เปิดตอนอยู่กับเพื่อนของเธอนะ จะได้สนุก
…ดาวสีเงิน
เมย์มองกล่องของขวัญแบบไม่มั่นใจ แพรวและแจนเดินเข้ามาเห็นกล่องของขวัญก็รีบเปิดทันที
“จากใครเหรอเมย์”
“อะไรน้าอยากรู้จัง ว้าย! จิ้งจก”แจนกรี๊ดออกมาเมื่เห็นว่าข้างในคืออะไร
“มีการ์ดอะไรด้วยอะ” เมย์พูดหวั่นๆ
“เธอหยิบสิ”
“ไม่อาว”
“หยิบ” เมย์สั่งแพรว แพรวรีบหยิบขึ้นมา ทั้งสามอ่าน
ถูกใจกับของขวัญนี้มั๊ย
มีอะไรให้สนุกกันอีกนาน ไม่ต้องห่วงหรอก
บอกแล้วว่าการเอาคือกำลังจะเริ่ม ตอนนี้มันเริ่มแล้ว
เธอพบศัตรูของเธอแล้วหละ
…ดาวสีเงิน
เมย์นั้นก็หาทางแกล้งเปลวตลอด แต่เปลวไม่ยอมแพ้ หาวิธีจัดการคนที่คอยแกล้งตัวเอง จนกระทั่งวันนี้ เปลวทำหน้าที่ตามปกติ เปลวกำลังจะนำเสื้อนักกีฬาไปซัก แล้วก็คิดอะไรดีๆออก รีบนำเสื้อผ้านักกีฬาไปเปลี่ยนเป็น ผ้าถูพื้นใส่ลงไปในตะกร้าผ้าซักแทน เปลวนำไปวางไว้หน้าเครื่องซักผ้า ทำท่าทางเหมือนนึกอะไรได้แล้ววิ่งออกไป เมย์ที่เห็นว่า เปลววางตะกร้าผ้าไว้จึงรีบเอาไปซ่อนแล้วรีบไปหลบเพื่อจะดูเปลวว่าจะทำอย่างไร โดยไม่รู้ว่า เปลวแอบดูอยู่
เปลวถือเสื้อผ้านักกีฬาเดินกลับมา ใส่ลงในเครื่องซักผ้า กดปุ่มทำงาน แล้วแอบยิ้มอย่างสะใจ ส่วนเมย์นั้นกระฟัดกระเฟียดเดินออกไป เปลวมองตามหลังเมย์ที่เดินออกไป พลางคิดว่า
............พรุ่งนี้สนุกแน่............
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้าวันต่อมาเมย์มัวแต่เจ็บใจเรื่องเปลวที่แกล้งเปลวไม่ได้ และเมย์ก็ไม่ได้ระวังตัวเปิดประตูห้องเข้าไป ทำให้กระป๋องน้ำที่วางไว้ตกมาใส่เมย์ เมย์กรี๊ดลั่น มองสภาพตนเองที่เปียกโชกแล้วสิ่งที่ทำให้เจ็บใจหนักกว่าเก่าคือการ์ดที่วางไว้ใต้โต๊ะ ซึ่งเขียนไว้ว่า
แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับที่เธอทำ
ระวังตัวไว้ให้ดี การเอาคือกำลังจะเริ่ม
…ดาวสีเงิน
“ดาวสีเงิน…” เมย์พูดได้เท่านี้ประตูห้องก็เปิดออก
เปลว เพ้นท์และบอยเดินเข้ามา ทั้งสามคนมองเมย์แล้วหัวเราะออกมา เมย์นั้นเขินเต็มที่ รีบวิ่งออกไปทันที เปลวมองตามแบบสมน้ำหน้า
ในตอนเที่ยงเปลวนั่งทานข้าวที่โรงอาหารคนเดียวเหมือนเคย มีสาวคนหนึ่งเดินมาหาเธอ
“เออ..คือ.มีคนนั่งหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกนั่งสิ”
“เออ..เปลว เรา..เราชื่อฟ้านะ เรา..อยู่ห้องเดียวกัน”
“อืมม..เธอมีเรื่องอะไรเหรอ เออ..ฟ้า” เมื่อเปลวเรียกชื่อของฟ้า ฟ้ายิ้มอย่างเขินอาย
“เป็นเพื่อนกันนะ” เปลวยิ้มแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ
ปัง! แพรวมาตบโต๊ะที่เปลวและฟ้านั่งทานข้าวกันอยู่ เปลวมองว่ายัยคนนี้จะมาไม้ไหนวะเนี้ย
“มานี้หน่อยสิ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เปลวมองแพรวอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็ลุกตามไป ฟ้ามองทั้งคู่เดินออกไปด้วยกันอย่างไม่คอยไว้ใจแพรวเท่าไร่ จึงรีบวิ่งหาคนช่วยเปลว เมื่อฟ้าวิ่งไปถึงโรงยิมเห็นบอย และเพ้นท์เล่นบาสกันอยู่เลยตะโกนเรียกออกไป
“บอย! เพ้นท์!” บอยมองอย่างแปลกใจ เพ้นท์ไม่สนใจแม้แต่น้อย
“มีอะไรเหรอฟ้า” บอยถาม
“เปลว..เปลว” เพ้นท์เมื่อได้ยินชื่อเปลวก็รีบเข้าไปถามฟ้า
“ทำไม เปลวเป็นอะไร”
“เปลวโดนแพรวเรียกตัวไป ทำไมก็ไม่รู้”
“เมย์..” เพ้นท์พึมพัมเบาๆ แล้ววิ่งออกไป
แพรวพาเปลวมาที่ด้านหลังของโรงฝึกคาราเต้ ซึ่งมีแจนและเมย์รออยู่ เมย์มองเปลวแบบว่า เธอไม่รอดแน่ เปลวมองตอบอย่างไม่เกรงกลัว
“มาถึงแล้วเหรอ ยัยหน้าใหม่” แจนพูด
“ถ้ายังไม่ถึงเธอคงไม่เห็นชั้นหรอก พูดอะไรก็คิดๆหน่อยเซ่”
“นิ..แก”แจนง้างมือจะตบเปลว แต่เมย์จับเอาไว้
“แจนใจเย็นๆ เรามีเวลาสนุกกันอีกเยอะ เปลวชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอชั้นถึงได้เรียกเธอมา”
“มีเรื่องอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะ”
“ชั้นอยากให้เธอเลยยุ่งกับเพ้นท์ ถึงเธอจะเป็นผู้จัดการทีมก็เถอะ ลาออกซะ แล้วไปหาชมรมอื่นอยู่ดีกว่าเช่นชมรมมวย หน่วยก้านเธอออกจะดี”
“แล้วถ้าชั้นบอกว่าไม่ละ” เปลวกวนประสาทกลับ
“ชั้นให้โอกาสเธออีกครั้งนะเพราะชั้นไม่อยากจะลงไม้ลงมือกับหน้าใหม่อย่างเธอ”
“คำตอบเหมือนเดิม ไม่!”
เมย์หยุดอารมณ์ไม่อยู่ จึงปล่อยหมัดออกไปกะจะให้โดนหน้าของเปลว แต่เปลวเอียงหัวหลบไป เมย์จึงชกกับกำแพงแทน
“อะไรหนะ” เมย์มองอย่างไม่เชื่อสายตา
“ชั้นลืมบอกเธอไป ชมรมมวยชั้นเคยเข้ามาแล้ว แล้วก็ คาราเต้ เทควันโด้ คาราเต้-โด เคนโด้ ก็เคยแล้ว ชั้นก็ยังไม่เคยเห็นใครล้มชั้นได้ซักคน คนที่คิดจะล้มชั้น เหมือนการล้มช้างเลยนะ\"
“แก..” แจนกัดฟันแล้วพุ่งเข้าไปหาเปลว เปลวหลบสบายๆ ทั้งสามสาวจึงรุมเปลว เปลวหลบตลอดไม่อยากจะตอบกลับเพราะเดียวจะมีปัญหากับทั้งสามคน
“หยุดนะ!” เสียงเพ้นท์ตะโกนมา เปลวมองตามเสียงทำให้โดนต่อยที่ท้องแล้วล้มลงไป
“ชั้นบอกให้หยุด” เพ้นท์เริ่มตะโกนใส่เมย์
เมย์มองเพ้นท์แล้วสะอึกเพราะไม่เคยเห็นเพ้นท์เป็นเดือดเป็นแค้นแทนใครขนาดนี้ เมย์เดินเข้าไปจับไหล่เพ้นท์แล้วพูดเสียงสั่น
“เพ้นท์ คือ..ยัยนั้นเริ่มก่อนนะ เราก็ต้องป้องกันตัวนะ” แพรวกับแจนพยักหน้าหงึกๆ
“ป้องกันตัว สามต่อหนึ่งหนะนะ คิดเหรอว่าชั้นจะเชื่อ ปล่อยมือของเธอซะ”
เพ้นท์สะบัดมือของเมย์ออกจากไหล่ แล้วเดินไปหาเปลวที่นั่งจุกอยู่ บอยวิ่งมาถึงพอดี
“เปลวเป็น’ไงบ้าง ลุกไหวมั๊ย” เพ้นท์ถาม เปลวส่ายหน้า
“ชั้นอุ้มไปห้องพยาบาลให้”บอยอาสา
“ชั้นพาไปเอง”
เพ้นอุ้มเปลวออกไปโดยไม่แคร์สายตาของเมย์ที่มองตามมา
(- -) (> -) ( > <) (- <) (- -)
เช้านี้เมย์เข้าห้องเรียนมาแล้วต้องสะดุดตากับกล่องของขวัญที่วางไว้บนโต๊ะพร้อมการ์ดที่เหน็บไว้ เมย์จึงเปิดการ์ดอ่าน
ของขวัญสำหรับคนอกหัก
เปิดตอนอยู่กับเพื่อนของเธอนะ จะได้สนุก
…ดาวสีเงิน
เมย์มองกล่องของขวัญแบบไม่มั่นใจ แพรวและแจนเดินเข้ามาเห็นกล่องของขวัญก็รีบเปิดทันที
“จากใครเหรอเมย์”
“อะไรน้าอยากรู้จัง ว้าย! จิ้งจก”แจนกรี๊ดออกมาเมื่เห็นว่าข้างในคืออะไร
“มีการ์ดอะไรด้วยอะ” เมย์พูดหวั่นๆ
“เธอหยิบสิ”
“ไม่อาว”
“หยิบ” เมย์สั่งแพรว แพรวรีบหยิบขึ้นมา ทั้งสามอ่าน
ถูกใจกับของขวัญนี้มั๊ย
มีอะไรให้สนุกกันอีกนาน ไม่ต้องห่วงหรอก
บอกแล้วว่าการเอาคือกำลังจะเริ่ม ตอนนี้มันเริ่มแล้ว
เธอพบศัตรูของเธอแล้วหละ
…ดาวสีเงิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น