คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1: 0-2008-03-02-3-1
ร่างสูงวิ่งอย่างเหนื่อยหอบมาตามทางที่เขาไม่คุ้นเคย
ก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงนั่งในซอยเล็กๆแห่งหนึ่ง
"บ้าจริง" เขาสบถเมื่อความรู้สึกล้าจากการวิ่งเมื่อครู่ทำให้ตาของเขาเริ่มหนักอึ้ง
บวกกับบาดแผลตรงหัวไหล่ที่มีเลือดซึมออกมาเรื่อยๆ ก่อนที่เขาจะจมดิ่งสู่ความมืด…
...................
"อ๊ะ!!!" ร่างบางร้องขึ้นเมื่อเห็นร่างของคนที่นอนหมดสติอยู่ตรงประตูหลังร้านอาหารที่เขาทำงานอยู่
ฮยอกแจรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างสูง ทำให้เห็นเลือดที่ซึมออกมาทางหัวไหล่ด้านซ้าย
"ตายหละหว่า" ร่างบางพึมพำก่อนจะหาทางลากร่างสูงเขาไปหลังร้าน
"พี่อีทึก มาช่วยผมหน่อย" ฮยอกแจเรียกอีทึก รุ่นพี่ที่เป็นเจ้าของร้านอาหารร้านนี้มาช่วย
"มีอะไรฮยอกแจ เฮ้ย!!!" อีทึกร้องลั่นเมื่อเห็นร่างสูงของคนที่นอนสลบอยู่
ก่อนจะกระวีกระวาดไปหยิบเครื่องปฐมพยาบาลอย่างร้อนใจ แล้วยื่นให้ฮยอกแจ
"หา!!" --หาอย่างกับจะมาทำแผลให้ แต่มายื้นให้กันเฉยอะ --ฮยอกแจคิด
"เออน่า...นายก็รู้ว่าฉันไม่ค่อชอบเห็นเลือดเท่าไหร่.. เร็วดิ เดี๋ยวไอ้หมอนั้นตายก่อน"
อีทึกดันกล่องปฐมพยาบาลใส่อกฮยอกแจก่อนจะเดินหลบไป
ฮยอกแจมองร่างสูงที่นอนสลบ ก่อนจะถอดเสื้อสูทและเสื้อเชิ้ตด้านในออก
เผยให้เห็นแผลเหมือนรอยกระสุนถากที่หัวไหล่และลึกพอสมควร ร่างบางเทแอล์กอฮอลใส่เพื่อล้างแผล
"อื้ออ.." ร่างสูงครางในลำคอ คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
ฮยอกแจค่อยๆทำแผลอย่างเบามือ ก่อนจะใช้ผ้าก๊อตพันปิดแผล
"พี่อีทึก!!! อ๊ะ..ฮยอกแจ หวัดดี พี่อีทึกหละ" ร่างสูงของคังอินวิ่งพรวดเข้ามาหลังร้านก่อนจะถามถึงคนรัก
"ฉันอยู่นี้" อีทึกเดินลงมาจากชั้น 2ของร้าน คังอินปราดเข้าไปกอดร่างบางทันที
"คังอิน นายมาก็ดีแล้ว ช่วยฉันทีสิ"
"ทุกเรื่องเลยแค่พี่บอกมา" คังอินพูดอ้อนๆ อีทึกยิ้มกับลูกอ้อนของร่างสูง ก่อนจะเดินนำมาหลังร้าน อีทึกชี้ไปที่ร่างสูงที่นอนสลบอยู่
"ช่วยอุ้มเขาขึ้นไปที่ห้องชั้น2ที ฉันเปิดประตูห้องไว้แล้ว"
"หา!!" คังอินร้องเสียงหลง
"อะไร ทำไม่ได้เหรอ" อีทึกพูดด้วย้ำเสียงงอนๆ
"ค๊าบบบ ผมทำได้ เพื่อนางฟ้าของผม" คังอินพูดอ้อน แล้วเดินเข้าไปอุ้มร่างสูง ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้น 2ของร้าน
เถื่อนๆสุดๆ อุ้มไอ้หมอนั้นได้สบายๆเลย สามารถ!!!- - ฮยอกแจและอีทึกคิด
คังอินค่อยๆวางร่างสูง(ที่ดูจะบางไปทันทีเมื่อเทียบกับคังอินแล้ว- - me)ลงบนเตียง ก่อนจะหนกลับมาถามร่างบางทั้ง 2คนอย่างสงสัย
"หมอนี้ใครเหรอ"
"ไม่รู้สิ เห็นสลบอยู่ด้านหลัง" ฮยอกแจตอบ
"ไม่รู้!!! แล้วนายพามันเข้ามาในร้านได้ยังไง!!!"
"ไม่เป็นไรน่า คังอิน" อีทึกบอก
"แต่.."
"ไม่มีแต่" อีทึกพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด แล้วหันไปมองฮยอกแจ "นายเช็ดตัวให้เขาด้วยนะ เดี๋ยวฉันไปหยิบเสื้อผ้ามาให้"
พูดจบอีทึกก็เดินออกจากห้องไปก่อนจะเดินกลับเข้ามาพร้อมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้ากับ
กางเกงขาสั้น คังอินถืออ่างใส่น้ำอุ่นพร้อมผ้าเช็ดตัว อีทึกวางเสื้อและรับอ่างใส่น้ำมาให้ฮยอกแจ
"อะ.. พี่ลงไปดูร้านก่อน"
"ครับ" ฮยอกแจรับอ่างใส่น้ำมาไว้ในมือ แล้วมองอีทึกและคังอินเดินออกไปจากห้อง ก่อนจะหันมาเช็ดตัวให้ร่างสูงตรงหน้า
ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วกวาดตามองสภาพรอบตัว
ที่ไหน? ถ้าจำไม่ผิด เมื่อคืนเราอยู่ตรงซอยอะไรสักอยู่ตรงซอยอะไรสักอย่าง นี่หว่า - -
ร่างสูงคิดแล้วขยับตัวให้ลุกขึ้นนั่งความรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาตรงหัวไหล่ด้านซ้ายจน
ขาตรงร้องออกมา
"โอ๊ย" เสียงร้องของเขาพอจะทำให้คนที่อยู่นอกห้องได้ยินได้
แกร๊ก
"นายฟื้นแล้วเหรอ" ฮยอกแจพูดแล้วเดินมานั่งลงข้างเตียง "เออ.. นายหิวรึเปล่า" ร่างสูงนิ่งไม่ตอบ แต่ท้องของเขาก็ร้องประท้วงขึ้นมา ฮยอกแจยิ้มขำๆก่อนจะเดินอกไปจากห้องแล้วกลับมาพร้อมข้าว กิมจิ และซุป
"ตอนนี้หาได้แค่นี้แหละ นายกินไปก่อนแล้วกัน เออ...ฉัน อีฮยอกแจ นายชื่ออะไรหละ"
"คิบอม" ร่างสูงตอก่อนจะลงมือทานข้าว ประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง อีทึกและคังอินเดินเข้ามา
"ฟื้นแล้วเหรอ... ฉันเป็นเจ้าของร้าน เรียกฉันว่าอีทึกก็ได้" อีทึกยิ้มร่าพร้อมแนะนำตัว
พลางกระทุ้งสอกใส่คังอินให้แนะนำตัว
"คังอิน!" คังอินพูดสั้นๆ คิบอมมองแต่ไม่ตอบอะไร
"งั้นเดี๋ยวผมไปปิดร้านให้นะครับ" ฮยอกแจพูดขึ้น
"อ๊ะ.. ไม่เป็นไรๆ คังอินไปปิดร้านให้ทีสิ"อีทึกหันไปพูดกับคังอินแล้วยิ้มหวานส่งให้เขา
คังอินหน้าเหวอไปเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่อีทึกส่งมาให้ก็ยอมลงไปปิดร้านให้แต่โดยดี
"นายชื่ออะไรหรอก" อีทึกหันมาเอ่ยถามเมื่อคังอินออกไปแล้ว คิบอมยังนิ่งเงียบ
"อ่า.. คิบอมครับ เขาบอกผมเมื่อกี้" ฮยอกแจรีบตอบเมื่อเห็นอีทึกเริ่มฮีทขึ้นจากความเงียบของร่างสูง
"อืม..ฮยอกแจนายดูแลคิบอมด้วยแล้วกัน ให้เขาอยู่ที่นี้คงไม่ดีเท่าไหร่"
"แล้ว..จะให้เขาไปอยู่ไหนหละครับ"
"ห้องนายที่อพาทเม้นท์ไง ^^ " อีทึกเดินออกไปอย่างไม่รอคำตอบ
...........................
สรุปก็ต้องพามาด้วยจนได้สินะ...- -ร่างบางคิดพลางเดินดุ่มๆขึ้นบันไดอพาทเม้นท์มาจนถึงชั้น 3
ก่อนจะหันกลับไปมองร่างสูงที่ตามเขามา
"เฮ้อ.." ฮยอกแจถอนหายใจเล็กน้อยแล้วเดินไปเปิดประตูห้องของเขา แล้วเดินนำร่างสูงเข้าไปในห้อง
"ห้องเล็กหน่อยนะ" ฮยอกแจบอกเมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาในห้อง
ไม่หน่อยล่ะ มาก = = ~*- - คิบอมคิดเมื่อมองไปรอบๆห้องที่ครัวกับห้องรับแขกอยู่ในโซนใกล้ๆกัน ถัดไปเป็นประตู 2บาน จากการมองดูแล้ว คงเป็นห้องน้ำกับห้องนอนแน่ๆ
"อืม.." คิบอมร้องในลำคอ เขารู้สึกแปล๊บขึ้นมาที่แผล ฮยอกแจหันมามองแล้วนึกได้
ร่างบางกระวีกระวาดเข้าไปต้มน้ำในครัว ไม่นานเขก็เดินออกมาพร้อมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 1ชาม ก่อนจะยื่นให้ร่างสูง
"อะ กินซะ จะได้กินยาแก้ปวด เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะแล้วจะมาล้างแผลให้" คิบอมมองฮยอกแจที่เดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะหันมาลงมือกินบะหมี่จนหมด ก่อนจะกินยาตามไป ไม่นานนักฮยอกแจก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่แต่งตัวออกมาเรียบร้อย
ร่างบางหยิบเครื่องมือล้างแผลที่อีทึกยัดใส่ถุงมาให้เมื่อตอนก่อนจะออกมาจากร้าน แล้วเดินมานั่งบนพื้นพลางดึงอุปกณ์ล้างแผลในกล่องปฐมพยาบาลออกมา
"เอ่อ..คิบอมนายมานั่งตรงนี้สิ"
คิบอมหันมามองร่างเล็กกว่าก่อนจะเดินมานั่งตรงหน้าฮยอกแจ
"ถอดเสื้อด้วย" ฮยอกแจพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง ร่างสูงย่นคิ้วก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของอีทึกออกอย่างเก้ๆกังๆ
พอดึงอุปกรณ์ทำแผลออกมาจนครบ ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองคิบอมที่ปลดกระดุมเสื้อด้วยท่าทางที่ไม่ถนัดนัก
"มาๆ ฉันช่วย" ฮยอกแจพูดแล้วดันตัวเองไปช่วยปลดกระดุมเสื้อให้คิบอม ร่างสูงนิ่งไปอึกใจนึงก่อนจะยิ้มบางๆแล้วมองฮยอกแจที่ถอดเสื้อให้เขาเสร็จแล้ว ร่างบางง้วนอยู่กับการทำแผลจนไม่ได้สนใจสายตาที่มองมา
"โอ๊ย.." ร่างสูงร้องเบาๆ เมื่อแอล์กอฮอล์ถูกแตะลงบนแผล ก่อนจะก้มหน้าลงไปเพื่อจะมองแผล เป็นจังหวะเดียวกับฮยอกแจที่เงยหน้าขึ้นมา ทำให้ทั้งคู่สบตากันพอดี ก่อนที่ฮยอกแจจะเป็นฝ่ายหลบตาไปพร้อมกับหน้าที่เริ่มขึ้นสี ในขณะที่ร่างสูงยิ้มพอใจและมองฮยอกแจไม่วางตา
"เสร็จแล้ว" ฮยอกแจพูดขึ้นเมื่อพันผ้าก๊อตปิดแผลเสร็จ เขาหันไปหยิบเสื้อมาให้คิบอมใส่
"ฉันใส่ไม่ถนัด นายช่วยหน่อยสิ" คิบอมพูดแล้วยิ้มบางๆส่งให้ฮยอกแจ ร่างบางหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนจะช่วยร่างสูงใส่เสื้อ พลางก้มหน้าที่ขึ้นสีขึ้นเรื่อยๆหลบสายตาที่มองมา ในขณะที่ร่างสูงเริ่มสนุกกับการแกล้งคนตรงหน้า เมื่อติดกระดุมเสร็จฮยอกแจรีบถอยห่างออกมาทันที
"นายนอนที่เตียงในห้องของฉันแล้วกันนะคืนนี้" ฮยอกแจพูดแล้วชี้ไปที่ประตูบานใกล้ๆกับห้องน้ำ คิบอมไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าไปในห้อง
เมื่อประตูห้องนอนปิดลง ร่างบางถอนหายใจเฮือกก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทำแผลแล้วเดินไปหยิบชามที่วางทิ้งไว้ไปล้าง ก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟายาวสีน้ำตาลและหลับไปในที่สุด
เมื่อเข้ามาในห้อง คิบอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับความสนุกที่ได้แกล้งฮยอกแจ เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงที่มีขนาดพอดีตัว ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้องนอนของฮยอกแจ และสะดุดกับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ คิบอมเดินเข้าไปหยิบรูปขึ้นมาดู
เป็นภาพของฮยอกแจกับใครอีกคนที่เขาไม่รู้จักกอดกันอย่างสนิทสนม..
คิบอมหรี่ตามองอย่างไม่พอใจก่อนจะเปิดลิ้นชักโต๊ะออกแล้วโยนกรอบรูปลงไป ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียง พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ที่จริงแค่เพียงเขาโทรศัพท์ให้คนมารับ เขาก็สามารถกลับบ้านได้ทันที เพียงแต่บางอย่างที่ทำให้เขาไม่อยากไป เพียงแค่อยากรู้จักร่างบางให้มากขึ้นกว่านี้ เท่านั้นเอง
........................
"คิบอม หยิบแก้วให้ที" เสียงของฮยอกแจดังขึ้น ขณะที่เขาใส่ชุดพนักงานเสิร์ฟเดินมาหลังร้าน
"เร็วหน่อยสิ วันนี้ที่ร้านคนเยอะนะ" ร่างบางเอ็ดเมื่อคิบอมช้า
ผ่านมา 1อาทิตย์แล้วแผลที่ไหลของคิบอมนั้นดีขึ้นเล็กน้อยทำให้เขาเริ่มช่วยหยิบจับงานเล็กๆน้อยๆได้บ้าง
"โอ๊ย!!! วันนี้คนเยอะจนแทบไม่มีเวลาหายใจเลย" อีทึกบ่นเมื่อตัวเองมีเวลาพอที่จะหย่อนตัวลงนั่งพัก
"พี่อีทึกครับ ของโต๊ะ 4" รยออุคยื้นจานที่ใส่ปลาย่างมาทางช่องเล็กๆที่ไว้ส่งอาหาร
"อ่า.....ฉันเพิ่งได้นั่งเองน้า" ร่างบางโอดครวญแล้วเดินไปหยิบจานก่อนจะเดินออกไป
ฮยอกแจยังไม่ได้พักเลยนะ - - คิบอมคิดพลางมองฮยอกแจที่กำลังเก็บโต๊ะ
ทุกคนนั่งอย่างหมดแรงเมื่อปิดร้านเสร็จ
"วันนี้ผมอยู่หน้าเตาทั้งวันเลย ร้อนชะมัด" รยออุคบ่น พลางใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อ
"วันนี้คนเยอะจริงๆเลยน้า เหนื่อยจัง" ฮยอกแจบ่นต่อ
"ฉันเหนื่อยที่สุด ทำไมคังอินต้องมาหยุดวันนี้ด้วยน้า ฉันต้องเดินทั้งวันเลย เมื่อยๆๆๆ!!!" อีทึกโวยวายนิดๆ
"ก็พี่ไม่เคยทำเองเลยนิ !!!" ฮยอกแจกับรยออุคพูดขึ้นพร้อมกันพางแหน็บแนมอีทึกที่มีคังอินคอยทำงานให้เขาเสมอๆอยู่ในใจ
"หงะ"
กริ๊งง!!
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น
"ร้านเราปิดแล้วครับ" อีทึกตะโกนบอก
"แต่ผมหิวมากเลยอะครับ งั้นผมขอแค่ไก่หน้าลิงสักตัวก็พอ"
ไก่หน้าลิง??- - ทุกคนในร้านนิ่งคิด ก่อนที่ฮยอกแจจะวิ่งพรวดออกไปหน้าร้านพร้องกับตะโกนว่าคนด้านนอก
"ไอ้ปลาหน้าเบี้ยว มาว่าฉันได้ยังไงฮะ"
ทุกคนรีบโผล่หน้าไปหน้าร้าน จึงเห็ฯร่างโปร่งที่กำลังพยายามรวบแขนของคนตัวเล็กกว่าที่ทุบเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย กับร่างสูงอีกคนหนึ่งที่มองทั้งคู่ยิ้มๆ
"ทงเฮ!! เยซอง!!"
"ครับพี่อีทึก" ทงเฮหันมายิ้มให้อีทึก แล้วหันกลับไปวุ่นวายกับมือของร่างบางที่ทุบลงมาอย่างต่อเนื่อง เยซองละสายตาจากทั้งคู่แล้วหันมายิ้มให้รยออุค ก่อนจะเดินมากอดร่างเล็กกว่าไว้แล้วฝังจมูกลงบนแก้มนิ่ม
"กลับมาแล้วเหรอ"
"อืม..กลับมาแล้วครับ คิดถึงจัง" เยซองตอบแล้วกระชับกอดร่างเล็กกว่าให้แน่นขึ้น แล้วหันไปสนใจกับคู่ที่ยังทุบกันอยู่(??)
"อ่า..ฮยอกแจพอแล้วเดี๋ยวทงเฮก็ช้ำตายหรอก"
"หึ.ได้ก็ดี นึกอยากไปไหนก็หายไปเสียเฉยๆ นึกอยากจะกลับมาก็ไม่มีบอกสักคำ" ฮยอกแจหันมาบอกอีทึก ทำให้ร่างโปร่งพอที่จะหยุดหายใจได้บ้างก่อนจะรวบตัวร่างบางมาไว้ในอ้อมกอด
"ก็มันติดธุระกับแฟนบางคนแถวนี้" ทงเฮพูดพลางมองไปทางเยซอง
"ตอนฉันชวนไปเชจูแกก็ตอบตกลงเลย ฉันไม่ผิดนะเว้ย เพราะฉันบอกที่รักฉันไว้แล้ว" เยซองรีบบอก
ทงเฮเมื่อเอาเรื่องไม่ได้ก็รีบอ้อนร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอด
"ฮยอกแจอา~. ไม่ได้เจอตั้งเดือนนึง คิดถึงจังเลย"
ในขณะที่ทุกคนยังวุ่นวายอยู่กับชายหนุ่มทั้ง 2คนหน้าร้าน คิบอมก็มองร่างโปร่งของทงเฮอย่างรู้สึกคุ้นๆตา
เคยเห็นที่ไหน - - ร่างสูงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกออกว่าทงเฮนั้นคือคนๆเดียวกับที่กอดกับฮยอกแจในรูป สายตาของร่างสูงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเมื่อเงยหน้าไปเห็นร่างบางอยู่ในอ้อมกอดของทงเฮก่่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื่อร่างโปร่งก้มลงมาจูบฮยอกแจอย่างไม่อายใคร ก่อนะถอนจูบออกมาแล้วยิ้มให้ร่างบางที่หน้ากลายเป็นสีแดง
คิบอมกำหมัดแน่น เขารู้แล้ว ไม่ใช่แค่สนุกที่ได้แกล้ง แต่เขาต้องการให้ฮยอกแจเป็นของเล่นของเขา อะไรที่เขาอยากได้ก็ต้องได้ เขาจะทำทุกทางให้ได้มา
ฮยอกแจต้องเป็นของเขาเท่านั้น ร่างสูงเดินออกไปด้านนอกร้าน ก่อนจะหยิบมือถือที่ติดตัวเขาตลอดแต่ไม่เคยเปิดเลยตั้งแต่อยู่กับฮยอกแจขึ้นมา ก่อนจะเปิดเครื่องแล้วกดโทร.ออก
"..ชินดง มารับฉันที่ร้าน PEACE เดี๋ยวนี้!!!"
ไม่นานนักรถสีดำสนิทก็เข้ามาจอด คิบอมขึ้นรถแล้วก็หายไป.......
--------------------------------------------------------------------------------------------
take
ใครเคยอ่านที่ซูจูไทยมาก่อนอย่าว่าหละ
เพราะเราก็เอาไปลงที่ซูจูไทยเหมือนกันอ่า
แล้วเพิ่งเอามาลงที่นี้
ฟิคเรื่องนี้แต่งครั้งแรกในชีวิตเรยน้าก๊าบบบบ
อย่าลืมเม้นท์ติชมกันด้วยน้า
ใจดีแถมรูปให้เป็นของขวัญ
จะขอบคุณมากๆเลยก๊าบบบ
555+
ยังหารูปที่เป็นไอคอนให้เรื่องไม่ได้เลย
แหะๆ
ความคิดเห็น