รักปฎิญาณว่าจะรักเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : ความลับที่ล่วงรู้

3

ความลับที่ล่วงรู้

“แกทำให้นายของเราไม่ชอบใจเลยนะ  รู้มั๊ยคราวซวยน่ะมาถึงตัวแกแล้วนะ”(เจมมือซ้ายของทาย) อะไรกัน  แล้วเราไปทำอะไรให้นายของพวกมันต้องไม่ชอบ

“บอกได้มั๊ยว่าเรื่องอะไร”อยากจะรู้จริงๆ ว่านายของพวกมันคือใคร

“อืม  ไหนๆก็จะตายแล้ว”แค่นี้น่ะเหรอ  แค่เชือกน่ะเหรอจะมัดไว้ได้  ไม่มีทาง

“ถ้างั้นก็ว่ามา”ต้องให้มันพูดพล่ามไปเรื่อย  อืม…ฮิของแค่นี้  ออกซะที

“ก็เพราะนายไปกวนใจนายฉัน  แล้วก็กวนประสาทเขา  นายเขาเลยอยากจะให้พวกเราสั่งสอนนายนิดหน่อย  คราวนี้แล้วสินะที่นายจะได้ดูโลก”อย่ามาโม้ไปหน่อยเลย  ไม่รู้จักคนอย่างเราซะแล้ว

“ถ้าคิดว่าทำได้…ก็ลองดูสิ”ไอ้หน้าอ่อนเดินมา  แสดงว่านายอยากเป็นคนแรกสินะ

“แกคิดว่าแกพูดอยู่กับใคร  คนในแกล้งพยัก (ปึก)….”อิ…โอ  ปากจะแตกมั๊ยนะ 

“ขอโทษนะ  พอดีห้ามไม่ได้”ไอ้พวกที่เหลือมองไอ้คนที่ล้มลงไปนอนกับพื้น

“แก  บังอาจมาทำร้ายพี่เจม แก…(ปัก).”โอ้…ไปอีกหนึ่งแล้ว

“นี่…แกเป็นคนของใครกันแน่”ไอ้พวกที่เหลือสั่นเป็นเจ้าเข้า

“เปล่า  ฉันไม่ได้เป็นคนของแก๊งไหนหรอก  แค่เป็นตัวของตัวเองดีกว่าเยอะ”สงสารพวกนี้เหลือเกินที่ต้องทำตามคำสั่งของเจ้านาย

“แล้วทำไมแกถึงได้เอาชนะมือซ้ายของคุณเพ….”เพ…เหรอ  คงจะไม่ใช่เพทายหรอก  ถึงแม้จะดูออกเอาเรื่อง  แต่คงจะไม่มีทางเป็นหัวหน้าของไอ้พวกกระจอกหรอก  (ดูถูกจริงๆ : ผู้แต่ง)

“เอ็งพูดออกมาได้ไง  เรื่องนี้ถึงตายก็ห้ามพูด”โอ้…ยังลุกขึ้นมาไหวอีกเหรอเนี่ย

“อาว…นึกว่าสลบไปแล้วนะ”ฮิ…อย่างนี้สิถึงจะสนุก

“เอ็งคิดว่าเอ็งพูดอยู่กับใคร  คนอย่างข้าน่ะ  ไม่เสร็จเอ็งง่ายๆหรอกโว๊ย”ดี…อย่างนี้ถึงจะเป็นลูกผู้ชาย

“ดี  กล้ามาก….แต่ก็อยากจะรู้นักว่าจะมีฝีมือเท่าไร”คงจะไม่ต้องออมมือแล้วสินะ

“อิ…ก็ให้มันรู้ไปสิ”อยู่ๆ  ไอ้คนที่มันชื่อไอ้เจ…เจม  อะไรนั่นก็มาอยู่ตรงหน้า  ช้าไป  (โครม)

“ช้าไปนิดนะ”(ถุย)อึดดีนี่หว่า  ไม่ได้มีเรื่องนานแล้วมีหน่อยดีกว่า

“คงจะต้องเอาจริงแล้วล่ะมั้ง”น่าสนุก  อยากจะรู้ว่าใครจะเป็นหัวหน้าของไอ้พวกนี้  เอางี้ดีกว่า

“แต่เดี๋ยว  เรามาตกลงกันก่อนดีกว่ามั๊ย”คงต้องทำอย่างนี้ล่ะมั้ง  ถ้าให้มันบอกตรงๆคงจะไม่บอก

“มีอะไรก็ว่ามา”เข้าทาง…

“ถ้าข้าแพ้  พวกเอ็งต้องตอบคำถามกูมา”พวกมันคงจะไม่ผิดคำพูดหรอกนะ

“ได้  แต่มีคำถามหนึ่งที่ข้าตอบเอ็งไม่ได้ คือ…ห้ามถามว่าใครเป็นหัวหน้าพวกกู”อาว…ดันดักอีก  ถ้างั้นไม่ถาม  ถามอ้อมๆก็ได้ว่ะ

“ดี  ใครล้มก่อนคนนั้นถือว่าแพ้”ความไวของมันเอาชนะไม่ได้อยู่แล้ว

“ฮิ…(ปึก…ปัก…โครม….อัก…ผัวะ…ผัวะ…อ๊าก”ผ่านไป  2  ชม.  ดี  ไม่ยอมล้มง่ายๆอย่างนี้สิดี 

“แกนี่ก็เก่งดีดีนี่หว่า  อึดดี”อิ…ใครจะไปยอมล้มง่ายๆล่ะ

“ช้าไป  ปัก….”ล้มไป ซะแล้ว  ไม่หนุกเลย  แต่ก็เป็นบทเรียน

“แพ้งั้นเหรอ  คนอย่างข้าคงจะมีความผิดซะแล้วสิ”มันพูดอะไรของมัน

“คนที่ทำงานให้นาย  ถ้าแพ้แม้ครั้งเดียว  ก็จะต้องตาย”เฮ้ย! ถึงขนาดนั้นเลย

“ทั้งรู้แต่เอ็งก็ยังทำ”เพราะอะไรทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น

“ทำไงได้  ก็เขาเป็นคนที่ข้ารักนี่ มันก็ช่วยไม่ได้  คนชั้นต่ำ  ริ..จะอาจไปเด็ดดอกฟ้า”คนๆนั้นคนจะเป็นคนรวยแน่  อิ…ทำเพื่อคนรักอย่างนั้นเหรอ

“ข้ามีอะไรจะถาม  หัวหน้าเอ็งเป็นผู้หญิงสินะ”เพราะคำขึ้นต้นว่าเพ

“ใช่  เป็นคนที่ไม่อยากให้เอ็งเข้าใกล้ตัวมากที่สุด  และ…เป็นคนที่เอ็งน่าจะรู้จักดี”ไม่ใช่แน่

“คงจะไม่ใช่  เพทายแน่  เขาออกจะเป็นคนที่เอาเรื่องแต่ไม่น่าจะใช่”มันยิ้มอะไรของมันวะเนี่ย

“ใช่…คนๆนั้น คือ  คุณเพทาย”เฮ้ย! คนอย่างเธอน่ะเหรอจะเป็นหัวหน้าแก๊ง