รักปฎิญาณว่าจะรักเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : ทำไมถึงต้องมาเจอแต่เรื่องซวยๆ ด้วย

2

ทำไมถึงต้องมาเจอแต่เรื่องซวยๆ  ด้วย

“เรานี่เป็นคู่ปรับของแท้เลยนะ  ถึงได้เจอกันอย่างนี้”ฉันอุสาห์นั่งเงียบๆ แล้วนะ  นายนี่ยังจะมากวนประสาทอีก  คนอะไรชั่งไม่มีการะเทสะซะบ้างเลย

“นายช่วยกรุณานั่งเงียบๆ  ได้มั๊ย  ฉันจะเรียน”ฉันหันกลับไปสนใจครูนีที่เซ็คชื่ออยู่

“เพทาย”ครูจะเช็คทำไมนักหนานะ

“มาค่ะ”ฉันพูดอย่างรำคาญ  ไม่ใช่ครูหรอกนะ  แต่ไอ้คนที่นั่งข้างๆมากกว่า

“เธอชื่อเพทายเหรอ  ชื่อเหมือนผู้ชายเลยนะ”รำคาญจริงๆ โว๊ย

“มันเรื่องของฉันน่ะ  แล้วกรุณาช่วยเงียบซักทีจะได้มั๊ย  คนเขารำคาญ”ฉันพูดเสร็จก็อยากจะหนังสือที่อ่านอยู่ขวางใส่หัวนายธีระทันที

“ก้อได้  จะช่วยเงียบให้”ทำไมนะ คนอย่างนี้ต้องมาอยู่ใกล้ๆฉันด้วย  ฉันอยากให้เวลามันผ่านไปให้เร็วที่สุดเลยไม่อยากเรียน  ไม่อยากจะเห็นหน้านายธีระด้วย

“อ๊อด….อ๊อด”เย้  หมดคราบสุดท้ายซะที

“ไปกันเถอะเนตร  ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน”ไม่อยากจะเห็นหน้านายธีระด้วยซ้ำ

“อืม  ไปกันเถอะ  คุณน้าคงรอแย่แล้ว”แม่เขาจะมารับเหรอ  แต่เขาบอกว่าวันนี้เขามีประชุมนี่

“ไม่มาหรอก  แม่เขาไปประชุมน่ะจ๊ะ”พวกเราเดินลงไปข้างล่างก็ยังดันไปเห็นนายธีระอีก  ซวยจริงๆ

“นี่ทายจ๋า  วันนี้เราช็อปให้สนุกไปเลยนะ”มันแน่อยู่แล้ว

“อยู่แล้ว  แค่นี้มันยังไม่พนามือพวกเราหรอก”พวกเราชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตั้งเล็กจนโต

“จ๊ะ  เอ๊ะ! นั่นพี่วิทนี่”ฮะ …พี่วิทน่ะเหรอ  เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงเขาต้องอยู่ที่อังกฤษสิ  ไม่มีทางหรอก

“บ้าแล้วแก….ไม่มีทางหรอก”ไอ้คนที่ทำให้เรา

“ทาย”อย่าหันกลับไป  อย่าหันกลับไปนะ 

“อาว…รถมาแล้วไปกันเถอะเนตร”ลุงชิดขับรถมาตรงหน้า  แล้วลงมาเปิดประตูให้

“ทาย  รอพี่ก่อน”ยังมีหน้ามาบอกให้รออีกเหรอ  จำเป็นด้วยเหรอที่ต้องรอเขาอีกเหรอไง

“ลุงค่ะ  ออกรถเลยค่ะ”ลุงชิดพาพวกเราไปส่งที่สยาม

“เดี๋ยวหนูมานะค่ะ”ลุงชิดขับรถออกไปจอด  แต่ถึงยังไงก็มีคนเดินมาเป็นผู้ช่วยในการถือของเดินตามมาด้วย

“เนตร  ฉันว่าวันเสาร์นี้เราไปทำบุญกันดีมั๊ย  ฉันจะไปทำบุญล้างความซวยน่ะ  ไปด้วยกันนะ”ก็เพราะว่าวันนี้เจอแต่เรื่องซวย

“ไปสิ  ฉันก็อยากไปทำบุญเหมือนกัน”ดีเลย  ไม่งั้นฉันคงจะได้เจอแต่ความซวยไปตลอดปีนี้แน่

“ถ้างั้นพรุ่งนี้ไปเจอกันที่บ้านฉันล่ะกัน”ง่ายดี  ไม่ต้องไปไหนไกล

“นี่ยัยขี้งก  พอเลยฉันไม่ค่อยพอใจเลยนะ  ที่ฉันจะต้องเสียค่าน้ำมันคนเดียวเนี่ย  เนตรไม่พอใจ”กระแดะจริงๆ เลยเพื่อนเราถึงยังไงก้อ…เป็นอย่างนั้น  นั่นแหละ  ฮิ…ฮิ  ( ถ้าจะให้เกิดความสมจริง  ต้องลองพูดว่า  เนตรไม่พอใจและคำอื่นๆ  แบบเสียงกระแดะนิดหนึ่งนะค่ะ )

“ฉันก้อไม่พอใจแกเหมือนกันนั่นแหละ  แล้วจะไปมั๊ยล่ะ”ถามไปเลยดีกว่า

“ไป  ทำไมฉันต้องเป็นต่อเธอด้วยเนี่ย  เนตรไม่ชอบเลย”พอซักทีได้มั๊ยเนี่ย

“จ๊ะ  รีบลงไปซักทีซิ  เปลืองค่าน้ำมันนะยะ”( ไม่ค่อยจะงกซักเท่าไรเลยจริงมั๊ย )รีบไปเลยนะ

“ค่า  แม่ของแม่ขี้งก”ฉันไม่ได้ขี้งกเลยนะ  แค่รู้สึกเสียดายแค่นั้นเองนะ

“หรือจะจ่ายค่าน้ำมันให้ฉันล่ะ  จะได้รู้น่ะ”ต้องเล่นอย่างนี้  ไม่งั้นไม่ยอมพูดแน่

“ไม่เอาด้วยหรอก  รถใครก็จ่ายเองสิ  เนตรไม่ขอเกี่ยวยะ”โฮ…เมื่อไรยัยเนตรจะเลิกพูดคำนี้ซะทีนะ

“เนตรไม่เกี่ยว  แต่ฉันนี่ต้องมาส่งเธอนี่  ไม่เป็นไรไปบอกแม่เธอก็ได้”เชอะเอากับเธอไม่ได้ก็ไปเอากับแม่เธอก้อได้  (ทามไมนางเอกของเราถึงได้งกขนาดนี้นะ:ผู้แต่ง)

“ไม่ให้หรอกยะ  เธอมันยัยขี้งก”ถึงขี้งกก็ดีกว่าสิ้นเปลืองจริงมั๊ย

“ฉันรู้ยะ  ฉันล้อเล่น  ฉันไม่ได้ขี้งก  แคอยากจะเล่นนี่นา”ฮิ…ฮิ  ได้แกล้งยัยเนตรรู้สึกดีจัง

“โห…นี่ฉันนึกว่าเธอจะเอาจริงนะเนี่ย  ทำหน้าตายอย่างนั้นน่ะ”ถึงแม้ว่าฉันน่ะ  ดูเหมือนขี้งก  แต่ที่จริงเปล่าเลย  ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้อะไรตอบแทนมาเลยด้วยซ้ำ

“ก้อฉันอยากแกล้งเธอเล่นนี่นา  สนุกดีออก  เราจะมาซื้อของไปทำบุญก่อนดีมั๊ย”พวกเราเดินกันไปที่ร้านขายร้านหนึ่งในย่านนั้นก้อดันไปเจอนายธีระ  ตัวเจ้าปัญหา  ทามไมฉันต้องเจอนายด้วยนะ  ฉันจะมาซื้อของไปไหว้พระยังจะมาเจอนายอีกเหรอ

“เนตรเรารีบไปกันเถอะ  ฉันไม่อยากจะมีเรื่อง”เนตรมองเข้าไปในร้าน  ก็พยักหน้า

“ถ้างั้นเธอรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันเข้าไปซื้อเอง  โอเคมั๊ย”เนตรต่อรอง

“จ๊ะ  รีบมานะ”ยัยเนตรเดินเข้าไปข้างในร้าน  แล้วนายธีระก็เห็นยัยเนตร  เลยเดินเข้ามาคุยกับยัยเนตร

“อาว…ตรีเนตร  เธอมาซื้ออะไรอย่างนั้นเหรอ”อะไรของนายนะ  คนเขาไม่คุยด้วยแล้วเข้ามาทักทามไม

“นายไม่รู้เหรอ  มาร้านขายของ  ก็ต้องมาซื้อของสิ”โอ…นี่เพื่อนเราเหรอเนี่ย

“รู้ว่ามาซื้อของ  แล้ว…เพทายไม่มาด้วยเหรอ”ฉันไม่อยากให้ชื่อฉันถูกเอ่ยจากปากนายธีระเลย

“ฉันจะมารึไม่มามันก็เรื่องของฉัน  นายไม่เกี่ยว  เนตรจ๋า…เสร็จแล้วใช่มั๊ยจ๊ะ  พี่คิมมาช่วยหนูถือหน่อยสิค่ะ”  พี่คิมเดินมารับของที่มือของเนตร

“ไปกันเถอะจ๊ะ  ไปช็อปกันดีกว่า”อิอิอิ…รออยู่เลย  ฉันหันกลับไปจ้องหน้านายธีระเขม็ง

“งืม…รีบไปกันเถอะ”พวกเราเดินเข้าร้านนั้น  ร้านนี้ไปแทบทุกร้าน  แต่ก็รู้สึกสงสารพี่คิมเหมือนกันนะ

“เราให้พี่คิมพักหน่อยดีว่านะ  พี่คิมรอนี่นะ  เดี๋ยวหนูไปซื้อน้ำมาให้”พี่คิมวางของข้างๆ เนตร 

“ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวพี่ไปซื้อเองดีกว่า  ถ้าให้คุณหนูไฮโซไปซื้อเนี่ย  มันจะไม่ดี”พี่คิมบ้าที่สุด  คนเขาอุตสาห์มีน้ำใจ

“เชอะ…ไปซื้อเองเลยไป  ม่ายรุม่ายชี้ด้วยแล้ว”คนอารายม่ายเห็นน้ำใจคนอื่นเลย

“อืม  ถ้างั้นรอนี่นะ”ม่ายรุม่ายชี้  ม่ายอยากจะสนใจด้วยแล้ว

“ม่ายเดินแล้ว  กลับบ้านดีกว่า”ไม่มีอารมณ์อยากจะเดินแล้ว

“โอ๋…อย่าทำอย่างนี้สิ  แต่ถ้าอยากกลับ  พี่ก็จะพากลับ”ม่ายจะมองหน้าด้วยแล้ว  คนบ้า

“ทายจ๋า  อย่าทำหน้าบึ้งสิ  นะนะนะนะ  เธอน่ะเหมาะกับหน้าที่ยิ้มแย้มนะ”ทำไมนะ  พอยัยเนตรพูดออกมาทีไรฉันเป็นต้องสงบอารมณ์ได้ทุกครั้งนะ

“อืม  เนตรเดี๋ยววันนี้ไปที่ห้องประชุมลับด้วย”วันนี้ฉันจะให้ทุกคนไปรุมคนบ้างคน

“อาว…คุณหนูเพทายมีประชุมเหรอ  สงสัยต้องมีเรื่องร้ายแน่”ไม่ได้ต้องการให้พูดเลย

“ใครใช้ให้พูดแทรก  เนตร…เรียกทุกคนด้วย”ลุงชิดขับรถมารับแล้ว

“ไปเถอะ”ฮิ…นายธีระ  คนอย่างนายน่ะ  ฉันไม่อยากจะเห็นหน้านายอีก

“ทายจ๋า  พี่คิมเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอโกรธนะ  อย่าโกรธพี่เขาเลยนะ”ความเครียดเพิ่มขึ้น

“ไม่ต้องเป็นห่วงแทนหรอก  คนที่ฉันจะให้ทำน่ะ…ไม่ใช่พี่คิมหรอก”เนตรทำหน้าโล่งใจ  ทำไมยัยเนตรต้องเป็นห่วงไอ้พี่คิมด้วย

“แล้วเธอเป็นห่วงไอ้พี่คิมทำไม  หรือเธอชอบพี่คิม”เนตรนะเนตร  ถ้าเธอชอบไอ้พี่คิมนะ  พ่อเธอฆ่าเธอแน่  เธอน่าจะชอบคนอื่น

“ฉันมีพี่มานิตทั้งคน  ฉันไม่นอกใจพี่มานิตที่แสนดีได้หรอก”อืม…จริงสินะ

“จ๊ะ  เธอน่ะ  เป็นมือขวาของฉันนะ  และเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุดรองจากคุณพ่อคุณแม่เลยนะ”เนตรเหมือนน้องและพี่ในเวลาเดียวกัน

“อืม  ฉันรู้จ๊ะ”เนตรเป็นคนเดียวที่รู้ใจฉันมากกว่าใครๆ  เป็นคนแรกทีได้เห็นน้ำตาตอนที่ฉันไม่สบายใจ

“ชั่งเถอะ  เรียกทุกคนแล้วกัน  ฉันไปรอที่ประชุม”เนตรพยักหน้า

“คะ”ฉันกับเนตรไปที่ห้องประชุมลับในบ้านที่แม้แต่คุณพ่อยังไม่รู้  เนตรพาทุกคนในกลุ่มมาในลับ

“พวกเราฉันมีคนๆ หนึ่งให้พวกนายจัดการ”ทุกคนต่างยิ้ม  เพราะพวกมันอยากจะมีเรื่องกันนานมาก

“ใครเหรอคับ”ไอ้คนที่มันอยากจะลองดี

“พรุ่งนี้ไปหน้าโรงเรียน  เป้าหมายจะบอกพรุ่งนี้  อย่าทำให้คนอื่นตกใจล่ะ  ให้เงียบที่สุด”อิ…คนอย่างนายได้ไปในโรงพยาบาลแน่  คนที่มันกวนฉันต้องไม่ได้นิ่งเฉยแน่

“ได้คับ  พวกผมจะไปให้ตรงเวลาคับ”ดีมาก  พวกนั้นแยกกันกลับบ้าน

“เนตร  วันนี้เธอนอนที่บ้านฉันแล้วกัน”เนตรเดินออกไปโทรหาคุณน้านิตแม่ของเนตร

“อิ….คนอย่างนายน่ะ  แค่สั่งสอนก็น่าจะพอนะ  นายธีระ”

**** หน้าโรงเรียน ****

“เนตรส่งหมาย”เนตรเดินออกไปข้างนอก  แล้วก็เดินสะดุดรูปของนายธีระก็หล่นไปหน้าคนในกลุ่ม  ทุกคนพยักหน้าแล้วเดินไปหานายธีระ  แล้วลากไปตึกหลังโรงเรียน

“เนตรไปกันเถอะ”นายทำตัวนายเองนะธีระ

“ทายเธอจะรับน้องใหม่อย่างนี้เหรอ”ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องต้อนรับนายนั่นได้ดีอย่างนี้หรอก

“แล้วแต่เธอจะคิดนะ  เนตร”อืม…มันคงไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะเนตร

“จ๊ะ  รีบไปกันเถอะ”วันนี้ทำให้มีเรื่อง คราวซวยของนายแล้วนะธีระ