ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จุดชนวนระแวง
หลัาที่พระสนมเออเวเยไ้รับทานสำรับเ้าเรียบร้อย นา็รีบไปำหนัหลวเพื่ออเ้าเฝ้าพระเ้ามินทันที
"หม่อมันราบแทบเท้าฝ่าพระบาทเพะ"
"เ้ามีเรื่ออันใ ึมาหา้า อย่าไรวันนี้เ้า้อถวายาน้า ใยมิมาเพลานั้นเสียทีเียว"
พระเ้ามินรัส้วยวามสสัย
"มิไ้อเพะ เพลานั้นั้าไปสำหรับหม่อมัน"
พระสนมเออเวเยแสสีหน้าท่าทาื่นเ้นับเรื่อที่ะเล่าเพื่อให้พระเ้ามินทรมีอาารอยารู้
"เรื่อสำัอันใึ้อรีบเร่เสียเพียนี้ ถ้าเ่นนั้นเ้าแถลไให้้าฟัเถิ"
พระเ้ามินทรมีวามสสัยมาึ้นึให้พระสนมเออเวเยเล่าให้พนะอ์ฟั
"สำัยิ่เพะ ยามสายหม่อมันเห็นพระสนมเอมีำับท่านมอสะโอัน เยื้อหน้าำหนัหม่อมันไปสั 50 ้าวเพะ บ่าวไพร่เห็นันหม หม่อมันว่าเห็นทีะูมิาม แลูผิแผพิลนะเพะ"
พระสนมเออเวเยเล่า้วยท่าทาที่สะใประหนึ่ว่า ไ้มาฟ้อในสิ่ที่นเห็น และพระเ้ามินะริ้วหรือไม่พอใในพระสนมเอมีำเป็นแน่
"เหุอันใถึ้ออันลาแ้เยี่ยนั้น หาว่าทั้ 2 นนั้นัเป็นู้ัน ยิ่สมวร้อลับานมิใ่ฤาพระสนมเอ"
พระเ้ามินไม่รู้สึริ้วแ่ับเพิ่มวามสสัยมาึ้น ึทรสัถามหาวามริ
"เอ่อ...มิแน่นอนอเพะ พระเ้าหลวทรมิรู้สึริ้วหรือเพะ ที่พระสนมเอมีำโนายอื่นถูเนื้อ้อัว"
"ใยเ้า่าไร้สาระ หาใส่วามพระสนมเอมีำ ้ารู้นิสัยอนาี เ้าอย่าเป็นนเยี่ยนี้ หาเ้ายัมิบเรื่อนี้ พระอาทิย์ล้อยเ้ามิ้อมาำหนั้า ้าัไ้ให้พระสนมอื่นมาแทน"
แทนที่พระเ้ามินะทรริ้วเรื่ออพระสนมเอมีำ แ่ลับมอว่าเป็นเรื่อไร้สาระ ้วยพระอ์ทรมีเหุและผลึทรำริ(ิ)ใพระทัย(ใ)ว่า มัน้อมีเหุอะไรสัอย่าท่านมอสะโึไ้เ้าไปอพระสนมเอมีำ
"มิไ้นะเพะ"
พระสนมเออเวเยเสียหน้าที่พระเ้ามินไม่ทรริ้วใๆ แถมยัไม่พอพระทัยในัวอนาอีที่พูาไร้สาระ พระสนมเออเวเยึทำท่าอนพระเ้ามินเินสะบัสะบิ้ลับไปำหนัอนเอ
ส่วนพระเ้ามินยันึสสัยับเรื่อที่พระสนมเออเวเยเล่า พระอ์ึให้ท่านิมหวุ่นมิี้ เสนาบีนสนิทสั่ให้ทหารหน้าประูวัไปามท่านมอสะโมาเ้าเฝ้า
"ไปามท่านมอสะโมาพบ้า"
"พะเ้า่ะ"
ท่านิมหวุ่นมิี้อบรับพร้อมเินไปหน้าพระำหนัแ้ำสั่่อทหารให้ไปามท่านมอสะโมาเ้าเฝ้าพระเ้ามิน
ะที่ท่านมอสะโพานายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมเอมีำไปรัษาที่โรยาเรียบร้อย ็ยัเินรวอำลัทหารในพระราวัามเิน เมื่อทหาราพระำหนัหลวมาไ้รับำสั่ให้มาามไปเ้าเฝ้าพระเ้ามิน ท่านมอสะโึรีบามทหารหน้าำหนัหลวลับพระำหนัทันที
"้ามอสะโมาราบแทบฝ่าพระบาทพะเ้า่ะ"
"เล่าให้้าฟัที ยามสายเิเหุอันใ ใยพระสนมเอมีำอ้าึไ้อยู่ในอ้อมออเ้า"
ท่านมอสะโไ้ฟัำรัสอพระเ้ามิน็ใ ลัวะ้อโทษอาาึรีบเล่าเหุาร์ทั้หมให้พระเ้ามินฟั
"้วยเล้าระหม่อมอเะ อพระเ้าหลวทรยโทษให้้าพุทเ้า้วย ้ามิไ้มีเนาเยี่ยนั้นพะเ้า่ะ
้าพุทเ้าเินรวพระราาน ับเหล่าทหารอี2-3นาย ระหว่านั้นเห็นบวนเสลี่ยอพระสนมเอำลััโ่นร่วล ้าพุทเ้าึรีบวิ่ไปรับพระสนมเอเพื่อมิให้ร่าายอพระสนมเอมิหล่นระแทพื้นพะเ้า่ะ เหุ้วยานายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมหน้ามืเป็นลมพะเ้าะ"
ะที่ท่านมอสะโุนนาหนุ่มรูปามเล่าเหุาร์ให้พระเ้ามินฟั พระเ้ามินทรับพิรุธอท่านมอสะโไป้วย ว่าแอบมีใให้ับพระสนมเอมีำหรือไม่ และสิ่ที่พระอ์ทรทอพระเนรเห็นือ ท่านมอมอสะโแอบพอพระทัยในพระสนมเอมีำ ที่พระอ์ทรมอออเพราะเป็นผู้ายเ่นเียวันและพระอ์เ็บไว้ในพระทัย่อนยัไม่อยาสัไร้ไล่เรียมา แ่ไม่ทรพูออมา พึทระรอฟัและรอทอพระเนรปิิริยาอพระสนมเอมีำเสีย ่อนเพื่อพระอ์แน่พระทัยยิ่ึ้น ว่าพระสนมเอมีำทรมีใอบลับท่านมอสะโหรือไม่เ่นัน
"เป็นเ่นนั้นอฤา ใยมิมีใรมาแ้่าวแ่้า น้า้อรู้าปาพระสนมเออเวเยเสียเอ แ่เอาเถิ ในเมื่อมิมีผู้ใเป็นะไรมา้า็สบายใ ้าเพีย้อารรู้เท่านี้ เ้าไปทำานอเ้าเถิท่านมอสะโ"
"อบพระทัยพะเ้า่ะ"
ท่านมอสะโุนนาหนุ่มรูปามรู้สึใแป้วเพราะลัวว่า พระเ้ามินะทรทอพระเนรออว่านแอบมีใให้ับพระสนมเอมีำ ึพยายามทำัวเป็นปิให้มาที่สุ แ่หารู้ไม่าปิิริยาอาารและำพูลับแสให้พระเ้ามินอ่านวามรู้สึอท่านมอสะโออนหมสิ้น
"เรียมเสลี่ยอ้าที ้าัไปำหนัหลวเมื่อยามพระอาทิย์ล้อย พวเ้าว่า้าสวยหรือไม่"
พระสนมเออเวเยรัสับนาบ่าวที่ำหนั
"ามมาเ้า่ะ เหมือนนาฟ้าุิลมาเิบนโลมนุษย์ ามยิ่ว่าพระสนมอื่นเป็นไหนๆ เลยเ้า่ะ"
นาบ่าวนสนิท 2 น อพระสนมเอล่าวมพระสนมเออย่าหาที่ิไม่ไ้
พระสนมเออเวเยไ้ฟัำมอนาบ่าวนสนิท็หลในรูปวามามอนเอยิ่นั นาิว่าอย่าไรเสียวันนี้พระเ้ามิน้อหลในัวนอนาอย่าแน่แท้ เพราะนาั้ใในารถวายานอย่าเ็มที่
เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเออเวเยถึพระำหนัหลวทหารที่อยู่หน้าประูึแ้่อท่านมอสะโุนนาั้นผู้ให่ แล้วท่านมอสะโึไปแ้่อท่านเสนาบีินหวุ่นมิี้และท่านเสนาแาหวุ่นี้ไ้รับทราบ านั้นท่านินหวุ่นมิี้ะเ้าราบบัทูลแ่พระเ้ามินทรทราบ เมื่อพระเ้ามินทรทราบแล้ว ท่านเสนาินหวุ่นมิี้ึสั่ท่านมอสะโให้ล่าวเิพระสนมเออเวเยเ้าพระำหนัไ้
เมื่อพระสนมเออเวเยเินเ้าพระำหนั สายาเหล่าุนนาและท่านเสนาบีทั้ 2 ้อะลึับุอพระสนมเออเวเยในวันนี้ นาแุุ่เ้าสาวาวพม่าประหนึ่ะมาเ้าพิธีอภิเษสมรส
"เิพระสนมเออเวเยเ้าห้อพระบรรทมอรับ"
ท่านเสนาินหวุ่นมิี้และท่านเสนาแาหวุ่นี้ ถึับล่าวเิพระสนมเอพร้อมันโยมิไ้นัหมาย แล้วท่านเสนาทั้ 2 ็หันมอหน้าันแล้ว้มหน้าแอบอมยิ้ม พระสนมเออเวเยไม่ไ้รู้สึอันใว่าเป็นที่บันอเหล่าทหารเสนาบี แ่ิว่าุที่ใส่ทำให้นานั้นสวยที่สุ นผู้ใเห็น็้อะลึันหม แ่หาเป็นเ่นนั้นไม่
เมื่อพระสนมเออเวเยเ้าไปในห้อพระบรรทมพระเ้ามินเรียบร้อย พระเ้ามิน็ทระลึเ่นัน ้วยว่าพระสนมเออเวเยใสุ่เ้าสาวมาทำไม
"เ้าัไปานอภิเษที่ใอเวเย ใย้ามิยัรู้่าว"
"แหม..พระอ์เพะ หม่อมันเพียอยาสวยบ้าเพะ อยาให้พระอ์ไ้ยลวามามอหม่อมันเพียเท่านั้นเพะ"
พระสนมเอทำท่ายั่วยวนิเลสัหาปลุวามใร่ให้พระเ้ามิน
"เ่นนั้นอฤา ้าิว่าเ้าัไปานสมรสหรือัไปอภิเษับผู้ใ วามริเ้า็ามในแบบอเ้า มิำเป็น้อใส่ะไรให้มามายเยี่ยนี้"
พระเ้ามินทรทอพระเนรแลัวแย้มพระโอษ์บาๆ แ่็ทรายพระเนรในวามใร่ในัวอพระสนม
"ริฤาเพะ หม่อมันรัพระอ์ที่สุเพะ หม่อมันิว่าหม่อมันัสวยสู้พระสนมเอมีำมิไ้เสียอีเพะ"
พระสนมเออเวเยปรี่ประิัวเ้าไปนั่อิแอบแนบพระเ้ามินที่ทรนอนเอนพระวรายอยู่บนพระยี่ภู่(ฟู) นาเอื้อมมือ่อยลูบไล้ามพระรอพระเ้าหลวมินึ้นลอย่า้า ๆ
"วามามอผู้ใ ย่อมมีในัวผู้นั้นแลมิเหมือนันอ เ้า็ามในแบบอเ้า พระสนมเอมีำ็ามในแบบอนา ใยเ้า้อเปรียบเทียบัน ้ามิเห็น้วย"
พระเ้ามินทรเป็นผูที่มีปัาในารอบโ้และอ่านในออว่าพระสนมเออเวเยิเ่นไรับพระสนมมีำ ึไม่อยาะล่าวำหนิให้เสียพระทัยและพระเ้ามิน็ทรไม่อยาหุหิในพระทัยอพระอ์้วยเ่นัน
"เออ...หม่อมันเย้าเล่นนะเพะ อย่าถือโทษหม่อมันนะเพะ เ็พระวรายีว่าเพะ หม่อมันัถวายานให้เพะ"
พระสนมเออเวเยลัวพระเ้ามินทรริ้วและลัวว่านเอะไม่ไ้เป็นที่โปรปรานึรีบเปลี่ยนเรื่อทันที นาึพยายามทำทุอย่าเพื่อให้พระเ้ามินลับมาเป็นอนา เพื่อะเี่ยพระสนมเอมีำให้พ้นาเส้นทาำแหน่พระสนมเอฝ่ายในให้ไ้ เพื่อพระนาะึ้นมาแทนที่
ิ "ไ้สิ ้ารู้สึร้อนายพอี"
พระเ้ามินทรถอลอพระอ์รออยู่บนแท่นบรรทม(เีย) เมื่อพระสนมเออเวเยเรียมับพระอ์(ผ้าเ็ัว)ผืนเล็ ุบน้ำที่ใส่เรื่อพระสุนธ์(เรื่อหอม)บิพอหมา เินมาเ็พระวรายให้พระเ้ามิน แ่่อนที่พระสนมเออเวเยะเินมาที่แท่นบรรทม พระสนมเอเอทรเปลื้อผ้าที่ห่อหุ้มพระอุระ(อ) ออแล้วเินเปลือยายเปล่า ทรใส่แ่พระภูษา(ผ้านุ่)อย่าเียว เมื่อพระเ้ามินทรทอพระเนรเห็นหน้าออันาวอวบนวลอพระสนมเอทรรู้สึระุ้นอารม์ในวามใร่ยิ่นั พระสนมเอ็ยั่วยวนแอ่นหน้าออันาวอวบแบบน้อย ๆ มือ็่อย ๆ เ็พระวรายให้พระเ้ามินเบาๆ เพื่อระุ้นวามใร่อพระเ้ามิน พระเ้ามินเอ็ทรออนไร้ามเรือนร่าอพระสนมเออย่าเร้าร้อน
"้าอบเ้าในลีลานี้ที่สุอเวเย"
"อ่าาา...เพะ ถ้าพระอ์ทรโปรหม่อมัน็ัถวายให้บ่อย ๆ นะเพะ อ่าา...รู้สึีัเพะ หม่อมันอยาเห็นพระอ์มีวามสุเพะ แรอีนิเพะ อ่า..ี๊ อ่า..ีเพะ"
ทั้ 2 พระอ์เสพวามเร่าร้อนนั้นอย่าื่ม่ำนแทบหาที่สุไม่ไ้
"พระเ้าหลวเพะ หม่อนันเ็พระวรายให้นะเพะ ูสิพระเสโท(เหี่อ)ท่วมพระวรายเยอะเหลือเินเพะ ทรนอนนิ่ ๆ รอหม่อมันนะเพะ"
พระสนมเออเวเยยัยั่วยวนปลุอารม์พระเ้ามิน่อ นาเินเปลือผ้าทั้ายเพื่อนำับพระอ์(ผ้า)ไปุบน้ำมาเ็พระวรายให้พระเ้ามิน แ่รั้นี้พระสนมเอเป็นผู้เริ่มออนไร้พระเ้ามินเอ ระหว่าที่นาอไร้เพื่อปลุอารม์วามใร่นั้น นา็ไ้ล่าวยั่วยุเรื่ออพระสนมเอมีำับท่านมอสะโุนนารูปามนนั้นไป้วย พระเ้ามินทรเลิบเลิ้มในารเล้าโลมอพระสนมเออเวเยนมิไ้สนใอันใมา แ่พระอ์ทริไว้ในพระทัยอพระอ์อยู่แล้วที่ทรทอพระเนรนึถึในอาัปิริยาอท่านมอสะโที่ไุ้ยัน่อนหน้านี้ เพียแ่พระอ์รอแ่ับผิพระสนมเอมีำ้วยเท่านั้น
"๊วบบ...อืมแล้ว้าัสัเามที่เ้าบอ้า...๊วบบบ อ่าา"
ทรุมพิศที่ริมฝีปาอันอวบอิ่มอพระสนมเออย่าร้อนแร ไร้ลที่ออันเรียวระหษ์ แล้วมาที่หน้าออันอวบโ
"อ่าา..ี๊ ีเพะ อ่าาา ...พระอ์เพะ อย่านั้นเพะ อีนิเพะ แรอีนิเพะ อ่าา...ี๊ อ่าาา..ีเพะพระอ์ รัพระอ์นะเพะ"
เสียพระทัยที่เ้นแร ลมหายใที่เหนื่อยหอบ ที่ทั้ 2 อ์่าเสพสมวามเร่าร้อนอันและันอย่ามีวามสุ
"หม่อมันราบแทบเท้าฝ่าพระบาทเพะ"
"เ้ามีเรื่ออันใ ึมาหา้า อย่าไรวันนี้เ้า้อถวายาน้า ใยมิมาเพลานั้นเสียทีเียว"
พระเ้ามินรัส้วยวามสสัย
"มิไ้อเพะ เพลานั้นั้าไปสำหรับหม่อมัน"
พระสนมเออเวเยแสสีหน้าท่าทาื่นเ้นับเรื่อที่ะเล่าเพื่อให้พระเ้ามินทรมีอาารอยารู้
"เรื่อสำัอันใึ้อรีบเร่เสียเพียนี้ ถ้าเ่นนั้นเ้าแถลไให้้าฟัเถิ"
พระเ้ามินทรมีวามสสัยมาึ้นึให้พระสนมเออเวเยเล่าให้พนะอ์ฟั
"สำัยิ่เพะ ยามสายหม่อมันเห็นพระสนมเอมีำับท่านมอสะโอัน เยื้อหน้าำหนัหม่อมันไปสั 50 ้าวเพะ บ่าวไพร่เห็นันหม หม่อมันว่าเห็นทีะูมิาม แลูผิแผพิลนะเพะ"
พระสนมเออเวเยเล่า้วยท่าทาที่สะใประหนึ่ว่า ไ้มาฟ้อในสิ่ที่นเห็น และพระเ้ามินะริ้วหรือไม่พอใในพระสนมเอมีำเป็นแน่
"เหุอันใถึ้ออันลาแ้เยี่ยนั้น หาว่าทั้ 2 นนั้นัเป็นู้ัน ยิ่สมวร้อลับานมิใ่ฤาพระสนมเอ"
พระเ้ามินไม่รู้สึริ้วแ่ับเพิ่มวามสสัยมาึ้น ึทรสัถามหาวามริ
"เอ่อ...มิแน่นอนอเพะ พระเ้าหลวทรมิรู้สึริ้วหรือเพะ ที่พระสนมเอมีำโนายอื่นถูเนื้อ้อัว"
"ใยเ้า่าไร้สาระ หาใส่วามพระสนมเอมีำ ้ารู้นิสัยอนาี เ้าอย่าเป็นนเยี่ยนี้ หาเ้ายัมิบเรื่อนี้ พระอาทิย์ล้อยเ้ามิ้อมาำหนั้า ้าัไ้ให้พระสนมอื่นมาแทน"
แทนที่พระเ้ามินะทรริ้วเรื่ออพระสนมเอมีำ แ่ลับมอว่าเป็นเรื่อไร้สาระ ้วยพระอ์ทรมีเหุและผลึทรำริ(ิ)ใพระทัย(ใ)ว่า มัน้อมีเหุอะไรสัอย่าท่านมอสะโึไ้เ้าไปอพระสนมเอมีำ
"มิไ้นะเพะ"
พระสนมเออเวเยเสียหน้าที่พระเ้ามินไม่ทรริ้วใๆ แถมยัไม่พอพระทัยในัวอนาอีที่พูาไร้สาระ พระสนมเออเวเยึทำท่าอนพระเ้ามินเินสะบัสะบิ้ลับไปำหนัอนเอ
ส่วนพระเ้ามินยันึสสัยับเรื่อที่พระสนมเออเวเยเล่า พระอ์ึให้ท่านิมหวุ่นมิี้ เสนาบีนสนิทสั่ให้ทหารหน้าประูวัไปามท่านมอสะโมาเ้าเฝ้า
"ไปามท่านมอสะโมาพบ้า"
"พะเ้า่ะ"
ท่านิมหวุ่นมิี้อบรับพร้อมเินไปหน้าพระำหนัแ้ำสั่่อทหารให้ไปามท่านมอสะโมาเ้าเฝ้าพระเ้ามิน
ะที่ท่านมอสะโพานายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมเอมีำไปรัษาที่โรยาเรียบร้อย ็ยัเินรวอำลัทหารในพระราวัามเิน เมื่อทหาราพระำหนัหลวมาไ้รับำสั่ให้มาามไปเ้าเฝ้าพระเ้ามิน ท่านมอสะโึรีบามทหารหน้าำหนัหลวลับพระำหนัทันที
"้ามอสะโมาราบแทบฝ่าพระบาทพะเ้า่ะ"
"เล่าให้้าฟัที ยามสายเิเหุอันใ ใยพระสนมเอมีำอ้าึไ้อยู่ในอ้อมออเ้า"
ท่านมอสะโไ้ฟัำรัสอพระเ้ามิน็ใ ลัวะ้อโทษอาาึรีบเล่าเหุาร์ทั้หมให้พระเ้ามินฟั
"้วยเล้าระหม่อมอเะ อพระเ้าหลวทรยโทษให้้าพุทเ้า้วย ้ามิไ้มีเนาเยี่ยนั้นพะเ้า่ะ
้าพุทเ้าเินรวพระราาน ับเหล่าทหารอี2-3นาย ระหว่านั้นเห็นบวนเสลี่ยอพระสนมเอำลััโ่นร่วล ้าพุทเ้าึรีบวิ่ไปรับพระสนมเอเพื่อมิให้ร่าายอพระสนมเอมิหล่นระแทพื้นพะเ้า่ะ เหุ้วยานายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมหน้ามืเป็นลมพะเ้าะ"
ะที่ท่านมอสะโุนนาหนุ่มรูปามเล่าเหุาร์ให้พระเ้ามินฟั พระเ้ามินทรับพิรุธอท่านมอสะโไป้วย ว่าแอบมีใให้ับพระสนมเอมีำหรือไม่ และสิ่ที่พระอ์ทรทอพระเนรเห็นือ ท่านมอมอสะโแอบพอพระทัยในพระสนมเอมีำ ที่พระอ์ทรมอออเพราะเป็นผู้ายเ่นเียวันและพระอ์เ็บไว้ในพระทัย่อนยัไม่อยาสัไร้ไล่เรียมา แ่ไม่ทรพูออมา พึทระรอฟัและรอทอพระเนรปิิริยาอพระสนมเอมีำเสีย ่อนเพื่อพระอ์แน่พระทัยยิ่ึ้น ว่าพระสนมเอมีำทรมีใอบลับท่านมอสะโหรือไม่เ่นัน
"เป็นเ่นนั้นอฤา ใยมิมีใรมาแ้่าวแ่้า น้า้อรู้าปาพระสนมเออเวเยเสียเอ แ่เอาเถิ ในเมื่อมิมีผู้ใเป็นะไรมา้า็สบายใ ้าเพีย้อารรู้เท่านี้ เ้าไปทำานอเ้าเถิท่านมอสะโ"
"อบพระทัยพะเ้า่ะ"
ท่านมอสะโุนนาหนุ่มรูปามรู้สึใแป้วเพราะลัวว่า พระเ้ามินะทรทอพระเนรออว่านแอบมีใให้ับพระสนมเอมีำ ึพยายามทำัวเป็นปิให้มาที่สุ แ่หารู้ไม่าปิิริยาอาารและำพูลับแสให้พระเ้ามินอ่านวามรู้สึอท่านมอสะโออนหมสิ้น
"เรียมเสลี่ยอ้าที ้าัไปำหนัหลวเมื่อยามพระอาทิย์ล้อย พวเ้าว่า้าสวยหรือไม่"
พระสนมเออเวเยรัสับนาบ่าวที่ำหนั
"ามมาเ้า่ะ เหมือนนาฟ้าุิลมาเิบนโลมนุษย์ ามยิ่ว่าพระสนมอื่นเป็นไหนๆ เลยเ้า่ะ"
นาบ่าวนสนิท 2 น อพระสนมเอล่าวมพระสนมเออย่าหาที่ิไม่ไ้
พระสนมเออเวเยไ้ฟัำมอนาบ่าวนสนิท็หลในรูปวามามอนเอยิ่นั นาิว่าอย่าไรเสียวันนี้พระเ้ามิน้อหลในัวนอนาอย่าแน่แท้ เพราะนาั้ใในารถวายานอย่าเ็มที่
เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเออเวเยถึพระำหนัหลวทหารที่อยู่หน้าประูึแ้่อท่านมอสะโุนนาั้นผู้ให่ แล้วท่านมอสะโึไปแ้่อท่านเสนาบีินหวุ่นมิี้และท่านเสนาแาหวุ่นี้ไ้รับทราบ านั้นท่านินหวุ่นมิี้ะเ้าราบบัทูลแ่พระเ้ามินทรทราบ เมื่อพระเ้ามินทรทราบแล้ว ท่านเสนาินหวุ่นมิี้ึสั่ท่านมอสะโให้ล่าวเิพระสนมเออเวเยเ้าพระำหนัไ้
เมื่อพระสนมเออเวเยเินเ้าพระำหนั สายาเหล่าุนนาและท่านเสนาบีทั้ 2 ้อะลึับุอพระสนมเออเวเยในวันนี้ นาแุุ่เ้าสาวาวพม่าประหนึ่ะมาเ้าพิธีอภิเษสมรส
"เิพระสนมเออเวเยเ้าห้อพระบรรทมอรับ"
ท่านเสนาินหวุ่นมิี้และท่านเสนาแาหวุ่นี้ ถึับล่าวเิพระสนมเอพร้อมันโยมิไ้นัหมาย แล้วท่านเสนาทั้ 2 ็หันมอหน้าันแล้ว้มหน้าแอบอมยิ้ม พระสนมเออเวเยไม่ไ้รู้สึอันใว่าเป็นที่บันอเหล่าทหารเสนาบี แ่ิว่าุที่ใส่ทำให้นานั้นสวยที่สุ นผู้ใเห็น็้อะลึันหม แ่หาเป็นเ่นนั้นไม่
เมื่อพระสนมเออเวเยเ้าไปในห้อพระบรรทมพระเ้ามินเรียบร้อย พระเ้ามิน็ทระลึเ่นัน ้วยว่าพระสนมเออเวเยใสุ่เ้าสาวมาทำไม
"เ้าัไปานอภิเษที่ใอเวเย ใย้ามิยัรู้่าว"
"แหม..พระอ์เพะ หม่อมันเพียอยาสวยบ้าเพะ อยาให้พระอ์ไ้ยลวามามอหม่อมันเพียเท่านั้นเพะ"
พระสนมเอทำท่ายั่วยวนิเลสัหาปลุวามใร่ให้พระเ้ามิน
"เ่นนั้นอฤา ้าิว่าเ้าัไปานสมรสหรือัไปอภิเษับผู้ใ วามริเ้า็ามในแบบอเ้า มิำเป็น้อใส่ะไรให้มามายเยี่ยนี้"
พระเ้ามินทรทอพระเนรแลัวแย้มพระโอษ์บาๆ แ่็ทรายพระเนรในวามใร่ในัวอพระสนม
"ริฤาเพะ หม่อมันรัพระอ์ที่สุเพะ หม่อมันิว่าหม่อมันัสวยสู้พระสนมเอมีำมิไ้เสียอีเพะ"
พระสนมเออเวเยปรี่ประิัวเ้าไปนั่อิแอบแนบพระเ้ามินที่ทรนอนเอนพระวรายอยู่บนพระยี่ภู่(ฟู) นาเอื้อมมือ่อยลูบไล้ามพระรอพระเ้าหลวมินึ้นลอย่า้า ๆ
"วามามอผู้ใ ย่อมมีในัวผู้นั้นแลมิเหมือนันอ เ้า็ามในแบบอเ้า พระสนมเอมีำ็ามในแบบอนา ใยเ้า้อเปรียบเทียบัน ้ามิเห็น้วย"
พระเ้ามินทรเป็นผูที่มีปัาในารอบโ้และอ่านในออว่าพระสนมเออเวเยิเ่นไรับพระสนมมีำ ึไม่อยาะล่าวำหนิให้เสียพระทัยและพระเ้ามิน็ทรไม่อยาหุหิในพระทัยอพระอ์้วยเ่นัน
"เออ...หม่อมันเย้าเล่นนะเพะ อย่าถือโทษหม่อมันนะเพะ เ็พระวรายีว่าเพะ หม่อมันัถวายานให้เพะ"
พระสนมเออเวเยลัวพระเ้ามินทรริ้วและลัวว่านเอะไม่ไ้เป็นที่โปรปรานึรีบเปลี่ยนเรื่อทันที นาึพยายามทำทุอย่าเพื่อให้พระเ้ามินลับมาเป็นอนา เพื่อะเี่ยพระสนมเอมีำให้พ้นาเส้นทาำแหน่พระสนมเอฝ่ายในให้ไ้ เพื่อพระนาะึ้นมาแทนที่
ิ "ไ้สิ ้ารู้สึร้อนายพอี"
พระเ้ามินทรถอลอพระอ์รออยู่บนแท่นบรรทม(เีย) เมื่อพระสนมเออเวเยเรียมับพระอ์(ผ้าเ็ัว)ผืนเล็ ุบน้ำที่ใส่เรื่อพระสุนธ์(เรื่อหอม)บิพอหมา เินมาเ็พระวรายให้พระเ้ามิน แ่่อนที่พระสนมเออเวเยะเินมาที่แท่นบรรทม พระสนมเอเอทรเปลื้อผ้าที่ห่อหุ้มพระอุระ(อ) ออแล้วเินเปลือยายเปล่า ทรใส่แ่พระภูษา(ผ้านุ่)อย่าเียว เมื่อพระเ้ามินทรทอพระเนรเห็นหน้าออันาวอวบนวลอพระสนมเอทรรู้สึระุ้นอารม์ในวามใร่ยิ่นั พระสนมเอ็ยั่วยวนแอ่นหน้าออันาวอวบแบบน้อย ๆ มือ็่อย ๆ เ็พระวรายให้พระเ้ามินเบาๆ เพื่อระุ้นวามใร่อพระเ้ามิน พระเ้ามินเอ็ทรออนไร้ามเรือนร่าอพระสนมเออย่าเร้าร้อน
"้าอบเ้าในลีลานี้ที่สุอเวเย"
"อ่าาา...เพะ ถ้าพระอ์ทรโปรหม่อมัน็ัถวายให้บ่อย ๆ นะเพะ อ่าา...รู้สึีัเพะ หม่อมันอยาเห็นพระอ์มีวามสุเพะ แรอีนิเพะ อ่า..ี๊ อ่า..ีเพะ"
ทั้ 2 พระอ์เสพวามเร่าร้อนนั้นอย่าื่ม่ำนแทบหาที่สุไม่ไ้
"พระเ้าหลวเพะ หม่อนันเ็พระวรายให้นะเพะ ูสิพระเสโท(เหี่อ)ท่วมพระวรายเยอะเหลือเินเพะ ทรนอนนิ่ ๆ รอหม่อมันนะเพะ"
พระสนมเออเวเยยัยั่วยวนปลุอารม์พระเ้ามิน่อ นาเินเปลือผ้าทั้ายเพื่อนำับพระอ์(ผ้า)ไปุบน้ำมาเ็พระวรายให้พระเ้ามิน แ่รั้นี้พระสนมเอเป็นผู้เริ่มออนไร้พระเ้ามินเอ ระหว่าที่นาอไร้เพื่อปลุอารม์วามใร่นั้น นา็ไ้ล่าวยั่วยุเรื่ออพระสนมเอมีำับท่านมอสะโุนนารูปามนนั้นไป้วย พระเ้ามินทรเลิบเลิ้มในารเล้าโลมอพระสนมเออเวเยนมิไ้สนใอันใมา แ่พระอ์ทริไว้ในพระทัยอพระอ์อยู่แล้วที่ทรทอพระเนรนึถึในอาัปิริยาอท่านมอสะโที่ไุ้ยัน่อนหน้านี้ เพียแ่พระอ์รอแ่ับผิพระสนมเอมีำ้วยเท่านั้น
"๊วบบ...อืมแล้ว้าัสัเามที่เ้าบอ้า...๊วบบบ อ่าา"
ทรุมพิศที่ริมฝีปาอันอวบอิ่มอพระสนมเออย่าร้อนแร ไร้ลที่ออันเรียวระหษ์ แล้วมาที่หน้าออันอวบโ
"อ่าา..ี๊ ีเพะ อ่าาา ...พระอ์เพะ อย่านั้นเพะ อีนิเพะ แรอีนิเพะ อ่าา...ี๊ อ่าาา..ีเพะพระอ์ รัพระอ์นะเพะ"
เสียพระทัยที่เ้นแร ลมหายใที่เหนื่อยหอบ ที่ทั้ 2 อ์่าเสพสมวามเร่าร้อนอันและันอย่ามีวามสุ
แม้ะมีวามสุเพียใ สุท้ายพระเ้ามิน็ทรเ็บวามรู้สึไว้ภายใ้วามันในพระทัยที่เริ่มระแวท่านมอสะโและพระสนมเอมีำอยู่ี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น