ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักต้องห้าม
"้า้อรวมนให้ไ้มาที่สุ ้ามิสนอว่าพระเ้าหลวฯัรั้าหรือไม่ ในเมื่อมิทรเลือ้า ้า็มิเลือพระเ้าหลวฯ เ่นัน อแ่้าไ้ยึอำนาไ้เมือนี้็อยู่ในำมืออ้า เพลานั้น้า็มิสนผู้ใทั้สิ้น"
พระมเหสีินผิ่วมะิ่นรัสนเียวในห้อพระบรรทม หลัาที่ทรเส็ลับำหนัอพระมเหสีแลา ทรพยายามิแผนรวมำลัพล แ่ทุอย่า้อ่อย ๆ ทำอย่าลับ ๆ เพื่อะรอเวลาโ่นอำนาในอนา
"่อนอื่น้อวาแผนำัพระอัรมเหสีับนาพระสนมเอมีำนั่น่อน นาพระสนมเอมีำไม่รนามือ้าสัเท่าใอ อย่าน้อย้า็รู้ว่าใรือู่ปรับอนา แ่พระอัรมเหสี้อรออนโ่นอำนา"
พระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นทระวนระวายพระทัยยิ่นั
"่วยไปบอพระสนมอเ้าทีว่า ้าพระมเหสีเอมาอพบ"
นาบ่าวเฝ้าหน้าประูำหนัอพระสนมทยาสิ่นึรีบไปแ้แ่นาบ่าวที่อยู่หน้าห้อบรรทมเพื่อแ้ให้พระสนมทยาสิ่นทราบว่าพระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นมาอพบ เมื่อพระสนมทยาสิ่นรับทราบึรีบออาห้อบรรทมเพื่อมา้อนรับพระมเหสีเอ้วยนเอ
"พระมเหสีเอมาหาหม่อมันยามวิาลเ่นนี้มีเหุอันใหรือเพะ"
"ถ้ามิมี..้าัมาหาเ้าฤาพระสนมทยาสิ่น"
"มีเหุอันใฤาเพะ หม่อมันพอั่วยพระมเหสีเอไ้ไหมเพะ"
"เ้า่วยไ้แน่้าเื่อ"
พอพระมเหสีเอรัสบหยุนิ่ ทร้อพระเนรอพระสนมทยาสิ่น แล้วใ้สายพระเนรวาไปที่นาบ่าวทั้หลาย ประหนึ่ว่าให้ออารนี้ไปให้หม พระสนมทยาสิ่นึแ้แ่บ่าวให้ออไปอยู่้านนอให้หม
พระสนมทยาสิ่นึเอะในพระทัยว่า้อเป็นวามลับอันยิ่ให่แน่นนอนไม่เยี่ยนั้นพระมเหสีเอทรไม่มาหาในยามวิาลเยี่ยนี้
"หม่อมันมิไปสู้รบบมือับใรมิไ้อเพะ หม่อมันมิมีวามสามารถ แ่หม่อมัน็ัอยู่้าพระมเหสีเอ พระมเหสีเอว่าเยี่ยไรหม่อมัน็ว่าเยี่ยนั้นเพะ"
"เ้ามิ้อทำเยี่ยไรอ แ่้าไ้ยินว่าเ้าอยู่้า้า แ่นี้้า็พอใ ถ้าเ่นนั้น้าลับำหนั่อน"
เมื่อพระมเหสีเอเราเรียบร้อยึทรเส็ลับพระำหนัอย่าสบายใ
ส่วนพระเ้าหลวมินยัเสพสุสมับพระสนมเอมีำอยู่ที่พระำหนัหลวอพระอ์อย่าสำราพระทัยใน่ำืนอันื่ม่ำ ไม่ไ้ทริว่าะมีพระมเหสีหรือพระสนมอ์ใะล้าิ่อารบในราสำนั ึวาพระทัยในทุน
"วันใหม่แล้วหม่อมันอลับำหนั่อนนะเพะพระเ้าหลว หม่อมันมีหน้าที่้อัเรียมสำรับให้พระเ้าหลว้วยเพะ"
พระสนมเอมีำล่าวทูลแ่พระเ้าหลวมิน เพื่อเรียมไปโรรัว
"ามสบายเ้าเถิ ้า็ัไปสรน้ำ(อาบน้ำ)แล้วเ่นัน เ้าัไปับ้าหรือไม่"
พระเ้ามินทรรัส้วยพระพัร์ที่แย้มพระโอษ์เล็น้อยหยอเย้าพระสนมเอมีำ
"หม่อมันอัวีว่าเพะ พระเ้าหลวอย่าทรริ้วหม่อมันนะเพะ หม่อมันัรีบไปโรรัว เพื่อัไปเรียมสำรับเ้าให้พระเ้าหลวเพะ"
"้าเย้าเ้าเล่นอ เ้าไปเถอะ"
พระเ้ามินทรอพระสนมเอมีำ ทรุมพิศที่หน้าผาและแ้มอันาวอมมพูระเรื่ออพระสนมเอมีำ่อนะทรไปสรน้ำ
เมื่อพระสนมเอมีำลับมาถึพระำหนั็รีบไปอาบน้ำและให้บ่าวแบเสลี่ยไปส่พระสนมที่โรรัวเพื่อไปูแลัแเี่ยวับสำรับให้พระเ้ามิน
หน้าที่อพระสนมเอมีำนอาา้อถวายานอยู่เนือ ๆ หน้าที่อีอย่าที่สำัือ้อูแลัสำรับอพระเ้ามินทุวัน
ระหว่าทาที่ไปยัโรรัวนั้นะ้อผ่านพระำหนัลาและำหนัใ้ ึ่พระำหนัลาเป็นอพระมเหสีินผิ่วมะิ่น ส่วนำหนัใ้เป็นอพระสนมเออเวเย ึ่ทั้ 2 อ์มีวามเลียัพระสนมเอมีำอยู่เป็นทุนเิมึิหาวิธีลั่นแล้พระสนมเอมีำเพื่อลารเป็นนโปรปรานอพระเ้ามินล
พระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นทรแอบมอบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำอยู่ในห้อพระบรรทม เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำผ่านพระำหนัลาไ้อย่าปลอภัยแล้ว ็เหลือแ่ำหนัใ้ อพระสนมเออเวเย พระสนมเอมีำ้ออยลุ้นในใเสมอเวลาผ่าน 2 ำหนันี้ ว่าะเิเหุาร์อะไรึ้นับนเอหรือไม่ แ่ผิวามา เ้านี้ไม่มีผู้ใออมาหาเรื่อพระสนมเอมีำแม้แ่อ์เียว ที่แท้พระสนมเออเวเยแอบ้อมอพระสนมเอมีำอยู่ในำหนันั่นเอ
"ิว่าโีแล้วล่ะสิ อย่าฝันีไปเลย นอย่าเ้า...ไม่มีทาไ้ฝันีเป็นแน่!"
พระสนมเออเวเยยืนพูพรึมพรำอยู่ในำหนัใ้ ะที่ยืนแอบมอบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำผ่านไปยัโรรัว
พระสนมเอมีำมาเรียมสำรับให้พระเ้ามิน และมาวบุมารปรุอาหารในโรรัวให้ับเหล่าพระมเหสีและพระสนม้วยเ่นัน แ่สำรับอพระเ้ามินนั้น พระมเหสีะ้อมาัแ่เอให้สวยามหรืออาะเพิ่มอาหารใหู้แ่าาออ์อื่นเป็นพิเศษ
เมื่อพระสนมเอมีำัสำรับให้พระเ้ามินเสร็เรียบร้อย ็เรียมัวออาโรรัว ส่วนสำรับอื่น ๆ็ให้พวนาบ่าวทั้หลาย่วยันัเรียมให้ับเหล่าพระมเหสีและพระสนมอ์อื่น ๆ เพื่อให้บ่าวอแ่ละำหนัมารอยเอาไป ระหว่าทาที่พระสนมเอมีำะลับำหนั ่อนะผ่านำหนัใ้อพระสนมอเวย ็เิเหุาร์ไม่าิึ้น บ่าวแบเสลี่ยนหนึ่ที่อยู่้านท้ายเสลี่ยรู้สึหน้ามืเหมือนะเป็นลม ึทำให้เสลี่ยที่พระสนมเอมีำนั่เอียและเหมือนะโ่นล้มลมา พระสนมเอึมีอาารใหวาลัว ใเ้นแร และหัน้ายหันวาไปมาึทำให้บ่าวแบเสลี่ยวบุมวามสมุลไม่ไ้ ทันในั้นท่านมอสะโผู้เป็นุนนาั้นผู้ให่นสนิทในำหนัพระเ้ามิน ำลัเินผ่านมาเห็นเหุาร์ึรีบวิ่เ้าไปให้วาม่วยเหลือพระสนมเอมีำ เป็นัหวะที่พระสนมเอมีำำลัะร่วะเสลี่ยพอี ท่านมอสะโผู้เป็นุนนา รับพระสนมไว้ในอ้อมออย่าทันท่วที
พระสนมเออเวเยึ่้อับผิหาเรื่อพระสนมเอมีำอยู่ในำหนั ไ้มอเห็นเหุาร์นั้นพอี ึไ้ิแผนเล่นานพระสนมเอมีำึ้นมาทันที
"อยู่ในอ้อมอันเสีย้วย เรื่อนี้้อรู้ถึพระรรพระเ้าหลวฯอย่าแน่นอน นโปรนัั้นรึ อย่าไ้หวััไ้เป็นนโปรนาน"
พระสนมเออเวเยิแผนเรียมเ้าเฝ้าพระเ้ามิน เพื่อราบทูลเรื่อราวที่ทรแอบเห็นทั้หม
"พระสนมเอเป็นเยี่ยไรอรับ เ็บรไหนหรือไม่อรับ"
ท่านมอสะโถาม้วยวามรู้สึเป็นห่วนแสอออย่าเห็นัเน พระสนมเอมีำึ่อยู่ในอ้อมออท่านมอสะโหันเยหน้าึ้นมอหน้าท่านมอสะโ เมื่อท่านมอสะโเห็นใบหน้าอพระสนมเอมีำอันาวนวลรูปไ่มูโ่ ปาเรียวบาอมมพู ิ้วโ่รับับวาที่โและำสนิท อีทั้มีวามามในแววาที่เป็นประายอพระสนมเออย่าใล้ิ ถึับะลึในวามามอนา ึทำให้หัวใอท่านมอสะโเ้นูมามึ้นอย่าแร
"อบใท่านมอสะโ ที่มารับ้าไ้ทัน ้ามอเ็บสัเท่าใ แ่บ่าวแบเสลี่ยสิ อาารมอใร่ัสู้ี ้าฝาท่านูให้้าทีเถิ ว่าเาเป็นเยี่ยไร พาเาไปโรยาที"
ิ พระสนมเอมีำรีบถอยัวออห่าาท่านมอสะโเพื่อให้เห็นวามแ่าทาานันร และเพื่อป้อันารเ้าใผิันู้สาว แ่ในใอพระสนมเอนั้น็ไม่ไ้รู้สึว่ารัเียท่านมอสะโแม้แ่น้อย แ่เพราะ้วยานันรึ้อหวร่าาย และป้อันไม่ให้เป็น้อรหาไ้ ท่านมอสะโเมื่อไ้ยินำพูอพระสนมเอมีำที่พูออมาึรีบั้สิ้มหน้าล แล้วรีบเินไปูบ่าวแบเสลี่ยที่้านท้ายานั้นึพาไปโรยา ที่อยู่ทา้านทิศะวันใล้ับพระำหนัอพระสนมยาเว
"เอ๊ะ!...เิอะไรึ้น ท่านมอสะโพาบ่าวแบเสลี่ยผู้นั้นไปโรยาทำไม หรือมีผู้ใเป็นอะไรรึ"
พระสนมยาเวึ่มอเห็นอยู่ในำหนัไล ๆ ึสั่ให้บ่าวในำหนัออไปสัเาร์ เมื่อนาบ่าวไ้รับ่าวแล้ว ึรีบลับมาแ้ให้พระสนมยาเวไ้รับทราบ
เมื่อพระสนมยาเวทราบ่าวนายบ่าวที่ท่านมอสะโพาไปเป็นอพระสนมเอมีำ ึ่ป่วยะแบเสลี่ยึใ้ให้บ่าวแบเสลี่ยอพระนา 1 น ไป่วยแบเสลี่ยให้ับพระสนมเอมีำ
พระสนมยาเวเป็นผู้ที่มีิใามไม่่าาพระสนมเอมีำ ึรัและสนิทับพระสนมเอมีำยิ่นัั้แ่เป็นเพียสนมธรรมา้วยัน เพียแ่วามามอพระสนมยาเวามสู้พระสนมเอมีำไม่ไ้ และพระสนมยาเวทำานใ ๆ ็ไม่่อยเป็นึ่่าาพระสนมเอมีำที่เ่เรื่อานรัว ร้อยมาลัย และทอผ้า
"พระสนมยาเว ให้้าพเ้ามา่วยแบเสลี่ยให้พระสนมเอมีำอรับ"
นายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมยาเวล่าวรายานัว่อพระสนมเอมีำ
"อย่านั้นฤา ้าอบใเ้ามา"
พระสนมเอมีำล่าวพร้อมยิ้มบา ๆ ให้บ่าวแบเสลี่ยอพระสนมยาเว
ระหว่าที่นายบ่าวรีบเินมายับวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำ พระสนมเออเวเย็แอบมอูเหุาร์อยู่ในำหนัลอเวลา นามิใร่ะพอใเท่าในัที่เห็นพระสนมยาเวยให้วาม่วยเหลือพระสนมเอมีำเพราะนาำลัยืนสะใเมื่อเห็นพระสนมเอมีำร่วลาเสลี่ยและยัไม่สามารถลับำหนัฝ่ายในไ้เพราะไม่มีนายบ่าวแบเสลี่ยนใหม่มา่วย
"ัใ้าเสียริพระสนมยาเว ไป่วยนาสนมเอนั่นทำไม ปล่อยให้มันยืนาแรอบ่าวใหม่มา่วยแบี นาสนมเอมีำใยึมิแนาหัไปเสียเลย ้าสะใยิ่นั ท่านมอสะโมิน่ามารับไ้ทัน แ่็ีอย่าน้อย้า็ไ้เห็นภาพอุาาอผู้ที่แอบมีใให้ัน แ่มิอารอู่ันไ้ แ่้าั่วยให้พวเ้าไ้รอู่ัน อีไม่นานเินรออ..5555+"
พระสนมอเวเยพู้วยวามเลียและสะใับแผนารที่นาำลัิะทำ
เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำถึพระำหนัแล้ว พระสนมเอไ้มีน้ำใฝาอไปให้ับพระสนมยาเวเพื่อเป็นารอบแทนน้ำใที่ส่นายบ่าวยเสลี่ยมา่วย
"้าออบใเ้านั เ้ารอ้าสัประเี๋ยว ้าอฝาผ้าทอลุมไหล่ผืนนี้ึ่้าทอับมืออ้าเอั้แ่เมื่อรั้อยู่ล้าน้าไปให้พระสนมอเ้า้วย บอว่า้าอบใยิ่นัที่่วยเหลือ้า"
"อรับ ้าพเ้าัทูล้อวามแลมอบอนี้ให้ถึมืออพระสนมยาเวอรับ ้าพเ้าอลาอรับ"
นายบ่าวแบเสลี่ยรับำและถืออลับไปให้พระสนมยาเวที่ำหนัะวัน
านั้นพระสนมเอมีำึเินมานั่ที่ั่อห้อโุถอำหนัและนึถึอนที่นนั้นอยู่ในอ้อมแนอท่านมอสะโุนนารูปามนนั้น นารู้สึใแปล๊บ ๆ อย่าบอไม่ถู นาเอื้อมมือับที่ออนเอ รู้สึว่าในั้นเ้นแรแปลๆ นหูไ้ยินเสียอหัวในั้นเ้นแทบะออมานอร่าาย พระสนมเอรู้ว่าใอนเริ่มเผลอให้ับท่านมอสะโเสียแล้ว แ่นา้อัใทันทีเพราะพระนานั้นไ้เป็นพระสนมเอในพระเ้ามินไปเสียแล้ว ึมิวระรู้สึ่อายใย่อมหาเป็นไปไ้ไม่ นาึ้อเ็บวามรู้นี้่อนไว้ในใ ส่วนท่านมอสะโุนนาหนุ่มผู้ออาและรูปามนั้น็มีวามรู้สึที่ไม่แ่าอะไรับพระสนมเอมีำแม้แ่น้อย แ่็้อเ็บไว้ในใเพราะนเอนั้นเป็นถึุนนาั้นผู้ให่นสนิทอพระเ้ามิน ึไม่สมวริเอื้อมอสูอันเป็นที่รัอพระเ้าแผ่นินเป็นอันา
พระมเหสีินผิ่วมะิ่นรัสนเียวในห้อพระบรรทม หลัาที่ทรเส็ลับำหนัอพระมเหสีแลา ทรพยายามิแผนรวมำลัพล แ่ทุอย่า้อ่อย ๆ ทำอย่าลับ ๆ เพื่อะรอเวลาโ่นอำนาในอนา
"่อนอื่น้อวาแผนำัพระอัรมเหสีับนาพระสนมเอมีำนั่น่อน นาพระสนมเอมีำไม่รนามือ้าสัเท่าใอ อย่าน้อย้า็รู้ว่าใรือู่ปรับอนา แ่พระอัรมเหสี้อรออนโ่นอำนา"
พระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นทระวนระวายพระทัยยิ่นั
านั้นพระนาึเินไปำหนัอพระสนมทยาสิ่นึ่อยู่ำหนัลาเ่นเียวับพระนาแ่ัวำหนันั้นนละหลัึ่อยู่ห่าันประมา30เมร
พระมเหสีเอินผิ่วมิ่นทรรู้อยู่แ่พระทัยอยู่แล้วว่าพระสนมทยาสิ่นทรเป็นนเยๆไม่่อยใส่ใใรยิ่นัแ่พระนา็ลอไปุยเพื่ออยารู้ใอพระสนมว่าเป็นเยี่ยไร"่วยไปบอพระสนมอเ้าทีว่า ้าพระมเหสีเอมาอพบ"
นาบ่าวเฝ้าหน้าประูำหนัอพระสนมทยาสิ่นึรีบไปแ้แ่นาบ่าวที่อยู่หน้าห้อบรรทมเพื่อแ้ให้พระสนมทยาสิ่นทราบว่าพระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นมาอพบ เมื่อพระสนมทยาสิ่นรับทราบึรีบออาห้อบรรทมเพื่อมา้อนรับพระมเหสีเอ้วยนเอ
"พระมเหสีเอมาหาหม่อมันยามวิาลเ่นนี้มีเหุอันใหรือเพะ"
"ถ้ามิมี..้าัมาหาเ้าฤาพระสนมทยาสิ่น"
"มีเหุอันใฤาเพะ หม่อมันพอั่วยพระมเหสีเอไ้ไหมเพะ"
"เ้า่วยไ้แน่้าเื่อ"
พอพระมเหสีเอรัสบหยุนิ่ ทร้อพระเนรอพระสนมทยาสิ่น แล้วใ้สายพระเนรวาไปที่นาบ่าวทั้หลาย ประหนึ่ว่าให้ออารนี้ไปให้หม พระสนมทยาสิ่นึแ้แ่บ่าวให้ออไปอยู่้านนอให้หม
พระสนมทยาสิ่นึเอะในพระทัยว่า้อเป็นวามลับอันยิ่ให่แน่นนอนไม่เยี่ยนั้นพระมเหสีเอทรไม่มาหาในยามวิาลเยี่ยนี้
เมื่อนาบ่าวออไปันหมพระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นึรัสแ้าร่อพระสนมทยาสิ่นให้รับรู้ในสิ่ที่พระนาะระทำในอนาแ่ะทรหาวิธีและรวบรวมนเสีย่อน พระสนมทยาสิ่นเมื่อไ้ฟัแผนาร็ทรล่าวรับปาพระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นทันที เพราะพระสนมทยาสิ่นเป็นนลาเอาัวรอ แบบนิไม่้อทำารอันใ เพียออยู่เย ๆ เหมือนนไม่รับรู้ใ ๆ ทั้สิ้น อีอย่าใร ๆ ็รู้อยู่แล้วว่าพระมเหสีเอินผิ่วมะิ่น ถ้าเินไปเอ่ยับใรนนั้นห้ามปิเสธนาเ็า มิะนั้นในอนาอาะไม่มีีวิรอ
"หม่อมันมิไปสู้รบบมือับใรมิไ้อเพะ หม่อมันมิมีวามสามารถ แ่หม่อมัน็ัอยู่้าพระมเหสีเอ พระมเหสีเอว่าเยี่ยไรหม่อมัน็ว่าเยี่ยนั้นเพะ"
"เ้ามิ้อทำเยี่ยไรอ แ่้าไ้ยินว่าเ้าอยู่้า้า แ่นี้้า็พอใ ถ้าเ่นนั้น้าลับำหนั่อน"
เมื่อพระมเหสีเอเราเรียบร้อยึทรเส็ลับพระำหนัอย่าสบายใ
ส่วนพระเ้าหลวมินยัเสพสุสมับพระสนมเอมีำอยู่ที่พระำหนัหลวอพระอ์อย่าสำราพระทัยใน่ำืนอันื่ม่ำ ไม่ไ้ทริว่าะมีพระมเหสีหรือพระสนมอ์ใะล้าิ่อารบในราสำนั ึวาพระทัยในทุน
"วันใหม่แล้วหม่อมันอลับำหนั่อนนะเพะพระเ้าหลว หม่อมันมีหน้าที่้อัเรียมสำรับให้พระเ้าหลว้วยเพะ"
พระสนมเอมีำล่าวทูลแ่พระเ้าหลวมิน เพื่อเรียมไปโรรัว
"ามสบายเ้าเถิ ้า็ัไปสรน้ำ(อาบน้ำ)แล้วเ่นัน เ้าัไปับ้าหรือไม่"
พระเ้ามินทรรัส้วยพระพัร์ที่แย้มพระโอษ์เล็น้อยหยอเย้าพระสนมเอมีำ
"หม่อมันอัวีว่าเพะ พระเ้าหลวอย่าทรริ้วหม่อมันนะเพะ หม่อมันัรีบไปโรรัว เพื่อัไปเรียมสำรับเ้าให้พระเ้าหลวเพะ"
"้าเย้าเ้าเล่นอ เ้าไปเถอะ"
พระเ้ามินทรอพระสนมเอมีำ ทรุมพิศที่หน้าผาและแ้มอันาวอมมพูระเรื่ออพระสนมเอมีำ่อนะทรไปสรน้ำ
เมื่อพระสนมเอมีำลับมาถึพระำหนั็รีบไปอาบน้ำและให้บ่าวแบเสลี่ยไปส่พระสนมที่โรรัวเพื่อไปูแลัแเี่ยวับสำรับให้พระเ้ามิน
หน้าที่อพระสนมเอมีำนอาา้อถวายานอยู่เนือ ๆ หน้าที่อีอย่าที่สำัือ้อูแลัสำรับอพระเ้ามินทุวัน
ระหว่าทาที่ไปยัโรรัวนั้นะ้อผ่านพระำหนัลาและำหนัใ้ ึ่พระำหนัลาเป็นอพระมเหสีินผิ่วมะิ่น ส่วนำหนัใ้เป็นอพระสนมเออเวเย ึ่ทั้ 2 อ์มีวามเลียัพระสนมเอมีำอยู่เป็นทุนเิมึิหาวิธีลั่นแล้พระสนมเอมีำเพื่อลารเป็นนโปรปรานอพระเ้ามินล
พระมเหสีเอินผิ่วมะิ่นทรแอบมอบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำอยู่ในห้อพระบรรทม เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำผ่านพระำหนัลาไ้อย่าปลอภัยแล้ว ็เหลือแ่ำหนัใ้ อพระสนมเออเวเย พระสนมเอมีำ้ออยลุ้นในใเสมอเวลาผ่าน 2 ำหนันี้ ว่าะเิเหุาร์อะไรึ้นับนเอหรือไม่ แ่ผิวามา เ้านี้ไม่มีผู้ใออมาหาเรื่อพระสนมเอมีำแม้แ่อ์เียว ที่แท้พระสนมเออเวเยแอบ้อมอพระสนมเอมีำอยู่ในำหนันั่นเอ
"ิว่าโีแล้วล่ะสิ อย่าฝันีไปเลย นอย่าเ้า...ไม่มีทาไ้ฝันีเป็นแน่!"
พระสนมเออเวเยยืนพูพรึมพรำอยู่ในำหนัใ้ ะที่ยืนแอบมอบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำผ่านไปยัโรรัว
พระสนมเอมีำมาเรียมสำรับให้พระเ้ามิน และมาวบุมารปรุอาหารในโรรัวให้ับเหล่าพระมเหสีและพระสนม้วยเ่นัน แ่สำรับอพระเ้ามินนั้น พระมเหสีะ้อมาัแ่เอให้สวยามหรืออาะเพิ่มอาหารใหู้แ่าาออ์อื่นเป็นพิเศษ
เมื่อพระสนมเอมีำัสำรับให้พระเ้ามินเสร็เรียบร้อย ็เรียมัวออาโรรัว ส่วนสำรับอื่น ๆ็ให้พวนาบ่าวทั้หลาย่วยันัเรียมให้ับเหล่าพระมเหสีและพระสนมอ์อื่น ๆ เพื่อให้บ่าวอแ่ละำหนัมารอยเอาไป ระหว่าทาที่พระสนมเอมีำะลับำหนั ่อนะผ่านำหนัใ้อพระสนมอเวย ็เิเหุาร์ไม่าิึ้น บ่าวแบเสลี่ยนหนึ่ที่อยู่้านท้ายเสลี่ยรู้สึหน้ามืเหมือนะเป็นลม ึทำให้เสลี่ยที่พระสนมเอมีำนั่เอียและเหมือนะโ่นล้มลมา พระสนมเอึมีอาารใหวาลัว ใเ้นแร และหัน้ายหันวาไปมาึทำให้บ่าวแบเสลี่ยวบุมวามสมุลไม่ไ้ ทันในั้นท่านมอสะโผู้เป็นุนนาั้นผู้ให่นสนิทในำหนัพระเ้ามิน ำลัเินผ่านมาเห็นเหุาร์ึรีบวิ่เ้าไปให้วาม่วยเหลือพระสนมเอมีำ เป็นัหวะที่พระสนมเอมีำำลัะร่วะเสลี่ยพอี ท่านมอสะโผู้เป็นุนนา รับพระสนมไว้ในอ้อมออย่าทันท่วที
พระสนมเออเวเยึ่้อับผิหาเรื่อพระสนมเอมีำอยู่ในำหนั ไ้มอเห็นเหุาร์นั้นพอี ึไ้ิแผนเล่นานพระสนมเอมีำึ้นมาทันที
"อยู่ในอ้อมอันเสีย้วย เรื่อนี้้อรู้ถึพระรรพระเ้าหลวฯอย่าแน่นอน นโปรนัั้นรึ อย่าไ้หวััไ้เป็นนโปรนาน"
พระสนมเออเวเยิแผนเรียมเ้าเฝ้าพระเ้ามิน เพื่อราบทูลเรื่อราวที่ทรแอบเห็นทั้หม
"พระสนมเอเป็นเยี่ยไรอรับ เ็บรไหนหรือไม่อรับ"
ท่านมอสะโถาม้วยวามรู้สึเป็นห่วนแสอออย่าเห็นัเน พระสนมเอมีำึ่อยู่ในอ้อมออท่านมอสะโหันเยหน้าึ้นมอหน้าท่านมอสะโ เมื่อท่านมอสะโเห็นใบหน้าอพระสนมเอมีำอันาวนวลรูปไ่มูโ่ ปาเรียวบาอมมพู ิ้วโ่รับับวาที่โและำสนิท อีทั้มีวามามในแววาที่เป็นประายอพระสนมเออย่าใล้ิ ถึับะลึในวามามอนา ึทำให้หัวใอท่านมอสะโเ้นูมามึ้นอย่าแร
"อบใท่านมอสะโ ที่มารับ้าไ้ทัน ้ามอเ็บสัเท่าใ แ่บ่าวแบเสลี่ยสิ อาารมอใร่ัสู้ี ้าฝาท่านูให้้าทีเถิ ว่าเาเป็นเยี่ยไร พาเาไปโรยาที"
ิ พระสนมเอมีำรีบถอยัวออห่าาท่านมอสะโเพื่อให้เห็นวามแ่าทาานันร และเพื่อป้อันารเ้าใผิันู้สาว แ่ในใอพระสนมเอนั้น็ไม่ไ้รู้สึว่ารัเียท่านมอสะโแม้แ่น้อย แ่เพราะ้วยานันรึ้อหวร่าาย และป้อันไม่ให้เป็น้อรหาไ้ ท่านมอสะโเมื่อไ้ยินำพูอพระสนมเอมีำที่พูออมาึรีบั้สิ้มหน้าล แล้วรีบเินไปูบ่าวแบเสลี่ยที่้านท้ายานั้นึพาไปโรยา ที่อยู่ทา้านทิศะวันใล้ับพระำหนัอพระสนมยาเว
"เอ๊ะ!...เิอะไรึ้น ท่านมอสะโพาบ่าวแบเสลี่ยผู้นั้นไปโรยาทำไม หรือมีผู้ใเป็นอะไรรึ"
พระสนมยาเวึ่มอเห็นอยู่ในำหนัไล ๆ ึสั่ให้บ่าวในำหนัออไปสัเาร์ เมื่อนาบ่าวไ้รับ่าวแล้ว ึรีบลับมาแ้ให้พระสนมยาเวไ้รับทราบ
เมื่อพระสนมยาเวทราบ่าวนายบ่าวที่ท่านมอสะโพาไปเป็นอพระสนมเอมีำ ึ่ป่วยะแบเสลี่ยึใ้ให้บ่าวแบเสลี่ยอพระนา 1 น ไป่วยแบเสลี่ยให้ับพระสนมเอมีำ
พระสนมยาเวเป็นผู้ที่มีิใามไม่่าาพระสนมเอมีำ ึรัและสนิทับพระสนมเอมีำยิ่นัั้แ่เป็นเพียสนมธรรมา้วยัน เพียแ่วามามอพระสนมยาเวามสู้พระสนมเอมีำไม่ไ้ และพระสนมยาเวทำานใ ๆ ็ไม่่อยเป็นึ่่าาพระสนมเอมีำที่เ่เรื่อานรัว ร้อยมาลัย และทอผ้า
"พระสนมยาเว ให้้าพเ้ามา่วยแบเสลี่ยให้พระสนมเอมีำอรับ"
นายบ่าวแบเสลี่ยอพระสนมยาเวล่าวรายานัว่อพระสนมเอมีำ
"อย่านั้นฤา ้าอบใเ้ามา"
พระสนมเอมีำล่าวพร้อมยิ้มบา ๆ ให้บ่าวแบเสลี่ยอพระสนมยาเว
ระหว่าที่นายบ่าวรีบเินมายับวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำ พระสนมเออเวเย็แอบมอูเหุาร์อยู่ในำหนัลอเวลา นามิใร่ะพอใเท่าในัที่เห็นพระสนมยาเวยให้วาม่วยเหลือพระสนมเอมีำเพราะนาำลัยืนสะใเมื่อเห็นพระสนมเอมีำร่วลาเสลี่ยและยัไม่สามารถลับำหนัฝ่ายในไ้เพราะไม่มีนายบ่าวแบเสลี่ยนใหม่มา่วย
"ัใ้าเสียริพระสนมยาเว ไป่วยนาสนมเอนั่นทำไม ปล่อยให้มันยืนาแรอบ่าวใหม่มา่วยแบี นาสนมเอมีำใยึมิแนาหัไปเสียเลย ้าสะใยิ่นั ท่านมอสะโมิน่ามารับไ้ทัน แ่็ีอย่าน้อย้า็ไ้เห็นภาพอุาาอผู้ที่แอบมีใให้ัน แ่มิอารอู่ันไ้ แ่้าั่วยให้พวเ้าไ้รอู่ัน อีไม่นานเินรออ..5555+"
พระสนมอเวเยพู้วยวามเลียและสะใับแผนารที่นาำลัิะทำ
เมื่อบวนเสลี่ยอพระสนมเอมีำถึพระำหนัแล้ว พระสนมเอไ้มีน้ำใฝาอไปให้ับพระสนมยาเวเพื่อเป็นารอบแทนน้ำใที่ส่นายบ่าวยเสลี่ยมา่วย
"้าออบใเ้านั เ้ารอ้าสัประเี๋ยว ้าอฝาผ้าทอลุมไหล่ผืนนี้ึ่้าทอับมืออ้าเอั้แ่เมื่อรั้อยู่ล้าน้าไปให้พระสนมอเ้า้วย บอว่า้าอบใยิ่นัที่่วยเหลือ้า"
"อรับ ้าพเ้าัทูล้อวามแลมอบอนี้ให้ถึมืออพระสนมยาเวอรับ ้าพเ้าอลาอรับ"
นายบ่าวแบเสลี่ยรับำและถืออลับไปให้พระสนมยาเวที่ำหนัะวัน
านั้นพระสนมเอมีำึเินมานั่ที่ั่อห้อโุถอำหนัและนึถึอนที่นนั้นอยู่ในอ้อมแนอท่านมอสะโุนนารูปามนนั้น นารู้สึใแปล๊บ ๆ อย่าบอไม่ถู นาเอื้อมมือับที่ออนเอ รู้สึว่าในั้นเ้นแรแปลๆ นหูไ้ยินเสียอหัวในั้นเ้นแทบะออมานอร่าาย พระสนมเอรู้ว่าใอนเริ่มเผลอให้ับท่านมอสะโเสียแล้ว แ่นา้อัใทันทีเพราะพระนานั้นไ้เป็นพระสนมเอในพระเ้ามินไปเสียแล้ว ึมิวระรู้สึ่อายใย่อมหาเป็นไปไ้ไม่ นาึ้อเ็บวามรู้นี้่อนไว้ในใ ส่วนท่านมอสะโุนนาหนุ่มผู้ออาและรูปามนั้น็มีวามรู้สึที่ไม่แ่าอะไรับพระสนมเอมีำแม้แ่น้อย แ่็้อเ็บไว้ในใเพราะนเอนั้นเป็นถึุนนาั้นผู้ให่นสนิทอพระเ้ามิน ึไม่สมวริเอื้อมอสูอันเป็นที่รัอพระเ้าแผ่นินเป็นอันา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น