ไม่...ลืม

ลำดับตอนที่ #3 : ตะวันรัก

  

“คัท” พอสิ้นเสียงสั่งจากเก้าอี้ หลังกล้อง เสียงวี๊ดว๊ายก็ดังขึ้นทันที เริ่มด้วย เสียงพี่แจ๊ด ช่างแต่งหน้าสาว (เหรอ) ที่ตะโกนโห่ร้อง ราวกับฉลองงานแต่งงานของตัวเอง ทั้งๆที่ ฉากวันนี้ เป็นฉากที่ทิวา หรือ ซัน พระเอกของเรื่อง กำลังขอแซนดรานางเอกของเรื่องแต่งงาน ซึ่งเป็นฉากจบของเรื่อง “ตะวันรัก” ที่กำลังถ่ายทำอยู่

“ต๊ายๆๆ น้องปายขา ดูสิค๊า น้องซันน่ารักมั่กๆเลย เนอะ เนอะ” หล่อนลากเสียงยาวพลางกรีดนิ้ว หยิบกระดาษซับมันขึ้นมาเตรียมพร้อมสำหรับดูแลหน้าตาพระเอกหนุ่ม

“บทดีมากเลยค่ะ พี่แจ๊ด” ปาลิดาสนับสนุนยิ้มๆ ซึ่งนั่น ทำให้ คนอายุมากกว่า หันมาค้อนวงใหญ่

“แหม แหม น้องปายอ่ะ อย่าดูที่บทสิคะ ต้องดูที่น้องซัน คนอะไรไม่รู้อ่ะ ตางี้ วิบวับตลอดเลย น่าร๊ากกกกก” ลากเสียงอีกแล้ว

ปาลิดาหัวเราะเบาๆ พลางหันมองตามสายตาของพี่แจ๊ดไปยังพระเอกหนุ่ม เป้าหมายของการนินทา ชายหนุ่มกำลังเช็คฉากสำคัญนี้ อยู่หลังกล้อง ที่ผ่านมา หญิงสาวไม่ค่อยได้ดูโทรทัศน์ในส่วนของละครเท่าใดนัก แต่ก็พอจะทราบว่า ซัน พระเอกแถวหน้าของบริษัท Acts คนนี้ โด่งดังเพียงใด ละครทุกเรื่อง ที่การันตีว่า ดังมากอย่างแน่นอนถ้าผ่านมือของ ชาร์ล บิดาของแซนดรา เรื่องเหล่านั้น ก็มักจะมี ทิวา เป็นพระเอกนำหรืออย่างน้อยก็เป็น พระรองด้วยทุกครั้ง ตอนแว๊บแรกที่ ปายพบพระเอกหนุ่มคนนี้ เธอรู้สึกแปลกใจกับบรรยากาศสบายๆ รอบๆตัวของเขา ซึ่งเมื่อเธอมองไปก็ไม่เห็นความรู้สึกของ ดารา อย่างที่เคยคิด แต่เมื่อใดที่ เขาอยู่หน้ากล้อง ชายหนุ่มคนนี้ ก็จะเป็นเหมือนดั่งพระอาทิตย์สมชื่อ ทิวา เพราะความเข้าถึงบทบาทอย่างมากและดูเป็นธรรมชาติอย่างที่สุดนั่นเอง

“คุณปายครับ เฮ้” จู่ๆ ก็มีมือใหญ่โบกอยู่ตรงหน้า ทำเอา ปาลิดาซึ่งกำลังเหม่อคิดถึงกับสะดุ้ง

“อุ้ย คะ คุณทิวา” ตายแล้ว ยืนนินทา (ในใจ) อยู่ดีๆ เดินเข้ามาใกล้เมื่อไหร่เนี่ย

ชายหนุ่มเจ้าของชื่อยิ้มกว้าง “ตกใจหรือครับ ขอโทษที ผมไม่รู้ว่า คุณปายคิดอะไรเพลินอยู่”

“อ๋อ เปล่าค่ะ คุณทิวามีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ครับผม ผมถามคุณปายว่า เย็นพรุ่งนี้ คุณปายไปงานเลี้ยงปิดกล้องหรือเปล่าครับ”

“อ๋อ เปล่าค่ะ น้องแซนด์ไปกับคุณพ่อน่ะค่ะ  ดิชั้นไม่ได้ไปด้วย” หญิงสาวบอก ที่นี่ทุกคนทราบดีว่า เธอกับแซนดราเป็นพี่น้องต่างบิดากัน จึงเรียกคุณพ่อตามน้องสาว ซึ่งต่างจากปกติที่เธอมักจะเรียกว่า ชาร์ลเฉยๆ

ชายหนุ่มทำคื้วขมวด (ซึ่งดูดีมากๆ) “อ้าวทำไมล่ะครับ คุณปายติดธุระหรือครับ”

ปาลิดายิ้มแห้งๆ พลางเอ่ยเสียงเบา “ที่จริงคือ ดิชั้นไม่ถนัดงานเลี้ยงแบบนั้นน่ะค่ะ”

ทิวาได้ยินดังนั้นก็อมยิ้ม งานเลี้ยงปิดกล้องคราวนี้ ค่อนข้างแตกต่างจากงานเลี้ยงปิดกล้องปกติ เพราะว่า สปอนเซอร์ที่ออกทุนในการถ่ายทำที่ประเทศฮ่องกงซึ่งถ่ายไปก่อนหน้านี้แล้ว จะเดินทางมาร่วมงานด้วย จึงคล้ายกับเป็นงานเลี้ยงต้อนรับผู้ร่วมทุนไปด้วยในตัว

“ไปเถอะครับ จะได้ถือว่าไปเป็นเพื่อนแซนด์ด้วย เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ ผมขับรถไปรับนะครับ” ว่าพลางเดินหนีไปดื้อๆ จนปาลิดาอ้าปากค้าง เธอไม่ได้อยากไปงานนี้สักนิด

“พี่ปาย แซนด์ไม่อยากไปกะแด๊ดอ่ะ พี่ปายไปกะแซนด์ด้วยดิคะ น๊า” แซนดราในชุดเดรสสั้นสีชมพู ระบายลูกไม้ตรงขอบกระโปรงดูน่ารักเข้ากับผมที่เซตดัดอ่อนเหมือนตุ๊กตา นั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ที่ริมห้อง หลังจากพยายามชวนพี่สาวเป็นรอบที่ 100

“ไม่เอาอ่ะแซนด์ แซนด์ก็รู้ พี่ไม่ค่อยถนัดงานแบบเนี๊ย แถมพี่ไม่มีชุดด้วย อายเค้าตายเลย”

“ก็ใส่ชุดแซนด์ดิ เยอะแยะในตู้อ่ะ น่ารักด้วย” น้องสาวยังพยายามยื้อ

ปาลิดาหัวเราะ “ไม่เอาอ่ะ ชุดแซนด์พี่ใส่ไมได้หรอก กลายเป็น สาวแบ๊วที่อยากแอ๊บแน่เลย”

“งั้นก็ใส่ชุดนี่สิ เอ้า” ชาร์ลเดินเข้ามาขัดบทสนทนา พร้อมทั้งวางกล่องยาวสีทองลงตรงโต๊ะเครื่องแป้ง

“อะไรกันคะ ชาร์ล” ปาลิดาเอ่ยพลาง เปิดกล่องออก ข้างในพบชุดแสคสั้นสีเงินแบบคอปาด พร้อมรองเท้าส้นสูงแบบเปลือย เธอเงยหน้ามองพ่อเลี้ยงด้วยสายตาของคำถาม

“ฮ่ะๆ ของฝากจากเทพธิดาล่ะมั้ง ซินเดอเรล่า แด๊ดไปดีกว่า ตามไปทีหลังแล้วกันนะสาวๆ” ผู้เป็นบิดาหัวเราะร่าเดินออกไป หญิงสาวหยิบการ์ดออกมาจากข้างกล่อง

--สำหรับเพื่อนนางเอกของผม ...ทิวา –

ปาลิดาอึ้งไปเล็กน้อย จนน้องสาวดึงการ์ดออกไปจากมือ ถึงรู้ตัว

“เอ๊ะ เอ๊ะ ชักยังไงแล้วนะนี่ พี่ปายไปสนิทกับพี่ซันตั้งแต่เมื่อไหร่” เธอว่าพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่พี่สาว

ปาลิดายิ้มแหย “ไม่หรอก เค้าคงอยากให้พี่ไปเป็นเพื่อนแซนด์มั้ง”

“ดีเลยค่ะ งั้น แซนด์จะทำให้ พี่ปายเป็นเพื่อนนางเอกที่สวยสุดๆไปเลย ชุดก็มีแล้ว ห้ามปฏิเสธแซนด์แล้วนะ” แซนดราว่าพลางหยิบชุดสีเงินขึ้นมาจากกล่องยื่นให้ “เชิญค่ะ ซินเดอเรล่า เดี๋ยวนางฟ้าจัดให้เอง”

---------

“ดอกไม้สำหรับนางเอกของผมครับ”

ช่อดอกกุหลาบขาวช่อโต ถูกยื่นออกมาตรงหน้า แซนดรา หลังจากที่ เธอเดินออกมาเปิดประตูให้ทิวา หญิงสาวหัวเราะคิก พลางยื่นมือมารับ “ขอบคุณค่ะ ติดสินบนแซนด์หรือคะ”

ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทาเข้ม มีผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆสีเงินพับอยู่ที่ กระเป๋าเสื้อ หัวเราะเบาๆ

“เปล่าสักหน่อย พี่ซื้อมาให้ นางเอกของพี่จริงๆนะ”

“งั้นพี่ซันคงต้องรอดูเพื่อนนางเอกนะคะ แล้วเปลี่ยนใจก็ยังทันนะ” ว่าพลาง แซนด์ก็ผายมือออกไปด้านข้าง ทิวามองตามไปก็พบกับปาลิดา ในชุดแสคสีเงินที่เขาซื้อให้ กำลังยืนยิ้มเขินๆดูประหม่าอยู่ด้านข้าง

“คุณปาย”

“ว่าไงคะ พี่ซัน” แซนดราว่าพลางทำหน้าล้อเลียน

ชายหนุ่มยิ้มกว้าง พลางเอามืออีกข้างที่ไขว้หลังอยู่นาน ยื่นออกไปตรงหน้าหญิงสาว

“สำหรับคุณครับ”

ร่างบาง ยื่นมือออกไปรับ ช่อดอก ทิวลิปหลากสี ทั้ง แดง เหลือง ชมพู  ที่จัดช่อยาวเรียงสวย

“ขอบคุณค่ะ คุณทิวา”

“อย่าเรียกว่า ทิวาสิคะพี่ปาย คนกันเองแบบนี้ เรียก ซันก็พอ เนอะ พี่ซันเนอะ” น้องสาวคนสวย ว่าพลาง บุ้ยใบ้ ขอความเห็นจากเจ้าตัว ทิวา ยิ้มกว้าง อีกเช่นเคย 

“ใช่ครับ งั้นผมขอเรียก ปายเฉยๆ เหมือนกันนะ ดูสนิทดี”

“ทำไมของพี่ปาย เป็นดอก ทิวลิปล่ะคะ พี่ซันไม่เห็นเหมือนของแซนด์เลย”

“ดอกทิวลิปหลายสี มีความหมายดีนะแซนด์” ชายหนุ่มว่าพลางหันมามอง ปาลิดา (ด้วยสายตา วิบวับเช่นเคย) “หมายถึง ดวงตาของคุณทำให้ผมคลั่งไคล้น่ะ”

ปาลิดายิ้มเขินๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก เดินนำออกไปจากห้องคนแรก จึงไม่ทันเห็นว่า ชายหนุ่มกับหญิงสาวอีกคน ทำมือ HI5 กันอยู่ด้านหลังตนเอง

“น้องซันคิดอย่างไรกับละครเรื่องนี้คะ” นักข่าวสาว ยื่นไมค์ไปที่ พระเอกของเรื่อง พร้อมกับส่งยิ้มหวานเกินงามไปให้ แต่ทิวาแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น เขาหัวเราะ พร้อมตอบว่า

“ผมว่า เรื่องนี้ มันก็คือ ส่วนหนึ่งของชีวิตจริงของใครหลายๆคนครับ การที่ พายุ พระเอกของเรื่องนี้ ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้ได้ฟ้าคราม มาเป็นของตนเอง ก็เป็นอะไรที่ ผู้ชายทุกคนคงอยากจะทำตาม มันเป็นความรักที่ร้อนแรงครับ”

“แหม ตอบได้ตรงใจสาวๆจังเลยนะคะ แล้วน้องซันมีความรักที่ร้อนแรงแบบนี้บ้างหรือยังคะ” หลังจบประโยค ก็ตามมาด้วยเสียงสนับสนุนด้วยความอยากรู้ดังกระหึ่ม จังหวะนั้นเองที่ นางเอกของเรื่อง เดินเข้ามาสมทบ 

 “เอ๊  หรือจะเป็นน้องแซนด์ นางเอกของเราล่ะคะเนี่ย”

ทิวายิ้มอีกครั้ง ขณะนั้นเอง เขาหันไปสบตากับปาลิดาที่ยืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย พร้อมกับเอ่ย

“ไม่ใช่หรอกครับ ความรักที่ร้อนแรงของผม มีให้กับคนอื่นไปแล้วครับ”

นั่นทำให้ ร่างบางที่กำลังสบตาอยู่ หน้าแดงก่ำ พลางหลบสายตาเขาไปทางอื่นทันที

----ใจเย็นไว้นะปาลิดา เขาคงไมได้หมายถึงเธอหรอก ----

“หมายถึงใครหรือครับ”  “คนในวงการหรือเปล่าคะ” เสียงสัมภาษณ์ดังกระหึ่มทันที

ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ พลางตอบอย่างสุภาพ “เรื่องนี้ ผมไม่อยากโกหก ฉะนั้น ผมขอยังไม่ตอบนะครับ ขอโทษด้วยครับ”

“เค้าสวยไม๊คะน้องซัน” นักข่าวยังตื้อไม่เลิก

“อืม.. สำหรับผม เค้าก็สวยที่สุดแล้วครับ (เรียกเสียงกรี๊ดกระหึ่มอีกรอบ) ผมขอตัวนะครับพี่ๆ ถามน้องแซนด์ต่อได้เลยนะครับ”

ปาลิดาเดินเลยออกมาที่หน้าระเบียงโรงแรม บริเวณนั้นเงียบสงบ และมองออกไปเห็น สระว่ายน้ำด้านนอกชัดเจน ร่างบางเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ยาวริมขอบสระ พลางถอนหายใจ

ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่า  “สาว” ที่ ทิวาให้สัมภาษณ์เป็นใคร ชายหนุ่มแสดงออกให้เธอเห็นอย่างชัดเจนว่า สนใจเธอ แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่แน่ใจนักว่า เธอพร้อมหรือยังที่จะให้ใครสักคนเข้ามาในหัวใจ

“ปาย” เสียงนุ่มลึก เรียกเธอตื่นจากภวังค์

“คุณทิวา”

ชายหนุ่มเดินเข้ามาทรุดนั่งลงข้างๆ “ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะครับ งานไม่สนุกหรือครับ”

หญิงสาวยิ้มพลางส่ายหัวเบาๆ “ไม่หรอกค่ะ สนุกดีค่ะ แต่ดิชั้นไม่ค่อยถนัดเวลาคนเยอะๆน่ะค่ะ มันเวียนหัว”

“ไหนครับ ไม่สบายหรือเปล่า” ว่าพลาง ยื่นมือขึ้นมาอังตรงหน้าผากของหญิงสาว ปาลิดาทั้งตกใจและใจเต้นรัว จนชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้า ทำตาโตอย่างตื่นตะลึง เขาอมยิ้ม พลางถามน้ำเสียงอ่อนโยน

“ปาย กลัวผมหรือครับ” นั่นไม่ได้ช่วยให้เธอคลายความเครียดลงเลย

ทิวายิ้มอีกครั้ง อาจจะต้องค่อยเป็นค่อยไปสำหรับเธอคนนี้ ชายหนุ่มคิด

“ปายครับ ที่ผมพูดเมื่อครู่ ผมพูดจริงนะครับ ผมหวังว่า ปายจะเข้าใจ และให้โอกาสผมบ้าง ได้ไหมครับ”

หญิงสาวก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาคมกล้าที่จ้องมองมา

“ว่าไงล่ะครับ ปายให้โอกาสผมหรือเปล่า ยังไม่ตอบผมเลย” เขาเร่งรัดมาอีก

ปาลิดายังคงเงียบอยู่ นั่นทำให้ ทิวาผู้ซึ่งกำลังลุ้นเต็มที่ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ “ว่าไงครับผม”

ปาลิดาเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจ จนเผลอพยักหน้าเบาๆ นั่นเรียกรอยยิ้มกว้างขวางจากชายหนุ่มตรงหน้า “ขอบคุณครับผม เฮ้อ ปายเกือบทำผมหัวใจวายตายแล้วนะเนี่ย”

“ดิชั้นสิคะที่เกือบหัวใจวาย” ปาลิดาบ่นอุบอิบ

“ไม่เอาอ่ะ แทนตัวเองว่าปายสิครับ ผมชอบ” ชายหนุ่มยื่นมือมาจับมือของเธอพลางว่า “ไหน ลองพูดสิครับ ปายกับซัน”

พอได้ที ชักเริ่มเอาแต่ใจใหญ่แล้ว  หญิงสาวคิด พยายามหาทางหนีจากสถานการณ์ล่อแหลม เพราะชายหนุ่มเริ่มกุมมือเธอแน่น “ได้ค่ะ งั้น ปายว่า ซันเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ นะคะ คุณพ่อรอแย่แล้ว”