คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 :: Now loading
บทที่ 1 :: Now loading
“พิมพ์ๆ เค้ากลับบ้านละนะ ...” เสียงหวานของเด็กสาวในชุดนักเรียนม.ต้นดังขึ้นทันทีที่คาบเรียนหมดลง เธอหันไปยิ้มหวานให้กับเพื่อนสาว ก่อนจะคว้ากระเป๋าเป้ใบโปรดขึ้นมาสะพาย
ไข่มุกตั้งท่าจะก้าวออกจากห้องเรียน แต่ทว่ามือบางของพิมพ์ก็หยุดเธอเอาไว้เสียก่อน
“น่านี่ ! ทำไมวันนี้รีบกลับนักล่ะ ?” พิมพ์เอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นเพื่อนรักกระวีกระวาดเก็บของลงกระเป๋า แล้วกำลังจะวิ่งออกไปนอกห้องเรียนทั้งที่เพิ่งเลิกเรียนได้ไม่ถึงห้านาที อันที่จริง เธอกะว่าจะชวนไข่มุกไปเดินร้านการ์ตูนต่อ หลังจากนั้นก็ไปเล่นเกมตู้ ก่อนจะหาอะไรกิน แล้วเดินกลับบ้านพร้อมกันเหมือนเคย
แต่ดูท่าแผนของเธอจะล้มไม่เป็นท่า เมื่อไข่มุกดูจะรีบร้อนกลับบ้านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ป๊ะป๋าบอกเค้าว่าวันนี้จะมารับไปกินเลี้ยง คงกลับด้วยไม่ได้แล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะพิมพ์” เด็กสาวนามไข่มุกเอ่ยตอบ แล้วก้มหัวน้อยๆเป็นเชิงขอโทษ
คนฟังถอนหายใจน้อยๆ เมื่อคิดได้ว่าวันนี้การ์ตูนเรื่องโปรดออกเล่มใหม่
“ไข่ทำงี้ได้ไงอะ ทั้งๆที่วันนี้ innocent ออกเล่มใหม่แท้ๆ ว่าจะชวนไปซื้อสักหน่อย !” พิมพ์เบ้ปากอย่างไม่พอใจ ไข่มุกหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบกลับไป
“ขอโทษจริงๆนะพิมพ์ คราวหน้าจะไม่ติดธุระแล้วจริงๆนะ ... ยังไงๆก็ฝากซื้อ innocent เล่มใหม่ด้วยก็แล้วกัน” เด็กสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบาง ก่อนจะหันหลังกลับ แล้วเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วเมื่อโทรศัพท์ที่เธอใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงเริ่มสั่นอย่างรุนแรง
ป๊ะป๋าโทรตามแล้ว ... ต้องรีบซะแล้วเรา
เด็กสาวหยิบมือถือออกมา แล้วกดรับสาย ก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ป๊ะป๋า หนูกำลังจะลงไป รอแป๊ปปปป ...” ไข่มุกลากเสียงยาว ก่อนจะกดตัดสายทิ้งเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายโวยวายกลับมา เพราะเธอลงไปช้า
ไข่มุกออกวิ่งในทันทีที่วางสาย เพราะคงไม่ดีแน่หากพ่อจะโทรตามเธออีกครั้ง แต่ทว่าเสียงเพื่อนสาวที่ตะโกนไล่หลังมา ก็ทำให้เธอต้องหยุดฝีเท้าลง
“น้องไข่ ... เอานี่ไปด้วย !!” พิมพ์ตะโกน ก่อนจะโยนกล่องสีชมพูขนาดใหญ่มาให้ คนถูกเรียกเดินถอยหลังไป เพื่อเตรียมรับกล่องที่ถูกโยนมาโดยเพื่อนสนิท
ตุ้บ !!
แม้ว่าไข่มุกจะคิดว่าตนเองนั้นตั้งรับดีแล้ว แต่ด้วยขนาดของกล่องบวกกับแรงที่เพื่อนสาวโยนมา ก็ทำเอาเธอเซไปข้างหลังจนหัวเกือบกระแทกขอบหน้าต่าง
“พิมพ์อ่ะ ! เค้าเกือบล้มเลยเห็นมั้ย ...” เด็กสาวเบ้ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยโทษอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงงอนๆ พิมพ์หัวเราะลั่นเมื่อเห็นหน้าตาตลกๆของคนพูด
“กร๊ากๆๆๆ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะไข่ ที่ไข่ล้มมันเป็นเพราะไข่เตี้ยไม่ใช่หรือไงกัน !” สิ้นเสียงของพิมพ์ ไข่มุกแทบกรี๊ดลั่นเมื่อได้ยินคำพูดที่เพื่อนสาวตอบกลับมา
“ฮืออ ... เค้าไม่พูดกับพิมพ์แล้ว พิมพ์ใจร้าย !” เด็กสาวในชุดนักเรียนคอซองตอบกลับ ก่อนจะกอดกล่องเอาไว้แน่นแล้วเดินลงบันไดไปทันที
“โธ่ น้องไข่ มาทำเป็นงอน ...” พิมพ์พูดเสียงเบาราวกับว่าพึมพำอยู่คนเดียว แต่ก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงตะโกนไล่หลังเพื่อนสาวไปทันที
“ไข่ ... เราโทรไปได้มั้ย ??” เด็กสาวตะโกนออกไปด้วยเสียงดัง เพราะกลัวคนฟังจะไม่ได้ยิน ไข่มุกหยุดฝีเท้าลง ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปโดยไม่ได้หันไปมอง
“อื้อ ... ก็โทรมาสิ” เด็กสาวผมบ๊อบเอ่ยตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋าเริ่มสั่นอีกครั้ง
“แฮ่กๆๆ ป๊ะป๋า หนูลงมาแล้วค่ะ ...” ไข่มุกวิ่งกระหืดกระหอบมาถึงรถในสภาพทุลักทุเลเพราะต้องหอบกล่องขนาดใหญ่มาด้วย เด็กสาวเอ่ยทักผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ
“มัวทำอะไรชักช้าน่ะ ?” ชายหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ คนถูกถามก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะจำใจโกหกไปเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าว่าอะไรเธอไปมากกว่านี้
“อาจารย์ปล่อยช้า ...” เด็กสาวผมบ๊อบตอบกลับไป ก่อนจะเปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่งบนรถทันที มือบางขยับกล่องขนาดใหญ่ที่พิมพ์เพิ่งให้เธอเพื่อดูไปรอบๆ ตัวอักษรภาษาอังกฤษจำนวนมากที่ถูกเขียนเอาไว้ทำเอาเธอปวดหัวตาลายเพราะอ่านไม่ออก
... กล่องนี่มันอะไรกันนะ ไม่เห็นเข้าใจเลย
ครืด ครืด ...
เสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พร้อมๆกับแรงสั่นที่ต้นขา ไข่มุกล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
สายเรียกเข้า ... พิมพ์
เด็กสาวยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าใครคือคนโทรมา ไข่มุกรีบกดรับสายเพื่อนสาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันที
“ฮาโหลพิมพ์ ... กำลังจะโทรไปอยู่พอดีเลย” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น พลางลูบๆคลำๆกล่องสีชมพูที่เพิ่งได้มาด้วยใบหน้าครุ่นคิด
“อือ หวัดดีไข่ ... เปิดกล่องดูหรือยังน่ะ ?” เสียงปลายสายตอบกลับมาเนือยๆ ไข่มุกตอบกลับคำพูดเพื่อนสาวไปแทบจะทันที
“ยังเลยล่ะ ข้างในมันคืออะไรหรอ ? เค้าพยายามอ่านรอบๆกล่องแล้ว แต่มีแต่ตัวภาษาอังกฤษเต็มไปหมด อ่านไม่เข้าใจเลย ...” เด็กสาวบ่นอุบอิบ แล้วหมุนกล่องไปมาเรื่อยๆ
“... เครื่องเกม Social Online คิดว่าไข่น่าจะยังไม่มี” พิมพ์ตอบกลับมา ไข่มุกขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อนสาว เธอถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสงสัย
“หา ... มันคืออะไรน่ะ ?” คำถามที่ออกมาจากปากเด็กสาวทำเอาคนฟังแทบจะเดินตกบันได พิมพ์กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“น่านี่ !? ไข่ไม่รู้จัก Social Online หรอกหรอ !!” เด็กสาวปลายสายถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ไข่มุกเบ้ปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กๆ
“... ก็ไม่รู้จักน่ะสิ พิมพ์พูดอย่างกับว่าเค้าผิดที่ไม่รู้จักงั้นแหละ”
“โอเคจ้ะ ไม่ผิดจ้ะไม่ผิด ... Social Online คือเกมออนไลน์แนวใหม่ หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือโลกเสมือนจริงนั่นแหละ ปกติเกมออนไลน์จะเป็นแนวตีมอนสเตอร์ใช่มั้ยล่ะ แต่เกมนี้ไม่เหมือนกัน ... น้องไข่คงเคยเล่นเดอะซิมส์ Social Online เป็นเกมประมาณนั้นนั่นแหละนะ ...” พิมพ์อธิบายเสียยาวยืด คนฟังพยักหน้ารับรู้อย่างเคยชิน
“ไข่มุก ... พยักหน้าทำไมลูก ?” น้ำเสียงสงสัยจากชายหนุ่มวัยกลางคนดังขึ้น คนที่เผลอลืมตัวพยักหน้าไปก็ยิ้มตอบกลับแห้งๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเกาหัว
“ก็มันติดนี่ป๊ะป๋า ... เอ้อพิมพ์ เค้าว่าเค้าก็ยังไม่ค่อยเข้าใจที่พิมพ์อธิบายอยู่ดีนั่นแหละ แล้วเครื่องเกมอันนี้มันใช้ยังไงหรอ ? แล้วเกมนี้เล่นแล้วได้อะไรน่ะ ?” ไข่มุกเอ่ยตอบผู้เป็นพ่อในประโยคแรก แล้วหันความสนใจไปที่โทรศัพท์ต่อ มือบางยังคงลูบคลำกล่องสีชมพูอยู่อย่างนั้น
“ไข่เคยเล่น Lasta Online ใช่มั้ย ? เครื่องมันก็เป็นแบบเดียวกันนั่นแหละ คือสวมหัวแล้วรับรู้ข้อมูลจากคลื่นสมอง ... ส่วนเล่นแล้วได้อะไร ถ้าไข่เข้าไปเล่น ไข่ก็จะรู้เองนั่นแหละว่าได้อะไร ...” เสียงปลายสายตอบกลับมา ไข่มุกหันมองกล่องที่พิมพ์ให้มาอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก เด็กสาวตั้งท่าจะเอ่ยถามต่อ แต่เสียงปลายสายที่ดังขึ้น ก็ทำเอาไข่มุกต้องหยุดความคิดที่จะถามลงเสียให้ได้
“... ไข่ แค่นี้ก่อนนะ เจอพี่คนคอสมุคุโร่เมื่องานการ์ตูนครั้งที่แล้ว หล่อมากกกกกก” สิ้นเสียงของพิมพ์ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายในทันที ไข่มุกถอนหายใจกับประโยคสุดท้าย
พิมพ์วางสายไปแล้ว ยังไม่ทันได้ถามอะไรให้เข้าใจเลย ...
เด็กสาวหันมองกล่องสีชมพู ก่อนจะตัดสินใจแกะออกมาดูด้านใน หนังสือคู่มือการเล่นภาษาอังกฤษจำนวนมากร่วงลงมาพร้อมกับใบหน้าซีดๆของไข่มุก
ทำไมคู่มือต้องเป็นภาษาอังกฤษด้วยนะ ...
เธอละความสนใจจากคู่มือนับสิบเล่ม มาเป็นสิ่งประดิษฐ์หน้าตาคล้ายหมวกกันน็อคในที่สุด ไข่มุกหยิบเครื่องเกมหน้าตาประหลาดขึ้นมาพิจารณาดูอย่างละเอียด ก่อนจะตัดสินใจสวมเข้าที่หัว พร้อมกับเอ่ยบอกผู้เป็นบิดา
“ป๊ะป๋า ... ถึงเมื่อไหร่สะกิดเรียกหนูด้วยนะ”
NOW LOADING …
แถบสีเขียวปรากฏขึ้นแก่สายตา ก่อนที่ของเหลวในแถบจะไหลไปจนถึงสุดหลอด ไข่มุกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าตัวเกมถูกโหลดครบแล้ว แถบที่เคยปรากฏขึ้นก็พลันหายวับไปจากระยะสายตา และถูกแทนที่ด้วยหญิงสาวผมลอนหน้าตาสะสวย พร้อมๆกับเสียงทักทายที่ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่ Social Online โลกแห่งความฝันเสมือนจริงแห่งแรกและแห่งเดียวในประเทศไทย ... กรุณาดำเนินการต่อด้วยค่ะ” เสียงหวานดังขึ้นจากบุคคลตรงหน้า ไข่มุกนิ่งไปพักนึ่งเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อ
อ่า ... แล้วยังไงต่อนะ ?
สร้างตัวละคร ... ใช่สิ ! ต้องสร้างตัวละคร
มือบางเอื้อมมือไปแตะแถบสร้างตัวละครทันที เธอรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในห้องแต่งตัวที่มีเสื้อผ้ามากมาย ก่อนที่หญิงสาวอีกคนในห้องจะเอ่ยถามขึ้นมา
“กรุณาระบุชื่อตัวละครค่ะ ...” คนฟังนิ่งไปสักพักเมื่อได้ยินคำถามดังนั้น ไข่มุกกลอกตาไปมา ก่อนจะเอ่ยตอบชื่อที่เพิ่งคิดได้ออกไปในทันที
“อาเทนล่าค่ะ ...”
“ต้องการตัวละครผู้ชายหรือผู้หญิงคะ ?” หญิงสาวคนเดิมเอ่ยถามต่อ
“อะ ... เอ่อ ผู้หญิงค่ะ” ไข่มุกตอบไปอย่างเก้ๆกังๆ ตรงหน้าเธอปรากฏกระจกขึ้นมาทันทีที่เอ่ยตอบไป
กระจกตรงหน้าฉายภาพของเด็กสาวหน้าตาน่ารัก พร้อมกับวิกจำนวนเกือบร้อยที่อยู่ด้านหลัง ไข่มุกหันไปมองวิกผมจำนวนมากอย่างลังเล แต่ก็ตัดสินใจหยิบวิกผมสีชมพูอมน้ำตาลออกมาลองใส่ และก็พบว่ามันเข้ากับหน้าตาเธอได้อย่างประหลาด
ทันทีที่เธอตัดสินใจเรื่องทรงผมได้แล้ว ตู้ที่ใส่วิกข้างหลัง ก็เปลี่ยนเป็นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ไข่มุกตั้งหน้าตั้งตาหาชุดที่ตนเองชอบมาลองใส่ ก่อนจะยิ้มกว้างกับรูปลักษณ์ที่ปรากฏขึ้นในกระจก
“กรุณายืนยันตัวละคร” เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหลัง เด็กสาวผมชมพูพยักหน้าช้าๆ
“กรุณารอการประมวลผลอาชีพสักครู่นะคะ ...” ภาพตรงหน้าดับวูบลงในทันทีที่เสียงประกาศดังขึ้น เด็กสาวยืนมองอย่างมึนงง ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงผลักให้เธอเข้าไปสู้อีกมิติหนึ่ง
ตุ้บ !!
ร่างของเด็กสาวตกลงกระทบพื้นดิน พร้อมๆกับเสียงประกาศที่ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะคุณอาเทนล่า อาชีพของคุณคือพนักงานเสิร์ฟไอติม ขอให้มีความสุขอยู่ในโลกแห่งความฝันของเรา Social Online ยินดีรับใช้ค่ะ”
==========================================================
ตอนแรกมาแล้ววววว !!! x'D
อาเทนแลดูเด็กน้อยยังไงก็ไม่รู้แฮะ
ความคิดเห็น