ยายปากร้ายกับนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #1 : ~~ครั้งแรกในชีวิตที่ด่าผู้ชายและก็(โดนด่ากลับ)T_T~~

  

                                                 


              เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ ดังทั่วบริเวณลานของโรงเรียนศิริลักษณ์ราชบดินทร์
   
ซึ่งเป็น   โรงเรียนที่นักเรียนมัธยมส่วนใหญ่ต้องการที่จะอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้
     
และโอกาสนั้นก็มาถึงฉันแล้ว ฉันมีโอกาสที่จะได้อยู่ในโรงเรียนแห่งนี้แล้ว'ดีใจที่สุด

เลย 'เย้  ^_^  ในที่สุดฉันก็ทำได้แล้วค่ะ5555+'

 สวัสดีค่า^_^ผู้อ่านทุก ท่าน ฉันชื่อ แตงกวา อัฐนาฎ ทรัพย์ไพศาล ค่า

วันนี้เป็นวันที่ฉันดีใจสุดๆ  ที่ได้เข้าในโรงเรียนนี้เพราะที่นี่มีนักเรียนหน้าตาหล่อๆ  นั้น

เลย *_*  หุๆ(ประเด็นหลักที่อุตส่าห์อ่านหนังสือ)

ส่วนไอ้เฮียผักขมพี่ชายของฉันก็อยู่โรงเรียนนี้มา4ปีแล้ว ถึงเฮียจะอยู่ที่นี่มานานนม

จน(แก่)ฉันก็ไม่รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหรอกน่ะ   เพราะถึงเฮียมันจะอยู่หรือไม่อยู่ที่นี่มันก็

เหมือนกันนั่นแหละ ก็เฮียมันเอาใจใส่น้องซะที่ไหนถึงขนาดที่ว่า   วันนี้เปิดเรียนวัน

แรกเฮียทิ้งฉันให้มาโรงเรียนคนเดียวเนี่ยน่ะ    แค่นี้มันก็ยังไม่พอหรอกค่ะ   ไอ้เฮียเอ

เลี่ยนของฉันมันยังบอกอีกว่ามันอายสาว ๆ  ที่มีมันน้องหน้า ตาขี้เหร่อย่างฉัน(นี่คือ

สิ่งอัปยศที่สุดในชีวิต)แต่ไม่ต้องไปเชื่อมันน่ะค่ะ ท่านผู้อ่านฉันหง่ะน่ารักจะตาย 

เรื่องนี้เป็นความผิดของเฮียแท้ๆเลยน่ะ ที่ตาของเฮียมันไม่ถึงอ่ะ (แต้ฉันหนับหนุน

เฮียแกว่ะ)ฉันก็เลยต้องเดินมาโรงเรียนเองพอฉันมาถึงหน้าโรงเรียน   ก็เห็นเฮียมารอ

ฉันอยู่ที่หน้าโรงเรียนแล้ว'อ้าวมันเพิ่งจะทิ้งฉันไว้ที่บ้านแล้วมารอรับฉันที่หน้า

โรงเรียนเนี่ยน่ะไอ้พี่บ้า'      

 "ขึ้นรถไอ้น้อง"มันเรียกฉัน
 
"ค่าพี่เอ...เรี่..ยน..เอ้ย!ค่าเฮีย"

 "ซวยจริงๆเลยว่ะที่แกสอบโรงเรียนนี้ได้"

 "ทำไมอ่ะเฮีย"

 "ก็ถ้าฉันมีเรื่องอะไรที่ร.ร.แกต้องเอาไปฟ้องม้าแน่เลยว่ะ"

 "อ้าว เฮียเห็นน้องสาวเป็นพวกปากสุนัขเหรอ"

 "ป่าวๆกรูแค่บอกว่าเมิงเปงพวกปากdogเฉยๆ"

 ระหว่างทางที่ฉันนั่งซ้อนท้ายเฮียเข้าโรงเรียนนั้น  

(#_#ฟ้าสีใสเธอทำเหมือนกะว่า โรงเรียนของฉันกว้างมากงั้นแหละเว่อร์)ฉันเห็นสาย

ตาหลายคู่จ้องมองฉันกะเฮียบางคนซุบซิบนินทาพวกเรากันยกใหญ่

  สงสัยเค้าคงจะไม่เคยเห็นพี่ชายกะน้องสาวนั่งซ้อนท้ายยานพาหนะที่มันเกือบทำ

ฉันตายมาหลายครั้งแล้วมั้งจะมองอะไรกันนักหนาฟ่ะสายตาแต่ละคนมันยังกะปีศาจ

เห็นแล้วสยอง+_+" 

 "นี่ตึกแก ไปดูบอร์ดซะว่าแกอยู่ห้องไหน"

 "เฮียแล้วตอนเย็นเค้ากลับไงอ่ะ"

 "กลับเองแล้วกันวันนี้ฉันไม่ว่าง-_-"  

 "เฮียอ่ะปล่อยให้น้องสาวที่น่ารักอย่างฉันกลับเองได้ไงอ่ะ^_^"

 "น้องกรูเพ้อขนาดนี้เลยหรอฟ่ะ"มันงึมงำ

แล้วมันก็ขี่รถเอ้ย! ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าบิดรถไปที่ตึกอมนุษย์ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของสัตว์

ทุกสายพันธุ์

 เออว่าแต่ฉันอยู่ห้องไหนน่ะ ไปดูที่บอร์ดดีกว่า    ฉันจึงรีบวิ่งไปที่บอร์ดเพื่อดูรายชื่อ

ชักจะอยากรู้เต็มทนแล้วว่าฉันอยู่ห้องไหน 

 ปึก!     " อุ้ย!นี่นายหัดเดินดูตาม้าตาเรือซะมั่งซี่เดินชนชาวบ้านแล้วไม่ขอโทษหน่ะ

ผู้ดีเขาไม่ทำกันหรอกน่ะแล้วนี่นายจบมาจากโรงเรียนอะไรหน่ะเค้าไม่สอนนายบ้าง

เหรอไงห๊า-_-'" ฉันก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือด้วยด่าไปด้วยนี่แหละความสามารถ

พิเศษอีกข้อหนึ่งของฉันนั่นคือ     การด่ามารา ธอน ที่ไม่มีใครในยุทธภพเทียบเทียม

ได้นอกจากแม่ของฉันเองแหละ (นี่เธอทำเหมือนว่าเป็นนางเอกละครจีนกำลังภาย

ในอะไรปานนั้นเหรอจ๊ะแตงกวาจ๋า  ฮุ ฮุ)

 "โรงเรียนเดียวกะเจ๊นั่นแหละ"

 "อย่ากวนได้ไหมล่ะนาย"

ฉันเก็บหนังสือเสร็จแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาดูให้ชัดๆ ว่าใครหน้าไหนมันกล้าเถียงฉัน

"คร้าบ"

นายนั่นพูดแบบกวนๆ แล้วฉันก็เดินไปที่บอร์ดเพื่อดูห้องเรียน   

  เว้ย เซ็งจังเลยวันนี้ดันมาเจอนายนั่นอีก แต่เอะฉันว่านายนั่นหน้าตาคุ้นๆน่ะ แต่ช่าง

มันเหอะน่ะไปดูคะแนนดีกว่า ล้าลันลา ฉันเดินฮัมเพลงเบาๆไป 

ฉันได้เรียนที่ห้อง  1      ซึ่งอยู่ที่ชั้นสองของตึกนี้ 'ดีใจจังเลย ได้อยู่ห้องหนึ่งด้วย

แล้วเพื่อนฉันล่ะพวกมันอยู่ห้องไหนกันน่ะ ดูให้มันดีกว่า'ฉันเลื่อนสายตาลงไป

เรื่อยๆ   

เอะ! ผู้ชายคนนี้ชื่อคุ้นๆนะรู้สึกเหมือนว่านายนี่จะอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน ส่วนคะแนน

ของนายนั่นก็ได้เท่าฉันเลย ฉันเลื่อนสายตาลงมาเรื่อยต่อ  แล้วนั่นมันก็ชื่อของ

กล้วยไม้  ชื่อ ออย ส้ม  องุ่น บี แล้วก็ ป๊อป หนิ >o<พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกัน  หมด

เลยว้ายดีใจจังเลย   

 พูดถึงพวกนั้นมันก็เดินมาเลยแฮะตายยากจังเลยน่ะพวกแก  

 "เฮ้ย   พวกแกทางนี้ว่ะทางนี้ "ฉันเรียกพวกมัน

 "แกได้อยู่ห้องไหนอ่ะไอ้กวา"

ไอ้ป๊อปมันเปิดปากของมันถามฉันคนแรก

"ห้องหนึ่งพวกแกก็ได้อยู่ห้องหนึ่งเหมือนกันน่ะโว้ย"

 "ห้อง 1 ทุกคนเลยเหรอ ดีจังเนอะ"

 ไอ้กล้วยพูดด้วยแววตาที่เป็นประกายเหมือนมันถูกล๊อตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งยังไง

อย่างงั้น

 "ม่ายดี"ฉันแย้ง

 "ทำไมล่ะแก"

 "ก็ยังมีอีกเรื่องที่ฉันอยากรู้แกบอกฉันหน่อยได้ไหมรู้สึกว่าเรื่องนี้พวกแกจะรู้น่ะ "

 ฉันลากพวกมันไปที่บอร์ดแล้วชี้ไปที่ชื่อของผู้ชายคนนั้น

 "นั่นใครอ่ะแก"

 "ใช่ อย่าบอกน่ะว่า แกไม่รู้จัก   นาย ควอตซ์ อนุสรณ์ รัตนราชนายคนนี้แหละที่ฉัน

เคยบอกว่าเขาทำคะแนนวิชาสังคมได้มากกว่าแกตั้งสามคะแนน  คนอะไรก็ไม่รู้^3^

เล่นกีฬาก็เก่งเรียนก็ดีหน้าหน้าตาก็หล่อ  แถมนิสัยน่ารักสุดๆ เพอร์เฟ็กที่สุดเลยอ่ะ

แก  นี่ถ้าเกิดใครได้ควอตซ์ไปเป็นแฟนน่ะโชคดีที่สุดเลยอ่ะ"

 ฉันยืนฟังไอ้ส้มมันสาธยายเรื่องนายควอตซ์นั่นมาพักนึงแล้ว

 'ฉันชักอยากเห็นหน้านายนี่แล้วสิว่าจะหล่อแค่ไหนกัน แต่ถ้าหล่อแล้วนิสัยแย่เหมือน

นายคนนั้นฉันก็ไม่เอาด้วยหรอกน่ะ'

 "ขึ้นห้องกันเหอะ ฉันอยากจะเห็นหน้านายนั่นแล้ว"

 "ให้ ไอ้ป๊อปมันแนะนำดิ มันสนิทกะควอตซ์เค้าอ่ะ"

 "ไม่ใช่อยากรู้จัก แค่อยากเห็นหน้าเฉยๆโว้ย"

 แล้วพวกเราก็เดินมาถึงหน้าห้องจนได้หลังจากที่พวกเราเข้าห้องไม่ถูก (ห้องผิดก็น่า

จะพอแล้ว ยัยซากุระนี่เว่อร์จริงๆเล้ย)   จนต้องเดินวนไปวนมาบนอาคารหลายรอบ

"เราไปหาควอตซ์ก่อนน่ะแล้วเดี๋ยวค่อยแนะนำให้แกรูจัก"    

  ป๊อปพูดขึ้น  แล้วพวกเราก็เข้าไปในห้องเรียน

 "แพรวมานี่ดิ นี่ไงล่ะควอตซ์ที่ฉันว่า"

 ป๊อปตะโกนนข้ามโต๊ะมาหาฉัน

 มันตะโกนแบบประมาณที่ว่าคนผ่านไปผ่านาหยุดเดินแล้วก็หันมาดูในห้องของเรา

ด้วยควมงง ว่ามันตะโกนทำไมว่ะใครเป็นไรเหรอตายยัง? อะไรประมาณนั้นแหละฉัน

เห็นมันก้มหน้าหงุดแล้วชี้มาทางฉัน

 "นี่กวาอย่าตะโกนดังนักสิน่ารำคาญน่า เอะอะโวยวายอยู่ได้เธอนี่"

 คนในห้องที่รู้ความจริงแล้วหัวเราะดังก๊ากๆๆๆ  ไปตามๆกันเล่นเอาไอ้ป๊อปหน้าแดง

แปร้ดเหมือนลูกแอ๊ปเปิ้ลพันธุ์วอชิงตันดีซี เอ้ย วอชิงตัน 

 เวลานายนั่นแก้มแดงก็น่ารักดีเนอะ  ส่วนนายควอตซ์ที่นั่งอยู่ข้างๆมันก็ก้มหน้าก้มตา

อ่านหนังสือไปหัวเราะไปแล้วก็เผลอหลุดก๊าก ออกมาอย่างน่าไม่อาย   สงสัยคงไอ้

หมอนั่นมันคงเก็บกดมานานเพราะมัวแต่อ่านหนังสือมั้ง ถึงได้เป็นแบบนี้แต่ฉันว่า

หมอนั่นลักษณะมันคุ้นๆยังไงไม่รู้-_- แต่ยังดูไม่ค่อยชัดเพราะก้มหน้าก้มตาอ่าน

หนังสือลูกเดียว >_<"

"นี่ไอ้กวามานี่ดิ"

คราวนี้มันเรียกฉันแบบกระซิบกระซาบเบาๆช้าๆ

"แพรวไปเหอะน่า"

ไอ้กล้วยกับอาร์ตพาเอ้ย!   ไม่ใช่ การพาไปของมันต้องเรียกว่าฉุดกระฉาก ฉันไปหา

ควอตซ์ T_T

"นายนี่เก่งจังเลยน่ะ^_^"

ฉันเอ่ยปากชมควอตซ์ออกไป  โดยที่ไม่รู้เลยว่าพูดแบบนี้มันขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ 

 "เธอพิ่งด่าฉันเมื่อเช้าฉอดๆ แล้วมาไหงมาชมฉันล่ะ"   

 ควอตซ์เงยหน้าขึ้นมาพร้อมยิ้มแบบกวนโทสะที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา

 "นายนี่เองนึกว่าใครที่แท้ก็คุณชายปากไม่ดีนั่นเอง"(นายควอตซ์ ก็คือนายคนเมื่อ

เช้า)

 "ผมก็นึกว่าใครที่แท้ก็เจ๊หมีแพนด้านี่เอง-_-"  (ก็เมื่อคืนอ่ะฉันมัวแต่เล่น msn เพลิน

จนไม่ได้ดูนาฬิกาน่ะสิ นายนี่เลยไม่เห็นความสวยของฉันในวันนี้ )

 "นี่นายอย่ากวนได้ป่าวคนกำลังอารมณ์เสียอยู่"

 "ไม่รู้ว่าครั้งที่แล้วฉันแพ้คนอย่างนายได้ยังไงตั้งแถมแพ้ตั้งสามคะแนนฉันนี่ใช้ไม่ได้

เลยที่แพ้คนบ้า บ๋อง ต๋องไม่เต็มo_O"

 "นี่ยัยแพนด้า เธอนั่นแหละที่บ้า บ๋อง ต๋องไม่เต็ม"

 "นายนั่นแหละไอ้ลิงกัง"
 
"เธอนั่นแหละยายแพนด้า*O*"

 "นายนั่นแหละไอ้ลิงกัง>-<"

 "เธอนั่นแหละ……………"
 
"อ้าวนี่พวกแกสองคนรู้จักกันด้วยเหรอว่ะ" 

  ป๊อปถามด้วยแววตาที่ไม่ค่อยจะอสมท.เท่าไหร่(ถ้าไอ้ซาดิสมันเขียนว่าไม่ค่อยจะ

อสมท.หน่ะแสดงว่าไอ้ป๊อปมันคงจะอสมท. เอามากมากนะ เพราะไอ้ซาดิสปากมัน

ไม่ค่อยตรงกะใจมันซักเท่าไหร่    ซากุระ(แสนสวย):นี่เธอมันจะมากไปแล้วน่ะที่มาว่า

ฉันซาดิสหน่ะเธออิจฉาความสวยของฉันหรือไงจ๊ะยายแพนด้า^o^)

 "ฉันไม่รู้จักนายนี่หรอกน่ะเชอะ! ใครจะไปรู้จักฟ่ะนิสัยแบบนี้"

 "ฉันก็ไม่รู้จักยายนี่เหมือนกัน คนอะไรว่ะบ่นได้ทั้งชาติ ทำเหมือนกะว่าเป็นแม่ฉันงั้น

แหละ

นี่ถ้าเขาจ้างให้ฉันเป็นแฟนกะยายนี่นะอย่าว่าแต่ล้านนึงเลยร้อยล้านฉันก็ไม่เอา

หรอก"     

 (นี่ขนาดพวกมันไม่รู้จักกันน่ะยังรู้นิสัยกันมากกว่าคนที่เค้ารู้จักกันเป็นปีเสียอีกแล้วถ้า

พวกมันรู้จักกันจะเป็นไงฟ่ะตูล่ะงง -_-")

 "อย่าว่าแต่ร้อยล้านเลยพันล้านฉันก็ไม่เอาหรอกน่ะถ้าเขาจ้างให้ฉันมาเป็นแฟนกะ

นาย"

 "เจ๊อย่าบ่นมากได้ป่าวคนหล่อง่วง -๐-"

 "แหวะ หล่อตายล่ะ   นายเนี่ยน่ะ หน้ายังกะลิงแสม o..o"

 "นี่เธอว่าไงน่ะยายแพนด้าวัดแจ้ง "

 "อะไรน่ะ o////o นายลิงกังปากเสีย"

"นี่เมื่อไหร่พวกแกสองคนจะเลิกทะเลาะกันได้ซักทีว่ะ"

เสียงของไอ้ป๊อปทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าตรงนี้พวกมันยืนอยู่กะฉันด้วย เอะ!!! ทำไมตรง

นี้มันร้อนจังเลยน่ะ อ้อก็จะไม่ร้อนได้ยังไงล่ะก็ไอ้พวกอสมท.(ทั้งห้อง)มันมายืนออดู

ฉันกะนายควอตซ์เต็มเลยหน่ะสิ

 "ก็นายลิงกังกวนฉันก่อนนี่" 

 แล้วฉันก็เดินแหวกพวกไทยมุงกลับไปที่โต๊ะ ด้วยอารมณ์ที่แสนจะหงุดหงิด

 ปึกกกโอ้ย!! เจ็บจังเลยหง่ะคนสวยชนกะอะไรฟ่ะ   ทำไมฉันต้องมาซุ่มซ่ามต่อหน้า

นายนั่นด้วยน่ะ     แล้วเธอจะเอายังไงล่ะเนี่ยนายนั่นมันดันรู้จุดอ่อนของฉันซะแล้ว 

TT_TT  ไอ้เก้าอี้นี่ก็ชอบเดินมาขวางทางอยู่ได้มึนจังเลยอ่ะ 

 (ฉันเชื่อแล้วล่ะว่าแกมึนเพราะขนาดเก้าอี้แกยังบอกว่ามันเดินได้เลยอ่ะ")

 "55555+เจ๊แพนด้าตาปูดอย่างเดียวยังไม่พออีกเหรอ จะเอาเจ๊ซุ่มซ่ามด้วยเหรอนี่

เธอก็ม่ายบอกฉัน ตั้ง แต่แรกถ้าเธอบอกฉันซักนิดว่าจะเอาชื่อนี้ฉันจะเรียกตั้งแต่แรก

เลยอ่ะ"

 "นี่นาย"

 "5555555+ หน้าเธอแดงเหมือนลูกตำลิงสุกเลยอ่า^o^"

 ฉันเดินสะบัดสะบิ้งกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียนด้วยความคิดที่ว่าจะฆ่าไอ้ควอตซ์มันยังไงดี

 "เรียนเสร็จซักทีเนอะ ไอ้กล้วย"

 "อือ โล่งไป ซาก กา ที ขนาดเรียนวันแรกก็ยากโคตรเลยอ่ะแก -_-""

 "ไม่ยากเลยน่ะไอ้กล้วยถ้าแกตั้งใจฟัง"(นางเอกออกโรงแล้ว หุหุ^_^")

 "ตอนนี้ฉันชักจะเห็นด้วยกะไอ้ควอตซ์ มันแล้วอ่ะแก ที่มันบอกว่าแกทำตัวเหมือน

แม่    มันก็จริงอ่ะน่ะ5555555+^_^"

 "กล้วยไม้ >_<"

 "อะไรเหรอ" 

 "ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกน่ะแกแต่ว่าพรุ่งนี้ตอนเช้าไปเจอกันที่หน้าห้อง น้ำน่ะ

ไอ้กล้วยเน่า"

 "อ่ะแกอ่ะเค้าพูดเล่นนิดหน่อยเองน่ะ"

 "ไอ้กล้วย เล่นๆแบบนี้ตายมาเยอะแล้วน่ะแก -..-"

 "เออๆ เค้าขอโทษ-_-""

 "นี่ไอ้กล้วยไปกินไอติมดีกว่าน่ะแก"

 "อืมไปกันเหอะ แต่มื้อนี้*o *แกเลี้ยงน่ะไอ้กวา"

 "เออๆ คนสวยเลี้ยงเองไปโลด^o^"

 แล้วเราก็มานั่งกันอยู่ที่ร้านไอศกรีมหน้าปากซอยทางเข้าบ้านฉันเอง     ส่วนไอ้

กล้วยไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอกเพราะเดี๋ยวพี่ลูกหินพี่ชายของมันก็มารับมันเองแหละ  
แต่กว่ามันจะได้กลับบ้านก็คงเที่ยงคืนเพราะพี่ของมันมัวแต่มานั่งโม้กับเฮียขมพี่ชาย

ของฉันน่ะสิ  ก็สองคนนี้เค้าซี้กันมาตั้ง แต่ไหนแต่ไรแล้ว^o^

 "ไอ้กวามานี่เลยเร็วๆ"

 ไอ้กล้วยตะโกนเรียกฉันทันทีที่มันเห็นฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน  ฉันเลยเดินไปหา

มันที่ม้านั่งข้างสนามฟุตบอล   ซึ่งตอนนี้พวกมันมากันครบหมดแล้วและฉันก็ถึงเป็น

คนสุดท้ายเช่นเคย

 "ไมว่ะเรียกซะอายคนหมด"