ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มของเรื่อง
ณ ศาสนจักรเเห่งความมืด
"คันดะ" เสียงของชายผู้ถึงเป็นเสนาธิการแห่งศาสนจักรแห่งความมืด เรียกเอ็กโซซิสท์หน้าหวานที่ได้ฉายา 'ปีศาจ' เเห่งศาสนจักร ที่หนีความวุ่นวายภายในออกมายืนรับลมที่ระเบียง
"มีธุระอะไร" ผู้ถูกเรียกค่อยๆหันหน้ามา ใบหน้าเรียวราวกับหญิงสาวทำเอาเสนาธิการครอสถึงกับผงะไปชั่วขณะ
"พูดกับผู้ใหญ่ให้มันนอบน้อมกว่านี้หน่อยสิ...คันดะ"
"มันเรื่องของฉัน มีอะไรก็ว่ามา" คันดะเริ่มหงุดหงิด เขาอุตส่าห์ปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยงต้อนรับบ้าบอนั่น เเล้วเจ้าเสนาธิการบ้ากามนี่ตามมารังควาญเขาทำไมกัน
"เฮ้อ...เจ้านี่ช่างพยศซะจริงเลยนะ"เสนาธิการครอสเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง จนร่างบางต้องถอยห่าง
"ถ้าไม่มีอะไร ก็ขอตัว" คันดะกำลังจะเดินไป แต่...
"เดี๋ยวสิ"เสนาธิการครอสกลับรั้งร่างบางเอาไว้
"อะไร...ปล่อย!"คันดะสบัดข้อมือออกจากมือของครอส อย่างไม่ใยดี
"วันนี้เป็นวันของฉัน เจ้าน่าจะเคารพฉันบ้างนะ"
"ชิ!" คันดะสบถลอดไรฟันอย่างไม่พอใจเอามากๆ มันน่าเอามุเก็นสับหัวนักไอ้เสนาธิการบ้ากามนี่!
"เจ้านี่ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชายเลยนะ"เสนาธิการครอสขยับเข้ามาใกล้คันดะ ร่างบางพยายามขยับหนี เเต่ร่างสูงเองก็ใช่ว่าจะยอมให้ร่างบางขยับหนีไปได้ง่ายๆ สุดท้ายแผ่นหลังของคันดะก็จนมุมด้วยราวระเบียง
"ถอยไป...เเกจะทำอะไร" คันดะเริ่มหมดหนทางหนี
"ทำไมกันนะทั้งๆที่ฉันชอบผู้หญิงสวยๆ เเต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็สู้เจ้าไม่ได้สักคน" เสนาธิการครอสเอาเอื้อมมือมาประคองใบหน้าหวานของร่างบาง
"พล่าม...อะไรของเเก...เอามือออกไปนะ!" ร่างบางปัดมือของร่างสูงออกจากใบหน้า
"ฉันชักอยากจะ...."
"เสนาธิการครอส....อยู่นี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงง>0<"เสียงตะโกนโหวกเหวกของแผนกวิทยาศาสตร์หลายสิบคน เรียกเสนาธิการครอส ทำเอาคนถูกเรียกถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้อ....เจ้าพวกนี้นี่มัน" คันดะได้โอกาสตอนที่ครอสหันไปมองพวกแผนกวิทยาศาสตร์ ผลักเจ้าเสนาธิการบ้ากามนั่นออกห่างจากตัวทันที
"......." ไม่มีคำต่อว่าใดๆออกมาจากปากของร่างบาง มีเพียงสายตาของความโกรธชัง นัยน์ตาสีไพลินรัตติกาลนั่นสื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่า 'เกลียด!'
"คัน...ดะ" เสนาธิการมองร่างบางที่กำหมัดเเน่น ก่อนที่ร่างบางจะเดินออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
ณ มุมหนึ่งของบริเวณใกล้เคียง ยังมีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสีเเดงเพลิง นัยน์ตาสีเขียวมรกต ตาข้างขวาถูกพันธนาการด้วยผ้าปิดตาคล้ายกับกัปตันโจรสลัด เขาผู้ได้ชื่อว่า เป็นผู้บันทึกเหตุการณ์ต่างๆ สมยานาม 'ราวี่' ว่าที่บุ๊คเเมน(บุ๊คเเมนจูเนียร์) นัยน์ตาสีมรกตนั่นจ้องมองไปยังเสนาธิการครอส
"หึ!....อย่าคิดนะว่าเป็นเสนาธิการเเล้วจะมาเเย่งยูไปจากฉันได้...ไม่มีทาง"ราวี่กำหมัดเเน่น คำพูดที่ราวกับกระซิบนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเขา...'ยูเป็นของฉัน!'
+++++++++++++++++++++++++++++
"คันดะ" เสียงของชายผู้ถึงเป็นเสนาธิการแห่งศาสนจักรแห่งความมืด เรียกเอ็กโซซิสท์หน้าหวานที่ได้ฉายา 'ปีศาจ' เเห่งศาสนจักร ที่หนีความวุ่นวายภายในออกมายืนรับลมที่ระเบียง
"มีธุระอะไร" ผู้ถูกเรียกค่อยๆหันหน้ามา ใบหน้าเรียวราวกับหญิงสาวทำเอาเสนาธิการครอสถึงกับผงะไปชั่วขณะ
"พูดกับผู้ใหญ่ให้มันนอบน้อมกว่านี้หน่อยสิ...คันดะ"
"มันเรื่องของฉัน มีอะไรก็ว่ามา" คันดะเริ่มหงุดหงิด เขาอุตส่าห์ปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยงต้อนรับบ้าบอนั่น เเล้วเจ้าเสนาธิการบ้ากามนี่ตามมารังควาญเขาทำไมกัน
"เฮ้อ...เจ้านี่ช่างพยศซะจริงเลยนะ"เสนาธิการครอสเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง จนร่างบางต้องถอยห่าง
"ถ้าไม่มีอะไร ก็ขอตัว" คันดะกำลังจะเดินไป แต่...
"เดี๋ยวสิ"เสนาธิการครอสกลับรั้งร่างบางเอาไว้
"อะไร...ปล่อย!"คันดะสบัดข้อมือออกจากมือของครอส อย่างไม่ใยดี
"วันนี้เป็นวันของฉัน เจ้าน่าจะเคารพฉันบ้างนะ"
"ชิ!" คันดะสบถลอดไรฟันอย่างไม่พอใจเอามากๆ มันน่าเอามุเก็นสับหัวนักไอ้เสนาธิการบ้ากามนี่!
"เจ้านี่ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชายเลยนะ"เสนาธิการครอสขยับเข้ามาใกล้คันดะ ร่างบางพยายามขยับหนี เเต่ร่างสูงเองก็ใช่ว่าจะยอมให้ร่างบางขยับหนีไปได้ง่ายๆ สุดท้ายแผ่นหลังของคันดะก็จนมุมด้วยราวระเบียง
"ถอยไป...เเกจะทำอะไร" คันดะเริ่มหมดหนทางหนี
"ทำไมกันนะทั้งๆที่ฉันชอบผู้หญิงสวยๆ เเต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็สู้เจ้าไม่ได้สักคน" เสนาธิการครอสเอาเอื้อมมือมาประคองใบหน้าหวานของร่างบาง
"พล่าม...อะไรของเเก...เอามือออกไปนะ!" ร่างบางปัดมือของร่างสูงออกจากใบหน้า
"ฉันชักอยากจะ...."
"เสนาธิการครอส....อยู่นี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงง>0<"เสียงตะโกนโหวกเหวกของแผนกวิทยาศาสตร์หลายสิบคน เรียกเสนาธิการครอส ทำเอาคนถูกเรียกถึงกับสะดุ้ง
"เฮ้อ....เจ้าพวกนี้นี่มัน" คันดะได้โอกาสตอนที่ครอสหันไปมองพวกแผนกวิทยาศาสตร์ ผลักเจ้าเสนาธิการบ้ากามนั่นออกห่างจากตัวทันที
"......." ไม่มีคำต่อว่าใดๆออกมาจากปากของร่างบาง มีเพียงสายตาของความโกรธชัง นัยน์ตาสีไพลินรัตติกาลนั่นสื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่า 'เกลียด!'
"คัน...ดะ" เสนาธิการมองร่างบางที่กำหมัดเเน่น ก่อนที่ร่างบางจะเดินออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
ณ มุมหนึ่งของบริเวณใกล้เคียง ยังมีชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสีเเดงเพลิง นัยน์ตาสีเขียวมรกต ตาข้างขวาถูกพันธนาการด้วยผ้าปิดตาคล้ายกับกัปตันโจรสลัด เขาผู้ได้ชื่อว่า เป็นผู้บันทึกเหตุการณ์ต่างๆ สมยานาม 'ราวี่' ว่าที่บุ๊คเเมน(บุ๊คเเมนจูเนียร์) นัยน์ตาสีมรกตนั่นจ้องมองไปยังเสนาธิการครอส
"หึ!....อย่าคิดนะว่าเป็นเสนาธิการเเล้วจะมาเเย่งยูไปจากฉันได้...ไม่มีทาง"ราวี่กำหมัดเเน่น คำพูดที่ราวกับกระซิบนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเขา...'ยูเป็นของฉัน!'
+++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น