หมอกแห่งรัตติกาล

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter__4+-+-+-+เจอกันอีกแล้วนะ เจ้าชาย+-+-+-+ ตอน_1

       ตกดึกของวันนั้น

  “เอเค้าออกมาจากฝันฉัน หรือ เค้าเป็นคนที่มีตัวตนจริงๆกันนะ เฮอ !  คิดแล้วกลุ้มจัง  แต่ไงก็ช่างเถอะฉันก็ได้เจอ



ชายในฝันฉันจริงๆ แล้วนี่ ยังจะเอาอะไรอีกล่ะ  ว่าแต่ ฉันจะเจอเค้าอีกไหมนะ”



ในขณะที่กำลังเพ้อถึง หมอก อยู่เพลินๆนั้น ก็มีมารสองตัวมาทำลายการฝันการฝันของฉันซะนี่



แบร่……………..



“ว๊ายยยยยย…..ยัยพวกบ้านี่เธอเล่นอะไรกันเนี่ย”  ฉันร้องตกใจเพราะใยสองคนนั้นมาทำให้ตกใจ ด้วยการทำเสียง เหมือน        



ผี   แกล้งฉันในเวลากลางคืนเป็นใครก็ตกใจ จริงไหม



“แหม…^_^เดี๋ยวนี้ขวัญอ่อนง่ายจริงๆเลยนะจ๊ะ…อ๊ะๆ..สงสัยต้องให้คนนักวาดรูปเมื่อเย็นมา…ปลอบขวัญ..ยัย ไนท์ ซะแล้ว



เนอะ กบ”     ใช่ค่ะก็เสียงการแซวของใยเอ้นั่นล่ะ  ไม่พอเท่านั้นใยกบก็ยังช่วยเสริมอีก แหมๆใยพวกคุณเพื่อน



“ ใช่แล้วเอ้…ต้องแบบนี้ใช่ไหม เอ้..เอ่อ คุณไนท์ครับตกใจแบบนี้ให้ผมช่วยปลอบขวัญไหมครับ ผมจะคอยดูแลคุณอย่างดี



ยัยเอ้พูดพร้อมแสดงท่าทางโอบกอดฉันอย่างน่ารัก ก็ดีนะที่มีใยสองคนนี้ ฉันดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนกับกบ และ เอ้ เพราะเวลา สุข



ทุกข์ เศร้า โศก ก็มีใยสองคนนี้แหล่ะที่ คอยอยู่ข้างฉัน    “นี่ๆ ไม่ต้องมาล้อฉันเลยนะ เชอะ” ฉันสะบัดหน้าหนีทำเหมือนงอน



“นี่ วัน จันทร์ น่ะ เห็นเค้าว่าจะมีเด็กเข้าใหม่ด้วยล่ะ” ยัยกบเปิดการสนทนาหัวข้อใหม่ขึ้นมา



“เห็นว่ากันว่า เป็นนักเรียนดีเด่นที่ย้ายมาจาก U.S.A. ด้วยนะ ท่าจะเรียนเก่งมาก” ยัยเอ้เสริม



“เป็นนักเรียนแรกเปลี่ยนหรอ…”      ฉันถามคำถาม โดยไม่ถามถึงที่มาของเรื่องเพราะรู้ดีว่า เอามาจาก web ของ โรงเรียนเป็นแน่



เพราะใยสองคนนี้ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด และ นิสัยที่ชอบค้นหาของยัย กบ ก็คือ เข้า web เช็ค mail ตามที่มันถนัด



“ไม่ใช่แต่ย้ายมาเรียนนี่เลย…แล้วก็เป็น คนไทย นับถือ  ศาสนาพุทธ เต็มร้อย”    เมื่อได้ฟังก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ใครที่ว่านั้น เค้า



กลับมาเรียนที่นี่ทำไม  ทำไม ไม่เรียนที่ที่เจริญกว่านะ   ยัยกบมองหน้าฉันเหมือนรู้ว่าคำถามต่อไปของฉันคืออะไร



“งั้นถ้าแกอยากรู้  วันจันทร์ แกก็รอถามเค้าเอาเองแล้วกันนะ  ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”  แน่ะ จริงด้วยกะแล้วต้องเดาความคิดฉัน



ออก  จะว่าไปทำตามที่ใยกบ บอกก็ดี ฉันจะได้ดูเด่น ไง ว่าสามารถคุยกับเด็กนอกได้ >_< หุ…หุ…หุ…หุ   - . –











วันจันทร์



        เฮอ!!!!….และแล้วก็มาถึงวันจันทร์ วันนี้เป็นวันที่เรียนหนักมากของอาทิตย์เลยเพราะเป็นวันเดียวที่เรียนเต็มวัน นอกนั้นก็



กลับบ้านเที่ยงบ้าง หรือไม่ก็บ่ายๆ วันฉันรู้สึกแปลกๆหรือที่เรียกว่าลางสังบรู..ว..ว..ว..ว เอ๋ย สังหร เหมือนจะเจอกับอะไรบาง



อย่าง (แหมแกเป็นหมอดูหรอ :  ผู้แต่ง) และแล้วแม่ก็ให้คนรถที่บ้านมาส่งฉัน อ้อ! เรื่องคนรถเนี่ยนะก็ทำงานทุกอย่างในบ้าน



ตั้งแต่ทำความสะอาดบ้านจนกระทั่งทำอาหาร ว่าง่ายๆก็ คือ ทำทุกอย่างในบ้าน คนขับรถฉันจึงเป็นผู้หญิง  ซึ่งเขาก็เพิ่งเข้ามา



ทำงานได้ไม่ถึงเดือน และมักเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับฉันได้  เมื่อมาถึง รร. ฉันก็ลา พี่ หวาน (คนรถ ที่หวานแต่ชื่อ เพราะลักษณะ



หน้าตาท่าทางน่าจะชื่อ ขม มากกว่าเพราะหน้าพี่แกเหี้ยมขนาด นักโทษ คดีฆ่าชิงทรัพย์ ยังชิดซ้าย )





“ระวังตัวด้วยนะคะ คุณหนู” พี่หวานแสดงความเป็นห่วงด้วยน้ำเสียงที่หวานสมชื่อ แต่ ผิดกับหน้าตา



“^__^ ค่ะพี่หวานไม่ต้องเป็นห่วง ไนท์ หรอก ไนท์ ดูแลตัวเองได้\"  เมื่อได้ฟังคำตอบฉันแล้ว พี่หวานก็มั่นใจกับคำตอบรับที่ได้



มา จึงขับรถ BMW ที่แม่ซื้อให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิดนั้น ไปด้วยความเร็วอย่าง จรวด ซึ่งฉันเองก็ไม่แปลกใจนัก



“นี่ยัย ไนท์ แหม มาช้าจังนะวันนี้ ก็บอกแล้วไงว่าจะได้ไปดูนักเรียนใหม่กัน\"



“นักเรียนใหม่อะไรของพวกแก ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย\" ฉันที่ยืนทำหน้างง ใส่พวกยัย กบ ยัยเอ้ ก็ถูก ยัยซี้ทั้งสองลากไปเจอกับ



เด็กที่เข้าใหม่ ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าพวกมันอยากเห็นอะไรกันนักหนากะอีแค่คนเข้าใหม่



(กะอีแค่หรอ ย้ายมาจากU.S.A.เนี่ยนะ)



“นี่เลิกลากฉันซะที่ซิ ฉันเจ็บแล้วนะ” ยัยกบหันมาตอบอย่าง กะฟัดกะเฟียด



“ก็แกอยากมาช้าเองนี่นา ช่วยไม่ได้” แล้วยัยเอ้ก็หันมาเสริม “ใช่เดี๋ยวพวกฉันจะไม่ได้ทำความรู้จักกับเค้า เพราะแก”



เอ๊า=_= โทษ กันซะงั้นนะยัยพวกนี้





                              @+@+@+@+@+@+@+@+@+@+@+@+@+@+@



เอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนนะคะ



แล้วจะมาต่อใหม่วันหน้าก็แล้วกัน ไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ



***เรื่องนี้อาจจะดำเนินเรื่องช้าไปหน่อยแต่รับประกันความสนุกค่ะ



สุดท้ายก็ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ อยากให้ช่วยกัน เม้น ออกความเห็น เรื่องเนื่อ/อื่นๆ หน่อยค่ะ



^__^ขอโทษที่รบกวนท่านผู้อ่านนะคะ