คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Change ปฏิบัติการเปลี่ยนหัวใจยัยทอมบอย
ตอนที่ 2
(เจสสิก้า)
โอเค ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันงอนพี่ดงแฮ ก็เมื่อคืนพี่ดงแฮบอกว่าจะโทรหาฉันตอนประมาณทุ่มสองทุ่ม ฉันก็รอไปเถอะ เที่ยงคืนแล้วยังไม่โทรมาเลย มันน่าให้งอนไหมล่ะ ชิ ไอ่หน้าตาดี ไอ่หล่อเลือกได้ ไอ่สุภาพบุรุษของทุกคน = = สาบานได้เลยว่านี่คือคำด่าของฉัน
“งอนพี่เรื่องไร ?”
“ไม่โทรมา”
“โทษที ลืม”
“ไม่ให้อภัย”
“โธ่.. แต่พี่มีเหตุผลนะ”
“ไม่อยากฟัง”ฉันพูดแล้วเชิดหน้าขึ้น แกล้งพี่ดงแฮดีกว่า 555
“ฟังเหตุผลของพี่หน่อยสิ”
“ไม่! แต่ว่า...ฉันจะให้อภัยพี่ก็ต่อเมื่อ...”ต่อเมื่ออะไรดี ?
“ต่อเมื่ออะไรอ่ะ”
“ก็ต่อเมื่อพี่จะทำให้พี่คยูกับยัยซอเป็นแฟนกันได้ไงล่ะ”
“ =[]= มันยากมากเลยนะ”
“งั้นก็แสดงว่าพี่ไม่อยากให้ฉันหายงอนใช่ไหม โอเค”
“อยาก ทำก็ได้ โหดร้ายมากเลย”พี่ดงแฮพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มหัวฉัน
ฉันก็รู้หรอกนะว่ามันยาก แต่ฉันก็อยากจะแกล้งพี่ดงแฮกับพี่คยูน่ะ เนื่องจากเกิดอาการหมั่นไส้ส่วนตัว == คนอะไร๊ปฎิเสธไม่เป็นตลอด มีคนมาขอเบอร์ก็ให้ มีคนมาขอนั่งกินข้าวด้วยก็ให้นั่งด้วย ถ้ามีคนมาขอจูบคงจะไม่ปฏิเสธล่ะสิ
“หึหึ งั้นฉันไปแล้ว”ฉันหัวเราะอย่างชั่วร้ายก่อนที่จะเดินออกไป
ฉันเดินไปหายัยซอที่ เอ่อ....กำลังกัดกับพี่คยูอยู่ ==
“เจสแกไปเดินตกท่อที่ไหนอ่ะ ทำไมมาช้าจัง”ยัยซอถามฉัน
“ก็ไปเข้าห้องน้ำมาด้วยไง”แก้ตัวไปก่อนล่ะกันนะ”แล้วพี่คยูมายืนทำเบื๊อกอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ ไม่มีอะไรทำรึไง”ฉันว่า พี่คยูมองฉันค้อนนิดๆแล้วค่อยเดินออกไป
(ซอฮยอน)
วันต่อมา
ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนกับยัยเจสอย่างสบายใจ ทั้งๆที่ตอนนี้นักเรียนทุกคนเข้าแถวกันหมดแล้ว ยกเว้นกลุ่มประธานนักเรียนที่มาดักรอนักเรียนที่มาสาย แต่อย่าได้กลัวมีเพื่อนเป็นน้องประธานนักเรียนไม่โดนทำโทษอะไรอยู่แล้ว
“ไม่มาตอนเลิกแถวเลยล่ะ”นายคยูพูด
“กลัวว่าพี่ชายที่เป็นประธานนักเรียนจะเสื่อมเสียชื่อเสียงน่ะ ^^’
“เอาเถอะ ไปเข้าแถวได้แล้ว”บอกแล้วมีเพื่อนเป็นน้องประธานนักเรียนไม่ต้องกลัวอะไรเลย
ฉันมายืนเข้าแถวกับยัยเจส เราสองคนอยู่หลังสุดเลย ดีเหมือนกันครูจะได้จับไม่ได้ว่าฉันกับยัยเจสแอบคุยกันอยู่สองคน เพราะถ้าเป็นปกติฉันกับยัยเจสต้องออกไปยืนกลางแดดร้อนๆ
“ทางโรงเรียนจะจัดงานกีฬาสี เพื่อที่จะให้นักเรียนไม่เครียดกับเรื่องเรียนและได้ผ่อนคลายกัน ทางครูและพี่มอหกก็ได้แบ่งสีกันแล้ว มีสีดังนี้ สีแดง สีเหลือง สีชมพู สีม่วง และสีน้ำเงิน ครูจะประกาศเลยแล้วกันว่านักเรียนห้องไหนอยู่สีอะไรบ้าง สีแดง ม.1/1 ม.1/5 ม.1/9 ม.2/2 ม.2/4 ม.2/6 ม.3/8 ม.4/7 ม.4/5 ม.5/6 ม.5/9 สีเหลือง ม.1/2 ม.1/3 ม.1/6 ม.2/5 ม.2/8 ม.2/9 ม.3/4 ม.3/9 ม.4/6........”เอาตรงๆไหม ขี้เกียจฟังอ่ะ น่าเบื่อ เดี๋ยวค่อยถามเพื่อนเอาก็ได้ว่าจะได้อยู่สีอะไร
“เจส แกว่าห้องเราจะได้อยู่สีอะไร”
“ไม่รู้ดิ แต่ไม่อยากอยู่สีชมพูอ่ะ”
“ทำไมอ่ะ แต่จะว่าไปฉันก็ไม่อยากอยู่สีชมพูอ่ะ นึกภาพเสื้อกีฬาสีแล้วจะอ้วก”ฉันพูดพร้อมทำท่าจะอ้วกขึ้นมาจริงๆ
“พวกพี่คยูอยู่สีชมพู พอฉันถามว่าห้องฉันได้อยู่สีไหนพี่คยูก็ไม่ตอบ”ฉันพยักหน้าเอาเป็นว่าเข้าใจในเหตุผลของมัน ไม่นานนักครูก็พูดจบ และฉันก็ไม่รู้ว่าได้อยู่สีอะไร เลยสะกินทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉัน
“ฟานี่ ห้องเราได้อยู่สีอะไรอ่ะ”
“สีโปรดฉัน สีชมพู”ยัยฟานี่พูดแล้วทำตายิ้ม รู้ว่าทำแล้วน่ารักก็ยังจะทำอีก เปลี่ยนจากจีบพี่ยุนอาเป็นฟานี่คนนี้ดีไหมเนี่ย -.- แต่ฟานี่บอกว่าห้องเราได้อยู่สีชมพูงั้นหรอ -0- ฉันไม่อยากอยู่ที่สุดเลย
“ซอ แท ฟานี่ ซัน พวกพี่ฉันเรียกให้ไปหาที่ห้องประชุมสีชมพู”ยัยเจสพูด ก่อนที่จะลุกขึ้นไปคนแรก ฉันเลยลุกตาม ไม่รู้ว่าจะเรียกไปทำไมก็ไม่รู้ แต่ก็ดีเหมือนกันขี้เกียจฟังครูบ่นหน้าเสาธง
ไม่นานพวกฉันทั้งห้าคนก็มาอยู่ที่หน้าห้องประชุมสีชมพู ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีใครมา เพราะครูยังไม่ปล่อยให้เข้าสีนั่นเอง ในห้องมีนายคยู พี่ดงแฮ พี่ซีวอน พี่ยุนอา นั่งอยู่ในห้องก่อน
“เรียกมามีอะไร”
“เราอยู่สีเดียวกันนะน้องรัก ไม่ดีใจหรอ”นายคยูพูดพร้อมกันยิ้มแก้มมปริ
“ดีใจมากดีใจจังเลย ดีใจที่สุดเลยด้วย”ฉันเจสนั่งตบมือประมาณว่าฉันอยากอยู่สีเดียวกับพี่มากก แต่มันทำหน้าตายอยู่ เอาเถอะ
“แล้วเรียกมามีอะไร”ฉันถามไปอีกครั้ง
“ก็อยากให้น้องๆ 4 คน กับอีก 1 ตัว มาเป็นสตาร์ฟที่สีน่ะ”สี่คนนายคยูชี้ไปที่ซันแทฟานี่เจส และอีกหนึ่งตัวก็คือฉัน วอนหาเรื่องกันชัดๆเลยนะ ฉันส่งสายตาอาฆาตไปให้นายคยู และคว้าหนังสือที่อยู่ข้างๆมาพร้อมกับปาใส่หัวนายคยูทันที
“เจ็บนะ ยัยทอมบ้า”นายคยูพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวตัวเอง
“แล้วไงฉันเจ็บด้วยรึเปล่าล่ะ”
“พอเลยๆ ห้องพี่จะมีคนที่เป็นสตาร์ฟสิบห้าคนนะ แล้วพวกน้องอีกห้าคน ก็เป็นยี่สิบคน”พี่ดงแฮพูด จะมาคิดเลขให้พวกฉันฟังทำไม ไม่เข้าใจเลย
“แล้วพวกพี่ที่เหลืออ่ะ”ยัยแทถาม
“มาแล้วครับบบบบบบบบบบ”รุ่นพี่ที่เพิ่งเข้ามาพูด
“พี่จะแบ่งหน้าที่ให้น้องๆเลยก็แล้วกันนะ เจสกับซอมาช่วยพี่เรื่องลีดแล้วกัน แทไปช่วยพี่คิบอมกับพี่อีทึกคนที่จัดการเรื่องนักกีฬานะ ซันนี่ก็ไปช่วยพี่ซองมินที่จัดการเรื่องโค้ดท่าบนสแตนด์ ฟานี่ช่วยพี่ซีวอนเรื่องเพลงที่จะใช้ก็แล้วกันนะ”ฉันไม่อยากไปยุ่งกับลีดอ่ะ แต่ก็ได้อยู่ใกล้กับพี่ยุนอานะ
“พี่คิดดีแล้วหรอที่จะใช้ซอไปอยู่ในเรื่องลีดอะไรนั่นน่ะ”ฉันถาม
“ใช่ คิดดีแล้วหรอไอ่ยุน”นายคยู
“ใช่ คิดดีแล้ว ถ้าซอไม่เป็นทอมซอก็เหมาะจะตายไป”แล้วฉันเป็นทอมมันผิดตรงไหน ? -0-
“แล้วป้ายสีล่ะ ใครจัดการ”ซันนี่ถาม
“ตอนนี้ครูเขาบอกว่าให้ทำป้ายสีที่เข้ากับคอนเซ็ปต์ของสีเรา แต่พี่ยังคิดไม่ได้เลย เลยอยากให้น้องๆช่วยคิดกันหน่อย แล้วพี่จะมาเลือกเอาอีกทีนึง”พี่ดงแฮพูด
“โหว ใช้แรงงานของสมองเลยนะเนี่ย”ยัยเจสที่เงียบไปนานพูดบ้าง
“แค่นี้ทำเป็นบ่น คนอื่นเขายังทำหนักกว่าแกเลย”นายคยูพร้อมกับปาหนังสือที่ฉันปาไปหานายคยูใส่หัวไอ่เจส รักกันดีเหลือเกินพี่น้องคู่นี้อ่ะ
“โอ้ย เจ็บนะ โดนสันพอดี หัวโนรึเปล่าเนี่ย”ยัยเจสพูดพร้อมกับลูบหัวตัวเองปอยๆ
“สมน้ำหน้า”พี่ดงแฮพูดขึ้นมา ยัยเจสเลยสงเคราะห์โดยการเอาหนังสือตีไปที่หลังพี่ดงแฮอีกสองป้าป แต่สองคนนี้ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นปกติคุยกันยัยเจสต้องหาเรื่องทะเลาะก่อนเลย
“เจ็บนะ”พี่งดงแฮพูดพร้อมกับลูบหลังตัวเองปอยๆ
“สม-น้ำ-หน้า แบร่”พูดไม่พอยังแลบลิ้นใส่ที่ดงแฮอีกต่างหาก
“แล้วพี่คนอื่นๆจะไม่ทำอะไรกันเลยหรอ ?”ฟานี่ถาม
“ทำสิ ถ้ามันไม่ทำ มันต้องตาย”พี่ยุนอาพูดพร้อมกับเสียงโหดและทำหน้าน่ากลัว แต่ฉันไม่กลัวหรอก
“โหดดดด!”พวกรุ่นพี่ประสานเสียงกันพูด
“นี่ๆเดี๋ยวน้องๆจะขึ้นมาแล้วนะ”พี่ตัวอ้วนๆกลมๆพูด ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อชินดงล่ะมั้ง พี่เค้าฮ๊อตในห้องฉันนะ เพราะห้องฉันมีแต่คนชอบผู้ชายขี้เล่นๆทั้งนั้นเลย
ไม่นานนักก็เริ่มมีรุ่นน้องทยอยกันขึ้นมาเรื่อยๆ เพื่อนในห้องฉันที่ชื่อซูยองสงสายตามาถามฉันประมาณว่า ‘แกไปยืนแส่อะไรตรงนั้น’ ฉันก็พะงาบปากตอบกลับไปเหมือนกันว่า ‘ฉันเป็นสตาร์ฟ’
“หิวแมลงวันหรอ”เสียงนี้นายคยูชัดๆ
“รู้ได้ไงเนี่ย แต่ฉันไม่กินแมลงวันหรอก เพราะนั่นมันเป็นของโปรดของนาย ฉันไม่กล้าแย่งหรอกนะ”ฉันทำยิ้มเต็มทีเหมือนไม่รู้สึกอะไรที่คนตรงหน้าทำหน้าอาฆาตให้ฉัน
(เจสสิก้า)
หลายวันผ่านไปฉันต้องไปนั่งช่วยรุ่นพี่ทำโน่นทำนี่เกี่ยวกับกีฬาสีแต่มันไม่หนักเท่าไหร่หรอก แต่อิเรื่องที่ให้ไปเป็นคนช่วยคิดท่าเต้นของลีดเนี่ยสิ ยิ่งกว่าหินซะอีก วันนี้เป็นวันเสาร์แต่ฉันก็ไม่ได้พักหรอกเพราะพี่คยูบอกว่าจะมาช่วยกันทำของที่ใช้ที่บ้าน รู้ไหมว่าเหนื่อยนะ! ฉันนอนยืดแข้งยืดขาอย่างสบายใจเฉิบ พอเพื่อนพี่คยูมาค่อยแกล้งตายก็ได้ -[]-
“ไอ้คยู~~~~”เสียงพี่ดงแฮนี่นา ไม่ออกไปให้เจอหรอก งอนอยู่ เชอะ -V-
“เจส ไปบอกให้ไอ่ด๊องเข้ามาสิ ซู่ๆ”เสียงที่ดังมาจากในห้องน้ำทำเอาฉันไม่พอใจอย่างแรง
“พี่ก็ออกไปเองสิ จะนอน!”ฉันตะโกนกลับไป
“แกจะให้ฉันแก้ผ้าออกไปน่ะหรอ ฉันก็อายนะเว้ย”
“ก็ได้ๆ ชิ ฉันก็ไม่อยากเห็นของอุจาดตานักหรอก”ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปเปิดประตูบ้านให้กับเพื่อนพี่ชายฉัน ที่มารออยู่ข้างหน้าบ้านกันหมดแล้ว รู้สึกว่าจะมาพร้อมกันซะด้วย มันไม่ใช่ความผิดฉันนะที่ไม่ออกมาเปิดประตูตั้งแต่แรก มันเป็นความผิดของพวกพี่ดงแฮเองที่ให้พี่ดงแฮตะโกนเข้ามา -0-
“กว่าจะเปิดได้นะครับ ยืนรอตั้งนานขอกอดทีสิ”พี่คนนึงพูดกับฉัน บอกตรงๆนะทำงานมาด้วยกันหลายวันแล้วแต่ยังจำชื่อใครไม่ได้เลย - -
“อะแฮ่ม!!!!”รองเท้าติดคอรึไง ถ้าพี่คยูยังไม่เป็นแฟนไอ้ซออย่าหวังเลยว่าจะหาย
“เป็นไรว่ะ ไอ้ด๊อง”
“เปล๊า~ เข้าไปในบ้านกันเถอะ”พูดจบพี่ดงแฮก็เหมือนจะเดินนำไป เพราะว่าตอนแรกก็จะเดินนำอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้พี่ดงแฮมาเดินทิ้งท้ายข้างๆฉันแล้ว อย่าหวังจะใจอ่อน ชิ
“นี่ๆ ยังไม่หายงอนอีกหรอ”พี่ดงแฮพูดทั้งๆที่ตายังมองไปข้างหน้า
“โนวววว์ ถ้าพี่คยูกับซอยังไม่ได้เป็นแฟนกัน สิก้าก็ไม่หายงอน”
“โหวว ที่รัก เห็นใจผมหน่อย”อย่ามาเรียกกันอย่างนี้ได้ไหม เขินนะ
“อย่ามาเรียกอย่างนี้ได้ไหม เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอก อยากให้รู้นักรึไง”ตีขรึมไปก่อนแล้วกัน ถ้าอายให้เห็นทีสิทธิ์โดนพี่ดงแฮล้อแอนด์แซวชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์
“เยสส อยากให้รู้จะได้ไม่ต้องมีคนมายุ่ง ^^’”หึงล่ะสิ คิกคิก
“นี่ ถ้าสิก้าจะบอกเรื่องของเราให้ไอ้ซอรู้จะเป็นไรไหม ‘ ‘-“
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะพี่ว่าก่อนกีฬาสีพี่จะป่าวประกาศไปทั่วทั้งโรงเรียนเลย”จะดีใจดีไหมเนี่ย - - ถ้าขืนทำอย่างนั้นฉันก็ถูกฆาตกรรมทางสายตาแอนด์ปากน่ะสิ
“อย่าเลย เอาเป็นว่าพี่ให้ฉันบอกไอ้ซอนะ โอเคๆ”ฉันพูดเองเออเองแล้วรีบเดินหนีไป
“เฮ้ รอด้วยสิ”พี่ดงแฮพูดพร้อมกับวิ่งตามมา
.....เอ๊ะ แต่ว่าฉันงอนพี่ดงแฮอยู่นี้ เผลอไปคุยด้วยได้ไงนะ –V–
(ซอฮยอน)
ตอนนี้ฉันมาถึงหน้าบ้านไอ้เจสพร้อมกับแทยอนซันนี่ทิฟฟานี่ ฉันมาช้ากว่าเวลานัดไปชั่วโมงนึงเพราะว่ามัวแต่นั่งกินข้าวกันอยู่ หวังว่าฉันคงไม่โดนไอ้เจสว่าหรือไอ่ปีศาจนั่นแขวะหรอกนะ
“มาแล้ววว~”ฉันเดินเข้ามาในบ้านยัยเจสอย่างถือวิสาสะ ไม่เป็นไรหรอกคนกันเอ๊ง -.,-
“กว่าจะเสด็จ ไปตกส้วมตายที่ไหนมาเนี่ย”ฉันตัวดสายตามองไปที่นาคยูที่พูดแขวะฉัน เดี๋ยวงับหัวขาดเลยนิ
“ฉันไม่มาตายที่บ้านนายก็แล้วกันน่า และถ้าฉันตกส้วมตายฉันจะมาหลอกนายคนแรกเลย”
“กลัวมากเลยเนอะ”นายคยูพูดพร้อมกับทำหน้าตาย ชิ ฉันตั้งท่าจะเถียงนายคยูไปอีกแต่กลับมีเสียงยัยเจสขัดขึ้นเสียก่อน ขัดทำไมเนี่ยคนกำลังมันเลย(?)
“ซอมานี่หน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”ยัยเจสพูดพร้อมกับเดินมาคว้าข้อมือแล้วพาฉันขึ้นไปข้างบนบ้าน อย่าบอกนะว่ายัยเจสจะให้ฉันซั่มมันน่ะ 0.0
“แกมีอะไร อยากให้ฉันซั่มหรอ”ฉันถาม
“นี่ใช้หัวคิดแล้วใช้ไหม -*-“รู้สึกเหมือนโดนหลอกด่ายังไงก็ไม่รู้แหะ
“แล้วพาฉันขึ้นมาข้างบนนี่มีอะไร เหมือนมีความลับอะไรเลยแหะ”ฉันพูดแล้วทำหน้าครุ่นคิด
“มี ถ้าฉันบอกแกแล้วอย่าไปบอกใครนะ”
“เออ”
“ฉันเป็นแฟนกับพี่ดงแฮนานแล้ว แต่ยังไม่บอกแก ไม่โกรธใช่ไหม”เรื่องแค่เนี้ยเอง จะเป็นความลับอะไรนักหนา แต่ฉันแกล้งทำเป็นโกรธยัยเจสดีกว่า
“โกรธสิ คบกันมาตั้งนานทำไมเพิ่งบอกล่ะ ไม่บอกตอนที่เลิกกันไปเลยล่ะ”ตีบทดราม่าสุดๆแล้วนะเนี่ย
“แกอย่ามามึน ไม่เนียนซอ”รู้ได้ไง ? แต่ฉันต้องเล่นบทดราม่าต่อ
“แกใช้อะไรคิดว่ะ ฉันโกรธแก โกรธมากถึงมากที่สุดเลยด้วย”ฉันพูดเสียงดัง แต่ไม่ดังไปถึงข้างล่าง
“ถ้าแกยังไม่เลิกเล่นฉันจับแกซั่มจริงด้วย”ยัยเจสไม่พูดเปล่าเอามือมาโอบรอบคอฉันอีก
“ยอมแล้วๆ T^T แกเล่นอะไรบ้าๆเนี่ย เดี๋ยวสามีแกมาเห็นแล้วทำไง”
“แฟนเว้ย ไม่ใช่สามี!”ยัยเจสพูดแล้วเดินหนีฉันลงไปข้างล่าง
.
คือว่าเซฟคิดเรื่องใหม่มาได้ 5 เรื่อง แล้วเซฟกะว่าจะแต่งต่อจาก change เปลี่ยนหัวใจยัยทอมบอย แต่ทีนี้เซฟไม่รู้จะแต่งเรื่องไหนก่อนดี เลยอยากให้เพื่อนๆช่วยโหวตกัน
ในฟิค 5 เรื่องนี้ เซฟวางคู่ไว้แล้วนะคะ แต่เซฟไม่บอกว่า คู่ไหนอยู่กับเรื่องไหน คู่ที่มีนะคะ มีคู่ คยูฮยอน-ซอนฮยอน ฮยอกแจ-ฮโยยอน ดงแฮ-เจสสิก้า ซองมิน-ซันนี่ ซีวอน-ยุนอา
อ่อ แล้วเรื่องเปลี่ยนหัวใจยัยทอมบอยเซฟจะมาอัพตอนเย็นๆนะคะ
ความคิดเห็น