คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : You’re my soulmate เพียงแค่คนสองคนที่รักกัน
You’re my soulmate เพียงแค่คนสองคนที่รักกัน
ตอนที่ 5
13 กุมภาพันธ์ 2554
ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง
“พรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์แล้ว ฉันจะซื้ออะไรให้พี่ซีวอนเป็นของขวัญดีนะ”ยุนอาพูด ขณะที่ยังอ่านหนังสืออยู่
“ฉันจะไปรู้ไหมล่ะ”
“แล้วแกอ่ะ ไม่คิดจะซื้ออะไรให้พี่ดงแฮหน่อยหรอ เห็นที่ผ่านมาพี่ดงแฮเขาซื้อของให้แกตั้งหลายย่าง ตุ๊กตาเอย ดอกไม้เอย ฉันล่ะอิจฉา”ยุนอาพูดอย่างหมั่นไส้เล็กน้อย
“ถ้าแกอิจฉาแกก็เอาไปเลย ฉันยกให้”เจสสิก้าว่าแล้วทำแก้มป่อง
“ไม่ย่ะๆ ฉันรักพี่ซีวอนคนเดียว ว่าแต่แกเหอะ เดี๋ยวนี้เห็นพูดถึงพี่ดงแฮบ่อยจังเลยนะ หลงรักพี่ดงแฮเข้าแล้วอ่ะดิ รักพี่ดงแฮแล้วทำไมไม่บอก วางฟอร์มทำไม”ยุนอาแซวเจสสิก้าเล่น
“เปล๊า ใครวางฟอร์มอะไร แกอย่ามามั่วน่า”เจสสิก้าปฏิเสธเสียงสูง
“คนโกหกชอบขึ้นเสียงสูงนะจ๊ะ ว่าแต่ว่าฉันยืมโทรศัพท์แกหน่อยสิ”ยุนอาแบมือขอโทรศัพท์จากเจสสิก้า
“เอาไปทำไร”เจสสิก้าถามแล้วเอาโทรศัพท์วางไว้ที่มือของยุนอา
“เช็ดก้นมั้งไอ้บ้า”ยุนอาพูดแล้วกดโทรศัพท์ของเจสสิก้าทันที
เธอไล่หารายชื่อของดงแฮทันทีที่ได้โทรศัพท์ของเจสสิก้ามา แล้วก็พิมพ์ข้อความไปหาดงแฮว่า ...
รักที่สุดเลยย พรุ่งนี้มีของขวัญจะให้ด้วย รอหน่อยนะคะที่รัก จุ๊บพันล้านครั้ง 555
เจสสิก้า
ว่าแล้วก็กดส่งทันที
“อ่ะ คืน”ยุนอาพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้
“อือ”เจสสิก้าเอาโทรศัพท์เก็บไว้ในโทรศัพท์เหมือนเดิม
“แล้วตกลงแกรักพี่ดงแฮใช่ป่ะ”
“ไม่ช่ายย”เธอตอบ
“หืม ไม่รักแล้วส่งข้อความมาหาทำไมครับ”ดงแฮที่เดินเข้ามาพอดี เขาเดินมานั่งข้างๆเจสสิก้า แถมยังหอมแก้มเธอไปอีกทีนึงด้วย
“ไอ้บ้า ใครส่งข้อความหานายกัน อย่ามาโม้หน่อยเลย”เธอว่า
“ก็ดูนี่สิ”เขาพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เธอดู
รักที่สุดเลยย พรุ่งนี้มีของขวัญจะให้ด้วย รอหน่อยนะคะที่รัก จุ๊บพันล้านครั้ง 555
เจสสิก้า
“ไอ่ยุน แกส่งใช่ไหม”เธอหันไปถามยุนอา
“เกี่ยวไรกับฉันเล่า เมื่อกี้ฉันยังเห็นแกกดโทรศัพท์อยู่เลยน้า”ยุนอาพูด
“เห็นไหม ยุนอายังเป็นพยานเลยว่าเธอส่งข้อความให้ฉัน^^’”
“แต่ฉันไม่ได้ส่งอ่ะ”เธอว่าพลางทำแก้มป่องอีกครั้ง จนคนข้างๆอยากจะหอมแก้มเธออีกครั้ง
“พี่ซีวอนดูสิ ยัยเจสปากแข็งใหญ่เลย”ยุนอาพูด
“พี่รู้นะ ว่าเราส่ง”เขากระซิบกับยุนอา
“แสนรู้”ยุนอาพูดลากเสียงยาว
“คนไม่ใช่แมว”
“แถวบ้านยุนเรียกสุนัขค่ะ - -*”
“เดี๋ยววันนี้พี่ซีวอนไม่ต้องไปส่งนะคะ เดี๋ยวยุนกับเจสจะไปห้างใช่ไหมยัยเจส”ยุนอาหันไปพูดกับเจสสิก้า
“ห๊ะ ใช่ค่ะๆ”เจสสิก้าก็เออออไปกับยุนอาด้วย
“ไปซื้อของขวัญมาให้ฉันล่ะสิ 5555”เขาพูดอย่างรู้ทัน
“ใช่ ฉันไปซื้อของให้นาย อาหารสุนัขอ่ะนะ”เธอว่าเข้าให้
“งั้นยุนกับเจสไปก่อนนะคะ บายค่ะ”ยุนอาพูดจบแล้วลากเจสสิก้าออกไป
ห้างสรรพสินค้า
“เอ พี่ซีวอนชอบเล่นกีฬานี่นา ซื้อชุดบอลให้พี่ซีวอนดีกว่า ><’”ยุนอาพูดพลางลากเจสสิก้า(อีกแล้ว)ไปที่ล็อกที่ขายสินค้าเกี่ยวกับนักกีฬา
“แกว่าเสื้อตัวนี้พี่ซีวอนใส่ได้ไหม”ยุนอาถาม
“ได้มั้ง”เจสสิก้าพูดแล้วเดินหนีไปดูรองเท้านักบอลแทน
อยู่ๆก็นึกได้ว่าเขาเคยบอกกับเธอว่าเขาชอบเล่นบอล อย่างได้รองเท้าบอลซักคู่ แถมยังบอกมาว่าเขาใส่รองเท้าเบอร์ XX
“ฮั่นแน่ แอบมาเลือกรองเท้าให้พี่ดงแฮอ่ะดิ”ยุนอาเดินมาแซวเจสสิก้า
“แสนรู้”
“คำนี้ฉันเพิ่งว่าพี่ซีวอนเองนะ”
“555”
“แล้วตกลงว่าจะซื้อรองเท้าให้พี่ดงแฮใช่ไหมล่ะ”
“ก็แกส่งข้อความให้เขาไปอยากนั้น ฉันก็ต้องซื้อจริงๆน่ะสิ”เธอตอบ ใครจะกล้าบอกไปตรงๆล่ะว่า’รักไอ่บ้านั่นไปตั้งนานแล้ว’
“ความจริงแกก็ไม่ต้องซื้อจริงๆก็ได้นี่นา ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไร”ยุนอาชี้หน้าเจสสิก้า
“แกอ่านใจคนออกรึไง ท่าจะบ้า”เจสสิก้าพูดแบบปัดๆ
“เพื่อนฉันปากแข็งจังเลย”ยุนอาพูดแล้วเดินหนีออกไป
ด้านดงแฮกับซีวอน
“แกว่าสาวๆจะไปห้างทำไมว่ะ”ซีวอนถาม
“ไม่น่าถามเลยนะแก สาวๆก็ไปซื้อของมาให้รอเราไง”ดงแฮพูดด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก
“แล้วพวกเราไม่คิดจะซื้ออะไรให้สาวๆหน่อยหรอ”
“อื้ม ก็ดีเหมือกันเดี๋ยวยัยตัวแสบฉันจะน้อยใจ”
“ตัวแสบ ? ใครว่ะ”
“เจสสิก้าไง ฉันเอาไว้เรียกโดยเฉพาะ ห้ามเรียกตาม คนนี้กูหวง”
“ฮ่าๆๆ ฉันก็เพิ่งจะเห็นแกหวงสาวจริงๆก็คราวนี้ล่ะว่ะ”
“แล้วตกลงแกจะไปซื้อของไหม”
“ไปดิๆ”
“ไปห้างไหน”
“ห้าง XXX”
“โอเค เดี๋ยวฉันไปด้วย วันนี้ไม่ได้เอารถพอดี”
“แล้วแกจะถามฉันเพื่อไรว่ะ”ซีวอนพูดแล้วเดินไปที่รถ
ไม่นานนักทั้งสองก็มาถึงที่ห้างสรรพสินค้า XXX
“แล้วแกจะซื้ออะไรให้ยุนอา”ดงแฮถาม
“ซื้ออะไรก็ได้ที่ทำให้ตอนที่ยุนอาหัวเราะ แล้วอ้าปากน้อยลง”ซีวอนตอบแบบกวนๆ
“มันมีรึไง”ดงแฮส่ายหน้าเบา
“แล้วแกอ่ะ จะซื้ออะไร”ซีวอนถาม
“จำเป็นต้องบอกไหมล่ะ เดี๋ยมาเจอกันที่เดิมแล้วกันนะ”ดงแฮแล้วเดินออกไป
ทางด้านยุนอากับเจสสิก้า
“เลือกได้รึยังจ๊ะ ว่าจะซื้อคู่ไหนดี”ยุนอาแซว เพราะเธอซื้อของให้ซีวอนเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่เจสสิก้าเนี่ยแหละ ที่ยังเลือกไม่ได้ซักที
“ยังเลย ไม่รู้ว่านายตัวป่วนนั่นชอบสีไหน เพราะไซส์เท้าของนายตัวป่วนมันมีหลายสีเหลือเกินสีสวยๆทั้งนั้น”เจสสิก้าพูด
“เอ๋ ? นายตัวป่วนนี่หมายถึงพี่ดงแฮป่ะ”ยุนอาถาม
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันคงไม่ได้หมายถึงพี่ซีวอนของแกหรอกน่า”
“อ้าว แล้วมาเกี่ยวอะไรกับพี่ซีวอนของฉันเนี่ย”
“ดงแฮ ดงแฮ ภาษาไทย แปลว่า ทะเลตะวันออกใช่ไหม งั้นฉันซื้อสีนี้”เจสสิก้าหยิบรองเท้าสีที่ถูกใจขึ้นมา แล้วเอาไปคิดตังค์
“นั่นแน่ะๆ มีแนวคิดด้วย”ยุนอาก็ยังแซวไม่เลิก
“เงียบปากไปเลยนะแก”
“แล้วแกจะห่อใส่กล่องไหม ฉันว่าจะห่ออ่ะ”
“ห่อดิ”
“โอเค งั้นตามฉันมา ฉันเจอร้านก่อของขวัญที่ร้านนึงอ่ะ”ยุนอาพูดแล้วเดินนำเจสสิก้าไป
ทางด้านซีวอน
หลังจากที่ถูกเพื่อนหน้าปลาอย่างดงแฮทิ้งไว้ เขาก็เดินมาดูของต่างๆ เขายังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรให้ยุนอาดี เพราะกลัวว่าซื้อไปแล้วจะไปถูกใจขึ้นมา
ซีวอนเดินไปเรื่อยๆ เขาเห็นล็อกเป็นล็อกที่ขายของเกี่ยวกับกระเป๋าของผู้หญิง เขาเดินปรี่เข้าไปทันที
เขาเดินเข้าไปในร้านแล้วพิจารณากระเป๋าแต่ละใบ สวยๆทั้งนั้น แต่ก็ไม่รู้จะซื้อใบไหนให้ยุนอาดี ก็มันสวยทุกใบนี่
“อืมม ใบนี้ก็สวย สีสวย”เขาพูดอย่างพิจารณา เขาดีว่ายุนอาชอบสีอะไร
เดินไปเดินมาเขาก็เจอกระเป๋าใบที่ถูกใจ เขาหยิบกระเป๋าใบนั้นแล้วเดินไปจ่ายตังค์ทันที
ทางด้านดงแฮ
เขาไม่ต้องเลือกอะไรมากมาย เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าจะซื้ออะไร เขาเดินไปร้านประจำที่เขามาซื้อแหวนให้แม่ของเขาบ่อยๆ
“สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาซื้อแหวนให้สาวคนไหนคะ”พนักงานถาม เขายิ้มให้เล็กๆ
“คนที่รักครับ”ดงแฮตอบอย่างกวนๆ
“ผมถามอะไรหน่อยสิ ถ้าจะซื้ออะไรให้ผู้หญิงที่รักมากๆคนนึงเนี่ย จะซื้อแหวน หรือ สร้อยให้ดี”เขาถามพนักงาน
“มันก็แล้วแต่นะคะ แต่ผู้หญิงคงอยากได้แหวนมากกว่า”
“แล้วสำหรับผู้หญิงแสบๆล่ะ ซื้อแบบไหน”เขาคงไม่ต้องคิดเองเลย มีคนคอยคิดให้อยู่อย่างนี้
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ฉันว่าคุณดงแฮเลือกเองดีกว่านะคะ คนที่ได้รับจะได้ดีใจด้วยที่คนรักของตัวเองซื้อให้และเลือกให้อย่างนี้”พนักงานพูดแล้วเดินออกไป
เขาไล่สายตาไปเรื่อยเพื่อดูแหวนที่ถูกใจ ยัยตัวแสบของเขาจะชอบแบบไหนนะ เขาเลือกดูแหวนแบบเรียบๆแต่สวยดูดี เขาคิดว่าคงเหมาะกับเธอดีนะ
มองไปมองมาก็เจอแหวนที่ถูกใจ แถมเป็นแหวนคู่ซะด้วย เขาหยิบแหวนวงนั้นขึ้นมาพิจาณาอย่างพินิจ เมื่อเห็นว่าถูกใจจริงๆแล้วจริงตัดสินใจแหวนคู่วงนี้ซะเลย
ทางด้านสองสาวที่เอาของไปห่อของขวัญ แต่ร้านนั้นดันคนเยอะเธอจึงต้องรอก่อน แต่นี่มันก็เย็นแล้ว เธอจึงฝากให้เขาห่อให้ก่อน เดี๋ยวสักพักจะมาเอา เพราะว่าเธอจะไปหาอะไรทานก่อนน่ะสิ
“กินเคเอฟซีกัน ไม่ได้กินนานแล้ว”เจสสิก้าบอก
“เอาสิ แกเลี้ยง โอเค ตกลง”ยุนอาพูด
“อ้าว อะไรอ่ะ แต่ก็ถือว่าทำบุญแล้วกัน ฮ่าๆ”
“นี่แหน่ะ เดี๋ยวก็ไม่กินด้วยเลยนิ”ยุนอาพูดแล้วทุบหัวเจสสิก้า
“เจ็บ TT’”
หลังจากที่สองสาวหาอะไรทานเสร็จแล้ว สองสาวก็เดินไปเอาของขวัญและกลับคอนโดทันที
ณ คอนโด
หลังจากที่ทั้งสองคนทำภารกิจของตัวเองเสร็จแล้ว ก็มานอนคุยกันในห้องนอน
“ฉันถามจริงๆนะ แกรู้สึกยังไงกับพี่ดงแฮ”ยุนอาถามเจสสิก้า
“รัก”เจสสิก้าตอบเสียงเบาๆ ก็คนมันอายนี่นา
“ห๊ะ อะไรนะ”ยุนอาทำเหมือนไม่ได้ยิน
“รัก”เจสสิก้าพูดดังขึ้นมานิดนึง
“รัก แล้วทำไมไม่บอกพี่เขาล่ะ เดี๋ยวพี่เขาน้อยใจน้า”ยุนอาหยิกแก้มเจสสิก้าเล่น
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยบอกก็ได้”เจสสิก้าตอบ
“ตามสบายเหอะ ฉันจะไปเฝ้าพระอินทร์แล้วนะ ฝันดีจ่ะ”ยุนอาพูดแล้วหลับตาลงไป
‘ดงแฮ’
“ฮัลโหล โทรมาทำไมเนี่ย คนจะหลับจะนอน”เธอบอก
(ก็โทรมาหาที่รัก ผิดตรงไหน)เขารีบหยอดคำหวานทันที
“ตรงนั้นแหละ แล้วโทรมามีอะไรอ่ะ หาววว”เจสสิก้าพูด แล้วแกล้งทำเสียงหาวใส่เขา
(ก็แค่จะถามว่า พรุ่งนี้ว่างไหม)
“ฉันไม่ว่าง นายก็ทำให้ฉันว่างอยู่ดีอ่ะแหละ”
(ฮ่าๆ งั้นไม่กวนแล้วนะ ฝันดีนะ ยัยตัวแสบ)เขาพูดแล้วกดตัดสายทิ้งไป
14 กุมภาพันธ์ 2554
ณ มหาลัย
“เฮ้ ตรงนั้นเขามุงอะไรกันอ่ะ”ยุนอา
“แกยังไม่รู้เลย แล้วฉันจะไปรู้ไหมล่ะ”เจสสิก้า
“แต่ฉันว่า ฉันกับแกต้องแล้วว่ะ ดูดิยัยพวกผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เอาของขวัญมาให้พี่ซีวอนกับพี่ดงแฮใหญ่เลย แถมสองคนนั้นยังยิ้มให้อีก ฮึ่ม”ยุนอาพูดอย่างหมั่นไส้
“งั้นก็บุกเลยสิ เดี๋ยวดูฉันก็แล้วกัน”เจสสิก้าพูด แน่นอน วันนี้เธอจะมาบอกรักเขาด้วยแหละ เธอพกความมั่นใจมาเต็มที่ แต่หวังว่าเจอหน้าเขาคงจะไม่กัดกันซะก่อนนะ
“จัดหนักๆเลยเพื่อน”ยุนอา
เจสสิก้าเดินเข้าไปในวงล้อมของดงแฮที่มีแต่ผู้หญิงทั้งน้าน เธอเดินเข้าไปจนถึงตัวเขา ดงแฮแปลกใจเล็กน้อยว่ายัยตัวแสบเดินเข้ามาทำไม
เจสสิก้ากอดเขาและหอมแก้มเขานึง แถมยังขุ๊บปากเขาไปทีนึงด้วย
“วันนี้จะพาสิก้าไปเลี้ยงที่ไหนหรอคะ ที่รัก”เจสสิก้าเอ่ยปากถาม เล่นเอาดงแฮตั้งตัวไม่ถูก สาวๆที่รุมเขาอยู่ก็หมั่นไส้เจสสิก้าอยู่เหมือนกัน
“แล้วแต่เลย ตัวแสบอยากไปไหน เดี๋ยวพาไป”ดงแฮพูดแล้วบีบจมูกเธอเล่น
“อือ เดี๋ยวขอคิดก่อน อ่อ มีของขวัญจะให้ด้วย แต่ยังไม่ให้ตอนนี้หรอก ไปเรียนแล้วนะ จุ๊บ”เจสสิก้าหอมแก้มเขาไปอีกทีนึงแล้วกระซิบว่า .......
“ฉันรักนาย เข้าใจยัง”ดงแฮได้แต่แอบขำเล็กน้อย
“เป็นไง”เจสสิก้าถามยุนอา
“เก่งที่สุดเลย ฉันไม่นึกเลยนะว่าแกจะกล้าทำถึงขนาดนี้อ่ะ”ยุนอาพูดพร้อมปรบมือให้
“แกไม่ได้ว่าฉันว่าหน้าด้านใช่ไหม”เจสสิก้าถาม
“มั้ง”ยุนอาตอบ เจสสิก้าเลยสงเคราะห์โดยการเขกหัวไปนึงที
“แต่ว่าวันวาเลนไทน์ปีนี้อยากเปลี่ยนแฟนว่ะ”ยุนอาพูดกับเจสสิก้าแต่เสียงดังพอที่จะทำให้ใครบางคนรู้ตัวว่า เขาควรจะมาหาเธอ
“เปลี่ยนด้วยคนได้ไหม”เจสสิก้าเสริม
“ไม่ให้เปลี่ยน/เปลี่ยนไม่ได้”สองหนุ่มที่มาจากไหนไม่รู้พูดพร้อมกัน
“แค่บอกว่าอยากเปลี่ยน ยังไม่ได้เปลี่ยนซะหน่อย”ยุนอาพูด
“ถึงยังนั้นก็เหอะ ไม่ยอมให้เปลี่ยนแน่ๆ”ซีวอนพูดอย่างหึงๆ
“โอ๋ๆ แล้วใครเขาให้ไปอยู่ในวงล้อมสาวๆล่ะคะ”ยุนอาหยิกแก้มเขาอย่างหมั่นไส้
“ก็เขามาหาพี่เองนะ”
“จะบอกว่าตัวเองหล่องั้นเถอะ”
“ไม่หล่อแล้วรักทำไม”
“ยะ.....ยุนไม่ได้ดูที่หน้าตาซะหน่อย”
“หยุดก่อน ช่วยทำเหมือนว่าฉันยังยืนอยู่กับแกหน่อยได้ไหม ยุนอา”เจสสิก้าพูดขัดขึ้นมา
“ไม่ได้หรอกจ่ะ พี่ดงแฮช่วยลักพาตัวยัยเจสไปหน่อยสิคะ ขอบคุณค่ะ”ยุนอาพูด ดงแฮก็เลยลักพาตัวเจสสิก้าไปตามที่ยุนอาบอก
“แล้วไม่ได้ดูที่หน้าตาแล้วดูที่อะไรอ่ะ หืม”เขาถาม
“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หน้าตา”
“อืม... พี่มีอะไรจะให้ด้วย”
“มันก็ต้องมีอยู่แล้วละ ถ้ำไม่มีพี่ซีวอนตายแน่”
“จะเอาตอนนี้เลยไหม”
“แล้วจะให้ตอนนี้เลยไหม”
“โอเค พี่ให้ตอนนี้เลย รอพี่แป๊ปนึงแล้วกันนะ”เขาเดินไปที่รถแล้วปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไปก่อน
“คิดผิดคิดถูกว่ะเนี่ย ที่ให้พี่ดงแฮลักพาตัวเจสสิก้าไป”
ทางด้านดงแฮกับเจสสิก้า
“หืม มีอะไรจะบอกไหม ตัวแสบ”เขาถาม
“ให้บอกอะไรอ่ะ ไม่มีอะไรให้บอก”เจสสิก้าแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“แล้วเมื่อตอนนั้นบอกว่าอะไรอ่ะ ได้ยินไม่ชัดเลย”เขาแกล้งเธอ ตอนที่เธอพูดคำนั้นอ่ะเขาได้ยินชัดเจนที่สุดเลยล่ะ
“ของดีมีครั้งเดียวย่ะ”
“สงสัยต้องไปหาสาวๆพวกนั้น ถึงจะบอก”เขาพูดแล้วทำเดินหนีไป แต่เจสสิก้าคว้ามือเขาไว้ก่อน
“บอกก็ได้ๆ ฉันรักนาย ฉันรักนาย ฉันรักนาย ลี ดงแฮ ฉันรักนายยย”เธอตะโกนใส่หูเขาอย่างสนุก
“รู้แล้วครับๆ ทีอย่างนี้พูดไม่หยุดมันน่านักเชียว”เขาพูดแล้วหยิกจมูกเธอแรงๆ
“555555 เออ.... มีอะไรจะให้ด้วย”เธอหยิบกล่องของขวัญให้เขา
“แปลกเนอะ คนอื่นเขาให้ช็อกโกแลตไม่งั้นก็กุหลาบ”
“ทำไมอ่ะ จะไม่เอางั้นสิ งั้นก็เอาคืนมาเลย”เจสสิก้ายื้อกล่องของขวัญจากเขา
“เอาสิ ไม่เอาได้ไงอุตส่าห์ซื้อให้”
“อ่ะ...ให้”เขาหยิบกล่องหนึ่งมาแล้วยื่นให้เธอ ”ใส่ด้วยนะ”
“หืม งั้นเปิดเลยนะ”เจสสิก้าพูด แล้วเปิดดู ข้างในเป็นแหวนสองวง เธอยื่นให้เขาวงนึง “ถ้านายไม่ใส่ฉันก็ไม่ใส่ ถ้านายถอดฉันก็ถอด”
“อืม”เขาอมยิ้ม “ใส่นิ้วนางข้างขวานะ” เขาบอก
“เลือกซะด้วย”เธอแหย่เขา “แล้วไม่คิดจะเปิดของฉันหน่อยหรอ=v=”
เขาแกะของขวัญของเธอออกมาดู ในกล่องเป็นรองเท้าฟุตบอลคู่นึง สีสวยซะด้วย
“ลองใส่ๆ”เจสสิก้าพูด
เขาก็ลองใส่ตามที่เธอบอก รองเท้าที่เธอซื้อมาเขาใส่ได้แต่หลวมไปหน่อย
“ชอบมั้ย”เธอถาม
“ชอบสิ ปีหน้าสร้างสนามฟุตบอลให้หน่อยสิ”เขาบอก
“จะบ้ารึไง ไอ่บ้า”เธอว่าเขาแล้วตีเขาไปทีนึง
กลับมาที่ซีวอนกับยุนอา
“พี่ซีวอน ไปซื้อมาหรือเดินไปเอาที่รถคะ นานเป็นชาติเลย ==”ยุนอาพูด เมื่อเห็นว่าซีวอนมาแล้ว
“โธ่ รถพี่จอดอยู่ไกลนิครับ อ่ะ”เขาพูดยื่นของขวัญให้เธอ เธอก็เลยยื่นกล่องของขวัญให้เขาเหมือนกัน
“ให้ เปิดดูด้วย ไม่รู้นะว่าใส่ได้รึเปล่า”เธอบอกพลางแกะเปิดถุงดูว่าเขาให้อะไรกับเธอ
“เป็นไง ชอบล่ะสิ เปลี่ยนกระเป๋าเดี่ยวนี้เลยนะ”เขาบอก
“เอางั้นเลยหรอ”ยุนอาถาม
“อือ ใช้ให้พี่เห็นหน่อยสิ”เขาพูดอ้อน ยุนอาจึงยอมเปลี่ยนกระเป๋า
“แล้วเปิดดูยังของที่ยุนให้อ่ะ”
“ยังเลย ลืม”เขาบอก แล้วเปิดดูทันที เสื้อนักบอลสีแดงซะด้วย
“ไม่รู้นะว่าจะใส่ได้เปล่า”เธอบอก
“ได้อยู่แล้ว ถึงใส่ไม่ได้ก็ต้องใส่ให้ได้”เขาพูด
“ขอให้จริงเถอะ”เธอขำออกมาเล็กน้อย
ตกเย็น
ทั้งสี่คนมาทานอาหารกันที่ร้านที่เจอกันครั้งแรก
“เจสสิก้า แกยอมให้พี่ดงแฮนั่งร่วมโต๊ะแล้วหรอ”ยุนอาแซว
“นั่นสิ ยอมไอ่ดงแฮตั้งแต่เมื่อไหร่”ซีวอนก็แซวด้วยคน
“วันที่พี่ซีวอนกับยุนอาไม่รู้ไงคะ^^’”เจสสิก้าตอบ
“ตอบถูกใจ จุ๊บสามที”ดงแฮพูดพร้อมกับจะหันไปหอมแก้มเจสสิก้าด้วย แต่เจสสิก้าดันหน้าเขาไว้ก่อน
“ยอมแล้ว ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรก็ได้นะ”เจสสิก้าบอก
“เจอบทโหดแล้วไงล่ะแก”ซีวอนพูด
“แล้วไง โหดกว่านี้ยังเจอมาแล้ว แม่ของลูกฉันต้องโหดอย่างนี้แหละ”
“เฮ้ ทำไมรุมแซวฉันอย่างนี้ล่ะ”เจสสิก้าว่าพลางทำแก้มป่อง
“ไม่มีใครแซวแกหรอกน่า มีแต่คนเขาแหน่แกอ่ะแหละ”ยุนอาพูด
“ชิๆ งอนแล้ว”เจสสิก้าไม่สนใจใคร และกินอย่างเดียว
“เลี้ยงไว้อ่อ”ซีวอนถามดงแฮ
“บังเอิญเลี้ยงด้วยใจว่ะ”ดงแฮพูด เล่นเอาเจสสิก้าสำลักน้ำที่ดื่มอยู่
“ถึงกับสำลักเลยหรอ ยัยเจส”
“อือ”เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
พวกหนุ่มๆก็มาส่งสองที่คอนโด เจสสิก้ารีบปรี่เข้าไปหาโน้ตบุ๊คของเธอทันทีแล้วพิมพ์ลงไปว่า.....
คงไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะที่เรามาพบกัน อาจจะเป็นเพราะความบังเอิญก็ได้ที่ให้เรามาพบกันมากกว่า แต่จะเป็นเพราะความบังเอิญหรือพรหมลิขิตตอนนี้มันก็ไม่สำคัญเท่ากับ เรารักกัน ไม่เคยคิดไว้เลยว่าจะรักใครได้ขนาดนี้ ขอบคุณยุนอานะที่แกบ้าเรื่องเนื้อคู่ ขอบคุณหนังสือตำราหนาๆเล่มนั้นที่ทำให้เพื่อนฉันบ้าเรื่องเนื้อคู่ ขอบคุณร้านอาหารร้านนั้นที่ทำให้ฉันได้เจอกับเขา และก็ขอบคุณนะ อี ดงแฮ ที่นายรักฉัน และใส่ใจฉันทุกวันอย่างนี้ ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปนะ ^^’
The End
----------------------------------------------------------------------------------------------พร่ามบ้างอะไรบ้าง
ตอนจบแปลกๆเนอะ มันแอบคิดไม่ออก
ตอนนี้เซฟไม่สบายอยู่ด้วย โอ๊ย จะบ้าตาย พรุ่งนี้ก็ต้องไปสอบ
TT' ทำไมโหดร้ายกันเช่นนี้ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันปีใหม่แล้ว ยังไงเซฟก็ขอให้
ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ ร่างกายแข็งแรงด้วย มีเงินทองไหลมาเทมา รีบอวยพร
เพราะว่า.....ปีใหม่นี้เซฟต้องทำรายงาน 1 เล่ม ต้องเขียนเอง ไม่ต่ำกว่า 5 หน้า TT'
โชคดีค่าาา ปีใหม่นี้เที่ยวเผื่อเซฟด้วยนะคะ : )))
nu eng
ความคิดเห็น