มาเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่นกันเน้อ

ลำดับตอนที่ #2 : อักษรฮิระงะนะ

あ A (อะ)	か KA (คะ)	さ SA (สะ)	た TA (ทะ)	な NA (นะ)	は HA (ฮะ)	ま MA (มะ)	や YA (ยะ)	ら RA (ระ)	わ WA (วะ)	ん N (อึน, อึง)
い I (อิ)	き KI (คิ)	し SHI (ฌิ)	ち CHI (ชจิ)	に NI (นิ)	ひ HI (ฮิ)	み MI (มิ)		り RI (ริ)
う U (อุ)	く KU (คึ)	す SU (สึ)	つ TSU (ทซึ)	ぬ NU (นึ)	ふ FU (ฟฮึ)	む MU (มึ)	ゆ YU (ยึ)	る RU (รึ)
え E (เอะ)	け KE (เคะ)	せ SE (เสะ)	て TE (เทะ)	ね NE (เนะ)	へ HE (เฮะ)	め ME (เมะ)		れ RE (เระ)
お O (โอะ)	こ KO (โคะ)	そ SO (โสะ)	と TO (โทะ)	の NO (โนะ)	ほ HO (โฮะ)	も MO (โมะ)	よ YO (โยะ)	ろ RO (โระ)	を WO (โอ๊ะ)

จะมีเิพิ่มขึ้นมาโดยการใส่ "เต็งเต็ง" 『"』 และ "มารุ" 『゜』 ลงในแถวเสียง "คะ" แถวเสียง "สะ" แถวเสียง "ทะ" และแถวเสียง "ฮะ" ดังนี้

が GA	ざ ZA	だ DA	ば BA	ぱ PA
ぎ GI	じ JI	ぢ JI	び BI	ぴ PI
ぐ GU	ず ZU	づ ZU, DU	ぶ BU	ぷ PU
げ GE	ぜ ZE	で DE	べ BE	ぺ PE
ご GO	ぞ ZO	ど DO	ぼ BO	ぽ PO

และยังมีแถวเสียงที่ผสมขึ้นมา โดยการนำแถวเสียง "ยะ" มาใส่ไว้ด้านหลังค่ะ โดยแถวเสียง "ยะ" ที่นำมาต่อท้ายต้องเขียนด้วยตัวอักษรตัวเล็ก

きゃ KYA (เคียะ)	しゃ SHA (ฉะ)	ちゃ CHA (ชจะ)	にゃ NYA (เนียะ)	ひゃ HYA (เฮียะ)	みゃ MYA (เมียะ)	りゃ RYA (เรียะ)	ぎゃ GYA (เกงียะ)	じゃ JA (จะ)	びゃ BYA (เบียะ)	ぴゃ PYA (เพียะ)
きゅ KYU (คยึ)	しゅ SHU (ฉึ)	ちゅ CHU (ชจึ)	にゅ NYU (นยึ)	ひゅ HYU (ฮยึ)	みゅ MYU (มยึ)	りゅ RYU (รยึ)	ぎゅ GYU (งยึ)	じゅ JU (จึ)	びゅ BYU (บยึ)	ぴゅ PYU (พยึ)
きょ KYO (คโยะ)	しょ SHO (โฉะ)	ちょ CHO (ชโยะ)	にょ NYO (นโยะ)	ひょ HYO (ฮโยะ)	みょ MYO (มโยะ)	りょ RYO (รโยะ)	ぎょ GYO (งโยะ)	じょ JO (โจะ)	びょ BYO (บโยะ)	ぴょ PYO (พโยะ)

สำหรับคนไทยเสียงผสมค่อนข้างออกเสียงยาก สำหรับเสียง "เอียะ" คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่ยากคือแถวเสียงที่เหลือ ยกตัวอย่างเช่น "คยึ" หรือ "คโยะ" คนไทยจะออกเสียงว่า "คิว" หรือ "เคียว" ไปเลย จะว่าออกเสียงผิดมั้ย ก็ไม่น่าจะผิดอะไร เพราะมันก็เหมือนกับการออกเสียงโดยอาศัยการควบของจังหวะเสียงเร็ว ๆ แต่พึงระวังเอาไว้ว่า เสียงนี้เป็นเสียงสั้น ถ้าเป็นเสียงยาวจะต้องมี "อุ" ต่อท้าย เช่น きょう (Kyou=เคียว) หรือ りゅう (Ryuu=ริว) ดังนั้น หากจะลักไก่อ่านออกเสียงเป็น "คิว" หรือ "เคียว" ฯลฯ อย่าออกเสียงลากยาวนะ ให้สะบัดเสียงให้สั้นลงจะได้ถูกต้องงับ