รักฤาปรารถนา

ลำดับตอนที่ #6 : สมาชิก

                  ตอนที่ 6 สมาชิก

         ฉันเริ่มปรับตัวกับการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นได้สักอาทิตย์หนึ่งแล้ว ขณะที่บีมก็ยังคงหาโน่นนี่มาใส่บ้าน จนมันเกินความจำเป็น บีมกับฉันก็ต้องหัดทำงานบ้านเอง ถึงจะเหนื่อย แต่เราก็สนุก และ มีความสุขที่ได้ทำด้วยกัน เราเริ่มคุ้นเคยกะที่นี่มากขึ้น เริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่ในประเทศนี้ และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉันจะได้เจอกับสมาชิกอื่นของคลับที่ฉันต้องไปทำงานด้วยนอกจากไอ้คนขี้เก็กปัญญาอ่อน กะไอ้จอมโหดโครตเค็ม 

         ฉันเดินขึ้นมาที่ตึกนั้นช้าๆ กำลังคิดถึงขนมที่จะทำวัตถุดิบและอุปกรณ์ต่าง ๆ พร้อมกับจดลงในกระดาษที่จะให้ไอ้จอมโหดโครตเค็มไปซื้อ จนถึงประตูบานใหญ่หน้าคลับ ฉันค่อย ๆ ดันประตูเข้าไป ตอนนี้ชั้นนี้ทั้งชั้นถูกเปลี่ยนเป็นร้านกาแฟ ระดับหรู ตู้กระจกสำหรับโชว์ขนมและเค้ก ถูกจัดวางเป็นระเบียบ เค้าเตอร์สำหรับชงกาแฟ เวทีเล็ก ๆ ชุดโซฟาหรู ห้องสำหรับเปลี่ยนเสื้อผ้า และตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ ด้านหลังเป็นครัวครัวสำหรับทำขนม เตาอบ และอุปกรณ์ทุกอย่าง สำหรับทำขนม จากห้องโถงสูง ถูกปรับเปลี่ยนเป็นร้านกาแฟสุดหรู ภายในหนึ่งอาทิตย์

"เธอมาแล้วเหรอ"

         ฉันเงยหน้ามองตามเสียงที่ดังมาจากด้านหน้า

"อะ.....อืม"

         ไอ้ขี้เก็กปัญญาอ่อนเดินเข้ามาหาชั้นพร้อมกับส่งถุงกระดาษสาม-สี่ใบ ให้กับฉัน

"อะไรของนาย"

"เธอต้องใส่ของพวกนี้ ระหว่างที่ทำงานอยู่ที่คลับห้ามให้ใครเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง เธอต้องแต่งเป็นผู้ชาย"

"ห๋า....."

         ที่ร้องไม่ได้ตกใจนะ แต่ดีใจต่างหาก ใจจริงฉันอยากตัดผมให้สั้นไปเลยแต่ติดที่บีมไม่ให้ตัด ก็สนุกดีเหมือนกัน

"โอเค งั้นฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนหล่ะกัน"

"เอ๊ย พูดง่ายจังเลยนะเธอเนี่ย"

"นี่นายจะเอายังไง "

"โอเค ๆ ไปเปลี่ยนชุดก่อนที่ทุกคนจะมาหล่ะกัน"


          ฉันเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบกางเกงยีนส์ขาดขาเดฟสีดำ กะเสื้อเชิ้ตสีขาว ผ้ารัดหน้าอก วิกผม ออกมาจากถุง ไม่น่าเชื่อว่าไอ้ขี้เก็กปัญญาอ่อนนี่มันจะซื้อมาพอดีตัวฉันเลย ไอ้บ้านี่มันรู้ไซต์เราได้ไงฟระ (ก็มันเคยแอบดูใต้กระโปรงเธอมาแล้วนี่นาเรื่องแค่นี้กะไม่เคยพลาดแม้จะเห็นครั้งเดียวก็เหอะ)

         ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัว สมาชิกคนอื่นเริ่มมากันแล้ว ไอ้จอมโหดโครตเค็มเดินเอาผ้ากันเปื้อนมาให้ฉัน ที่ผ้านั้นสกรีน คำว่า "โรมิโอ" ชุดพวกนี้เป็นชุดที่เราจะใส่ปรกติ ส่วนวันไหนที่จัดปาร์ตี้พิเศษ หรือว่ามีหรือปาร์ตี้ใหญ่ประจำเดือน ทางร้านจะจัดชุดและสิ่งของตามตรีมของงานไว้ให้ตามไซร์ของทุกคน

"เอ๊ย นี่มัน....."

         ไอ้โหดโคตรเค็มอุทาน โดยมี ไอ้ขี้เก็กปิดปากไว้

"เจ้านี้ชื่อ อุริว จริง ๆ เจ้านี้เป็นคนไทย ชื่อนี้ฉันเป็นคนตั้งให้เอง เป็นชื่อสำหรับในคลับของเราเพราะจะให้เรียกชื่อไทยคงแปลกๆ เนอะยังไงขอให้ทุกคนเรียกเจ้านี้ว่า อุริว ยังไงก็ช่วยสอนภาษาญี่ปุ่นให้เจ้านี่ด้วยหล่ะ"

"หวังว่านายคงชอบเนอะ อุริว"

"อะ อืม"

         ถ้านายจะพูดเองเออเองขนาดนั้นแล้วจะมาถามฉันทำไมฟระ


"มีอะไรพูดต่อเลย ชิโร่" 

"อืม ทุกเย็น เราต้องเรียนชงกาแฟกับอุริว อย่างที่รู้ ร้านนี้เปิดเหมือนโฮสต์คลับ เพื่อดูแล และทำให้สาว ๆ มีความสุข ทุกคนต้องเอาใจลูกค้าเป็นอย่างดี ไม่ว่าลูกค้าต้องการอะไร หน้าที่ของเราคือทำให้ลูกค้าสาว ๆ ของเรามีความสุข เพราะฉนั้นจงจำหน้าที่ของตัวเองไว้ และ ทางคลับจะมีการจัดอันดับของสมาชิกคลับซึ่งวัดจากยอดขายสินค้าในร้าน รวมทั้งสิ้นค้าที่จำพวกแฟนคลับ และเรทค่าตัวของแต่ละคนก็ตามลำดับนั้น ซึ่งหมายความว่าเดือนไหนใครอยู่อันดับหนึ่ง ค่าจ้างก็จะสูงกว่าผู้อื่น คือผลกำไรของร้านหลังจากหักค่าใช้จ่ายจะถูกแบ่งสรรปันส่วนตามลำดับ ผู้ที่อยู่อันดับท้ายสุดห้ามขายสิ้นค้าพวกเค้กและกาแฟ ต่ำกว่าอย่างละ 500 ชึ้น ถ้าขายต่ำกว่ายอดที่กำหนดจะโดนหักเงินเดือนตามอัตรา 5000 เยน ต่อ 1 ชิ้น เพื่อเข้ากองทุนสำหรับพักผ่อนของพวกเรา ส่วนสินค้าในกลุ่มแฟนคลับ จะแบ่งกำไรเป็นเปอร์เซนต์ต่อชิ้น ส่วนอัตราเปอร์เซนต์ขึ้นอยู่กับสินค้าและราคาของสินค้า แต่ละชนิด หวังว่าทุกคนคงเข้าใจกันแล้วนะ"

          เฮ้ ๆ ไอ้หกฏพวกนี้มันอะไรกันฟระ ฉันไม่ได้เป็นคนตั้งซะหน่อย ไอ้เจ้าชิโร่นี่มันงกจริงๆ ร้านที่เรากะจะเปิดมาหลีหญิง กลายเป็นร้านที่สร้างความกฏดันไปแล้ว ไอ้บ้านี่ ทำกันได้นะแก

"ครับ........" 

         มีหักเงินด้วยนี่ฉันทำงานใช้หนี้อยู่นะเฟ้ย ยังจะหักนั่นนี่อีก ชีวิตช๊าน ทำไมถึงได้ตกระกำลำบากขนาดนี้ (.>_<.)

          ต่อไปเป็นการแนะนำสมาชิกในคลับ ขอให้ท่านที่ถูกเอ่ยชื่อ ลุกขึ้นและแนะนำตัวกับท่านอื่นๆ

"คนแรก รุ่นพี่ ทาคิมุระ เท็นจิ อยู่ชั้น ม.5 ห้องเอ"

"ยินดีที่รู้จักทุกคน ฝากด้วยนะ ^ ^ "

"คนต่อไป คิระ คิซาโตะ �ม.4 ห้องบี" 

"ยินดีที่รู้จักครับทุกท่าน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ^.^"

"ต่อไป คิระ ยามาโตะ ม.4 ห้องบี"

"Hi ทุกคน >0<" 

         คิซาโตะก็ยามาโตะเป็นแฝดกัน นิสัยออกจะทะเล้นนิดหน่อย แต่รุ่นพี่หน้าหวานนั้น เดานิสัยไม่ถูกเลย แต่ท่าทางน่าจะเป็นคนใจดีอยู่เหมือนกัน


"ตอนนี้สมาชิกคลับก็มีกันทั้งหมด 6 คน ฉันก็อยากได้คนมาเพิ่มอยู่ แต่ยังหาคนที่โดนใจยังไม่ได้ ยังไงก็ฝากพวกนายด้วยแล้วกัน ถ้ามีคนที่เข้าตาก็จะหามาช่วยอีก"

"นายไม่ต้องหามาเพิ่มก็ได้ ยิ่งคนเยอะยิ่งเปลืองค่าใช้จ่าย" ชิโร่ เสนอ

"นายเลิกงกซะทีเหอะน่าชิโร่ ฉันลงทุน นายลงแรง ดูแลบัญชีโอเคไหม"

"ก็แล้วแต่นายซิ นายลงทุนหนิ ฉันเก็บเงิน ไม่ต้องลงทุน แต่ได้เงิน ชอบจะตาย นับเงินเนี่ย ฮ่า ๆๆ"

"นายจะงกไปไหนวะ ที่บ้านนายก็รวย"

"อยากรวยก็ต้องเก็บตังค์ดิวะ นายจะไปรู้อะไร"

"เอาหล่ะ งั้นพวกเราก็มาเริ่มหัดชงกาแฟกันเลยแล้วกัน ส่วนขนมทุกวันอุริวจะเป็นคนทำให้พวกเรา และเอาใส่ตู้โชว์ไว้ก่อนพวกเราก่อนจะถึงเวลางาน เข้าใจกันแล้วนะ"

"ครับ"

         ฉันสอนพวกเขาชงกาแฟแบบต่าง ๆ รวมถึงการเทนมให้เป็นรูปร่างต่าง ๆ รุ่นพี่เป็นคนที่สอนและเขาใจง่ายมากที่สุด ส่วนฝาแฝดนั่นก็เละแทะไม่เป็นท่าตามที่คาดคิด ถึงแม้ไอ้โหดโครตเค็มจะระวังแค่ไหน แต่ก็มีบางแก้วที่เค้าทำพลาด ส่วนอาชิ ดูเหมือนเค้าจะมีฝีมือในทางศิลปะอยู่บ้าง ชอบคิดและวาดอะไรนอกเหนือจากที่ฉันสั่งอยู่เสมอ งานนี้ ใครทำพลาด ก็โดนหักตังกันไปตามระเบียบของชิโร่ ไม่เว้นแม้กระทั้งชิโร่เอง ถึงแม้จะไม่ได้ทำเสียไปมากเท่ากับสองแฝดนั้น แต่เค้าก็ยังเสียดายเงินที่โดนหักเข้ากองทุนส่วนกลาง ทุกอย่างมันเริ่มขึ้นช้า ๆ ตามเวลาที่ควรจะเป็นของมัน ฉันเอง ก็คงต้องทำงานอยู่ที่นี่อีกนาน ก็คงต้องปรับตัวให้เข้ากะที่นี่ให้ได้มากกว่านี้อีกหน่อย

"เอาหล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"


"ไว้เจอกันฮะ บาย"

         สองแฝด เดินออกไปจากห้อง ตามด้วยรุ่นพี่ เหลือแต่ฉันที่เก็บของเข้าที่และนายสองคนนั้นที่ยังนั่งคุยกันอยู่

"นายจะทำไรอาชิ ทำไมให้ยัยนั่นแต่งเป็นผู้ชาย"

"ก็ที่ฉันลงทุนไปก็เพื่อจะทำโฮส นายจะให้ฉันเสียเงินป่าวหรือไงวะ เนี่ยเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว"

"นายมันหื่นว่ะ"

"เออ นายก็งกว่ะ คิดไรมากวะ ต่างคนต่างได้ผลประโยชน์ วิน วิน"

"เค งั้นกลับหล่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ว่ะ"

"อืม แล้วเจอกัน"

         เขาเดินมาหาฉันที่เค้าเตอร์ เหมือนต้องการจะคุยกะฉัน

"นายมีไรกับฉันเหรอ"

"ฉันแค่จะถามเธอว่า เธอจะกลับบ้านยังไง มันเย็นแล้ว"

"ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า บ้านฉันอยู่ใกล้แค่นี้ แล้วฉันก็เอาสเก็ตบอร์ดมา นายกลับไปเหอะ"

"เดี๋ยวฉันช่วยเธอเก็บของก่อนแล้วกัน"

"ขอบใจ"

         เห้อ กว่าจะได้กลับบ้านก็เย็น ไหนจะเรียน แล้วก็บีมอีก กว่าจะหมดไปวันหนึ่งมันเหนื่อยมากเลย เห้อ....

"กลับมาแล้วค่ะ...."


         ฉันเดินเข้ามาบ้าน พร้อมกับร่างที่กำลังจะหมดแรง รู้สึกว่าเหนื่อยเหลือเกิน ให้ตายเถอะ นี่ฉันกำลังตกเป็นทาสอยู่ใช่ไหมถึงโดนใช้แรงงานขนาดนี้ -*- ฉันทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา

"หนึ่งไปทำไรมาผมสั้นอ่ะ อย่าบอกว่าไปตัดผมมานะ บีมบอกว่าไม่ให้ไง"

"ป่าวๆ บีม นี่มันวิกหน่ะ บีมอย่าเพิ่งโวยวายซิ" ฉันพูดพร้อมกะถอดวิกออก

"พอดีไอ้ขี้เก็กนั่นมันให้หนึ่งแต่งตัวเป็นผู้ชายอ่ะ แถมตั้งชื่อให้หนึ่งด้วย ว่า อุริว -*-"

"โห ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วหนึ่งเหนื่อยไหมอ่ะ"

"เหนื่อยซิ ใกล้จะตายอยู่แล้วอ่ะ ขอยืมตักหน่อยซิบีม" ฉันพูดพร้อมกับโน้มตัวลงนอนบนตักของบีม

"หนึ่งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวบีมจะเอาของมาอุ่นให้ทานนะจ๊ะ"

"ขอบคุณน๊า บีมน่ารักที่สุดเลยอ่ะ มาหอมแก้มทีซิ"

"จะบ้าเหรอ ไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วรีบลงมาทาน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้า"

"จ้า ทิ๊รักจ๋า"

"บ้าเหรอหนึ่งรีบไปอาบเลย ชิวๆ"

">.<"






           เสร็จตอนนี้ซะที เหนื่อยจังเลย อัพหลายเรื่อง งงชื่อตัวละครไปหมดหล่ะ 55