คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Yesterday EP 1 : It's a sunny day | JackJae
ระหว่างอ่านแนะนำให้เปิดเพลงนี้คลอไปนะคะ
Sunny Day - Kim Jaejoong [JYJ] Feat. Lee Sang-gon
Enjoy Reading ค่ะ ^^
*********************************************************************************************************************
What I can do is just wonder how you have been…
เช้าแล้ว
ฝนที่ตกยิงยาวตั้งแต่เมื่อเย็นหยุดไปตอนไหนเขาเองก็ไม่แน่ใจ เหลือไว้เพียงรอยเปียกแฉะตามพื้นถนนและหยดน้ำตามยอดหญ้า
ชายหนุ่มตื่นเช้าด้วยความรู้สึกมึนหัวจนแทบลุกไม่ไหว ชัดเจนว่าเป็นอาการแฮงก์จากการดื่มหนักเมื่อคืน ขับรถกลับมาที่คอนโดได้อย่างปลอดภัย ไม่เอาหน้าไปจิ้มตูดรถคนอื่นหรือพุ่งลงข้างทางนี่ก็บุญทับหัวแล้ว
ร่างสูงใหญ่โงนเงนเล็กน้อยหลังพยายามลุกขึ้นยืน ใช้มือข้างหนึ่งเท้ากำแพง พาร่างพังๆของตนเองเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
‘ย่าห์! หวัง แจ็คสัน! ไปเมาเละมาอีกแล้วเหรอ! ให้ตายเถอะ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้...ไม่ต้องเข้ามาใกล้เลยนะ! ไปอาบน้ำแปรงฟันเลยไป ชิ่วๆ!’
อา...แม้แต่ตอนเพิ่งตื่นนอนแบบนี้...เขาก็ยังตามมาหลอกหลอนผมสินะ...
...ใจร้ายที่สุดเลย...ให้ตายสิ...
이제 너를 보낸다 다짐하고 애써봐도 이렇게 눈물만
I’ll
let you go now. I promise and try but only tears fall
ใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงในชุดสีดำสนิททั้งเสื้อและกางเกงก็มานั่งนิ่งๆอยู่ที่โซฟายาวหน้าโทรทัศน์ แจ็คสันตัดสินใจที่จะนั่งนิ่งๆอยู่ที่ห้องอีกสักพักเพราะอาการแฮงก์ มือข้างหนึ่งคว้าถุงขนมขบเคี้ยวที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆมาแกะทานแก้หิว
‘ย่าห์! หวัง แจ็คสัน! นั่นมันขนมของแจนะ! มาแย่งกันแบบนี้ได้ไงอ่ะ!’
‘ก็เฮียอยากกินนี่...เราจะทำไม’
‘อยากกินก็ไปซื้อเองดิ๊ มาแย่งแบบนี้ได้ไงอ่ะ’
‘โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้องไห้นะยองแจอา มานี่มา เดี๋ยวเฮียป้อน’
‘ไม่อาววว เฮียอย่าแกล้งผมนะ อ๊า นั่นมันจั๊กกะจี้นะเฮีย ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่อ๊าววว ปล่อยยยย’
บางครั้งแจ็คสันก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าห้องของเขา...เป็นห้องของเขาแท้ๆ...แต่ทำไมกลับมีภาพความทรงจำเกี่ยวกับคนตัวเล็กอยู่เต็มไปหมด
ไม่ว่าจะตอนนั่ง นอน เดิน หรือแม้แต่ตอนที่เราเล่นอะไรปัญญาอ่อนใส่กัน
ภาพความทรงจำของระยะเวลาเพียงสี่ปี...มันมากขนาดนี้เลยเหรอ...
สัมผัสชื้นๆบนใบหน้าทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะมันโดยไม่รู้ตัว...
...น้ำตา...
...เป็นแบบนี้...ตลอดเลยสินะ...หวัง แจ็คสัน...
ห้องนี้...ไม่เคยเงียบแบบนี้...มานานแค่ไหนแล้วนะ
...จำไม่ได้เลยจริงๆ...
ไม่อยากเชื่อเลยว่าคอนโดขนาดแค่ไม่กี่ตารางวา...จะเงียบเหงาได้ขนาดนี้
เตียงขนาดแค่ห้าฟุต...จะกว้างได้ขนาดนี้
แค่คนคนเดียว...ทำให้หวัง แจ็คสัน...เป็นได้ขนาดนี้...
...โหยหา...
거리엔 니 모습이 가득해서 넘쳐흘러 난 음
The streets are filled with images of you, it overflows
햇살이 참 좋아서 나도 모르게 거리로 나선다
It’s a sunny day so without knowing, I go out to the streets
แจ็ค สันตัดสินใจเดินลงมาข้างล่างหลังรู้สึกว่าเขาไม่สามารถทนนั่งอยู่เฉยๆในห้อง โดยมีภาพความทรงจำเก่าๆฉายเข้ามาอย่างกับอยู่โรงภาพยนตร์ได้
โชคดีของเขาที่วันนี้อากาศดีค่อนไปทางดีมาก แดดอ่อนๆกับลมโชยเบาๆทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง และเพราะวันนี้เป็นเช้าวันอาทิตย์ จึงไม่มีภาพการจราจรติดขัดแบบที่ควรจะมีในวันธรรมดา
แจ็คสันเลือกซื้อกาแฟสดจากร้านข้างทางแถวๆนั้น ก่อนเดินทอดน่องไปหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้ๆ ไม่ไกลนักเป็นกลุ่มอาจุมม่ากำลังรำมวยจีน ไกลออกไปอีกเป็นสระน้ำพุใหญ่กลางสวน เรือเป็ดสีสันสดใสลอยอยู่ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้างเป็นหย่อมๆ
‘เฮีย...แจอยากถีบเป็ด’
‘ฮะ?’
‘แจอยากถีบเป็ดอ่ะ เฮียถีบเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ’
‘ตลกละยองแจ เฮียเพิ่งออกกำลังกายเสร็จนะ เมื่อยตัวไปหมดแล้วเนี่ย’
‘ก็ออกกำลังกายต่ออีกนิดนึงดิ น้าๆๆๆๆ นะครับเฮียแจ็คสุดหล่อ ถ้ายอมเดี๋ยวแจให้รางวัลเลยเอ้า’
“ถีบเป็ดมั๊ยครับพี่”
เสียงเรียกของพนักงานประจำเรือเป็ดดึงเขาหลุดจากภวังค์ แจ็คสันตอบปฏิเสธไปก่อนเดินเลี่ยงมาอีกทาง เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเดินมาจนถึงตรงนี้
จำได้ว่าเจ้าตัวเล็กขอแทบตายกว่าเขาจะยอมนั่งเรือเป็ดด้วย
อันที่จริงแล้วไม่น่ายอมด้วยนะ รางวัลที่ว่านั่นก็แค่จุ๊บแก้มเบาๆจนแทบไม่รู้สึก โคตรจะไม่คุ้มกับอาการปวดขาที่เขาได้รับในเช้าวันต่อมาเลยจริงๆ
...ไม่คุ้มเลยสักนิด...
“ปั่นเรือเป็ดลำนึงครับ”
แจ็คสันยังจำได้ดีว่าปั่นเรือเป็ดเมื่อวันนั้นเขาเหนื่อยขนาดไหน ให้คูณเข้าไปอีกสามเท่าจะได้ความเหนื่อยที่เขากำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้
ซึ้งเลยว่าที่ปั่นเค้ามีมาให้สองอันก็มีไว้สำหรับคนสองคน...ไม่ใช่ให้คนคนเดียวมาฝืนปั่นให้เมื่อยตุ้ม
ชายหนุ่มคิดคนเดียวขำๆในใจหลังตัดสินใจปล่อยเรือให้ลอยตุ๊บป่องอยู่กลางน้ำนิ่งๆ พักขาสักครู่แล้วค่อยปั่นกลับไปที่ฝั่งอีกรอบก็ไม่สาย
บรรยากาศเงียบสงบรอบตัวทำให้ชายหนุ่มเผลอปล่อยตัวเองให้ตกอยู่ในภวังค์อีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ ดวงตาคู่สวยเหม่อมองไปไกล...ชั่วขณะหนึ่ง...เขารู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้น
...ช่วงเวลา...ที่เขามีความสุขที่สุดในชีวิต...
...ช่วงเวลา...ที่เขาเองเป็นคนจบมัน...
เพราะความงี่เง่า เอาแต่ใจ...ของคนที่โตแต่ตัวอย่างเขา...ทำลายทุกอย่าง...
...เป็นเขาเอง...ที่เป็นฝ่ายปล่อยมือที่กุมกันมาตลอดสี่ปี...
...ใคร ว่าหวัง แจ็คสันเป็นคนฉลาด ทันคน...เขาก็แค่ไอ้โง่ที่ไม่เคยรู้ว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับตัวเอง...จนถึง วันที่ต้องเสียสิ่งนั้นไป...
이제 너를 보냈다 말해보고 속여봐도 또다시 눈물만
I have let you go now. I say it and try to deceive myself but once again, only tears fall
‘เราเลิกกันเถอะ...ยองแจ’
‘เฮีย...เฮียเป็นอะไร...ทำไม...เฮียพูดอะไร...พูดเล่นแบบนี้แจไม่ขำนะ...’
‘...’
‘เฮีย...อย่าเงียบอย่างนี้สิ...’
‘...’
‘...เฮีย...’
‘เฮียแค่...แค่คิดว่า...เราคงไม่เหมาะกัน...’
‘…’
‘เฮียก็มีไลฟ์สไตล์ของเฮีย ยองแจก็มีไลฟ์สไตล์ของยองแจ...และ...มันไม่ตรงกัน’
‘…’
‘เฮียไม่โอเคกับการที่เราโทรหาเฮียทุกวันหลังเลิกงานว่าเฮียจะไปไหน กับใคร...เฮียไม่ชอบเวลาเราบ่นเฮียเวลาเฮียกลับมาจากบ้านเมาๆ หรือแม้แต่ตอนเฮียเพิ่งตื่นกำลังแฮงค์...’
‘...’
‘...เฮีย...’
‘เฮียพอเถอะ...ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว’
‘...’
‘...แจ...แจเข้าใจ...แจเข้าใจว่าเฮียรำคาญ...’
‘...’
‘ไม่ ใช่ว่าแจไม่รู้สักหน่อย...เรา...เราทะเลาะเพราะเรื่องนี้มาเป็นรอบที่ ล้าน...แต่แจ...แจแค่คิดว่า...เราจะผ่านมันไปได้...แจแค่คิดว่า...เฮียจะ เข้าใจแจ...ว่าที่แจทำไป...เพราะอะไร’
‘...‘
‘ที่ แจโทรหาเฮียทุกเย็น...โอเค แจยอมรับว่าจู้จี้...แต่แจแค่...แค่อยากรู้ว่าเฮียจะไปไหนต่อมั๊ย...บางทีแจ ก็อยากให้เฮียกลับมาที่บ้านไวๆ อยากเจอเฮีย...อยาก...ฮึก...อยากกอดเฮีย...แจมีความสุขเวลาที่เราได้อยู่ ด้วยกัน...ได้กินข้าว นอนดูทีวี...หรือแม้แต่นั่งเล่นเกมส์โง่ๆที่เฮียมักจะชอบอ่อนให้แจตลอด... ฮึก...’
‘...’
‘...แจ ไม่ชอบให้เฮียดื่มหนักมากๆ...เพราะแจไม่ชอบกลิ่นพวกแอลกอฮอล์นั่นก็ใช่ แต่ที่มากกว่านั้นคือความเป็นห่วง...ร้านประจำที่เฮียชอบไปกินกับพวกเพื่อนๆ อยู่ไกลจากคอนโด และแจรู้ว่าเฮียไม่ยอมขึ้นแท็กซี่หรือติดรถเพื่อนกลับแน่ๆ...เฮียรู้มั๊ย... บางคืนที่เฮียกลับดึกมากๆ...แจถึงขั้น...ถึงขั้นต้องภาวนา...ขอให้เฮียกลับ มาอย่างปลอดภัย ขอให้เฮียไม่เป็นอะไร ไม่มีอุบัติเหตุเพราะแจรู้ดีว่าเฮียดื่มหนักแค่ไหน...’
‘...’
‘...แจรู้ว่าสิ่งที่แจทำมันทำให้เฮีย...ทำให้เฮีย...รำคาญ แต่แจก็พยายามปรับตัว...แจพยายาม...ฮึก...แล้วจริงๆนะ...แต่...มันคงไม่พอ...ใช่มั๊ย’
‘…’
‘แจโอเค...ถ้าเฮียต้องการจะไป...ให้ตายเถอะ...ทำไมน้ำตาถึงไหลไม่หยุดแบบนี้นะ ฮะๆ...’
‘...’
‘สี่ ปีที่ผ่านมา มันแสดงให้เห็นแล้วว่า...ปัญหานี้...เป็นปัญหาที่คาราคาซังมาตลอด...เรา ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้เป็นพันๆครั้ง...เพราะ...เพราะงั้น...ถ้าเฮียจะจบ ปัญหานี้ด้วยกัน...เลิก...แจ...แจก็โอเค...แจจะ...เคารพ...การตัดสิน ใจ...ของเฮีย...’
‘...’
‘มี...อย่างนึง...ที่...ที่แจ...อยาก...จะขอเฮีย...’
‘...’
‘...ถ้า...ถ้าเฮีย...ตัดสินใจ...จะเลิก...แจขอให้เฮีย...อย่ามาเจอหน้ากันอีก...ได้มั๊ย’
‘...’
‘...ถ้าแจ...เจอเฮียอีก...แจคง...ฮึก...ทนไม่ได้...แน่ๆ...เพราะงั้น...’
‘...’
‘ฮึก...เพราะงั้น’
‘...’
‘...เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ...แจขอร้อง’
ตลกดีมั๊ย ที่คำพูดของยองแจ กลับมาเข้าตัวเขาเต็มๆ
ห้าเดือนแล้วที่ยองแจหายไปจากชีวิต...และเป็นห้าเดือน...ที่หวัง แจ็คสันคิดถึงชเว ยองแจแทบบ้า...
...อย่ามาเจอกันอีกงั้นเหรอ...ขี้โกหกจริงๆ...
...ถ้าไม่ต้องมาเจอกัน...แล้วจะมาวิ่งเล่นอยู่ในหัวเขาแบบนี้ทุกวันทำไม...
...จะโผล่เข้ามาทุกครั้งเวลาที่เขาเหม่อ...แล้วหายไปทุกครั้งที่ได้สติ...ทำไม...
...ทำไม...
...ทั้งๆที่ผมเป็นคนปล่อยเขาไป...แต่กลับเป็นฝ่ายโหยหาเขาขนาดนี้...
...150 วันที่ผ่านมา...ไม่มีวันไหนเลย...ที่ในหัวของผมไม่มีภาพของผู้ชายตัวเล็กๆที่ชื่อ ชเว ยองแจ...
오랜만이야 요즘 어떻게 지내
It’s been a while, how are you doing these days?
요즘 어떻게 살아 수줍게 웃는 니 모습 그대론데
How is life these days? Your shy smile is still the same
เขาจะเป็นยังไง
ใช้ชีวิตแบบไหน
หลังจากวันนั้น ผมไม่เคยได้รับรู้อีกเลย
ตลกดีเนอะ ทั้งๆที่เมื่อก่อน คนที่รู้จักเขาดีที่สุดคือผมแท้ๆ
...ผมคิดถึงเขา...
나는 여기 있는데 여전히 널 사랑해
I’m still right here and I still love you
ใบหน้าเปื้อนน้ำตา กับตัวที่สั่นเทาเพราะสะอื้นจนแทบตัวโยนยังคงติดตาผมจนถึงทุกวันนี้
และคงหลอกหลอนผมด้วยความรู้สึกผิดไปอีกชั่วชีวิต
บางครั้งผมก็รู้สึกว่ายองแจโชคดีเหลือเกิน...ที่ได้ไปจากชีวิตผู้ชายเฮงซวยอย่างผมสักที...
ผมได้แต่หวัง...ให้เขาได้เจอกับคนที่ดีกว่า
คนที่พร้อมจะดูแลเขา
รักเขา
ห่วงใยเขา
เหมือนกับที่เขาห่วงใยคนที่เขารัก
ทว่าอีกใจหนึ่ง
ความเห็นแก่ตัวของผม...กลับเรียกร้องอยู่ในใจ
...ผมอยากเจอเขาอีกครั้ง...
오늘도 이렇게 난 우연을 준비해
Again today, I get ready for a coincidence
ผมอยากจะ...แก้ไข...สิ่งที่ผมทำผิดพลาด...
...ผมอยากขอ...โอกาส..
널 기다려
I’m waiting for you
แก้ไข...อะไรๆที่มันผิดพลาด...
...รัก...ให้มากกว่าเดิม...
...รัก...แบบที่จะไม่ยอมเสียไปอีกเป็นครั้งที่สอง...
...รัก...อีกครั้ง...
“เฮียรักนาย...ยองแจ”
사랑해
I love you
...ผมทิ้งโอกาสพวกนั้นไปหมดแล้ว...
Yesterday EP 1 : It's a sunny day - Fin
4/5/2016
1:02
Continue reading in EP 2
Cr.เพลง : Sunny day BY Kim Jaejoong (JYJ) feat. Lee Sang-gon
Cr. เนื้อเพลง
เนื้อภาษาเกาหลี : https://www.siamzone.com/board/view.php?sid=3815966
คำแปลภาษาอังกฤษ : http://www.kpoplyrics.net/jaejoong-sunny-day-lyrics-english-romanized.html
Let's talk
สวัสดี และยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านเลยนะคะ เราชื่อชมพู่ค่ะ เป็นไรท์ของเรื่องนี้เอง อายุอานามก็ 18 ค่ะ เรียกพี่เรียกน้องกันได้ตามอัธยาศัยเลยค่ะ ^^
เรา ยังถือว่าตัวเองเป็นมือใหม่มากในวงการนี้นะคะ ถึงจะฝึกปรือฝีมือมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่ปังสักที ขอเรียกตัวเองว่ามือใหม่ไปก่อนละกันนะคะ แล้วก็ ขอบคุณทุกๆท่านด้วยที่เข้ามาอ่าน คอมเม้นต์ กด Fav เราดีใจหมดค่ะ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้ว จริงๆนะ555
สำหรับ SF เรื่องนี้ อันที่จริงตอนแรกตั้งใจจะให้เป็นแค่ OS จบในตอนนี้แหละค่ะ แต่อารมณ์ค้างไง พอมีพาร์ทพี่แจ็ค ก็อยากจะเขียนพาร์ทของแจบ้าง สุดท้ายก็เลยคลอดออกมาเป็น EP 2 จนได้ ติดตามได้ที่ตอนต่อไปเลยนะคะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนได้ดีเท่ากับตอนนี้มั๊ย เพราะตอนที่เขียน EP นี้ อารมณ์มาเต็มมากค่ะ อินมากกกกกก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่ก็ไม่เคยมีแฟนกับเค้านะ 55555
ยังไงก็ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่เข้ามาอ่าน มาติดตาม กด FAV มาคอมเม้นต์ ขอบคุณหมดแหละค่ะ รักนักอ่านทุกคน เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
Pupu
Edit คำผิด + แก้ไขบางประโยค + ขยายตัวอักษรเป็น 18 ให้อ่านง่ายขึ้นค่ะ
5/13/16 02.39 am
ความคิดเห็น