ลูกแก้วแห่งอาราดัลคาร่า.

ลำดับตอนที่ #1 : ข้อความที่หายไป

 แสงจันทร์ยามราตรี สีเหลืองนวลสบายตา สาดส่องเล็ดลอดผ่านหน้าต่างบานเล็กเหนือศรีษะของเด็กน้อยคนหนึ่ง เผยให้เห็นเส้นผมสีเทาไม่ค่อยเป็นทรงสักเท่าไหร่ กับ เสื้อแขนยาวตัวใหญ่ที่ใส่แล้วท่าทางจะสบายดี ต่ำลงไปเป็นเตียงไม้เล็กๆ มีผ้าห่มผืนเล็กๆ พร้อมกับนมอุ่นๆวางอยู่ข้างเตียงบนโต๊ะไม้เก่าๆข้อนข้างโทรมใกล้ๆเก้าอี้ไม้เก่าๆตัวหนึ่ง และแน่นอน หนังสือหนาเตอะที่เด็กน้อยถืออยู่. . .

"คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงสินะ" เด็กน้อยเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบๆอย่างที่เคย

หลังจากพูดเสร็จเด็กน้อยก็ได้แต่จินตนาการถึงหน้าพ่อแม่ที่ข้อนข้างเลือนลาง หนังสือหนาเตอะ และแสงสว่างที่ทำให้เห็นภายในห้องได้ชัดเจนในนี้คืนนี้

"สว่างจัง . .." คำพูดอุทานที่พูดขึ้นมา โดยไม่รู้ว่าพูดทำไม แต่ก็อยากพูดออกมา

เด็กน้อยก้มลงมองหนังสือตามอย่างเคยทุกวัน แล้วก็เป็นสิ่งปกติที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นบนหน้าปก เด็กน้อยค่อยๆเปิดออก เหมือนทุกวันโดยคิดฝันไปว่าจะมีข้อความขึ้นมา ตามความคิดของเขาเพียงแค่นี้. . . .

แสงจันทร์สาดส่องกระทบ ปกด้านในหนังสือที่ห่อหุ้มด้วยหนังแกะพิเศษ เผยให้เห็นข้อความจางๆที่อ่านออกอยู่อย่างเดิมทุกวัน 

"เ เล รา อิมม โตริ-สด้า มันคืออะไรกัน" เด็กน้อยบ่น

จากนั้นเด็กน้อยก็เริ่มพลิกไปหน้าถัดไป กระดาษสีเหลืองอ่อน ข้อนข้างยุ่ยบ่งบอกถึงความเก่า ค่อยๆถูกพลิกไปทีละหน้า . . . แล้วก็จะเป็นเหมือนทุกวัน ไม่มีข้อความใดปรากฏขึ้นเลย

!ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ซีเดียสนอนรึยัง" เสียงนุ่มเรียบ ที่คุ้นเคยดังมาจากหน้าประตูห้อง . . .

"ยังครับ ลุงเบิร์น" เด็กน้อยตอบ

แสงจันทร์สาดส่องในคืนนี้ ให้เห็นลุงเบิร์น ที่หนวดเครายาวสีขาวโพรน ลงพุงนิดหน่อย ใส่เสื้อแขนสั้นลายสก๊อตกับเสื้อกั๊กสีน้ำตาลซีดตัวโปรด เดินเข้ามาในห้องและนั่งลง บนเก้าอี้ไม้ข้างเตียงของซีเดียส

"อ่านหนังสือนั่นอยู่หรอซีเดียส" คุณลุงถาม ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ครับ" ซีเดียสตอบ

"ลุงมีอะไรหรอครับ" ซีเดียสถามด้วยความสงสัย

"ตามลุงมานี่สิ" คุณลุงบอกพร้อมกับเดินออกจากห้อง

ซีเดียสเดินตามออกไป โดย เปิดทิ้งไว้อย่างนั้น

ลุงเบิร์นเดินขึ้นมา ที่ดาดฟ้า ด้านบนมีลมยามค่ำคืนพัดเอื่อยๆ ให้ได้รู้สึกถึงความเย็นสบายที่ไม่เย็นจนเกินไป

" ดูนั่นสิ " ลุงเบิร์นพูด พร้อมชี้นิ้วขึ้นไปบน ท้องฟ้า

"นะ..น .. นะ....นั่นมัน.....อะไรกันครับ" ซีเดียสพูดอย่าง ตกใจ

พระจันทร์วันนี้เต็มดวง สวยงามยิ่งนัก....แต่ก็ยังมีอีกสิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่า ดวงดาวสีขาวประกายสุขสว่าง ล้อมรอบดวงจันทร์ไว้โดยรอบ เหมือนกรอบหรืออะไรสักอย่างก็ว่าได้

"แบบนี้หาดูได้ยากนะ ซีเดียส" คุณลุงพูดพร้อมกับยิ้มพรางๆ

"สวยมากเลยครับลุงเบิร์น" ซีเดียส ยิ้มไปด้วย

 ทั้งสองมองดูปรากฏการณ์นี้พร้อมกับยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ในความสวยงาม ที่คุณเองก็สามารถนึกฝันได้

 ผ่านไปสักคู่หนึ่งซีเดียสขอตัวลงมาก่อน เพราะเริ่มง่วงแล้ว ...ซีเดียสเดินเข้าไปในห้องง ที่ยังสว่างจากแสงจันทร์อยู่นั้น ก็ เห็นสิ่งที่แปลกไป เหนือเตียงนอน ตรงหน้าต่างนั้น พระจันทร์อยู่ตรงกันกับหน้าต่างพอดีในแนวเส้นตรง 

"เราไม่ได้สังเกตุหรือเปล่า ว่ามันตรงกันขนาดนี้"เด็กน้อยบ่นด้วยความสงสัย

แสงจันทร์กระทบ ลงบนหนังสือจนเห็นข้อความเลือนลาง กลับชัดเจนยิ่งขึ้น...

ซึ่ง บนปกด้านในนั้น มันได้เขียนไว้ว่า .....