Villain new love!! (otome game) นางร้ายคนนี้ขอมีรักครั้งใหม่!!
ตอนที่ 7 : Ep.6 ความสุขของท่านหญิง
หลังจากที่ถูกต้อนรับ?กลับบ้านจนพอใจแล้ว อัลเทียร์น่าก็เดินเที่ยวเล่นตามประสาของคนคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอน ตามประกบมาด้วยพี่หมอชินรี่ที่แทบจะเดินไม่ไหว เพราะมือทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยของฝาก ที่ชาวเมืองให้เป็นของขวัญต้อนรับอัลเทียร์น่ากลับบ้าน
"จะไม่ให้หนูช่วยถือจริงๆหรือคะพี่หมอ?" อัลเทียร์น่าหันหน้ากลับไปเอียงคอถามอย่างน่ารัก ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เธอถามเขา และแน่นอนว่าคำตอบที่ได้รับคือ
"ผมถือเองได้ครับคุณหนู" ชินรี่ยิ้มแป้นพร้อมให้คำตอบ เขาจะให้ท่านหญิงมาเดินถือของได้ไงกัน!! อัลเทียร์น่าพยักหน้าอย่างจำใจและเก็บความช่วยเหลือที่ไม่จำเป็น?ของเธอไว้อย่างจำใจ?
ภาพหญิงสาวที่ทุกคนรู้จักเป็นอย่างดีและมาพร้อมรอยยิ้มอันสดใสประจำตัว ได้กลับมาสู่ถิ่นอีกครั้ง ทุกคนที่ได้เห็นภาพเหล่านั้นต่างยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู จากเด็กหญิงตัวเล็กๆจนตอนนี้โตเป็นสาวงาม นี่พวกเขาคงจะเริ่มแก่ตัวลงแล้วสินะ?
กว่าอัลเทียร์น่าจะกลับถึงบ้านก็หัวค่ำแล้ว เพราะช่วงบ่ายที่ตั้งใจจะกลับบ้านให้ไวนั้นถูกขัดโดยเหล่าเพื่อนเก่าที่เข้ามาชวนเธอไปนั่งร้านกาแฟ อ่านหนังสือ จึงทำให้เธอลืมเวลา พอเจอหน้าเพื่อนที่ห่างหายไปซักระยะแล้ว อัลเทียร์น่าก็อดคิดไปถึงพวกที่เธอเรียกว่าเพื่อนใหม่ไม่ได้
เพื่อนใหม่ของเธอนั้นมีทั้งหมดหกคนด้วยกัน ซึ่งแน่นอนว่าเด็กเหล่านั้นมาจากตระกูลขุนนางขั้นมาควิสแทบทั้งนั้น และพวกเธอเหล่านั้นก็ให้ความรู้สึกแตกต่างจากเพื่อนของเธอที่นี่มาก เมื่อลองเปรียบเทียบกันแล้ว พวกบุตรีชนชั้นสูงพวกนั้นช่างหาความจริงใจไม่ได้!! และยังนำชื่อเสียงเสียๆหายๆมาให้เธอและวงศ์ตระกูลอีกด้วย! อัลเทียร์น่าจึงตั้งใจไว้แล้วว่าเธอกลับไปคราวนี้ จะเลิกคบหากับเพื่อนพวกนั้นซะ!
หนึ่งสัปดาห์ให้หลัง อัลเทียร์น่า กลับมามีร่างกายแข็งแรงเต็มร้อยอีกครั้ง และต้องขอบคุณทุกคนในบ้านที่คอยช่วยเหลือและดูแลเธอเป็นอย่างดี และตอนนี้เธอกำลังจะเดินทางไปยังเมืองหลวง เพื่อกลับไปสอบเลื่อนชั้น ซึ่งเธอควรจะได้สอบตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อน แต่เพราะอุบัติเหตุ?นั่น จึงทำให้เธอหลับไม่ได้สติ และไม่เข้าเรียนเกือบสามสัปดาห์ จนถึงช่วงสอบ
ถึงแม้ทางโรงเรียนจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ดีที่เธอนั้นต้องมาขาดเรียน
"ไปก่อนนะคะท่านพ่อ ไปก่อนนะคะทุกคน" อัลเทียร์น่ากล่าวลาท่านพ่อและทุกคนด้วยรอยยิ้มสดใส ไม่ว่าเธอจะเจอเรื่องร้ายขนาดไหนแต่ก็ยังมีที่นี่....ที่บ้านของเธอ ที่ไม่เคยทำร้ายและคอยรักษาเธอ ให้หายดี ด้วยความรักและความเชื่อใจ
.........
"เจ้าคิดดีแล้วหรือที่จะไปเรียนต่อที่ซาลทัส" สุรเสียงทรงอำนาจดังขึ้นจากบันลังก์ใหญ่สีดำจลิบทอง ซึ่งเขาผู้นั้นคือองค์ราชา ลูซิเอล โคล์ตินี่ ราชาแห่งอาณาจักร อีเทน ซึ่งประโยคคำถามนั้นได้ถูกส่งไปให้บุตรชายคนโตของเขา ลูคัส โคล์ตินี่ ซึ่งมีตำแหน่งองค์รัชทายาท และ ตัวร้ายจำเป็น?
"ข้าคิดดีแล้วท่านพ่อ ข้าอยากศึกษาเกี่ยวกับอาณาจักร ซาลทัสเอาไว้ และทำความรู้จักกับเชื้อพระวงศ์ของที่นั้นให้มากขึ้น?เพื่ออาณาจักรของเราในภายภาคหน้า" ลูคัสกล่าวด้วยความแน่วแน่ เขาคิดดีแล้วว่าจะสร้างไมตรีที่ดีต่ออาณาจักรซาลทัส เนื่องด้วยความเจริญเติบโตของซาลทัสนั้นเป็นไปอย่างก้าวกระโดด และในอีกไม่ช้าคงเทียบเคียง อีเทน เขาจึงจำเป็นต้องสร้างสัมพันธมิตรไว้เสียแต่ตอนนี้ เพราะในอีกไม่ช้าคงมีมือที่สามเข้ามาตัดหน้า และยุยงให้ ซาลทัสทำสงครามกับอีเทนเพื่อชิงความเป็นใหญ่ในทวีปแอลป์
"งั้นหรือ......ถ้าเจ้าคิดดีแล้วข้าจะไม่ห้าม แต่จงจำไว้ว่าเจ้าคือรัชทายาท........ข้าจะไม่พูดในฐานะราชา แต่จะพูดในฐานะพ่อคนนึง รักษาตัวด้วย" ราชาลูซิเอลกล่าวด้วยเสียงที่อ่อนลงกว่าคราแรกหลายส่วน ลูคัสที่คุกเข่าอยู่เดิมจึงคลานเข่าเข้าไปหาบิดาตรงหน้าเพื่อหาความอบอุ่นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกเดินทาง
"ข้าจะดูแลตนเองเป็นอย่างดี ท่านพ่อสบายพระทัยได้ ต่อแต่นี้ข้าต้องอาศัยอยู่ที่ซาลทัสอีกหลายปี ท่านพ่อโปรดรักษาสุขภาพด้วย" กล่าวจบก็ผละตัวออกมา ก่อนจะลุกขึ้น เดินเข้าไปสวมกอดราชินี หรือมารดาของตัว และกล่าวคำอำลา
"ดูแลตัวเองด้วย มาคัส" ลูคัสหันไปกล่าวกับน้องชายร่วมบิดามารดาของตนที่อ่อนกว่าตนหนึ่งปี แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มทะเล้นและคำตอบที่สุดพีค?
"ใครบอกว่าท่านจะไปคนเดียว ข้าได้ขอท่านพ่อท่านแม่ไปเรียนต่อที่ซาลทัสเรียบร้อยแล้วท่านพี่!" ว่าจบก็เดินตรงขึ้นไปนั้งบนรถม้าทันทีโดยไม่สนใจอาการช็อคค้างของพี่ชาย หึๆใครจะปล่อยให้ท่านได้ไปเที่ยวเล่นคนเดียวกันเล่า!!
"จะไม่ให้หนูช่วยถือจริงๆหรือคะพี่หมอ?" อัลเทียร์น่าหันหน้ากลับไปเอียงคอถามอย่างน่ารัก ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เธอถามเขา และแน่นอนว่าคำตอบที่ได้รับคือ
"ผมถือเองได้ครับคุณหนู" ชินรี่ยิ้มแป้นพร้อมให้คำตอบ เขาจะให้ท่านหญิงมาเดินถือของได้ไงกัน!! อัลเทียร์น่าพยักหน้าอย่างจำใจและเก็บความช่วยเหลือที่ไม่จำเป็น?ของเธอไว้อย่างจำใจ?
ภาพหญิงสาวที่ทุกคนรู้จักเป็นอย่างดีและมาพร้อมรอยยิ้มอันสดใสประจำตัว ได้กลับมาสู่ถิ่นอีกครั้ง ทุกคนที่ได้เห็นภาพเหล่านั้นต่างยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู จากเด็กหญิงตัวเล็กๆจนตอนนี้โตเป็นสาวงาม นี่พวกเขาคงจะเริ่มแก่ตัวลงแล้วสินะ?
กว่าอัลเทียร์น่าจะกลับถึงบ้านก็หัวค่ำแล้ว เพราะช่วงบ่ายที่ตั้งใจจะกลับบ้านให้ไวนั้นถูกขัดโดยเหล่าเพื่อนเก่าที่เข้ามาชวนเธอไปนั่งร้านกาแฟ อ่านหนังสือ จึงทำให้เธอลืมเวลา พอเจอหน้าเพื่อนที่ห่างหายไปซักระยะแล้ว อัลเทียร์น่าก็อดคิดไปถึงพวกที่เธอเรียกว่าเพื่อนใหม่ไม่ได้
เพื่อนใหม่ของเธอนั้นมีทั้งหมดหกคนด้วยกัน ซึ่งแน่นอนว่าเด็กเหล่านั้นมาจากตระกูลขุนนางขั้นมาควิสแทบทั้งนั้น และพวกเธอเหล่านั้นก็ให้ความรู้สึกแตกต่างจากเพื่อนของเธอที่นี่มาก เมื่อลองเปรียบเทียบกันแล้ว พวกบุตรีชนชั้นสูงพวกนั้นช่างหาความจริงใจไม่ได้!! และยังนำชื่อเสียงเสียๆหายๆมาให้เธอและวงศ์ตระกูลอีกด้วย! อัลเทียร์น่าจึงตั้งใจไว้แล้วว่าเธอกลับไปคราวนี้ จะเลิกคบหากับเพื่อนพวกนั้นซะ!
หนึ่งสัปดาห์ให้หลัง อัลเทียร์น่า กลับมามีร่างกายแข็งแรงเต็มร้อยอีกครั้ง และต้องขอบคุณทุกคนในบ้านที่คอยช่วยเหลือและดูแลเธอเป็นอย่างดี และตอนนี้เธอกำลังจะเดินทางไปยังเมืองหลวง เพื่อกลับไปสอบเลื่อนชั้น ซึ่งเธอควรจะได้สอบตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อน แต่เพราะอุบัติเหตุ?นั่น จึงทำให้เธอหลับไม่ได้สติ และไม่เข้าเรียนเกือบสามสัปดาห์ จนถึงช่วงสอบ
ถึงแม้ทางโรงเรียนจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ดีที่เธอนั้นต้องมาขาดเรียน
"ไปก่อนนะคะท่านพ่อ ไปก่อนนะคะทุกคน" อัลเทียร์น่ากล่าวลาท่านพ่อและทุกคนด้วยรอยยิ้มสดใส ไม่ว่าเธอจะเจอเรื่องร้ายขนาดไหนแต่ก็ยังมีที่นี่....ที่บ้านของเธอ ที่ไม่เคยทำร้ายและคอยรักษาเธอ ให้หายดี ด้วยความรักและความเชื่อใจ
.........
"เจ้าคิดดีแล้วหรือที่จะไปเรียนต่อที่ซาลทัส" สุรเสียงทรงอำนาจดังขึ้นจากบันลังก์ใหญ่สีดำจลิบทอง ซึ่งเขาผู้นั้นคือองค์ราชา ลูซิเอล โคล์ตินี่ ราชาแห่งอาณาจักร อีเทน ซึ่งประโยคคำถามนั้นได้ถูกส่งไปให้บุตรชายคนโตของเขา ลูคัส โคล์ตินี่ ซึ่งมีตำแหน่งองค์รัชทายาท และ ตัวร้ายจำเป็น?
"ข้าคิดดีแล้วท่านพ่อ ข้าอยากศึกษาเกี่ยวกับอาณาจักร ซาลทัสเอาไว้ และทำความรู้จักกับเชื้อพระวงศ์ของที่นั้นให้มากขึ้น?เพื่ออาณาจักรของเราในภายภาคหน้า" ลูคัสกล่าวด้วยความแน่วแน่ เขาคิดดีแล้วว่าจะสร้างไมตรีที่ดีต่ออาณาจักรซาลทัส เนื่องด้วยความเจริญเติบโตของซาลทัสนั้นเป็นไปอย่างก้าวกระโดด และในอีกไม่ช้าคงเทียบเคียง อีเทน เขาจึงจำเป็นต้องสร้างสัมพันธมิตรไว้เสียแต่ตอนนี้ เพราะในอีกไม่ช้าคงมีมือที่สามเข้ามาตัดหน้า และยุยงให้ ซาลทัสทำสงครามกับอีเทนเพื่อชิงความเป็นใหญ่ในทวีปแอลป์
"งั้นหรือ......ถ้าเจ้าคิดดีแล้วข้าจะไม่ห้าม แต่จงจำไว้ว่าเจ้าคือรัชทายาท........ข้าจะไม่พูดในฐานะราชา แต่จะพูดในฐานะพ่อคนนึง รักษาตัวด้วย" ราชาลูซิเอลกล่าวด้วยเสียงที่อ่อนลงกว่าคราแรกหลายส่วน ลูคัสที่คุกเข่าอยู่เดิมจึงคลานเข่าเข้าไปหาบิดาตรงหน้าเพื่อหาความอบอุ่นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกเดินทาง
"ข้าจะดูแลตนเองเป็นอย่างดี ท่านพ่อสบายพระทัยได้ ต่อแต่นี้ข้าต้องอาศัยอยู่ที่ซาลทัสอีกหลายปี ท่านพ่อโปรดรักษาสุขภาพด้วย" กล่าวจบก็ผละตัวออกมา ก่อนจะลุกขึ้น เดินเข้าไปสวมกอดราชินี หรือมารดาของตัว และกล่าวคำอำลา
"ดูแลตัวเองด้วย มาคัส" ลูคัสหันไปกล่าวกับน้องชายร่วมบิดามารดาของตนที่อ่อนกว่าตนหนึ่งปี แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มทะเล้นและคำตอบที่สุดพีค?
"ใครบอกว่าท่านจะไปคนเดียว ข้าได้ขอท่านพ่อท่านแม่ไปเรียนต่อที่ซาลทัสเรียบร้อยแล้วท่านพี่!" ว่าจบก็เดินตรงขึ้นไปนั้งบนรถม้าทันทีโดยไม่สนใจอาการช็อคค้างของพี่ชาย หึๆใครจะปล่อยให้ท่านได้ไปเที่ยวเล่นคนเดียวกันเล่า!!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
รออ่านนะคะ