Villain new love!! (otome game) นางร้ายคนนี้ขอมีรักครั้งใหม่!!

ตอนที่ 10 : Ep.9 จุดสุดท้ายของความรักที่(เคย)สดใส // ของขวัญวันเกิด

        "ถวายบังคม องค์ราชากราเซียส ถวายบังคม องค์ราชินีซาเรีย เพคะ" อัลเทียร์น่าจีบกระโปรงและถอนสายบัวให้บุคคลทั้งสองตรงหน้าอย่างนอบน้อม


"ยืนขึ้นเถิด ไม่ต้องมากพิธีหรอก คนกันเองทั้งนั้น" องค์ราชินีกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เธอรู้สึกถูกใจเด็กสาวคนนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ใช่เพราะฐานะบุตรสาวดยุคที่ค้ำหลัง แต่เพราะนิสัยร่าเริงและเป็นคนซื่อๆ อ่านออกง่ายไม่ยุ่งยากนั้น จึงทำให้เธอรู้สึกเอ็นดูอัลเทียร์น่าเป็นพิเศษ ซึ่งราชากราเซียสก็เห็นด้วยไม่ต่างกัน



"ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้หายดีแล้วหรือยัง?" ราชากราเซียสเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะตอนที่เขาไปเยี่ยมเด็กสาวตรงหน้า ตอนนั้นเธอยังคงไม่ได้สติอยู่



"ขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วงเพคะ หม่อมฉันหายดีแล้วเพคะ" อัลเทียร์น่าตอบคำถามของผู้เป็นใหญ่ ก่อนทั้งสามจะสนทนาเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ท่ามกลางสายตาแปลกใจของทุกคู่ที่มาร่วมงาน



เมื่อผละตัวออกมาจากหน้าบันลังก์แล้วอัลเทียร์น่าก็ตรงเข้าไปหาราฟาเอลทันที แมรี่ที่เห็นอัลเทียร์น่าก็ยิ้มออกมาอย่างสดใส?ก่อนจะถามไถ่สุขภาพทันที



"อัลเทียร์น่า เจ้าสบายดีหรือไม่" อัลเทียร์น่าเมื่อได้ยินคำถาม และเห็นท่าทางที่กำลังจะเข้ามาปกป้องแมรี่ของราฟาเอล ก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ?จริงๆ ต้องรักมากขนาดไหนถึงโง่งมขนาดหลงรักหญิงไร้มารยาทระดับนี้ได้กันนะ




"ข้าสบายดี ขอบใจเจ้าที่เป็นห่วง คุณหนูแมรี่" คำตอบของอัลเทียร์น่าทำให้แมรี่หนาเจื่อนไปเล็กน้อย แผนที่คิดว่าอัลเทียร์น่าจะเข้ามาตบตีกับเธอนั้นพังหมด! และที่สำคัญ คำตอบเมื่อกี้เป็นการตอกหน้าเธอใช่หรือไม่ว่าไม่รู้จักมารยาทที่สามัญชนพึงกระทำต่อชนชั้นสูงอย่างไร!!



"ง..งั้นหรอ ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่"ว่าจบก็เดินเข้าไปหาอัลเทียร์น่าทันที ชนชั้นสูงแล้วอย่างไร จุดยืนแล้วอย่างไร เธอจะทำให้ยัยนี่โกรธให้ได้!! อัลเทียร์น่าหลบมือของแมรี่ที่ยื่นมาหวังจะจับมือของเธอ



ก่อนจะเมินแมรี่แล้วตรงเข้าไปหาคู่หมั้นของตนที่กำลังจะกลายเป็นอดีต สายตาที่ถูกส่งไปให้เขานั้นมันเต็มไปด้วยความรัก ห่วงหาอาธร และคิดถึง เธอเองที่ผิด ผิดที่โกรธเขาไม่ได้ เกลียดเขาไม่ลง และสิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือ ถอยออกมาอยู่ในสถานะมิตรสหายที่ดีต่อกัน



"สุขสันวันเกิดเจ้าชายราฟาเอล นี่คือของขวัญที่ข้าจะมอบให้ท่านในวันนี้" อัลเทียร์น่ากล่าวจบก็ยื่นกล่องสีแดงเล็กให้คนตรงหน้าทันที



ราฟาเอลรับไปเปิดดู ก็พบกับแหวนวงนึงที่มีรูปทรงที่งดงามมาก หาแหวนวงใดมาเทียบเทียม และเข้าก็รู้จักแหวนวงนี้ดี แหวนที่แสดงถึงการหมั้นหมายระหว่างเขาและอัลเทียร์น่า ซึ่งแหวนอีกวงที่เป็นของเขาตอนนี้นั้นถูกเก็บใส่กล่องเก็บของในห้องเขาไปแล้ว



ราฟาเอลเงยหน้าจากแหวนแล้วจ้องมองอัลเทียร์น่าด้วยความสงสัย ซึ่งเหมือนเธอจะรู้ซึ่งความหมายที่เขาจะสื่อทางสายตา เธอจึงตอบจุดประสงค์ออกมาทันที



"คำขอของท่าน.........ข้าตกลง ข้าจะไม่รั้งท่านอีกแล้ว ข้ายอมถอนหมั้น" อัลเทียร์น่ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด พยายามฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ ทั้งๆที่เขาไม่รักเธอแล้ว แต่เธอก็ยังทำใจได้ยาก



"ด......เดี๋-" ราฟาเอลที่พึ่งหาเสียงของตัวเองพบก็กำลังจะกล่าวถามเหตุผล แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว เพราะร่างบางเดินไปรอเขาอยู่น่าบัลังก์เพื่อรอทำพิธีถอนหมั้นเสียแล้ว



ทุกสายตาขณะนี้กำลังจ้องมองไปที่พวกเขาทั้งคู่ด้วยสายตาหลากหลายอารมณ์

ราฟาเอลเมื่อรู้ว่าตนกำลังทำให้อัลเทียร์น่าและบิดาของตนรอ จึงตวัดขาเดินเข้าไปยืนเคียงข้างอัลเทียร์น่าทันที มีเพียงรอยยิ้มที่เขาเห็นประจำจากร่างบางเสมอเมื่อเขาพบเธอ แม้ตอนนี้มันจะแฝงไปด้วยความเจ็บปวดก็ตาม



องค์ราชากราเซียสก็ไม่ได้ไต่ถามหาความใดมาก ในเมื่อทั้งสองเห็นตรงกันแล้วเขาก็ไม่มีสิทธิ์บังคับอีกต่อไป



"ในนามของข้า กราเซียส เพนอาเธอร์ ขอทำการยุติการหมั้นหมายระหว่าง เจ้าชายราฟาเอล เพนอาเธอร์ และ ท่านหญิง อัลเทียร์น่า ฮาคาเซล นับแต่นี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะสิ้นสุดลง" เมื่อสิ้นเสียงกล่าวขานขององค์ราชาแล้ว แสงสีเหลืองทองก็ลอยวนอยู่รอบทั้งคู่ เนื่องด้วยความรักที่ทั้งคู่นั้นมีเพียงความสดใสและบริสุทธิ์ ถึงจะเป็นแค่ความรักในอดีต แต่มันก็งดงาม



ทุกสายตาต่างมองแสงเหล่านั้นด้วยความหลงไหล จะมีความรักไหนกันที่จะสดใสเท่าของทั้งคู่ ภาพความทรงจำ ความสุข ถูกถ่ายทอดผ่านแสงสีทองอยู่นานนับหลายนาที ก่อนจะสิ้นสุดลง เหล่าคนที่ร่วมงานต่างน้ำตาคลอ ความรักของทั้งคู่นั้นสดใสแค่ไหน พวกเขาเคยพบเห็นมาแล้ว แต่ก็ห้ามไม่ได้ที่จะให้มันไม่สิ้นสุดลง



สายตาที่เคยมองอัลเทียร์น่าอย่างเสียดแทงผลันเปลี่ยนไป พวกเขาลืมด้านดีๆของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?



เมื่อแสงสีทองหายไปหมดแล้ว อัลเทียร์น่าก็คุกเข่าลงในท่าอัศวินข้างหน้าราฟาเอลอย่างไม่รีบร้อนท่ามกลางความสงสัยของทุกคน ไม่เว้นแม้แต่องค์ราชา เพราะการกระทำนี้มีเพียงราฟาเอลและอัลเทียร์น่าเท่านั้นที่รู้



อัลเทียร์น่ารับมือของราฟาเอลมาทาบกับหน้าผาก ก่อนจะกล่าวออกมา


"อันสัญญาของเรานั้นได้ยุติลงแล้ว ต่อไปนี้ข้าจะอยู่ในฐานะมิตรสหายของท่านเพียงคนนึงเท่านั้น โปรดท่านจงรับรู้" สิ้นประโยค หยดน้ำตาสีใสก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น มีเพียงหยาดน้ำตาเท่านั้นที่สื่ออารมณ์ของเธอได้เป็นอย่างดี



"อื้ม ข้ารับรู้แล้ว ข้ารับรู้แล้ว" สิ้นเสียงของราฟาเอล พันธที่ทั้งสองเคยให้กันก็เป็นอันสิ้นสุดลง ราฟาเอลน้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัว ทำไมเขาถึงเจ็บกันนะ.........