คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : At The BeginninG....
" แม่คะ หนู...ไม่อยากไปเลยคะ " เสียงอิดออดบ่นดังขึ้นในขณะที่แม่ลูกหยุดพิจารณา
" อะไรกันมาจนถึงขั้นนี้แล้ว จะมาพูดอะไรตอนนี้ เดี๋ยวจะสายนะ ไปได้แล้ว "
" ... " เด็กสาวทำหน้าเบ้ ราวกับไม่ค่อยจะพอใจ ค่อยๆเดินไปตามทางตามลำพัง
เสียงดนตรีดังแว่วเป็นระยะๆ วันนี้ถึงจะเข้าใจโรงเรียนดนตรีอย่างแท้จริงเสียที ไม่ว่ามุมไหนๆของโรงเรียน ก็คงมีแต่เสียงดนตรี ตามไปทุกหนทุกแห่ง คิดไม่รู้ว่าจะเรียกว่าตามไปสร้างความไพเราะหรือตามไปสร้างความหลอนกันแน่ เหอๆ ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองจะสอบติดที่โรงเรียนดนตรีชื่อดีงอย่างนี้ ทั้งๆที่ใช้เวลาซ้อมเพลงสอบเข้าประมาณสองเดือนกว่าๆ ยิ่งถ้าพูดถึงทฤษฏีนี่... ไม่อยากจะคิดด้วยซ้ำ
' ประกาศนักเรียนใหม่ปีการศึกษา 2550 ไปรวมตัวเพื่อเข้าร่วมพิธีรับเข็มที่ห้อง 207 '
เมื่อก้าวพ้นขอบประตูเข้าไป บรรยากาศภายในห้องตอนนี้ดูเงียบสงบ คงเพราะยังไม่มีคนมาตามที่ประกาศเท่าทีควร ห้องกว้างจังเลยน้า... มีเปียโนสองหลังด้วย อยากลองเสียงดูจัง
ตึ๊ง~~
เสียงแรกดังขึ้นจากการสัมผัสกับคีย์เปียโน
" ใช้ได้เลยนี่นา "
ว่าแล้ว ก็หันซ้ายหันขวา นั่งลงในท่าที่เตรียมพร้อม
ตึง ตึ๊ง ตึ ตึง~~~
นิ้วทั้งสิบค่อยๆสัมผัสคีย์อย่างแผ่วเบา เคลี่อนไหวอย่างอ่อนโยน.. เพลงที่เลือกเล่นก็ เป็นเพลงง่ายๆ ประกอบละครเกาหลีที่อาจารย์เอามาให้ลอง อืม...เพราะดูแหะ ดีจังที่ยังจำได้อยู่อีก เพลงรักหวานซึ้ง แต่ดูปนเศร้าๆ..
ตุ๊บ!!
" เอ๊ะ!!! " การเล่นชะงักลงด้วยเสียงวัตถุกระทบพื้น และแล้ว..
"อ่าเอ่อ คือ..เอ่อ คือว่า..ขอโทษคร้าบบบบ คือไม่ได้ตั้งใจครับ แหะๆ เผอิญว่า.. "
" ไอ้นี่นิ ทำแสตนล้มไปได้ยังไงฟะ เก็บสิ เก็บ " หญิงสาว หน้าตาดูสดใส ผมยาวสลวย ถูกมัดเปียหลวมๆลวกๆ ผาดไว้ที่บ่าด้านข้าง
" เออ กำลังจะเก็บ "
" อะอ้าว แล้วนี่... " หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นหันไปทำหน้าดุใส่เพื่อน(?) ก็หันกลับมามองคนที่กำลังจ้องมองมาจากทางเปียโน
" สวัสดีคะ คือว่า หนูเป็นเด็กใหม่ที่เข้าปีนี้นะคะ เอ่อ ขอโทษนะคะ ที่มาเล่น.. "
" แล้ว เอกอะไรหละ? "
" อะ เอ๋??? เอก...อ๋อ เปียโนคะ แหะๆ " รู้สึกแปลกใจแหะ ทำไมเค้าถามว่าเล่นเครื่องดนตรีอะไรก่อนถามชื่อเราอีกหละ
" อืม ก็...ใช่ๆ หน้าอย่างนี้ก็เด็กเปียโนนั่นแหละ 555+ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ พี่เอกกีต้าร์ พี่ชื่อ แอนนะ ส่วนไอ้ซุ่มซ่ามนี่ มันชื่อ ดิว "
" อ่า พี่เอกกีต้าร์ ยินดีที่ได้รู้จักน้าน้อง... "
" อ๋อ เรียกว่า แพน ละกันนะคะ "
หลังจากการสนทนาสั้นๆ พี่ๆทั้งสองก็เริ่มจัดเครื่องดนตรี ที่ใช้บรรเลงประกอบพิธี เชลโล ดับเบิ้ลเบส ไวโอลิน วิโอล่า เป็นวงเครื่องสายที่พร้อมเพรียงซะจริง แล้วคนก็เริ่มทยอยกันเข้ามานั่งประจำที่นี่งที่ได้รับการเตรียมไว้ ดูจากจำนวนประชากรที่เข้ามา คนก็ไม่น่าจะเยอะมาก คงจะจำแล้วก็รู้จักกันได้ในเวลาไม่นานเท่าไหร่ รุ่นพี่ประธานนักเรียนกล่าวต้อนรับ บลา ๆ ๆ ~ แล้วก็ทยอยกันขึ้นไปรับเข็มทีละแถว เด็กที่นี่ ดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดีจริงๆ ทุกคนดูเป็นตัวของตัวเอง มาจากคนละถิ่นที่ เล่นเครื่องดนตรีคนละชนิด แต่ต้องมาเรียนร่วมกัน คงสนุกพิลึก
" สวัสดีจ้ะ เราชื่อ อัน เอกไวโอลิน ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ " เด็กสาวข้างๆทักขึ้นมา
" หงะ..ดีจ้ะ เราชื่อแพน เอกเปียโน ยินดีที่ได้รู้จักจ้า "
" 555+ แพนดูเรียบร้อยดีเนอะ แพนอยู่ห้องไหนละ เดี๋ยวๆๆ ให้เราทาย ห้องหนึ่ง...ใช่ม้า "
" อื้ม "
" โฮอะๆ ของมันแน่อยู่แล้ว เพราะเด็กห้องหนึ่งอย่างพวกเรามักหน้าตาดีเสมอหละ "
5555+ ไม่น่าเชื่อว่าจะคุยกันได้ง่ายขนาดนี้ อย่างน้อยตอนนี้ก้ได้เพื่อนคนแรกแล้ว แถมอยู่ห้องเดียวกันด้วย คงจะดีนะ
" อัน เคยมาที่ไหนบ่อยไหม เรามาที่นี่เป็นครั้งแรกเลยหละ หลังจากเสร็จพิธี พาเราเดินทัวรืหน่อยสิ น้าๆๆ "
" โอเค! "
หลังจากที่พิธีเสร็จสิ้นลง ทั้งสองก็เดินทั่วโรงเรียน เพื่อที่ศึกษาสถานที่ ห้องสมุดที่นี่ เป็นห้องสมุดที่เต็มไปด้วยข้อมูลทางดนตรีทั้งนั้น โน้ตเพลง หนังสือ นิตยสาร ทุกอย่างก็เป็นดนตรีไปซะหมด มีคอมพิวเตอร์ เครื่องเล่น DVD พร้อม ห้องเรียนมีรด้วยกันหลายห้อง แต่จะไม่ได้เรียนห้องเดิมตลอดเวลา จะมีการสลับเปลี่ยนห้องเรียนตามความเหมาะสม ห้องน้ำที่นี่ เป็นอะไรที่ดีมากๆ อย่างน้อยก็สะอาดน่าเข้ากว่าโรงเรียนอื่นๆที่เคยไปมา แล้วที่สำคัญที่นี่มีหอแสดงดนตรี ที่นักศึกษาสามารถเข้ารับชมได้ฟรี สมกับที่เป็นโรงเรียนดนตรีซะจริง
ไม่นานหลังจากนั้น อันก้กลับบ้านไป นักเรียนส่วนใหญ่ทยอยกลับกันมหด เพราะวันนี้แค่มารับเข็มอย่างเดียว การเรียนจะเริ่มวันพรุ่งนี้ แต่..
" แม่อะ ต้องวันนี้เลยหรอ มารับหนูกลับบ้านเถอะหน้ หนูยังไม่อยากอยู่หอ... ฮัลโหลๆ แม่คะ แม่คะ....ม่ายยยยยย!!! "
หอ7 ทำไมมันใหญ่อย่างนี้นะ ห้อง401 ชั้น5 โอยยย ทำไมห้องมันเยอะจัง แล้วห้องนึงก็นอนกันตั้งหลายคนแหนะ
แล้วก็มาหยุดอยู่หน้าห้อง ค่อยๆบิดลูกบิดอย่างช้าๆ ประตูก็เปิดออก ... ภาพที่เห็น ผู้หญิงสองคนทะเลาะกัน
" ก็ฉันจะเอาเตียงฝั่งนี้ ฝั่งนู้นเธอก็นอนๆไปสิยะ เรื่องมากเป็นบ้า "
" กรี๊ด ก็ฉันไม่อยากนอนฝั่งนั้น เธอเรื่องมากก็ไปนอนเองสิ"
" ฉันมาก่อนก็ต้องได้ก่อนเซ่ "
" ความจริงก็คือเราสองคนเข้าห้องมาพร้อมกันนะ "
เด็กสาวสองคนยังคงทะเลาะกันเรื่องแย่งเตียงกัน รู้สึกว่า จะมีเตียงอีกเพียงเตียงเดียวที่สามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้ชัดเจน เตียงอีกฝั่งก็มีกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่วางจองเอาไว้ แต่เจ้าของท่าจะไม่อยู่ แล้วสองคนที่ทะเลาะกันอยู่นั่น คงไม่ได้สังเกตุเธอที่เดินเข้าห้องมาเลยสักนิด เด็กหญิงคนแรก ดูท่าทางเหมือนอยากแหย่เล่นไปงั้น ๆดูท่าทางอยากยั่วโมโหอีกฝ่ายเล่นซะมากกว่า ผมสั้นซอย หน้าตาบ้องแบ๊ว อีกคนที่ถูกยั๊ว ดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจ ผมยาวสลวย ใบหน้าเรียบง่าย ใส่แว่น ถ้านั่งเฉยๆคงจะดูเป็นเด็เรียนมาก แต่สิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้ เธอคนนี้ คงร้ายไม่เบาเลยทีเดียว การทะเลาะ ยังคงดำเนินต่อไป จนกระทั่ง..
" หนวกหู เงียบได้มั้ย! "
....ชึ้ง....
ทุกสิ่งทุกอย่างดูสงบลงด้วยพลังเสียงของเธอจริงๆ
" ยังไม่ทันไร กัดกันตั้งแต่วันแรกซะแล้ว ถ้าจะฟัด ก็ไปข้างนอกซะ นี่มันห้องพัก "
"..... "
" อ้าว หวัดดี ชื่ออะไรหละ เราชื่อจูนนะ ผมสั้นนั่น เวียร์ ผมยาวนั่น แลมป์ "
" เราชื่อแพน ยินดีที่ได้รู้จักเราเอกเปียโน "
" เราเอกซอสามสาย " เวียร์พูดด้วยรอยยิ้มสดใส
" เราเอกเพอร์คัชชั่น " แลมป์สีหน้าเรียบนิ่ง ดูท่ายังเคืองๆที่การจักตำแหน่งยังไม่เสร็จสิ้น
" ส่วนเรา เอกวอยซ์ ยินดีต้อนรับ เพื่อนผู้เข้าร่วมชะตากรรม " ว่าแล้วก็แสยะรอยยิ้มน่ากลัวให้ได้เห็น
" ... " ห้องอยู่ในสภาวะเงียบอีกครั้ง
" ไหนๆเวียร์กะแลมป์ยังตกลงกันไม่ได้ งั้นก็ให้เตียงติดขอบหน้าต่างแพนละกันนะ "
" เฮ้ย ได้ไง " ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองร่วมใจกันเถียงกัลบ
" หรือพวกเธอมีอะไรขัดข้อง หือ??? "
" แหงะ... ม่ายยยยมีคร้าบบบบบ "
ก็กลายเป็นว่า เตียงติดขอบหน้าตาอีกเตียงก็กลายเป็นของแพนไปโดยปริยาย
...........................................................
ความคิดเห็น