คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คู่หมั้น
พีโอล่ามองดูเด็กสาวในชุดกระโปงสีชมพูที่ดูเรียบร้อยแบบคุณหนูในกระจก ในใจคิดว่าชุดแบบนี้ใส่แล้วไม่สบายตัวเอาเสียเลยแต่ถึงบ่นอย่างไรก็ไม่มีใครสนใจในตัวเธออยู่แล้ว เพราะเธอเป็นเพียงเด็กที่ถูกเก็บมาจึงไม่มีใครในคฤหาสต้อนรับเธอ ทั้งยังพยายามกำจัดเธอด้วยยาพิษที่ใส่ลงในอาหารวันละนิดด้วยซ้ำ เพราะท่านโนเวลซึ่งเป็นผู้นำตะกูลเอ็นดูเธอถึงขนาดรับเป็นลูกบุญธรรมทำให้เธอถูกบรรณดาคนในตะกูลเกียจขี้หน้ามากขึ้นอีกไม่รู้ว่าคราวนี้จะหาวิธีไล่เธอออกจากบ้านนี้ยังไง...
"ท่านพีโอล่าค่ะ ถึงเวลาแล้วค่ะ"ขนาดเมดก็ยังดูไม่พอใจกับเธอเลยอันนี้ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองรึเปล่า..
"......" ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่เธอก็ตามเมดคนนั้นไป
เธอเดินตามเมดไปจนถึงหน้าประตูบานใหญ่สีน้ำตาลประดับด้วยทองซึ่งเป็นห้องรับประทานอาหาร เมดทำการเคาะประตูและเปิดประตูให้เธอ เมื่อประตูเปิดออกทำไห้เห็นสองคนที่อยู่ภายในห้องและนั้งรอเธออยู่แล้ว
"พาท่านพีโอล่ามาแล้วคะ" เมื่อพูดจบเมดก็เดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั้งแบบไม่ต้องสั่ง เธอซึ่งถูกสั่งสอนมาตั้งแต่เธอยังเด็กตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาใหม่ๆจึงรู้ทันทีว่าต้องทำอะไร เธอเดินเข้าไปรวบกระโปงด้านหลังแล้วนั้งลงอย่างเรียบร้อย
"ท่านแม่ค่ะ มีอะไรหรือค่ะ?" ท่านแม่ที่เธอพูดถึงหรือก็คือโนเวล อังเนสต้าผู้นำตะกูลอังเนสต้าตะกูลขุนนางชั้นสูง...
"แม่ไม่พูดพร่ำทำเพลงละนะ ในที่สุดแม่ก็หาคู่ครองดีๆให้ลูกได้..." คนเป็นแม่ยังไม่ทันพูดจบพีโอล่าหันควับไปทางคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอแถมยังโยนค้อนอันใหญ่ไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแวปนึงเสียด้วย
"แต่แม่ค่ะหนูเพิ่งอายุ15เองนะค่ะ!"
"แม่รู้ดี.... แต่ถ้าแม่ปล่อยให้ลูกอยู่ที่นี่ต่อไปไม่แน่ลูกอาจจะตายก็ได้ แม่รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นแต่แม่ก็ทำอะไรไม่ได้" เธอพูดอย่างเศร้าๆ
"แต่หนูก็ดูแลตัวเองได้นี่่ค่ะ" ถึงเธอจะโดนมาหลายอย่างแต่เธอก็เอาตัวรอดได้ จริงๆคือเธอไม่อยากแยกจากผู้มีพระคุณทั้งๆที่ยังไม่ได้ตอบแทน เธอหวังว่าเมื่อเธอโตมากกว่านี้เธออยากจะไปช่วยงานของผู้เป็นแม่บ้าง ถึงแม้จะไม่ใช่แม่แท้ๆของเธอแต่เธอก็รักและนับถือโนเวลเช่นแม่แท้ๆ
"พีโอล่า....แม่รู้ทุกอย่าง....แม้กระทั่งเรื่องยาพิษ"
"....." เธอเงียบทันทีนึกไม่ถึงว่าแม่จะรู้เรื่องยาพิษที่ตนได้รับมาทุกวัน
"ได้โปรดพีโอล่า แม่กังวลเรื่องนี้มาก ถือเป็นการตอบแทนแม่อีกทางนึงนะ"
"ก็ได้คะ หนูจะทำตามที่ท่านแม่บอก" ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ต่อคำขอร้องของแม่บุญธรรมของเธอ
"แต่คนที่ท่านแม่พูดถึงคือ..." เธอหันไปอย่างช้าๆเพราะการชี้หน้าคนถือเป็นเรื่องเสียมารยาท เมื่อคนที่ถูกมองยิ้มให้เธอก็สะดุ้งและหันกลับไปทางแม่ของตนทันที
"ถูกต้อง ท่านจูเลียต วาทีด้า แม่ว่าเขาดูนิสัยดีที่สุดแล้วในบรรดาคนที่มาขอลูกกับแม่นะ"ผู้เป็นแม่พูดพร้อมขำน้อยๆพอเป็นมารยาท
"แต่ก็เป็นคนเดียวที่ลูกไม่รู้จัก"พีโอล่าทำท่าลังเล
"ก็คนที่เข้าหาลูกแต่ละคนจริงใจกันทั้งนั้น"โนเอลพูดออกแนวประชด
"ก็จริง" แต่ละคนที่เข้าหาเธอจะเข้ามาเเบบประจบประแจเต็มที่จนดูออกเลยทีเดียว..
"พรุ่งนี้ลูกจะต้องออกเดินทาง ท่านจูเลียตจะมาพักกับเราก่อนคืนนึง ลูกเตรียมแต่ของที่ลูกอยากเอาไปนะที่นั่นมีชุดเตรียมไว้ทุกอย่างแล้ว"คนเป็นแม่พูดอย่างอารมณ์ดีที่ลูกของตนจะได้มีคู่ครองเสียที
"พรุ่งนี้! ไม่เร็วไปหน่อยเหรอค่ะ" เธอคิดว่าน่าจะได้อยู่ที่นี่อีกสองสามเดือนซะอีก
"ยิ่งเร็วยิ่งดีจะ อยู่ที่นั่นลูกจะมีอิสระ"
"หนูสามารถเอาหนังสือในห้องสมุดไปได้รึเปล่าค่ะมีอยู่เล่มนึง หนูชอบมันมาก"
"ได้สิจ้ะ"ผู้เป็นแม่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน....
ความคิดเห็น