มิตรภาพแห่งรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

เมื่อเทอมที่แล้วฉันต้องย้ายโรงเรียน ฉันเข้ามาเรียนในโรงเรียนเล็กๆ เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในอำเภอ ฉันเรียนที่นี่ไปวันๆ ผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง 2 เดือนผ่านไป มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาอีก เธอย้ายเข้ามาหลังฉัน 2 เดือน ต่างมีคนบอกกันว่า “ฉันและเธอหน้าตาคล้ายกัน”

ฉันและเธอคนนี้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้ ช่วงแรกพวกเราเข้ากันไม่ได้ มีเรื่องทะเลอะกันบ่อยครั้ง แม้ว่าเราทั้งสองจะอยู่คนละห้องก็ตาม แต่พวกเราเริ่มจะสนิทกัน เพราะอาจารย์ท่านหนึ่ง ท่านสอนวิชาภาษาอังกฤษ ท่านรักเราทั้งสองมากกว่าเด็กที่ท่านเคยสอนๆ มาทั้งหมด

“จบ ม.3 เธอจะไปเรียนที่ไหน” ประโยคที่ท่านถามเราทั้งสอง

คำตอบที่ท่านได้จากเรา 2 คน มันเหมือนกัน คือเรียนที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง

ชีวิตเราคล้ายกันหลายอย่าง คล้ายแม้กระทั่งหน้าตา ฉันและเธอย้ายมาจากภาคใต้เหมือนกันแต่คนละจังหวัด เราต้องย้ายโรงเรียนในช่วงเทอม 2 และได้มาเรียนที่โรงเรียนนี้ และเป็นเหตุทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น

อาจารย์ท่านนี้ไม่อยากให้เราย้ายไปเรียนที่อื่น เพราะอะไรพวกเราไม่รู้ แต่มีคนเคยบอกว่า “ท่านมีโอกาสน้อยมากที่ท่านจะได้ลูกศิษย์ที่สอนเข้าใจง่าย เรียนเร็ว หัวไวอย่างพวกเธอทั้ง 2 คน” แต่พวกเรากลับคิดว่า เราเรียนไม่เก่งเลย พอไปได้เรื่อยๆ เท่านั้นเอง

ท่านอยากให้เราเรียนต่อที่โรงเรียนแห่งนี้ และเหตุนี้เองจากที่เราเข้ากันไม่ได้ในช่วงแรกต้องหยุดระงับลง เพราะความคิดของเราเกิดเหมือนกันครั้งแรกขึ้นมาคือพวกเราไม่ชอบโรงเรียนนี้ พวกเราไม่ชอบสภาพแวดล้อมของโรงเรียน เพราะเนื่องจากเราเคยเรียนที่โรงเรียนที่มีคุณภาพ มาเจอที่ที่ด้อยกว่าเราจึงต้องการออกไปโดยเร็ว

จะว่าไปพวกเราก็รักท่าน แต่พวกเราทนไม่ไหวกับทุกสิ่งทุกอย่างในโรงเรียน เราเข้ากับอาจารย์ในโรงเรียนนี้ได้แค่ไม่กี่คน เพราะอาจารย์ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยสนใจเด็ก ไม่ชอบจะให้ความรู้เด็ก

ถ้าพวกเราอยู่ด้วยกัน เพื่อนมักจะให้เราแยกจากกันเสมอ หากเราไม่แยกเพื่อนต้องทำป้ายชื่อคล้องคอให้ เพราะพวกเราเข้ามาใหม่เสื้อจึงไม่ได้ปักชื่อ บางครั้งเพื่อนชายตัดปัญหาไป ก็เลยเรียกเราว่า “เด็กใหม่”

 ฉันชื่อเพิล เธอชื่อเพชร แต่ทุกคนที่รู้จักเราเรียกชื่อเราสลับกันเสมอ เรียกเพิลเป็นเพชร เรียกเพชรเป็นเพิล จนพวกเราต้องสลับชื่อกันใช้ตอนอยู่นอกห้องเรียน

ใกล้ถึงวันสอบคัดเลือกนักเรียน ม.4 ของโรงเรียนชื่อดังที่เราหวังจะเข้าตอนแรก แต่เราต้องแยกกัน เพราะแม่ของเพชรให้เพชรไปสอบอีกโรงเรียน และป้าของเพิลก็ให้เพิลไปสอบอีกโรงเรียน ทั้งคู่หมดหวังต้องแยกจากกันคราวนี้ล่ะ

วันสอบของทั้งคู่ผ่านไป............

วันที่ 1 รอ ..........วันที่ 2 รอ ..........รอจนกระทั่งวันประกาศผลสอบ

ผ่านไปอีกวัน...........

‘เพชร’ สายเข้า เพิลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

“ดีคับ”

“เพิลสอบได้เปล่า”

“ไม่ได้ เพชรอ่ะ”

“เพชรไม่ได้เหมือนกัน”

“อ้าว จริงหรอ”

“จริง เพิลลองไปสอบที่อื่นดูมั้ย ไปด้วยกัน”

“ก็ได้นะ แล้วดูรายละเอียดอะไรแล้วยังล่ะ”

“ดูแล้ว อีกอาทิตย์กว่าจะสอบ จะเอาเปล่า”

“เอาดิ ฝากซื้อใบสมัครให้หน่อยนะ”

“อื้ม ได้เลย งั้นแค่นี้ก่อนนะ”

“จ๊ะ ขอบคุณนะ ฝากบอกแม่ด้วย”

“จ้า หวัดดีค่ะ”

อีกครั้งที่ทั้งคู่มีความหวังจะได้ไปเรียนที่เดียวกันอีก และนี่ก็เป็นที่สุดท้ายที่พวกเธออยากจะเข้าเรียน ‘ความหวังสุดท้ายที่เธอจะได้เรียนด้วยกัน’