คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อย่าขัดเมีย
อย่าัเมีย
วันนี้แบฮยอนมีนัับยอูที่อฟฟี่็อปอนบ่าย สอเพื่อนสนิทนัุ่ยันในเี่ยวับเรื่อีวิประำวันไปเรื่อย ๆ ามประสาแม่บ้านว่าาน ประเ็นที่ถูยมาพูบ่อย ๆ ็ไม่พ้นเรื่อว่าานนั่นแหละ
“แว่าอะไรนะ ันไม่ไ้หูฝาใ่มั้ยแบ”
“ไม่ไ้หูฝาหรอน่า”
“แบอว่าแอยาทำานเนี่ยนะ โอ้..พระเ้า” ยอูยมือึ้นทาบออย่าไม่เื่อหูัวเอ
“แอย่ามาทำโอเว่อร์” เาแ่อยาทำานเอนะ ไม่ไ้ออบว
“แบ ันเป็นเพื่อนแมาั้นานทำไมันะไม่รู้ว่าวามยันอแน่ะมันมีแ่ไหน” ว่าะเรียนบันมานี่ยอู้ออยเี่ยวเ็แบฮยอนนเือบาย แล้วนี่มาบออยาทำาน อารม์ไหนอมัน
“แ่ยอูแเ้าใป่ะ ือานยอลออไปทำานทุวัน ันเห็นเาทำานหาเินอยู่นเียวแล้วมันแปล ๆ อ่ะ ันรู้สึเหมือนเป็นนว่าาน ไร้่า ไม่มีประโยน์อะไรเลย”
“แ่านยอลมันบอเอนี่นาว่ามันะหาเลี้ยแเอ แอย่าิมาิ บ้านพวแสอน็ออะรวย แไม่ทำานนเียว็ไม่ล่มมันหรอมั้”
“แพูเหมือนทุนมีประโยน์หมยเว้นันเลยอ่ะ”
“เอ้า..ิไปนั่น” ยอูมอเพื่อนรัอย่าเหนื่อยใที่ีวามำพูเาไปทา้านลบเสียไ้
“แ่ยอู ันอยาทำานริ ๆนะ อยู่บ้านแล้วมันเหา้วยอ่ะ ันลัวันเหี่ยวาย่อน”
“ั้นแ็ไปบอพ่อแสิ ุลุเา็อยาให้แไป่วยานที่บริษัทอยู่ไม่ใ่เหรอ” ยอูนึไปถึุลุบยอนที่อยาให้แบฮยอนเ้าทำานที่บริษัทอรอบรัวหลัเรียนบ แ่ลูายสุที่รั็ันิแ่านออเรือนไป่อน แ็พอเลยไปที่เฮุนลูายนเล็แทน
“ันไม่อยาทำานบริษัทอ่ะ มันวุ่นวาย”
“แล้วแะไปทำอะไร”
“ันว่าอยาเปิร้านเ้”
“แบฮยอนแอยาเปิร้านเ้ แทำเ้เป็นเหรอ ร้านเ้มีเลื่อนเ็มโลอย่านี้ถ้าไม่อร่อยริ็เปิไ้ไม่นานนะแ” ยอูไม่ไ้ัำลัใเพื่อนนะแ่เาแ่อธิบายให้แบฮยอนเห็นภาพรวม ๆ ็เท่านั้นเอ
“แ่ันอยาทำริ ๆ นะ อนานยอลไม่อยู่บ้านัน็ออไปหาิมเ้ามร้านที่เาบออร่อย ๆ ันเือบะทั่วโลแล้ว มันะีถ้าันไ้เป็นเ้าอิารในสิ่ที่ันอบ”
“็ถ้าอยาทำ็ามใ มีอะไรให้ัน่วย็บอนะ”
“มีแน่นอนเพราะันะวนแมาเป็นหุ้นส่วน้วยไ” พูบ็ียิ้มว้าใส่เพื่อน่อนะเยิบัวเ้าไปบไหล่อย่าอออ้อน
“แถามันสัำ่อนมั้ย”
“ยอูมาทำ้วยันเถอะนะ แ็ไม่ไ้ทำอะไรนี่นา นะๆๆๆ”
ทนถูเพื่อนอ้อนแมบัับไ้ประมาเือบสิบนาที ยอู็ยอมลร่วมหุ้นับแบฮยอนนไ้ ะปิเสธ็โนทำหน้าาเป็นลูหมาัวน้อย ๆ อนอนอนเ้าอ นาเพื่อนมันยัอ้อนนานี้ ไม่รู้ับสามีะนาไหน
ไม่แพ้ลูอ้อนันายไป้านึเลยหรือไ
“ว่าแ่แบอานยอลหรือยั”
“ยัอ่ะ ันมาุยับแ่อนไ ถ้าแล่อยไปบอานยอลทีหลั”
เออีริ..บอเพื่อน่อนบอผัว วันหลัเอาูไปทำผัวเลยสิะไ้ไม่้อบอหลายน หลายรอบ -_-
“แเนี่ยน้า..ถ้าร้านเ๊ึ้นมาอย่ามาโทษันแล้วัน”
“ปาแเหรอนั่น” ว่าแล้ว็ยมือึ้นมาิ้ม ๆ ปารูปหัวใอย่าหมั่นไส้ ร้านยัไม่ทันเปิเลย มาพูว่าเ๊ไ้ไ ไม่เป็นมลเลย
" อี๋ ๆ เ็มอ่ะ เอามือแออไปเลย"
“อะไรนะ แบอยาเปิร้านเ้เหรอ” านยอลแทบะสำลัน้ำ เมื่อไ้ยินประโยลอเล่าาแบฮยอน
เมียอยาทำาน น้ำาะไหลเลยรับ..
“ใ่ เนี่ยวันนี้เพิ่ไปุยับยอูมา”
“แล้วิยัไอยาทำล่ะ อยู่บ้านเย ๆ ็ีแล้วหนิ ทำานมันเหนื่อยนะ”
“อยู่บ้านเย ๆ มันเบื่ออ่ะยอล ยอลไปทำานแบ็อยู่บ้านนเียวมันเหา”
“ถ้าแบอยาทำยอล็ไม่ัอะไรนะ อะไรที่แบอบยอล็สนับสนุน” อันที่ริเา็เห็นใแบฮยอนอยู่บ้าเพราะอนแ่านเา็อแบฮยอนไว้เอว่าไม่้อทำานให้เหนื่อย เาอยาให้แบฮยอนเป็นแม่บ้านเ็มัวมาว่า แ่เ้าัวะเบื่อริ ๆ เลยอยาลอทำานบ้า ถ้าอะไรที่เป็นวามสุเมีย เาไม่ัอยู่แล้ว
อีอย่าทำานบ้า็ีะไ้ไม่มีเวลามานั่บ่นเาเหมือนัน.. สบายหูแล้วู
“อบุนะยอล เนี่ยแบไปหาที่เรียนทำเ้มาแล้ว้วย ูๆ” แบฮยอนยไอแพึ้นแล้วเปิหน้า่าเว็บไ์อโรเรียนสอนทำเ้ให้านยอลูอย่าื่นเ้น
ไล่นิ้วูลายละเอีย่อนะสะุับื่อออาารย์สอนทำเ้ที่แสนะุ้นหู ‘า อี้ิ’
ุ้น ๆ นะ อนึ่อนแปบ
“พี่เลย์เป็นเ้าอโรเรียนที่นี่้วยนะยอล”
ไม่ทันไ้นึว่าเป็นใร แบฮยอน็พูื่อออมาเสีย่อนนนเป็นสามีหันวับ
“ไอ้เลย์เป็นนสอนั้นเหรอ”
“อื้อ..ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะยอล”
“ไม่เอาอ่ะ แบเรียนที่ใหม่เลย ไม่ให้เรียนที่นี่” านยอลวาไอแพล้าัว่อนะหันไปอแใส่นัวเล็
“ทำไมอ่ะ”
“โธ่แบ ยัะถามอีว่าทำไมไอ้เลย์มันเยามีบแบนะำไม่ไ้เหรอ”
“ำไ้ิ”
“เอ้า ำไ้แล้วะไปเรียนับมันทำไมอ่ะ” านยอลที่เริ่มะหุหิึ้นมาบ้านิหน่อยเพราะแบฮยอนันะไปเรียนับนที่เยามีบอีทั้ ๆ ที่เาเยพูไว้ั้แ่อนเป็นแฟนันแล้วว่าห้ามยุ่ับมัน ิแล้ว็น้อยใำพูเาไม่มีวามหมายเลยเหรอ
“็แ่ไปเรียนเอ ยอลอย่าิมาสิ”
“แล้วถ้าสมมิยอลไปับแฟนเ่าบ้าแบะทำไอ่ะ”
“ยอลพูี้หมายวามว่าไ”
“ลอิลับันูสิแบ ยอล็หึแบนะ ไม่รู้ป่านนี้ไอ้หมอนั่นมันะเลิอบแบรึไ ถ้ามันลับมาวอแวแบอีอ่ะ”
“ยอลพูเหมือนไม่ไว้ใแบเลยอ่ะ”
“ยอลไว้ใแบ แ่ยอลไม่ไว้ใมัน”
“อนพี่เลย์มาีบแบอนนั้นแบสนใไหม”
“ไม่รับ”
“็ใ่ไ ยอลิูนะพี่เลย์ทั้หล่อ รวย เรียนเ่ ถ้าแบะทิ้ยอลไปบับพี่เลย์ั้แ่อนนั้นแบ็ทำไ้ แ่เพราะแบรัยอลนเียวไ เราสอนเลยไ้อยู่้วยันมานถึทุวันนี้อ่ะ” พูบ็ทำหน้าเหวี่ยใส่นเป็นสามี่อนะเินออไป ทิ้ให้านยอลนั่นทำหน้าเหรอหราอยู่นเียว
อนแรนอนวรเป็นูไหม ทำไมอนนี้เป็นแบฮยอนไ้ล่ะ
“แบรับ ๆ ไม่เอานะ อย่าอนยอลนะ” เินามเมีย้อย ๆ เ้าไปในห้อรัว่อนที่ะโอบรอบเอวที่รู้สึว่าะเริ่มให่ว่าแ่่อนเอาไว้
เมียูอ้วนึ้นป่ะวะ ?
“หึ่ย ! ปล่อยเลยนะินนม” มือน้อยหยิบวนมสออมาเปิฝาแล้วรอเ้าปายให่ะนมสสีาวไหลออาปาไปามลำอสวย ๆ นั่น ทำเอานเป็นสามีลอบลืนน้ำาลายาม
“แบ..อินนมหน่อยิ”
“ไปเปิวใหม่สิ แล้วปล่อยแบ้วยอึอั” ถึะแอบเ็บ้ำับำว่าอึอัอเมีย แ่ไหนเลยที่ปาร์ านยอละยอมปล่อยเมียรั่าย ๆ เห็นเมียอน็้อ้อสิ
ุ้บ !
ริมฝีปาหนาูบลำอาวที่มีนำสเปรอะเปื้อนอยู่ นแบฮยอนฮยอนสะุ้
“ยอลทำอะไรเนี่ย”
“็ินนมไรับ” แบฮยอนอยาะเอาวนมฟาหัวสามีสัทีแล้วูมาทำหน้าทำาหื่นใส่เาอี มอา็รู้แล้วมันิอะไร นอย่าานยอลไม่ไ้หมายถึนมที่อยู่วแน่ๆ แ่ที่มันหมายถึนี่เป็นนมเาอย่าแน่นอน
“อย่าทำทำหน้าหื่นใส่แบนะ”
“แหม่..รู้ทัน อิอิ”
“ไม่้อมาอิอิ ปล่อย ๆๆ ะไปอาบน้ำแล้ว ูินมหใส่เหนียวหมแล้วเนี่ย”
“ว้า..อยาอาบน้ำเหมือนันเลย ั้นอาบพร้อมันีว่าเน๊อะ” แนยาว ๆ ้อนแบฮยอนึ้นในทาเ้าสาว นัวเล็ที่ไม่ทันไ้ั้ัวถึับร้อเสียัอย่าใ ทุบเ้าที่ไหล่ไปหลายทีแ่นเป็นสามี็ยัหัวเราะร่าอบใ
“ยอล แบไม่เล่นนะ !”
“าน็ไม่เล่นนะแบ นี่ริั”
“ไม่เอา”
“แ่ยอลเอารับ อาบน้ำับยอลีนะ แถมโปรโมั่นเป็นเทรนเนอร์พาออำลัาย้วย” ไม่พูเปล่าแถมยัมีหน้า้มลหอมแ้มเมียไปอีหนึ่ฟอให่
เมื่อี้ทำอะไรให้เมียไม่พอใ็ลืมมันไปะเถอะ เี๋ยวพี่านยอละทำให้น้อแบฮยอนพอใเป็นารไถ่โทษนะรับ.. อิอิ
ส่วนเรื่อไอ้เลย์เี๋ยว่อยเลียร์... หึหึ
บัย
___________
ห้ามเถีย ห้ามัเมียนะพี่ปาร์ ้วยวามหวัี
#านแบเมียรั
ความคิดเห็น