ร้ายนักหลอกรักซะให้เข็ด

 INTO : 

 

  ณ  วิมานหลังหนึ่งของอภิมหาเศรษฐี

 

 '' คุณพ่อค่ะ !  แต่หนูไม่อยากมีคู่หมั้นนี่ค่ะ '' เสียงของเด็กสาวที่กำลังขึ้นเสียงกับพ่อของเธอเพราะเธอไม่ต้องการที่จะมีคู่หมั้น

 

 

''  ทำไมล่ะยัยพายหนูก็อายุ 17 ปี ไปแล้วนะ รีบๆหาคู่หมั้นได้แล้ว ''  ชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์พร้อมทั้งบอกลูกสาวอย่างใจเย็นและสุขุม

 

 

'' ก็พายไม่อยากมีนี่ค่ะ!! มันรำคานออกจะตายที่จะต้องมาทำเป็นเรียบร้อยอ่ะ -.- '' ฉันก็บอกกับพ่อของเธอพร้อมทั้งแสดงท่าทางไม่พอใจ

 

 

''  แกก็ไปเข้าคลอสฝึกมารยาทสิยัยเบ๊อะ!! '' เสียงผู้ชายที่กล่าวมาตามหลังจากที่พายนั้นพูดเสร็จก็คือพี่ชายของฉันชื่อ '' กราฟ '' เขาเป็นคนที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เล็กๆจึงทำให้ฉันสนิทกว่าใครในบ้านทั้งหมด

 

 

'' โห !! พี่ก็พูดง่ายนิ พี่กราฟไม่ใช่พายสักหน่อย ''  ฉันส่งสายตาพิฆาตไปหาพี่ชายที่แสนจะกวนประสาท

 

 

'' แกไม่ต้องมาส่งสายตาแบบนี้เลยนะ ฉันเห็นจนชินละกับไอ้สายตาแบบหมาเห็นแล้วไล่กัดอ่ะ ''  กราฟพูดขึ้นพร้อมทั้งยกมือทั้งสองข้างมาประกบกันไว้ที่ท้ายทอยและผิวปากด้วยสีหน้าที่แสดงว่าเป็นผู้ชนะ