Black Hrart สายเลือดอสูร ภาค พิชิตจอมปีศาจ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

� � เมื่อเสียงระฆังดังก้อง

��� ความมืดจะออกล่า

������ “พังเข้าไป”

����� ประตูบานใหญ่พังทลาย กลุ่มอัศวินไกอาห์เข้าสู่บ้านร้างหลังหนึ่ง ที่พวกลัทธิบูชาปีศาจใช้ประกอบพิธีกรรม �พวกเขาถูกส่งมาเพื่อทำลายพิธีและจับกุมมาคัส จอมเวทดำ ที่กำลังทำพิธีกรรมสังเวยเลือด บูชาปีศาจตนหนึ่ง นามว่า ดาคมูน ราชาแห่งปีศาจทั่งปวง

������ กลุ่มสาวกลัทธิและมาคัสหยุดสวดมนต์ ภาษาประหลาด ทุกสายตาจ้องมาที่กลุ่มอัศวินไกอาห์ กลิ่นคาวเลือดอบอวลทั่วทั่งห้องพิธีกรรม� จากบ่อเลือดตรงกลางห้องรูปทรงแปดเหลี่ยม ผ้าคลุมสีแดงปกปิดร่างกายและใบหน้าของมาคัส ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของจอมเวท

����� “อัศวินไกอาห์มาทำอะไรถึงที่นี่มิทราบ”มาคัสแสยะยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

���� “มาคัส จงยอมให้จับซะดีๆ”จาเจลพูด ดูท่าทีมาคัสคงจะไม่ยอมให้จับง่ายๆ ไม่รู้ว่ามันจะใช้ลูกไม้อะไร ดวงตาสีแดงจ้องมองจาเจล สายตาทุกคู่จ้องมองพวกเขาอย่างหิวกระหาย บรรยากาศในห้องดูแปลกๆ มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเขารู้สึกได้
� � �"เด็กเพิ่งหัดเดินอย่างเจ้ารึ คิดจะจับข้า" มาคัสพูดดูถูกจาเจล� � ��
� “เตรียมตัวให้พร้อ”จาเจลพูดเบาๆเลื่อนมือไปที่ด้ามดาบช้าๆ อัศวินคนอื่นชักดาบออกพร้อมที่จะจู่โจม คราวนี้ต้องจับกุมมาคัสให้ได้

����� มาคัสเดินลงจากแท่นบูชาช้าๆ จอมเวทดำมองเห็นบางอย่างในดวงตาสีเทาหม่น อันไร้ซึ่งความหวาดกลัวของจาเจล เจ้าหนุ่มนี่ไม่ได้เป็นมนุษย์� บางอย่างในตัวของจาเจลบ่งบอก

���� “อยากจะจับข้าก็เข้ามาสิ เจ้าหนุ่ม”มาคัสสลัดผ้าคลุม ไอหมอกสีดำพุ่งออกจากร่างของสาวกลัทธิบูชาปีศาจทั้งสิบสองคนเหลือเพียงผ้าคลุม หมอกดำล่องลอยวนอยู่รอบตัวของมาคัส ดูดกลืนเลือดในบ่อจนเหือดแห้ง

� � �อำนาจมืดของมาคัส ที่เพิ่มขึ้นมหาศาล และสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของปีศาจรอบข้าง อัศวินกำลังตื่นกลัวเพราะไอหมอกสีดำ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น�

���� “หากตื่นกลัว มันจะสิงสู่เราได้�ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก มาคัส”

���� “ก็เข้ามาสิ ขอต้อนรับสู่สุสาน เเหล่าอัศวิน”หมอกสีดำกระจายออกไป อัศวินเริ่มมีอาการคลุ่มคลั่งแล้วก็ฆ่ากันเอง เพราะถูกสิงสู่ บางอย่างควบคุมพวกเขาเหมือนหุ่นเชิด

����� จาเจลผลักออกจากกลุ่มอัศวินที่ถูกสิง พวกเขาเดินเข้ามาเหมือนศพที่ตายซาก ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล มุ่งจะเอาชีวิตจาเจล�

���� “พวกเจ้าจะทำอะไร อย่าให้ข้าต้องสังหารพวกเจ้า”จาเจลชักดาบถีบอัศวินที่วิ่งเข้าหาออกไป ล้มลงก็ลุกขึ้นใหม่�พวกเขาไม่มีจิตของมนุษย์แล้วพูดไปก็เปล่าประโยชน์�
� � �มาคัสยืมมองจาเจลที่กำลังสู้กับอัศวินที่ถูกสิง ทุกคนเป็นเหมือนพี่น้องของเด็กหนุ่ม �แต่ตอนนี้กลับต้องฟาดฟันพี่น้องของตนเอง

���� จาเจลตวัดดาบฟาดฟันกลุ่มอัศวินที่ล้อมเข้ามา ซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ก็เหมือนดาบของจาเจลจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย อัศวินที่ตายแล้วกลับลุกขึ้นมาได้อีก ทำอย่างไรก็ไม่ตาย �

����� หมอกสีดำเป็นปีศาจที่เกิดจาก เวทมนต์ของจอมเวท ผู้ใดก็ตามที่ถูกมันสิงสู่จะกลายเป็นหุ่นเชิด ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ถึงแม้จะตายแล้วก็สามมารถลุกขึ้นมาได้

���� จาเจลทรุดลงเพราะถูกฟัน เลือดสีแดงสดอาบบาดแผล เขาฝืนทนลุกขึ้นยืนสู้ต่อถึงแม้จะทำอะไรไม่ได้ จะหมดแรงตายอยู่แล้ว อัศวินล้อมกรอบจาเจล �เขาต้องระวังรอบข้างเพราะไม่รู้จะถูกโจมตีตอนไหน�
� � �ต้องหาหนทางจัดการ ในเมื่อจัดการอัศวินไม่ได้ ก็ต้องจัดการตัวบงการ คิดอะไรที่บ้าระห่ำเกินไป แต่ก็ไม่มีทางไหนแล้ว �
� � �อัศวินโจตีพร้อมกัน จาเจลก้มหลบ ดันตัวเองออกไปจากวงล้อมของอัศวิน วิ้งตรงเข้าหามาคัส ฟันเมื่อเข้าถึงตัว มือนอันแห้งเหี่ยวของมาคัส กำดาบที่เด็กหนุ่มฟาดฟัน หักทิ้งเหมือนดั่งกิ่งไม้ �
� � จาเจลทำอะไรไม่ได้ ถูกมาคัสปล่อยลูกไฟใส่ จนร่างหลุดลอย กระแทกลงพื้นอย่างแรง หากไม่ได้สวมเกราะ ร่างคงเเหลกเหลว เขาหมดแรงที่จะลุกขึ้น ชาไปหมด
� � �"เจ้าคิดจะทำอะไร �บุกเข้ามาในบ้านข้า แล้วคิดจะจับข้า ช่างโง่เสียจริง" �มาคัสมาที่ร่างของเด็กหนุ่มที่เหมือนแมวเชื่องตัวหนึ่ง จ้องมองลงไปในดวงตาของจาเจล
� � "ฆ่าๆซ่ะ" จาเจลสำลักเลือด �หูของเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย มันอื้ออึงไปหมด มาคัสแสยะยิ้ม
� � "ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก เจ้าเหมาะจะเป็น ดาคเนส จงมารับใช้ข้าซ่ะ"มาคัสเอามือล้วงลงไปในตัวของจาเจล ทะลุผ่านเสื้อเกราะกล้ามเนื้อ ดึงวิญญาณของจาเจลออกมา �

จบตอน

� ��