คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF]Story 3:: Morning (SangxSeung)
Title: Morning…
Couple: Sanghyun x Seungho
Note: เนื่องจากหลายๆ คนบอกว่าเราดราม่าเกินไป เราเลยเอาแนวกุ๊กกิ๊ก น่ารักมาเสิร์ฟบ้างอะไรบ้าง ตามเสียงเรียกร้องของรีดเดอร์ทั้งหลาย หวังว่าจะชอบกันนะ >//< (มันสั้นมาก สั้นเว่อร์ๆ เลย T[]T)
ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมขนาดไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่มาก แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาตามช่องว่างของผ้าม่านสีเข้ม พาดผ่านไปตามเตียงนอนที่มีร่างสูงโปร่งร่างนึงกำลังอยู่ในห้วงนิทราอย่างมีความสุข...
‘กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง!!!!’
แต่เหมือนความสุขจะพังทลายลงเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังลั่นทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยม
“นี่!! ปาร์ค ซังฮยอน!!! ลูกจะนอนอีกนานแค่ไหนกันห๊าา!! นี่มันจะแปดโมงแล้วนะลูก” เสียงแปดหลอดของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ มันช่างทรงคุณภาพยิ่งกว่านาฬิกาปลุกเสียอีก เพราะมันทำให้ร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงกว้างขยับเขยื้อนร่างกายได้บ้าง
“อื้ออ” ร่างสูงสลึมสลือคว้านาฬิกาปลุกเรือนโปรดมาดูด้วยความงัวเงียก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“เชี่ยย!! เจ็ดโมงสี่สิบห้า!!” พูดก่อนจะรีบเด้งตัวลุกจากเตียงแล้วรีบวิ่งไปจัดการทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว
10 นาทีผ่านไป
“นี่! ทำไมเพิ่งจะตื่นเอาป่านนี้ห๊ะ ซังฮยอน” ผู้เป็นแม่ทักลูกชายที่รีบวิ่งกระหืดหระหอบลงมาจากชั้นบน
“ผมไปก่อนนะครับแม่ ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว เจอกันตอนเย็นนะคร้าบบบบ” ซังฮยอนรีบวิ่งออกไปแล้วโดดขึ้นจักรยานคู่ชีพก่อนจะรีบมุ่งหน้าไปโรงเรียนทันที
-
-
-
พักกลางวัน
หลังจากเสียงออดดังซังฮยอนรีบสาวเท้าอย่างรวดเร็วไปยังที่แห่งหนึ่ง
ปี 3 ห้อง A
ปาร์ค ซังฮยอนมองเข้าไปในห้องก็พบชายหนุ่มร่างเล็กนั่งหน้ามุ่ยกอดอกราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง
‘ครืดด’
ร่างเล็กหันไปตามต้นเสียงก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปทางหน้าต่าง ร่างสูงของซังฮยอนรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ทันที
“พี่” ร่างสูงพูดเสียงอ่อยพลางสะกิดแขนอีกคนเบาๆ แต่ร่างเล็กก็ไม่ยอมหันหน้ามา
“พี่ซึงโฮอาาา ผมขอโทษค้าบบ หายงอนผมนะ” ซังฮยอนใส่ลูกอ้อนอย่างเต็มที่ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีโอกาสได้เห็นมันหรอกนะ
“ใครงอนนาย ไม่มีหรอก อย่าหลงตัวเองหน่อยเลยปาร์ค ซังฮยอน” ซึงโฮพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่ยอมมองหน้าซังฮยอนอยู่ดี
“ใครงอนผมหรอ ก็คนร่างอวบๆ ที่นั่งข้างผมไง ไม่ยอมหันมามองหน้าผมด้วย แบบนี้เรียกว่างอนผมชัดๆ เลยนะครับ” ซังฮยอนเย้าแหย่อีกคนเล่นๆ “เหอะ พี่ไม่ได้งอนนาย แต่เดี๋ยวก่อนนะ.. เมื่อกี้นายว่าพี่อ้วนหรอ!?” ซึงโฮพูดก่อนจะหันมาส่งสายตาอำมหิตที่ค่อนข้างหน้ากลัวมาให้ซังฮยอน
“ผมไม่ได้ว่าพี่อ้วนนะครับ แค่บอกว่าอวบเอง อีกอย่างถ้าผมไม่พูดพี่จะยอมมองหน้าผมมั๊ยล่ะครับ ^^” ร่างสูงส่งยิ้มอ่อนโยนให้อีกคน ทำเอาคนโหดหลบสายตาแทบไม่ทัน
“มันก็เหมือนๆ กันนั่นแหล่ะ พี่หิวแล้ว ไปหาไรกินกันเถอะ -//-” ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากห้องไปโดยไม่รออีกคน
“พี่ครับบ พี่รอผมด้วยสิครับบ ^^” ร่างสูงอมยิ้มก่อนจะรีบตามออกไปทันที
-
-
-
โรงอาหาร
“พี่ครับ กินนี่มั๊ย ??” ซังฮยอนคีบบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาพลางถามอีกคน
“คืออันไหนที่นายไม่กินนายก็จะเอามาให้พี่ใช่มั๊ยซังฮยอน - -*” ซึงโฮมองหน้าอีกคนเซ็งๆ
“ก็ผมไม่ชอบมันนี่หน่า นะๆ กินให้ผมหน่อย 555” ซังฮยอนอ้อนอีก
“เออ ก็รู้ว่าพี่แพ้ลูกอ้อนยังจะทำอีก รู้มั๊ยนายชักจะเหมือนเคะเข้าไปทุกวันแล้วนะ -..-” ซึงโฮพูดพลางเอาตะเกียบเคาะหัวอีกคน
“โด่ววว ถึงผมจะเป็นเคะ แต่ผมก็เป็นเคะที่ได้กดพี่อยู่ดีนั่นแหล่ะครับ 5555” ซังฮยอนหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
“ไอ้ปาร์ค ซังฮยอน!!!!!!! -///////////-” ซึงโฮทุบลงไปที่แขนอีกคน
“โหยพี่ ผมเจ็บนะเนี่ย เขินรุนแรงไปนะครับ 55555” ซังฮยอนลูบแขนเบาๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิกแก้มอีกคน
“นี่! หยิกทำไม มันเจ็บนะ!” “ก็ผมอยากผมอยากจับแก้มพี่นี่หน่าาา ^^” ซังฮยอนทำหน้าทะเล้นใส่ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าว
“พี่ไม่กินหรอ ไม่กินผมกินนะ” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวแล้วทำท่าจะไปหยิบถาดข้าวของซึงโฮมา แต่โดนอีกคนตีมือซะก่อน แล้วซึงโฮก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป
-
-
-
หลังเลิกเรียน
สองร่างที่เดินเคียงคู่กันโดยที่ร่างสูงก็เดินจูงจักรยานไปด้วย
“ทำไมวันนี้ตอนเช้านายถึงไม่ยอมทำตามสัญญา?” ซึงโฮเอ่ยถาม
“อ่ออ เรื่องเมื่อเช้า คือแบบว่า... ผมตื่นสายน่ะครับ แหะๆ” ซังฮยอนก้มหน้าแก้เขิน
“โหยย! ไอ้เราก็เห็นว่าแฟนตัวเองเป็นคนตื่นสาย อุตส่าห์ซื้อนาฬิกาปลุกให้เป็นของขวัญ แต่เค้ากลับไม่สนใจมันเลย” ซึงโฮพูดตัดพ้อเบาๆ
“พี่ครับ นาฬิของพี่มันงานดีมากเลยนะครับ จริงๆ นะ ผมตื่นสายเองต่างหาก” ซังฮยอนรีบแก้ตัว
“นั่นแหล่ะ เพราะนายไม่สนใจเสียงมันไง ชิส์! วันหลังไม่ซื้อให้แล่ว -3-” ซึงโฮยู่ปาก
“พี่ครับ ผมขอโทษ ผมจะไม่ผิดสัญญากับพี่อีกแล้วนะครับ ให้อภัยปาร์ค ซังฮยอนคนนี้ด้วยเถอะครับ” ซังฮยอนพยายามย่อตัวลงไปเอาหัวถูไถกับหัวอีกคนแบบอ้อนๆ
“ชิส์! ถ้าพรุ่งนี้พี่ไม่เห็นนายนะ พี่เอานายตายแน่” ซึงโฮผลักหัวอีกคนออกจะก่อนจะชี้หน้าแบบคาดโทษ
“ผมเอาหัวเป็นประกันเลยครับ มาขึ้นมาครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งพี่ ^^” ซังฮยอนหยุดเดินก่อนจะขึ้นไปนั่งบนจักรยานรอให้อีกคนขึ้นนั่งเรียบร้อยก่อนที่จะค่อยๆ ปั่นไปตามทางเรื่อยๆ
-
-
-
-
-
-
เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างเล็กของซึงโฮเดินออกมานอกบริเวณบ้านก่อนจะสะดุ้งกับภาพที่เห็น คือ... ชายหนุ่มร่างสูงยืนพิงกำแพงโดยมีจักรยานคู่ใจจอดเด่นอยู่ข้างกาย ใบหน้าคมคายก้มลงนิดๆ ทำให้ผมยาวลงมาปรกใบหน้าอีกคน ยัง ซึงโฮอมยิ้มมองอยู่สักพักก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายรูปอีกน แล้วค่อยๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ๆ
‘จุ๊บ!’
ริมฝีปากอวบอิ่มประทับลงบนแก้มยุ้ยๆ ของอีกคน การจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอาซังฮยอนตื่นจากนิทราอย่างรวดเร็ว
“ตื่นได้แล้วเจ้าชาย อยากจะไปโรงเรียนแล้วนะ ^^” ซึงโฮที่ยืนส่งยิ้มหวานมาให้ทำเอาซังฮยอนแทบลืมหายใจ
“รับทราบครับเจ้าหญิง เราไปกันเลย” ซังฮยอนที่ดูจะลั้ลล้าเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะจุมพิตที่เจ้าหญิงมอบให้เจ้าชายก็เป็นได้
‘วันหลังเจ้าชายปาร์ค ซังฮยอนจะตื่นมาหลับหน้าบ้านเจ้าหญิงแต่เช้าทุกวัน ให้เจ้าหญิงยัง ซึงโฮออกมาจุมพิตเจ้าชายดีกว่า คุณคิดว่าดีมั๊ย?? ^^’
The End
Talk with writer: มันเป็นเรื่องสด แต่งแบบสดๆ ไม่มีเนื้อเพลงแทรกเพราะไรเตอร์ขี้เกียจ ตอนแรกว่าจะแต่งตามเนื้อเพลง ไปๆ มาๆ มันเละๆ แปลกๆ ก็เลยเอาเป็น SF แบบไม่ใช่เพลงละกัน พลอตน่ารักๆ เอามาลดดราม่าตอนก่อนหน้าทั้งสองตอน 555 หวังว่ามันจะหวานพอลดดราม่าลงได้นะคะ 555
ความคิดเห็น