นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[BAP] Present - All B.A.P x Daehyun
เมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของเมนโวคอลทั้งที แต่กลับไม่มีเมมเบอร์คนไหนจำได้สักคน....! เจ้าแมวน้อยจะทำยังไง? แล้วเมมเบอร์จะจำได้หรือเปล่า?
ผู้เข้าชมรวม
891
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
891
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 28 มิ.ย. 56 / 17:26 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
วันนี้วันดี วันเกิดแดฮยอนผู้ที่มุ้งงิ้ง งุ้งงิ้ง ง้องแง้ง เงอะงะ #ผิดๆ ที่สุดในวง
วันเกิดเมนสุดที่รัก ที่เราเถิดทูน และบูชาไว้เหนือหัว #นี่ก็ผิด
จริงๆ แล้วแดฮยอนเป็นเมนที่เราแซะ และกลั่นแกล้งรังแกที่สุด 555
ยังไงก็สุขสันต์วันเกิดนะแม่วิฬาร์ของน้องงงง
#HappyBdayDae
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Title: Present
Couple: B.A.P x Jung Daehyun
June 28th, 2013
บรรยากาศยามเช้าแสนสดชื่น เมนโวคอลหน้าแมวของวงที่ยิ้มหน้าบานกว่าทุกวัน เดินไปปลุกเมมเบอร์ที่นอนหลับอุตุอยู่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอารมณ์ที่สดใส
เริ่มจากคนแรก... ลีดเดอร์ของวง ‘บังยงกุก’
“พี่ยงกุกครับ ตื่นได้แล้ว”
เสียงเรียกหวานดังข้างๆ หูพี่ใหญ่ที่นอนเอาหน้าฝังไปกับพุงนุ่มนิ่มของเจ้าทิกเกอร์ตัวเขื่อง ถึงแม้จะปลุกยากแค่ไหนรอยยิ้มของ ‘จองแดฮยอน’ ก็ยังไม่เลือนหายไปจากใบหน้า
‘ก็แน่นอนวันเกิดเขาทั้งทีนี่เนอะ’
พอเห็นลีดเดอร์เริ่มมีการตอบสนองแล้ว แดฮยอนก็เปลี่ยนเป้าหมายไปปลุกพี่รองและไล่ตามลำดับไปจนถึงมักเน่ตัวโต
“วันนี้แดฮยอนอารมณ์ดีแหะ~”
พี่รอง ‘คิมฮิมชาน’ ขยี้ผมเจ้าเมนโวคอลด้วยความหมั่นเขี้ยว
“นิดหน่อยเองครับ”
แดฮยอนก็ได้แต่ยิ้มและหัวเราะเบาๆ ทำเอาฮิมชานอดประหลาดใจเล็กน้อย ปกติไม่ชอบให้เขาขยี้ผมนี่หน่า
“พี่ฮิมชานครับ ผมหิวแล้ว”
เจ้ามักเน่ตัวโต ‘เจลโล่’ เดินงัวเงียออกมาพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยความง่วง ส่วนแดฮยอนที่เห็นอาการเจ้ามักเน่ ก็เดินไปลูบผมด้วยความเอ็นดู ช่างเป็นภาพที่น่าประหลาดใจของเหล่าเมมเบอร์เหลือเกิน
“วันนี้วันดีอะไรของมันวะ?”
ยงกุกเอี้ยวตัวไปหาเจ้าลีดโวคอล ‘ยูยองแจ’ เพื่อนสนิทที่นั่งหลับตารอเวลาพี่รองทำอาหารเสร็จ
“งืมม~ ผมไม่รู้สิครับ”
ยองแจหลับตาตอบส่งๆ เลยโดนลีดเดอร์ผลักหัวไปทีหนึ่ง ครั้นจะไปถามเจ้าสองมักเน่ไลน์ก็เกรงว่าจะได้คำตอบแบบเดียวกัน เพราะดูจากท่าทางแล้วคงยังไม่ตื่นดีโดยเฉพาะเจ้ารองมักเน่
อันที่จริง ‘มุนจงออบ’ ไม่เคยตื่นเลยต่างหาก -___-
“เสร็จแล้ว~”
ฮิมชานยกหม้อมาวางไว้กลางโต๊ะ ก่อนที่แดฮยอนจะเริงร่ามาตักข้าวใส่ถ้วยแจกจ่ายทุกคน พอประจำที่กันเรียบร้อย แดฮยอนก็ยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่ เพราะหม้อที่ฮิมชานเพิ่งวางนั้นมันคือ ‘ซุปสาหร่าย’ รอยยิ้มกว้างนั้นทำให้เมมเบอร์มองด้วยความประหลาดใจหนักเข้าไปอีก
“นี่ไม่กินกันหรอ?”
หันไปถามเมมเบอร์ตาแป๋ว ก่อนจะยิ้มแล้วตักซุปกินอย่างเอร็ดอร่อย
“วันนี้ทำไมพี่ฮิมชานถึงทำซุปสาหร่ายล่ะครับ”
“อ๋อ~ พอดีของที่เหลือมันทำได้แค่อย่างเดียวน่ะ”
‘ตึก!’
แดฮยอนหน้าบูดบึ้งลงทันที แล้วกระแทกช้อนลงบนโต๊ะอย่างแรงก่อนจะกระทืบเท้าปึงปังออกจากโต๊ะอาหารไป เมมเบอร์ถึงกับตาค้างกันเลยทีเดียว
“อะไรวะ! เมื่อกี้นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เลย อยู่ดีๆ ก็ปึงปังออกไปซะงั้น”
ยองแจส่ายหน้าให้กับอารมณ์ที่แปรปรวนของเพื่อนสนิทที่เพิ่งหอบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
“นี่พูดอะไรผิดวะ”
ฮิมชานเกาหัวงงๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก สายตาก็แอบเหลือบไปมองถ้วยข้าวของคนที่เพิ่งเดินออกไปที่ยังเหลืออยู่เกือบเต็มถ้วย
“ยองแจอ่า~ อยากกินเค้ก”
แดฮยอนทิ้งตัวนั่งบนโซฟาข้างๆ เพื่อนรัก ก่อนจะเอาหัวทุยๆ ถูแขนอย่างออดอ้อน
“ย๊า!! จองแดฮยอน!! อยากกินก็ออกไปหาซื้อสิ”
ยองแจผลักหัวเพื่อนออก แล้วนั่งดูทีวีต่อ โดยไม่รับรู้ถึงสายตาอำมหิตจากคนข้างกาย แดฮยอนกัดฟันกรอดๆ ก่อนจะหยิบหมอนอิงมาฟาดใส่อย่างแรง แล้วคว้ากระเป๋าเงินเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด
“อะไรวะ...”
ยองแจลูบหัวปอยๆ ก่อนจะนั่งดูทีวีต่อ แม้ในใจจะรู้สึกตงิดๆ อยู่บ้าง แต่ยองแจเลือกที่จะโยนมันทิ้งไป แล้วนั่งหัวเระเอิ๊กอ๊ากกับทีวีต่อไป
“แดฮยอนมันออกไปไหน?”
ฮิมชานที่เดินเช็ดผมออกมาเอ่ยถามคนที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังกับทีวี
“ออกไปหาเค้กมั้งครับ เมื่อกี้เห็นตะแง่วๆ อยากกิน”
ฮิมชานพยักหน้าก่อนจะเดินไปจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยต่อไป
RRRrrr~
“เฮ้ย! ไอ้กุก รับโทรศัพท์สิ!”
ฮิมชานตะโกนออกมาจากห้องซักผ้า ขณะที่ตัวเองก็จัดแจงเอาผ้าขนหนูใส่ตะกร้าเพื่อไม่ให้เจ้ามักเน่มันด่าเอาได้
“กูตลอด... อ้าว! แดฮยอนไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปหรอ?”
ยงกุกหยิบโทรศัพท์ของคนที่เพิ่งออกจากหอไป หน้าจอโชว์เด่นหราว่า ‘ออมม่า♥~’ นิ้วเรียวจึงกดรับทันที
“อ่า~ สวัสดีครับคุณแม่ พอดีแดฮยอนออกไปข้างนอกแล้วลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วยหนะครับ เดี๋ยวถ้าเขากลับมาจะให้โทรหานะครับ”
[อ้าว! เจ้าลูกคนนี้ ไม่เป็นไรๆ ว่าโทรมาสุขสันต์วันเกิดเจ้าตัวเล็กซะหน่อย]
เสียงของหญิงสาวผู้เป็นมารดาที่หวานไม่ต่างกับเสียงของลูกชายคนเล็ก แต่จุดประสงค์ที่คุณแม่โทรมาทำเอายงกุกถึงกับสะตั้นไปสามวิ
“อ่าๆ ครับคุณแม่ เดี๋ยวผมจะให้แดฮยอนโทรกลับนะครับ”
แล้วอีกฝ่ายก็ตัดสายไปแต่ยงกุกยังคงถือโทรศัพท์แนบหูอยู่อย่างนั้น
“ฮิมชาน... ฮิมชาน... ฮิมชาน!! ไอ้เหยิน!!!!!”
“มึงเป็นเหี้ยไรวะ!?”
“วันนี้วันอะไร มึงดูปฏิทินที”
ฮิมชานถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะเดินไปหยิบปฏิทินมาดู
“วันนี้วันศุกร์ที่ 28 มิถุ... เดี๋ยวนะ...”
ฮิมชานเบิกตากว้างมองวันที่ปัจจุบันที่ถูกวงกลมสีแดงตัวใหญ่ๆ พร้อมด้วยตัวหนังสือเล็กๆ ใต้วงกลมนั่น มือเรียวปล่อยปฏิทินให้ร่วงลงตามแรงโน้มถ่วง ทำเอาเหล่าเมมเบอร์ที่เหลือออกมาดูด้วยความสนใจ ว่าพี่ใหญ่ทั้งสองเป็นอะไร ทำไมถึงได้ทำท่าเหมือนโดนผีเข้าแบบนี้
“พี่ฮิมชานเป็นอะไรครับ?”
จงออบถามด้วยความสงสัย พี่ใหญ่ทั้งสองจ้องตากันสักพัก ก่อนที่ฮิมชานจะพูดออกมา
“วันนี้วันศุกร์ที่ 28 มิถุนายน... วันเกิดจองแดฮยอน”
“...”
“...”
“...”
“...”
“...”
“เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ก็ไม่ได้คิดแปลกใจเลย ว่าทำไมเจ้าเมนโวคอลหน้าแมวถึงได้ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง แต่พอเรื่องซุปสาหร่ายที่ฮิมชานบอกว่าเพราะข้อจำกัดของวัตถุดิบ ไม่ใช่เพราะวันเกิดของคนถามเลยทำมันขึ้นมา อีกเรื่องก็เรื่องเค้กที่เจ้าตัวตะแง่วๆ จะกินให้ได้ แต่เพื่อนสนิทดันไม่ยอมพาไป เจ้าตัวเล็กเลยแอบอาละวาดก่อนจะเตลิดออกไปข้างนอก
‘ก็นึกติดใจอยู่ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร’
“เราต้องมาวางแผนกันก่อน มันโกรธขนาดนี้ไม่มีทางกลับหอเร็วแน่ๆ มือถือยังไม่ได้เอาไปอีก”
มันสมองของวง เรียกเมมเบอร์มาประชุมกันถึงแผนงานวันเกิดให้เมนโวคอลขี้งอน หลังจากที่วางแผนกันเรียบร้อย ยองแจก็เป็นคนอาสาไปซื้อเค้กที่ร้านประจำของแดฮยอนเอง โดยให้เมมเบอร์คนอื่นออกไปซื้อของกินอย่างอื่น รวมไปถึงของแต่งต่างๆ
หงุดหงิด! แดฮยอนหงุดหงิด วันเกิดเขาทั้งที แต่กลับไม่มีใครสักคนจำได้ ตอนนี้เขาหนีมานั่งที่ร้านเค้กเพียงลำพัง แดฮยอนนั่งในมุมอับของร้าน แถมยังหันหลังใส่ประตู จึงมองไม่เห็นยูยองแจ ที่เพิ่งแอบเข้าร้านมา
“ช็อกโกแลตเค้กครับ”
“ต้องการให้เราเขียนหน้าเค้กด้วยมั้ยคะ?”
“อ่า~ เขียนครับๆ”
ยองแจรับกระดาษและปากกา ก่อนจะเขียนข้อความลงไป ระหว่างรอเค้ก สายตากลมก็พยายามลอบมองแดฮยอนที่นั่งทึ้งหัว ทุบโต๊ะ ก่อนจะดีดดิ้นเบาๆ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ ของยองแจได้
“เค้กได้แล้วค่ะ โอกาสหน้าเชิญอีกนะคะ”
แล้วยองแจก็รีบหายตัวออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อขาก้าวข้ามผ่านประตูไป ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แดฮยอนลุกขึ้นมาเพื่อที่จะจ่ายเงินค่าเค้กที่เขาแอบมานั่งกินคนเดียว
แดฮยอนเดินเตะเศษหินเศษดินไปเรื่อยด้วยความหงุดหงิด มือเล็กก็คอยดึงหมวกลงมาอยู่เรื่อยๆ เพื่อปิดบังใบหน้า
“บ้าเอ๊ย!! ลืมหยิบโทรศัพท์มาจนได้”
แดฮยอนเดินล้วงกระเป๋าไปเรื่อยๆ จุดหมายของเขาก็คือ ‘ตู้โทรศัพท์สาธารณะ’
“แม่ครับ...”
เมื่อปลายสายรับ แดฮยอนก็กรอกเสียงไปตามสาย มือเล็กถึงมาสก์ลงมาเล็กน้อยเพื่อที่จะได้คุยให้ถนัดหน่อย
[ว่าไงเจ้าลูกตัวดี! ลืมเอาโทรศัพท์ออกไปข้างนอกอีกแล้ว]
เสียงของผู้เป็นแม่ทำให้รอยยิ้มของแดฮยอนกลับมาประดับบนใบหน้าเล็กอีกครั้ง เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบกลับไป
“ก็รีบออกมานี่หน่า แล้วแม่เป็นยังไงบ้างครับ?”
[สบายดีจ้ะ พวกเราสบายดีนะ ว่าแต่ลูกแหละ พักผ่อนบ้าง ช่วงนี้งานเยอะใช่เล่นนะ]
“ครับผม ขอบคุณนะครับ”
[จ้า~ อ๋อ! เกือบลืมแหนะ สุขสันต์วันเกิดนะตัวเล็กของแม่]
คำอวยพรวันเกิดสั้นๆ ของผู้เป็นแม่ ทำเอาแดฮยอนถึงกับน้ำตาร่วง แอบรู้สึกน้อยใจเมมเบอร์ที่จำวันเกิดเขาไม่ได้สักคน มือเล็กแอบปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
“ขอบคุณนะครับ รักแม่ที่สุดเลย ฝากบอกพ่อกับพี่ชายด้วยนะครับ”
[จ้า~ แม่จะบอกให้นะ พวกเราทุกคนคิดถึงลูกนะ]
“ครับ ผมก็คิดถึงทุกคน แค่นี้นะครับ”
แล้วก็วางสายไป แดฮยอนยังคงอยู่ในตู้โทรศัพท์ เอาหัวพิงกระจก พลางคิดถึงเหล่าเมมเบอร์ที่คงจะนั่งเล่นกันสนุกสนานอยู่ในห้อง เขาแอบแค่นหัวเราะให้ตัวเอง ก่อนจะเดินออกจากตู้โทรศัพท์ไป
เวลาล่วงเลยมาเกือบสามทุ่มแล้ว ถึงแม้แดฮยอนจะยังไม่อยากกลับห้องเท่าไร แต่เขาก็ไม่สามารถอยู่ข้างนอกได้ เพียงเพราะเขายังไม่ชินกับพื้นที่ในโซล มือเล็กจับประตูอย่างสั่นเทา ก่อนจะออกแรงเปิดมันออก
ภายในห้องที่มืดมิดและเงียบสงบ ทำเอาแดฮยอนคิดไปเองว่าไม่มีเมมเบอร์คนไหนอยู่ในห้องเลย แดฮยอนเดินลากขา พาตัวเองไปที่ส่วนของห้องนั่งเล่น หวังจะทิ้งตัวลงนอน แต่ทว่า...
‘ปุ ปุ ปุ ปุ’
“สุขสันต์วันเกิดนะจองแดฮยอน! ~”
เสียงของเหล่าเมมเบอร์ พร้อมด้วยแสงเทียนที่ปักอยู่บนเค้กก้อนโต ที่ถูกแต่งหน้าด้วยคำว่า
‘สุขสันต์วันเกิด
เจ้าลูกแมวน้อย แดฮยอน ♥
ขอโทษนะ...’
แดฮยอนถึงกับแอบปาดน้ำตา แต่มีหรือที่เมมเบอร์จะไม่เห็น
“ขอโทษนะที่พวกเราลืมวันเกิดนาย”
ลีดเดอร์บังยงกุกเดินมาลูบผมแดฮยอนเบาๆ ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ยงกุกเลยบีบจมูกรั้นๆ เข้าไปทีนึง
“หายงอนยังเจ้าแมวบ้าเอ๊ย!”
ยองแจผลักหัวเพื่อนซี้ แต่กลับได้รับสายตาพิฆาตจากเจ้าของวันเกิด ที่ดูจะน่ารักมากกว่าน่ากลัวซะอีกนะ
“พี่ไม่ได้เตรียมของขวัญให้เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้ก็พอแล้ว”
แดฮยอนหันไปยิ้มให้พี่รอง
“พี่แดฮยอน... ผมมีของขวัญนะ...”
เจ้าสองมักเน่ไลน์เดินมาขนาบข้างแดฮยอน เจ้าของวันเกิดทำหน้างงงวยกับการกระทำแปลกๆ ของสองมักเน่ไลน์
‘จุ๊บ~’
ตัวแดฮยอนรวมถึงเมมเบอร์คนอื่นเบิกตากว้าง เมื่อมักเน่ไลน์ทั้งสองจุ๊บเข้าที่แก้มแดฮยอนคนละข้าง ทำเอาแก้มแดฮยอนแดงเรื่อขึ้นทันที
“เฮ้ย!! เจ้าเด็กพวกนี้นี่!!”
บังยงกุกโวยลั่น ส่วนเจ้ามักเน่ไลน์ที่ก่อเรื่องไว้ก็หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นท่าทางที่แอบเขินของเมนโวคอล ยิ่งทำให้เจ้าพวกเด็กๆ ถูกใจ
‘จุ๊บ~’
บังยงกุกที่ไม่ยอมน้อยหน้าเด็กๆ เขาเดินไปและจุ๊บเข้าที่หน้าผากมนนั่น แดฮยอนเบิกตาโตอีกรอบ ก่อนที่ลีดเดอร์จะขยี้ผมเขาเบาๆ
“นี่พี่ทำแบบนี้กับเพื่อนผมได้ไง ผมไม่ยอมอะ!!”
ยูยองแจโวยลั่น ก่อนที่เขาจะคว้าตัวเพื่อนมาแล้ว…
‘จุ๊บ~’
ยูยองแจก็จุ๊บลงบนจมูกรั้นๆ ของเพื่อนทันที ตอนนี้ความวุ่นวายในห้องได้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเจ้าตัวแสบผู้เป็นคนต้นคิดทั้งสองโวยวายที่เหล่าพี่ๆ เลียนแบบ โดยไม่สนใจเจ้าของงานที่ยืนก้มหน้าส่ายหัวด้วยความระอา แต่แก้มทั้งสองข้างยังคงสีแดงเรื่อไว้อยู่ ส่วนพี่รองก็ยืนกอดอกมองความวุ่นวายในห้องอย่างเอือมระอาเช่นกัน ก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าเจ้าของวันเกิด แล้วแอบลอบยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไรครับ?”
“เปล่า แค่กำลังดูอยู่ว่าตรงไหนบนหน้านายที่ยังไม่โดนเจ้าพวกนั้นจุ๊บ”
แดฮยอนเอียงคอมองหน้าพี่รองก่อนจะยิ้ม
“แล้วรู้หรือยังล่ะครับว่าตรงไหน?”
“อื้ม~ รู้แล้วล่ะ”
“???”
“หลับตาสิ”
ถึงแม้แดฮยอนจะสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ยอมหลับตาตามคำสั่งของอีกคน
‘จุ๊บ~’
สัมผัสอุ่นๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั่น ทำเอาแดฮยอนถึงกับไม่กล้าที่จะลืมตามามองหน้าคนที่เพิ่งฝากสัมผัสนั่นไว้ ใบหน้าเห่อร้อน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแก้มเขาคงแดงเถือกแล้วแน่ๆ
“ถ้าไม่ลืมตานี่ โดนอีกรอบนะ”
เพราะเสียงกระซิบข้างๆ หู แดฮยอนถึงรีบลืมตาขึ้นมาทันที แต่ภาพตรงหน้าทำเอาเขาเกือบหลุดหัวเราะออกมา เมื่อเมมเบอร์ทั้ง 4 คนที่เพิ่งตีกันไปหยกๆ ตอนนี้กลับร่วมมือกันส่งสายตาพิฆาตมาให้อีก 1 เมมเบอร์ที่เหลือ ที่ยืนลอยหน้าลอยตา ยักคิ้วกวนๆ ให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งสิ้น
“ย๊า!!!! คิม! ฮิม! ชาน!!!!!!!!!!!!!!!!”
-THE END-
Talk: สุขสันต์วันเกิด จองแดฮยอน เราไม่เคยลืมวันเกิดนายนะ อุอิ
ฝากวันช็อตป่วงๆ แบบ ออลแด้ ที่โคตรจะลำเอียงไปหา ฮิมแด้
ยังไงก็... ติดตาม ออลแด้ต่อปายยยยยย โฮะๆๆๆๆๆ
ผลงานอื่นๆ ของ september. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ september.
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น