[BAP] Stop! He's mine - Himchan x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ด้วยรักและคิดถึงรีดเดอร์ เราจึงเอา one shot มาถวาย(?) อีกแล้ว

5555555555555555555555555555555555555

จริงๆ เราสอบนะ หนังสือยังไม่ได้อ่าน แต่เพราะคิดถึงล้วนๆ

เห็นมีคนคิดถึง ฮิมแด้ เลยมาเอาใจกันนิดนึง

เนื้อหาเรื่องนี้มันเกิดจาก เราดูซีรี่ส์เรื่องนึง แล้วเราอินมาก อินจัดสุดๆ

เลยจับเอาพล็อตมาแต่งเสียเลย 5555555555555

ฝากด้วยนะจ้ะ จุ๊บๆ

แอลแด้ เรื่องที่แล้วมีใครปลื้มบ้าง?

จะบอกว่าจะแต่งตอนต่อ ถ้าปลื้มก็รอเค้าหน่อยนะ

#ไม่มีคนปลื้มก็จะแต่งเฮ้ย #ไรต์คนนี้ค่อนข้างหน้าด้านนะว่ามั้ย -0- 55555

จริงๆ แบบข้ามวง แต่งคู่นึงไว้เป็นชาติละ แต่ว่ายังไม่จบซ้ากกกที -0-

รอและเอาใจช่วยหน่อยนะ 55555555555555555

เนื้อเรื่อง

Title: Stop! He’s mine!

Couple: Kim Himchan x Jung Daehyun

            เขาว่ากันว่า ถ้ามีแฟน อย่าแม้แต่จะไว้ใจใครก็ตามที่มันมาใกล้ แฟนเรา แม้ว่าคนนั้นจะเป็นเพื่อนที่สนิท หรือแม้แต่ญาติสนิทก็ตาม เราไว้ใจใครไม่ได้เลยสักคน ตอนแรกผมก็ว่ามันไร้สาระนะ อะไรจะไว้ใจกันไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ตลกละ ผมคิดแบบนี้มาตลอด...

            จนผม...

          ประสบพบเจอกับตัวเอง...

          รู้ซึ้งเลยครับว่าใครแม่งก็ไว้ใจไม่ได้!!!!

            ผมยืนมองชายร่างสูงคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่กับสาวน้อยหน้าตาน่ารักในร้านเค้ก...

            ร้านประจำผมซะด้วยนะครับ

          แม่งโคตรหยามกันเลย...

            ผมเดินเข้าไปในร้านราวกับไม่เห็นพวกเขาสองคน สองเท้าจ้ำอ้าวไปที่เคาท์เตอร์อย่างรวดเร็ว พยายามที่จะไม่มองไปทางสองคนนั้น แต่ก็นะ...

            ฟ้าแม่งแกล้งกูจัง

            “แดฮยอน!”

            เสียงทุ้มแหบๆ ที่ฟังคุ้นหู ก็แน่นอนครับ ฟังอยู่ทุกๆ คืน...

            ใช่เวลาป้ะถามจริง?

            ผมค่อยๆ หันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเผยยิ้มออกมา ราวกับว่าบังเอิญเห็นพวกเขา สายตาเหลือบไปมองผู้หญิงอีกคนที่มาด้วย ที่ส่งยิ้มหวานมาให้ผม

            “พี่ชาน... พี่มาคนเดียวหรอครับ?”

            “อ๋อ...”

            “พี่ฮิมชานมากับฉันเอง”

            หญิงสาวน่ารักคนนั้นเดินเข้ามากอดแขนผู้ชายหน้าหล่อที่ชื่อฮิมชานทันที ก่อนจะยิ้มหวานมาเขาอีกระลอก...

          อีแรด!! ที่มึงกอดแขนอยู่น่ะ ผัวกูนะ -___-

            “แหม~ แล้วมาทำอะไรกันน่ะ?”

            ผมเอ่ยถามยิ้มๆ ด้วยคำถามปัญญาอ่อน

          มาร้านเค้ก แม่งมาซักผ้ามั้ง กูก็โง่จัง

            “พี่มาซื้อเค้กให้แดฮยอนน่ะ”

            ฮิมชานฉีกยิ้ม พยายามถึงมือปลาหมึกที่กอดแขนตัวเองออก

            “อ๋อ~ คราวหลังก็มากับผมก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องพาเพื่อนผมมาเลย”

            แดฮยอนเน้นชัดคำว่าเพื่อน พร้อมกับฟาดมือลงบนไหล่หนาอย่างไม่ออมมือ ซึ่งดูเหมือนคนโดนตีจะเจ็บไม่น้อย

            เขาคงรู้แหล่ะนะว่าผม โกรธมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

            “ก็แค่มาเป็นเพื่อนเฉยๆ เอง ซีเรียสไปได้นะแดฮยอน”

            “ขอบคุณที่หวังดีนะเว้ยจีอึน แต่คราวหลัง แฟนกู กูพามาเองได้”

            ชัดนะ? ไม่ชัดก็ด้านเกินไปละ

            อันที่จริงผมกับลีจีอึนเนี่ย ค่อนข้างสนิทกันนะ ไม่สิ สนิทกันมากเลยต่างหาก สนิทถึงขั้นพูดกูมึงได้ หรือแม้แต่ผมสามารถตีเธอได้เลยล่ะ

            แต่เมื่อผมตกลงปลงใจคบกับรุ่นพี่ที่ชื่อคิมฮิมชาน ก็กลายเป็นว่า จีอึนเหมือนจะห่างจะผม และพยายามที่จะเข้าไปตีซี้กับพี่ฮิมชาน ซึ่งพวกเพื่อนๆ ของพี่เขาก็เตือนผมอยู่เสมอ

          แต่ผมเชื่อใจเพื่อน และคนเป็นแฟน

          แต่ตอนนี้ผมคงไว้ใจได้แค่แฟนแล้วล่ะมั้ง

            “อะไรนะ!!!!”

            เสียงตะโกนอย่างตกใจ ทำเอาผมอุดหูแทบไม่ทัน ผมแค่เอาเรื่องนี้มาเล่าให้พี่ยงกุกกับพี่จุนมยอน เพื่อนพี่ฮิมชานฟัง แต่ไหงแฟนพี่จุนมยอนถึงได้... โวยวายแทนล่ะ -..-

            “ไอ้นี่... เงียบๆ หน่อยดิวะ”

            บังยงกุกหันไปเอ็ดแฟนเพื่อน ก่อนจะหันกลับมาสนใจผม

            “นายบอกว่ากำลังจะโดนแย่งไอ้ฮิมชาน?”

            แดฮยอนพยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ

            “ผมควรทำไงอะ?”

            “เอางี้นะ...”

            “แดฮยอนเรียกเรามาเจอมีอะไรหรอ?”

            จีอึนเดินมานั่งลงตรงข้ามกับผม วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักดีนะ กางเกงขาสั้น กับเสื้อสีขาว... แต่งตัวแบบนี้ถามจริงว่าไม่ได้จะไปอ่อยแฟนผมใช่มั้ย?

            “คือ... กูเห็นมึงเหงาๆ เลยอย่างจะลองแนะนำผู้ชายให้สักคนสองคน”

            “หรอ?”

            “อืม... เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกูเองว่ะ”

            “เฮ้ย! แดฮยอน คือ เราไม่ได้อยากมีแฟนนะเว้ย”

            จีอึนดูจะอารมณ์เสียน้อยๆ ที่ผมมาแนะนำผู้ชายให้เขา

            “ทำไมหรอ? เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วหรอ?”

            “แดฮยอน!! ถ้านายจะพูดแค่นี้นะ เรากลับละ เราบอกแล้วว่าเราไม่อยากคบใคร!!”

            แล้วจีอึนก็ลุกออกจากโต๊ะด้วยอารมณ์กระฟัดกระเฟียดแบบสุดๆ แต่ก่อนที่เธอจะได้ก้าวออกจากร้านไป แดฮยอนก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน

            “หาไว้สักคนก็ดีนะ จะได้เลิกยุ่งกับผัวคนอื่นสักที”

            แดฮยอนลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินผ่านหน้าจีอึนไปอย่างสบายๆ แบบวินๆ ส่วนสาวเจ้าก็ได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน

            “พี่ฮิมชาน”

            จีอึนเอ่ยเรียกคนที่ยืนรอใครบางคนอยู่หน้าคณะ แน่นอนว่าเขาต้องไม่ได้รอเธอแน่นอน

            “แดฮยอนล่ะ?”

            หญิงสาวเบ้ปาก ก่อนจะกลับมายิ้มเหมือนเดิม

            “โดนครูเรียกตัวไว้ก่อนน่ะค่ะ คนเก่งก็เงี้ยแหล่ะ”

            “อืม”

            “ทำไม... พี่ถึงชอบแดฮยอนล่ะคะ?”

            “ห๊ะ! อ๋อ... ก็แดฮยอนเขาน่ะ... ทั้งน่ารัก สดใส ร่าเริง แม้จะโหดไปหน่อยก็เถอะ”

            ทุกครั้งที่ฮิมชานพูดถึงแดฮยอน ไม่เคยเลยที่จะไม่มีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อ

            “พี่คะ...”

            อยู่ดีๆ จีอึนก็ดึงฮิมชานเข้าไปจูบเสียอย่างนั้น ท่ามกลางสายตามหาชนชาวมหาลัยที่มองมา คนโดนจูบที่ยังไม่ทันตั้งตัว พอได้สติ ก็ผลักหญิงสาวออกอย่างแรง

            “แรด!!!”

            เสียงเรียบๆ ที่เอ่ยขึ้นใกล้ๆ ได้ฟังแล้วขนลุกอยู่ไม่น้อย ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร

            “หน้าไม่อาย!!!”

            “ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรอ? ถึงต้องคอยจ้องจะจับผัวเพื่อนน่ะ!!!”

            เงียบทั้งบริเวณ

          เงียบอย่างกับป่าช้า จองแดฮยอนแม่งโคตรมีอิทธิพล

            “แดฮยอนนา”

            “ทำไมพี่ยอมให้มันจูบ?”

            “เอ่อ... คือ...”

            ยังไม่ทันจะได้เอ่ยแก้ตัว มือเล็กก็คว้าเนคไทด์เขาเข้าไป ก่อนจะ... นะ ทำแบบเดียวกันกับที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้ทำ

            แต่ความรู้สึกแม่งโคตรต่าง!!!!

            ริมฝีปากที่ตั้งแต่เป็นแฟนกันมากว่าจะได้สัมผัสมัน ก็เป็นเรื่องยากพอๆ กับการขอครั้งแรกจากคนตัวเล็กนี่ แต่วันนี้!!!!!!! วันนี้เขาจูบผมก่อน!!!!!!!!!! จองแดฮยอนจูบคิมฮิมชานก่อน!!!!!!

          มีอะไรฟินกว่านี้มั้ยถามจริง? -///////-

            ฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นไปจับท้ายทอยของคนตัวเล็ก ที่กำลังดุนดัน พยายามจะส่งลิ้นเข้ามาในปากของผม

          แต่ขอโทษ...!

          สติพี่มาแล้ว พี่ขอคุมเกมเองนะน้อง

            ฮิมชานขบลงบนริมฝีปากล่างของแดฮยอน จนอีกคนต้องเผยอปากออกเล็กน้อย แต่นั่นก็เพียงพอที่จะให้ฮิมชานเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานได้ เขาอยากรู้นักว่าปากของคนที่ชอบกินของหวาน จะหวานขนาดไหน

            ซึ่งคำตอบก็ไม่ยาก...

            โคตรหวาน หวานโคตรๆ

            กำปั้นเล็กๆ ทุบรัวลงบนไหล่หนา ประท้วงว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจ ฮิมชานถึงค่อยผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แล้วก็กดจูบย้ำลงไปอีกทีนึง เห็นริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงเจ่อแบบนี้แล้วก็นะ โคตรเซ็กซี่เลยเมียใคร -,,-

            “อายมั้ยถามจริง?”

            แดฮยอนบ่นงุ้งงิ้งอยู่แถวอกของฮิมชาน ในหน้าหวานแดงระเรื่อก็ซุกซ่อนอยู่แถวนั้นแหล่ะ

            “ใครเริ่ม พี่เปล่า”

            ฮิมชานยีผมอีกคนอย่างเอ็นดู ไม่ว่าเมื่อไร แดฮยอนจะมีอะไรออกมาให้เขาประหลาดใจเสมอ ไม่น่าเบื่อ แถมยังน่าสนใจมากขึ้นทุกวัน

            “กลับไปต่อที่ห้องนะแม่แมว...”

            “คิกคิก”

            แดฮยอนไม่ตอบ เพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะถูกใจ ก่อนจะคว้าแขนฮิมชานออกไป คำตอบก็เดาไม่ยากเลยสักนิด

            อยากได้กี่รอบก็จัดไป -//////////////////-

            แต่จังหวะที่เดินผ่านจีอึนนั้น แดฮยอนก็หยุดฝีเท้าลง ก่อนจะเดินเข้าไปพูดใกล้ๆ หูของอีกคน ให้หญิงสาวได้เงิบเหมือนคราวก่อนนั้น

            “Himchan…”

            “He’s mine!!! You know?”

            แล้วแดฮยอนก็เดินควงแขนฮิมชานจากไป

-THE END-