[BAP] Singing Got Better - Bang Yongguk x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะ!

เราเอาเรื่องใหม่มาส่งอีกแล้ววววววววววววว

แรงบันดาลใจอย่างล้นหลามจากเอ็มวีเพลง ‘Singing got better’ ของสาวเอลลี่

โอ๊ยยย ชอบค่ะ ชอบพระเอกเอ็มวี! #เฮ้ยผิด

ดูแล้วมันใช่อะ หน้าคุณยงกุกลอยมาเลย ชอบบบบบบ -///////-          

เพิ่งสอบมิดเทอมเสร็จสดๆ ร้อนๆ ก็ปล่อยเลยนะเนี่ยยย

หนังสือหนังหาไม่อ่าน ดูเอ็มวีแล้วก็เอามาแต่งเป็นวันช็อต ฮอลลลลลลลล

เอ็นจอยรีดดิ้งค่าาาาาาาาาาาาา ^ ^

เนื้อเรื่อง

Title: Singing Got Better

Couple: Bang Yongguk x Jung Daehyun

            ผม... 'จองแดฮยอน' ทุกคนบนโลกนี้มีความฝัน และผมก็มีความฝันเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

          ความฝันของผมคือ 'การได้เป็นนักร้อง' ผมชอบร้องเพลง และผมก็ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ผมคิดว่าผมก็ร้องมันออกมาได้ดีเหมือนกัน ดังนั้นผมจึงอยากจะยืนบนเวที เป็นที่รักใคร่ของแฟนๆ ให้แสงไฟสาดใส่เข้าตัวผม ให้ผมกลายเป็นจุดเด่น และผมอยากร้องเพลงของเขา เพลงที่เขาคนนั้นแต่ง

          และเขา... 'บังยงกุก' ต้องแต่งเพลงให้ผมร้องเพียงคนเดียว

            "ยงกุกทำอะไรอยู่?"

            ร่างผอมบางของชายหนุ่มในชุดเสื้อสเวตเตอร์สีครีมตัวใหญ่เอ่ยถามชายหนุ่มร่างกายสมส่วนในชุดเสื้อเชิ้ตสียีนส์ที่นั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตรงหน้ากองกระดาษมากมายที่วางระเกะระกะอยู่บนโต๊ะ

            "หื้ม? แต่งเพลงให้แดฮยอนไงครับ"

            ยงกุกละสายตาจากกองกระดาษ เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของอีกคน ปมคิ้วที่ขมวดแน่นก็คลายออกอย่างรวดเร็ว

            "จริงอะ? ว้าว~ นี่แดฮยอนจะได้เพลงใหม่อีกแล้วหรอครับ?"

            แดฮยอนเดินอ้อมไปด้านหลัง ก่อนจะเอามือโอบรอบคออีกคนเบาๆ แก้มนิ่มแนบลงไปกับแก้มสากอย่างออดอ้อน คนโดนอ้อนเลยอดไม่ได้ที่จะหันไปฝากสัมผัสที่แก้มนิ่มนั่น

            "อื้อ~ บังยงกุกคนขี้โกง!"

            มือเล็กฟาดไหล่หนาอย่างแรงแบบไม่ได้ยั้งมือ แต่แรงเท่าแมวข่วน บอกเลยว่าบังยงกุกไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด แค่แสบๆ คันๆ จั๊กจี้ดีออก

            "เป็นค่าจ้างไงครับ แลกกับเพลงนี้ไง"

            ยงกุกยีผมอีกคนจนยุ่งไม่เป็นทรง แดฮยอนเลยได้แต่ทำหน้ายุ่ง ก่อนจะก้มลงไปสนใจกับเนื้อเพลงบนโต๊ะ

            "แดฮยอนนา~ อีกรอบนะ"

            นิ้วเรียวสวยที่กำลังบรรเลงคีย์บอร์ดอยู่ชะงัก ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองอีกคนที่ยื่นหน้าบูดหน้าบึ้งจากการที่เขาต้องร้องเพลงนี้มานับครั้งไม่ถ้วน บังยงกุกเป็นคนเข้มงวดและจริงจังกับทุกบทเพลงของเขา ข้อนี้แดฮยอนรู้ดี แต่ครั้งนี้มันออกจะมากเกินไป

            "ไม่เอาแล้ว!!"

            แดฮยอนทิ้งเนื้อเพลงในมือลง ใบหน้าที่บูดบึ้งเริ่มแปรเปลี่ยนงอแงแบบเด็กๆ ส่วนยงกุกก็ได้แต่ถอนหายใจยาวๆ ออกมา บรรยากาศตอนนี้เลยกลายเป็นว่าไม่มีใครเอ่ยพูดกับใครก่อน

            "มาเล่นกันเหอะ..."

            แล้วก็กลายเป็นว่าแดฮยอนก้มลงไปหยิบสายรุ้งที่เหลือจากการตกแต่งบ้านเมื่อตอนปีใหม่ขึ้นมาพันรอบตัว แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบอีกเส้นไปพันรอบอีกคน ยงกุกเผยรอยยิ้มออกมา ก่อนจะรวบเอวเล็กให้มานั่งบนตัก

            "ยงกุก!"

            "ลูกแมวตัวนี้ซนนักนะ เดี๋ยวก็ลงโทษซะหรอก"

            แดฮยอนยกยิ้ม ก่อนจะพลิกตัวไปนั่งคร่อมตักอีกคนไว้ แล้วโอบรอบคออีกคนเช่นเดียวกับที่อีกคนโอบรอบเอวตนเอาไว้

            "ไม่ให้ลงโทษหรอก"

            แดฮยอนแลบลิ้นเป็นล้อเล่น ก่อนจะหัวเราะเสียงใส เมื่ออีกคนทำหน้าไม่พอใจหน่อยๆ

           
            "นี่! ยงกุก... ยงกุกต้องสัญญานะว่าจะแต่งเพลงให้แดฮยอนร้องคนเดียว"

            ดวงตากลมโตจ้องเขม็งเข้าไปในดวงตาคมเข้มนั่น จ้องราวกับว่าถ้าเขาไม่สัญญาคงต้องมีคนตายกันไปข้างหนึ่ง

            "ครับ บังยงกุกคนนี้สัญญาว่าจะแต่งเพลงให้จองแดฮยอนคนเดียว"

            ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะประทับลงไปอย่างแผ่วเบาที่สิ่งเดียวกันเพื่อเป็นกันสัญญา จากสัมผัสเพียงแผ่วเบา ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสัมผัสที่ร้อนแรง แทบหลอมละลายคนทั้งคู่ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน

บังยงกุกคนผิดสัญญา

...

            แดฮยอนจ้องเขม็งไปที่คนสองคนที่กำลังยืนยิ้มหัวร่อต่อกระซิกกันราวกับเพียงโลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน มือเล็กกำสายกระเป๋าแน่นจนแทบขาดติดมือ ความรู้สึกโกรธยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้น เมื่อเห็นคนที่สัญญาว่าจะแต่งเพลงให้เขาแต่เพียงผู้เดียว กำลังยื่นกระดาษสีขาวขนาดเอสี่ประมาณ 2-3 แผ่นให้กับหญิงสาวคนนั้น ก่อนที่เธอจะเขย่งตัวไปประทับริมฝีปากที่แก้มสากนั่นเป็นการขอบคุณและบอกลา จังหวะที่เธอเดินจากไป จองแดฮยอนไปสบสายตากับบังยงกุก เพียงชั่วครู่ เขาก็เดินเข้าบ้านไป

            บังยงกุกคนโกหก!!!

            "ยงกุกทำแบบนี้ได้ยังไง? ยงกุกสัญญากับแดฮยอนแล้วนะ!!!"

            "แดฮยอน ในเมื่อแดฮยอนทำมันไม่ได้ ก็ให้คนอื่นเขาไปซะเถอะ อย่างี่เง่าหน่อยเลย"

            บังยงกุกถอนหายใจก่อนจะเสยผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ส่วนจองแดฮยอนก็ได้แต่ยืนโกรธจนตัวสั่น

            "ถ้ายงกุกจะทำแบบนี้ยงกุกจะสัญญาทำไม? แดฮยอนเกลียดคนผิดสัญญา!"

            "แดฮยอนไม่เข้าใจ เราอย่ามาทะเลาะกันเรื่องแค่นี้เลย"

            "เรื่องแค่นี้? สำหรับยงกุกมันอาจจะแค่นี้ แต่เรื่องคำสัญญาสำหรับแดฮยอน มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้นะ!"

            แดฮยอนตวาดเสียงดัง รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตา ก่อนที่น้ำใสๆ จะไหลออกมาไม่ขายสายแบบไม่ต้องบีบให้เสียเวลา

            "เลิกกันเถอะ"

            เพี้ยะ!

            ทันทีที่จบประโยคของบังยงกุก ฝ่ามือของอีกคนกระทบแก้มสากอย่างแรงจะเกิดเสียงดังลั่นและร่องรอยที่เด่นชัดขึ้นบนในหน้าเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น

            "แดฮยอนเกลียดยงกุกที่สุดในโลก!"

            วันนี้ ผม... 'จองแดฮยอน' ได้เฉิดฉายบนเวที แสงไฟที่สาดส่องเข้าหาพร้อมกับกลุ่มแฟนคลับที่รักมั่นและสนับสนุนผม ความฝันของผมเป็นจริง และตัวผมเองก็ได้ประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม และวันนี้ผมได้ร้องเพลงที่ถูกสรรค์สร้างมันขึ้นมาเพื่อผม

 



            ไม่... ผมจะไม่ร้องเพลงของบังยงกุก

            ผมจะไม่แตะต้องเพลงของผู้ชายคนนั้นอีก

            ผมเกลียดเขา

            'บังยงกุก!'

-THE END-