ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (ตอนที่2)
(อนที่2)
หลัาอาหารลาวัน ปลายอัวเพราะว่าะเ้าไปในเมือื้ออเ้าไร่ับพวนาน ส่วนเราเินเล่นเพื่อย่อยอาหาระหน่อย มีสวนส้ม ไร่สับปะร ้าวโพและ้าวฟ่า บรรยาาศี แไม่ันเินไป ันเินสำรวไร่ปลายภูไปเรื่อยๆ
“ุาน์ะ รอแ้ว้วย่ะ” ันไ้ยินเสียแร หันไปมอเอแ้ววิ่ามมา
“มีอะไรหรือเปล่าแ้ว” ันถามอย่าแปลใ
“เปล่า่ะ เห็นุาน์เลยวิ่ามมา่ะ ุาน์ะไปไหน่ะ” แ้วถามออมาหลัา วิ่ามนหอบ
“เินเรื่อยๆน่ะ อืม แ้ว ้าวฟ่าเอาไว้ทำอะไรเหรอ” ันถามอย่าแปลใที่ที่นี่ปลู้าวโพับ้าวฟ่า้วย
“้าวฟ่าเอาไปเลี้ยสัว์ไ้่ะ นายภูปลูไว้เพื่อาย่ะ” แ้วอบ เธอรู้สึอบเพื่อนุปลายนนี้
“ุาน์ไม่ร้อนเหรอ่ะ”
“ไม่หรอ เยๆ แ้วร้อนเหรอ”
“เปล่า่ะ เพราะแ้วเห็นผู้หิที่มาหานายภูที่นี่ไม่มาเินมไร่มสวนหรอ่ะ ถ้ามา็เินถือร่มมา้วย ลัวผิวเสียน่ะ่ะ” เ็สาวอบอย่าแปลใเพื่อนุปลายไม่เหมือนนอื่นๆ
ันฟัที่เ็สาวพู ท่าทานายภูนี่ะเนื้อหอมเหมือนันนะ แ่แปลนะท่าทาอย่านั้นมีนอบ้วย
“เออ แ้วนายภูอแ้วมีแฟนหรือยัล่ะ” ันเผลอหลุปาถามออไป
“ยั่ะ นมสายบอว่าุภูเลือมา วันๆทำานอยู่ในไร่ เลยยัไม่มีแฟน”
“อ้าว แล้ว สาวๆที่ว่านั้นไม่ใ่แฟนเหรอ” ันถามอย่า ๆ
“เปล่า่ะ พวนั้นอยาเป็นแฟนนายภูทั้นั้นแ่นายภูไม่อบ ส่วนให่ไม่แ้ว นมสาย็ุปลายอยรับหน้าแทน” แ้วพูามภาษาเ็่าพู่าุย
“เออ แปลี ไม่สนผู้หิ สสัยะเป็นเย์ล่ะมั้” ันิอยู่ในใ ่อนวนเ็สาววนุยเรื่ออื่น่อไป
……………………………………………………………
“เอ๊ะเ้าทำอะไรันน่ะแ้ว” ันถามอย่าแปลใเมื่อเินมาเห็นนานยืนมุอะไรันอยู่
“เี๋ยวแ้วไปูให้นะะ” พูบแ้ว็วิ่ไปู ันเลยวิ่ามไป้วย
“เิอะไรึ้นเหรอลุหมาย” แ้วถามลุนหนึ่ึ่มอรถเทรเอร์อย่าเ็ๆ
“อ้าวแ้ว มาอย่าไรนี่เรา แล้วพาใรมา้วย” ลุหมายหันมาหาเ็สาว่อนมอันอย่าแปลใ
“ลุหมาย นีุ่าน์เพื่อนุปลาย” แ้วแนะนำ ันยมือไหว้ลุหมาย
“โอ๊ย ไม่้อไหว้ผมหรอรับุ” ลุหมายบอ นึเอ็นูหิสาวอยู่ไม่น้อย
“ไหว้น่ะ ถูแล้ว่ะ เพราะุลุอายุมาว่าาน์นี่่ะ แล้วนี่เิอะไรึ้น่ะนี่” ันบอลุหมาย แล้วถามแเพราะอะไรนานถึมายืนูันอย่านี้
“ไม่้อเรียุลุหรอรับมันั๊ี้ เรียลุหมายเหมือนนัแ้วมัน็ไ้ รถมันเสียน่ะรับ เพิ่่อมมา้วยนี่ำลัูอยู่ล่ะรับ” ลุหมายอบอย่าเินๆ
“อ้าวลุ ามนายภูหรือยัล่ะ” แ้วถาม
“ามแล้ว อ้าวนั่นุาน์ะทำอะไรรับ” ลุหมายถามอย่าแปลใที่หิสาวเินไปที่รถเ้าปัหา พร้อมทั้ถามหาเรื่อมือานานทีู่อยู่
“ลุหมาย่ะ รถันนี้่อมนานหรือยั่ะ าน์ว่าอะไหล่บาัวน่าะเปลี่ยนไ้แล้ว แถมสายไฟ บาัวำรุแล้ว้วย เี๋ยวาน์อูสายไฟหน่อย” ันหันไปถามลุหมาย พร้อมทั้บอแ ่อนมุไปใ้รถ
“ุาน์รับไม่้อหรอรับ เี๋ยวให้่ามาู็ไ้” ลุหมายบออย่าๆับพฤิรรมอหิสาว
“อ้าวลุ ทำไมหน้าีอย่านั้น ่ามาแล้วเหรอ ลว่ามันเป็นอะไร” ภูะวันถาม เมื่อวิ่มาถึเห็นลุหมายหน้าาื่นๆ
“เออ ือว่า…”
่อนลุหมายะอบภูะวัน หิสาว็มุออมา ภูะวันมอเธออย่าๆ
“ลอสาร์สรถหน่อยสิ” ันหันไปบอนาน
นานปีนไปบนรถสาร์สเรื่อิ สัพัเรื่อยน์ทำานทำให้รถเทรเอร์ใ้ารไ้ หิสาวเลยหันมาหาลุหมายโยไม่ไ้สัเุเห็นภูะวันที่มอเธออย่าทึ่ๆ
“ลุ่ะ บอเ้านายลุ้วยนะะ ว่าวรเปลี่ยนอะไหล่ใหม่บาัวไ้แล้วไม่ั้น เี๋ยวมัน็เป็นอี” ันหันมาบอลุหมาย
“ุาน์ บอเอเถอะรับ” ลุหมายบอัน่อน บอเป็นนัยๆว่านที่เธอพูถึอยู่้าหลั
“ไม่ยัรู้ว่า ่อมรถเป็น้วย ะให้เปลี่ยนอะไรลอมาให้แล้วันเี๋ยวะให้่าเปลี่ยน” ภูะวันพูับเธอ
“แล้วะไปไหน่อไหม ผมว่าุลับบ้าน่อนีว่านะ นี่็เย็นแล้ว แถมสภาพุอนนี้” ภูะวันไม่ไ้พู่อ เพราะเห็นหิสาวสำรวัวเอ เายิ้มอย่าันๆที่หน้าหิสาวเลอะน้ำมัน
“หัวเราะอะไร” ันพูใส่เาอย่าพาลๆ
“ไปแ้วลับบ้านันเถอะ ลุ่ะหนูไป่อนนะะ” ันหันไปหาแ้ว แล้วบอลาลุหมาย ่อนเินไปทาที่เินมา
“ุ ไปรถผมีว่า ผมะลับบ้านเหมือนัน ถ้าืนเินลับนะ มื่อนะถึบ้าน แล้วพอมืๆูออมา ะหาว่าผมไม่บอ” ภูะวันบอหิสาว
“ไปันเถอะ่ะ ุาน์ เรามาไลมานะะ ืนเินลับนมสายว่าแ้วพอี” แ้ววนัน เพราะเห็นว่าันะื้อเินลับเอ
ันเินามแ้ว และาบ้านี่ไปที่รถ ันเห็นว่าเ้ายิ้มๆ ไม่รู้าฝาหรือเปล่า
……………………………………………………………..
ผมโนน้อสาวบัับให้มารับเพื่อนเธอ ที่ะเินทามาเที่ยวที่ไร่ เพราะยัยน้อัวีันลืมไปว่าวันนี้เธอ้อไปประุมวิธีารแปรรูปผลไม้ที่ทาอำเภอ ผม็ไม่รัเียที่ะไปรับเพื่อนน้อสาวนนี้เท่าไร เพราะว่าผมไ้ยินื่อเ้าหล่อนมาั้นานแล้ว ็ยัยปลายน้อสาวผมรัเพื่อนนนี้มา ทุปิเทอมหรือผมไปหาเธอที่ ทม.เธอ็เล่าเรื่อนพาน์ให้ฟั แถมนมสายพี่เลี้ยทีู่แลผมับน้อ็ื่นมเธอให้ผมฟั แ่แปลนะ ผมไม่เยเอเธอเลย วันนี้แหละผมะเอ นพาน์สาวห้าว ออทอม บวิศวร อนแรๆผมยัหวั่นใไม่ไ้ว่าเพื่อนอยัยปลายนนี้ะเป็นทอม มาีบน้อสาวผมหรือเปล่า แ่เวลาผ่านไป อีทั้นมสายยับอเธอไม่ใ่อย่าที่ผมิอยโล่ใึ้มมาหน่อย พอีน้อสาวผมอยาทำโราน ผม็ไม่ว่าเพียแ่อยาไ้ผู้ำนามาเป็นที่ปรึษา ปลายเลยเสนอเพื่อนเธอ
ผมิอะไรไปเรื่อยเปี่อยสายาไปสะุับผู้หิผมยาวสูโปร่นนึ ผมสัเเธออยู่เียบๆ เห็นว่าเธอเหมือนะรอใร หรือว่าเธอะเป็นนพาน์ ไม่น่านะ รู้อย่านี้อรูปยัยปลายมาูะ่อน็ยัี ผมัสินใเ้าไปทัเธอ เมื่อเลยเวลานานแล้ว “อย่ามา็หน้าแล่ะวะ” ผมิ
“อโทษรับ ุาน์หรือเปล่ารับ” ผมถามเธอ เธอหันมามอผมอย่าๆ
“ผมมาาไร่ปลายภู ปลายให้ผมมารับุ” ผมเลยรีบพูึ้นมาเผื่อเธอหรือผมเ้าใผิไม่ให้เธอิว่าผมเป็นนร้าย
“เอ๊ะ ...แล้วปลายล่ะ่ะ ทำไมไม่มา ไปไหน” เธอถามผม ผมโล่อที่ไม่ผิัวแ่เห็นแววาอเธอที่มอผม ผมอที่ะหุหิไม่ไ้ หน้าาท่าทาอย่านี้ สสัยเหมือนันทุราย
“ยัยปลาย มีธุระ่วน ้อไปประุมเ้าเลยบัับให้ผมมารับุ...แล้วุะไปไหมล่ะ ถ้าไม่ไปผมะไ้ลับ ผมมีาน้อทำนะรับุ” ผมอบเธอ พร้อมทั้ึระเป๋าเธอมาแล้วเินไปที่รถ เธอวิ่ามผม มาที่รถเหมือนเธอะ่อว่าผม แล้วผม็ิไ้ว่าเออ ผมยัไม่ไ้บอเธอว่าผมเป็นใร
“ผมื่อ ภู เป็นพี่ายปลายฟ้า” ผมบอเธอ เธอพยัหน้าเินามผมึ้นรถมา
…………………………………………………………………..
ปลายบอว่าเพื่อนเธอเป็นวิศวร ท่าทาไม่น่าะลุยๆอย่านี้นะ ออะุหนูะ้วย้ำ ผมเลยถามเธอเพื่อวามแน่ใว่าไม่ผิัวริๆ เธออบผมแถมถามผมลับอี ผมเลยให้เธอไปุยับน้อสาวผมเอ ผมพาเธอมาที่บ้านให่ที่ผมอยู่ับน้อและนมสาย
พอเธอเอนมสาย ลัษะท่าทาเธอผิับอนอยู่ับผมลิบลับ นผมอที่ะแหย่เธอไม่ไ้
ผมเ้าไปูไร่เป็นิวัรประำวันไปแล้วหลัาพ่อับแม่ทิ้ผมับน้อไป้วยอุบัิเหุ ผมเลยรับภาระูแลไร่ สวน่อาพ่อ ว่าะมาถึวันนี้ไ้้อล้มลุลุลานพอสมวร ว่าะทำให้ไร่เิบโเลี้ยัวและนานไ้ ผมิอะไรเพลินๆ มีเสียเรียวิ่มาหาผมอย่ารีบร้อน
“นายภูรับ … รถรวนอีแล้วรับลุหมายให้มาามรับ” อ่ำวิ่มาามผม
“อยู่ที่ไหนัน…ไปึ้นรถมาเร็ว” ผมึ้นรถไปอย่ารีบร้อน
ผมมาถึเห็นนานมุูอะไรแถมเอะอะอี่าหา ผมเลยหันไปถามลุหมาย นเ่าอที่นี่่วยานพ่อผมสมัยที่ท่านยัอยู่
“อ้าวลุ ทำไมหน้าีอย่านั้น ่ามาแล้วเหรอ ลว่ามันเป็นอะไร” ผมถามลุหมาย เห็นลุทำหน้าแปลๆ สุท้ายผมเห็นเธอมุออาใ้ท้อรถ “เธอมาไ้อย่าไร? แล้วเ้าไปทำอะไร?” ผมั้ำถามอยู่ในใ เธอหันไปพูับลุหมายเรื่ออะไหล่ อย่าผู้ำนาทำให้ผมอทึ่ไม่ไ้ ผู้หินนี้ทำให้ผมแปลใ และิว่าผม้อปรับเปลี่ยนวิธีารมอเธอใหม่ะแล้ว
“ไม่ยัรู้ว่า ่อมรถเป็น้วย ะให้เปลี่ยนอะไรลอมาให้แล้วันเี๋ยวะให้่าเปลี่ยน” ผมพูับเธอ อย่าว่าล่ะรับไอ้ผมพูับใรีๆไม่เป็นะ้วย ยิ่เห็นหน้าอยาะแหย่ึ้นมา
ผมวนเธอลับบ้านท่าทาเธอื้อ ผมเลยอที่ะแล้เธอไม่ไ้เพราะผมำไ้ว่ายัยปลายบอว่าเธอลัว ูมาๆ ผมเห็นหน้าเธอหวาๆว่าะแหย่เธออี พอีแ้ววนเธอ่อน เธอเลยยอมึ้นรถผมมา ผู้หินนี้น่ารัีนะ อ่าน่ายี ไม่ว่าเธอิหรืออารม์ไหนแสออทาสีหน้าหมเลย เอ๊ะเี๋ยว่อน “ทำไมผมถึสัเุเธอ้วยล่ะ” เป็นำถามที่เิึ้นในใ ไม่น่านะผมไม่เยมีวามรู้สึอย่ามานานมาแล้ว
……………………………………………………………………..
หลัาอาหารลาวัน ปลายอัวเพราะว่าะเ้าไปในเมือื้ออเ้าไร่ับพวนาน ส่วนเราเินเล่นเพื่อย่อยอาหาระหน่อย มีสวนส้ม ไร่สับปะร ้าวโพและ้าวฟ่า บรรยาาศี แไม่ันเินไป ันเินสำรวไร่ปลายภูไปเรื่อยๆ
“ุาน์ะ รอแ้ว้วย่ะ” ันไ้ยินเสียแร หันไปมอเอแ้ววิ่ามมา
“มีอะไรหรือเปล่าแ้ว” ันถามอย่าแปลใ
“เปล่า่ะ เห็นุาน์เลยวิ่ามมา่ะ ุาน์ะไปไหน่ะ” แ้วถามออมาหลัา วิ่ามนหอบ
“เินเรื่อยๆน่ะ อืม แ้ว ้าวฟ่าเอาไว้ทำอะไรเหรอ” ันถามอย่าแปลใที่ที่นี่ปลู้าวโพับ้าวฟ่า้วย
“้าวฟ่าเอาไปเลี้ยสัว์ไ้่ะ นายภูปลูไว้เพื่อาย่ะ” แ้วอบ เธอรู้สึอบเพื่อนุปลายนนี้
“ุาน์ไม่ร้อนเหรอ่ะ”
“ไม่หรอ เยๆ แ้วร้อนเหรอ”
“เปล่า่ะ เพราะแ้วเห็นผู้หิที่มาหานายภูที่นี่ไม่มาเินมไร่มสวนหรอ่ะ ถ้ามา็เินถือร่มมา้วย ลัวผิวเสียน่ะ่ะ” เ็สาวอบอย่าแปลใเพื่อนุปลายไม่เหมือนนอื่นๆ
ันฟัที่เ็สาวพู ท่าทานายภูนี่ะเนื้อหอมเหมือนันนะ แ่แปลนะท่าทาอย่านั้นมีนอบ้วย
“เออ แ้วนายภูอแ้วมีแฟนหรือยัล่ะ” ันเผลอหลุปาถามออไป
“ยั่ะ นมสายบอว่าุภูเลือมา วันๆทำานอยู่ในไร่ เลยยัไม่มีแฟน”
“อ้าว แล้ว สาวๆที่ว่านั้นไม่ใ่แฟนเหรอ” ันถามอย่า ๆ
“เปล่า่ะ พวนั้นอยาเป็นแฟนนายภูทั้นั้นแ่นายภูไม่อบ ส่วนให่ไม่แ้ว นมสาย็ุปลายอยรับหน้าแทน” แ้วพูามภาษาเ็่าพู่าุย
“เออ แปลี ไม่สนผู้หิ สสัยะเป็นเย์ล่ะมั้” ันิอยู่ในใ ่อนวนเ็สาววนุยเรื่ออื่น่อไป
……………………………………………………………
“เอ๊ะเ้าทำอะไรันน่ะแ้ว” ันถามอย่าแปลใเมื่อเินมาเห็นนานยืนมุอะไรันอยู่
“เี๋ยวแ้วไปูให้นะะ” พูบแ้ว็วิ่ไปู ันเลยวิ่ามไป้วย
“เิอะไรึ้นเหรอลุหมาย” แ้วถามลุนหนึ่ึ่มอรถเทรเอร์อย่าเ็ๆ
“อ้าวแ้ว มาอย่าไรนี่เรา แล้วพาใรมา้วย” ลุหมายหันมาหาเ็สาว่อนมอันอย่าแปลใ
“ลุหมาย นีุ่าน์เพื่อนุปลาย” แ้วแนะนำ ันยมือไหว้ลุหมาย
“โอ๊ย ไม่้อไหว้ผมหรอรับุ” ลุหมายบอ นึเอ็นูหิสาวอยู่ไม่น้อย
“ไหว้น่ะ ถูแล้ว่ะ เพราะุลุอายุมาว่าาน์นี่่ะ แล้วนี่เิอะไรึ้น่ะนี่” ันบอลุหมาย แล้วถามแเพราะอะไรนานถึมายืนูันอย่านี้
“ไม่้อเรียุลุหรอรับมันั๊ี้ เรียลุหมายเหมือนนัแ้วมัน็ไ้ รถมันเสียน่ะรับ เพิ่่อมมา้วยนี่ำลัูอยู่ล่ะรับ” ลุหมายอบอย่าเินๆ
“อ้าวลุ ามนายภูหรือยัล่ะ” แ้วถาม
“ามแล้ว อ้าวนั่นุาน์ะทำอะไรรับ” ลุหมายถามอย่าแปลใที่หิสาวเินไปที่รถเ้าปัหา พร้อมทั้ถามหาเรื่อมือานานทีู่อยู่
“ลุหมาย่ะ รถันนี้่อมนานหรือยั่ะ าน์ว่าอะไหล่บาัวน่าะเปลี่ยนไ้แล้ว แถมสายไฟ บาัวำรุแล้ว้วย เี๋ยวาน์อูสายไฟหน่อย” ันหันไปถามลุหมาย พร้อมทั้บอแ ่อนมุไปใ้รถ
“ุาน์รับไม่้อหรอรับ เี๋ยวให้่ามาู็ไ้” ลุหมายบออย่าๆับพฤิรรมอหิสาว
“อ้าวลุ ทำไมหน้าีอย่านั้น ่ามาแล้วเหรอ ลว่ามันเป็นอะไร” ภูะวันถาม เมื่อวิ่มาถึเห็นลุหมายหน้าาื่นๆ
“เออ ือว่า…”
่อนลุหมายะอบภูะวัน หิสาว็มุออมา ภูะวันมอเธออย่าๆ
“ลอสาร์สรถหน่อยสิ” ันหันไปบอนาน
นานปีนไปบนรถสาร์สเรื่อิ สัพัเรื่อยน์ทำานทำให้รถเทรเอร์ใ้ารไ้ หิสาวเลยหันมาหาลุหมายโยไม่ไ้สัเุเห็นภูะวันที่มอเธออย่าทึ่ๆ
“ลุ่ะ บอเ้านายลุ้วยนะะ ว่าวรเปลี่ยนอะไหล่ใหม่บาัวไ้แล้วไม่ั้น เี๋ยวมัน็เป็นอี” ันหันมาบอลุหมาย
“ุาน์ บอเอเถอะรับ” ลุหมายบอัน่อน บอเป็นนัยๆว่านที่เธอพูถึอยู่้าหลั
“ไม่ยัรู้ว่า ่อมรถเป็น้วย ะให้เปลี่ยนอะไรลอมาให้แล้วันเี๋ยวะให้่าเปลี่ยน” ภูะวันพูับเธอ
“แล้วะไปไหน่อไหม ผมว่าุลับบ้าน่อนีว่านะ นี่็เย็นแล้ว แถมสภาพุอนนี้” ภูะวันไม่ไ้พู่อ เพราะเห็นหิสาวสำรวัวเอ เายิ้มอย่าันๆที่หน้าหิสาวเลอะน้ำมัน
“หัวเราะอะไร” ันพูใส่เาอย่าพาลๆ
“ไปแ้วลับบ้านันเถอะ ลุ่ะหนูไป่อนนะะ” ันหันไปหาแ้ว แล้วบอลาลุหมาย ่อนเินไปทาที่เินมา
“ุ ไปรถผมีว่า ผมะลับบ้านเหมือนัน ถ้าืนเินลับนะ มื่อนะถึบ้าน แล้วพอมืๆูออมา ะหาว่าผมไม่บอ” ภูะวันบอหิสาว
“ไปันเถอะ่ะ ุาน์ เรามาไลมานะะ ืนเินลับนมสายว่าแ้วพอี” แ้ววนัน เพราะเห็นว่าันะื้อเินลับเอ
ันเินามแ้ว และาบ้านี่ไปที่รถ ันเห็นว่าเ้ายิ้มๆ ไม่รู้าฝาหรือเปล่า
……………………………………………………………..
ผมโนน้อสาวบัับให้มารับเพื่อนเธอ ที่ะเินทามาเที่ยวที่ไร่ เพราะยัยน้อัวีันลืมไปว่าวันนี้เธอ้อไปประุมวิธีารแปรรูปผลไม้ที่ทาอำเภอ ผม็ไม่รัเียที่ะไปรับเพื่อนน้อสาวนนี้เท่าไร เพราะว่าผมไ้ยินื่อเ้าหล่อนมาั้นานแล้ว ็ยัยปลายน้อสาวผมรัเพื่อนนนี้มา ทุปิเทอมหรือผมไปหาเธอที่ ทม.เธอ็เล่าเรื่อนพาน์ให้ฟั แถมนมสายพี่เลี้ยทีู่แลผมับน้อ็ื่นมเธอให้ผมฟั แ่แปลนะ ผมไม่เยเอเธอเลย วันนี้แหละผมะเอ นพาน์สาวห้าว ออทอม บวิศวร อนแรๆผมยัหวั่นใไม่ไ้ว่าเพื่อนอยัยปลายนนี้ะเป็นทอม มาีบน้อสาวผมหรือเปล่า แ่เวลาผ่านไป อีทั้นมสายยับอเธอไม่ใ่อย่าที่ผมิอยโล่ใึ้มมาหน่อย พอีน้อสาวผมอยาทำโราน ผม็ไม่ว่าเพียแ่อยาไ้ผู้ำนามาเป็นที่ปรึษา ปลายเลยเสนอเพื่อนเธอ
ผมิอะไรไปเรื่อยเปี่อยสายาไปสะุับผู้หิผมยาวสูโปร่นนึ ผมสัเเธออยู่เียบๆ เห็นว่าเธอเหมือนะรอใร หรือว่าเธอะเป็นนพาน์ ไม่น่านะ รู้อย่านี้อรูปยัยปลายมาูะ่อน็ยัี ผมัสินใเ้าไปทัเธอ เมื่อเลยเวลานานแล้ว “อย่ามา็หน้าแล่ะวะ” ผมิ
“อโทษรับ ุาน์หรือเปล่ารับ” ผมถามเธอ เธอหันมามอผมอย่าๆ
“ผมมาาไร่ปลายภู ปลายให้ผมมารับุ” ผมเลยรีบพูึ้นมาเผื่อเธอหรือผมเ้าใผิไม่ให้เธอิว่าผมเป็นนร้าย
“เอ๊ะ ...แล้วปลายล่ะ่ะ ทำไมไม่มา ไปไหน” เธอถามผม ผมโล่อที่ไม่ผิัวแ่เห็นแววาอเธอที่มอผม ผมอที่ะหุหิไม่ไ้ หน้าาท่าทาอย่านี้ สสัยเหมือนันทุราย
“ยัยปลาย มีธุระ่วน ้อไปประุมเ้าเลยบัับให้ผมมารับุ...แล้วุะไปไหมล่ะ ถ้าไม่ไปผมะไ้ลับ ผมมีาน้อทำนะรับุ” ผมอบเธอ พร้อมทั้ึระเป๋าเธอมาแล้วเินไปที่รถ เธอวิ่ามผม มาที่รถเหมือนเธอะ่อว่าผม แล้วผม็ิไ้ว่าเออ ผมยัไม่ไ้บอเธอว่าผมเป็นใร
“ผมื่อ ภู เป็นพี่ายปลายฟ้า” ผมบอเธอ เธอพยัหน้าเินามผมึ้นรถมา
…………………………………………………………………..
ปลายบอว่าเพื่อนเธอเป็นวิศวร ท่าทาไม่น่าะลุยๆอย่านี้นะ ออะุหนูะ้วย้ำ ผมเลยถามเธอเพื่อวามแน่ใว่าไม่ผิัวริๆ เธออบผมแถมถามผมลับอี ผมเลยให้เธอไปุยับน้อสาวผมเอ ผมพาเธอมาที่บ้านให่ที่ผมอยู่ับน้อและนมสาย
พอเธอเอนมสาย ลัษะท่าทาเธอผิับอนอยู่ับผมลิบลับ นผมอที่ะแหย่เธอไม่ไ้
ผมเ้าไปูไร่เป็นิวัรประำวันไปแล้วหลัาพ่อับแม่ทิ้ผมับน้อไป้วยอุบัิเหุ ผมเลยรับภาระูแลไร่ สวน่อาพ่อ ว่าะมาถึวันนี้ไ้้อล้มลุลุลานพอสมวร ว่าะทำให้ไร่เิบโเลี้ยัวและนานไ้ ผมิอะไรเพลินๆ มีเสียเรียวิ่มาหาผมอย่ารีบร้อน
“นายภูรับ … รถรวนอีแล้วรับลุหมายให้มาามรับ” อ่ำวิ่มาามผม
“อยู่ที่ไหนัน…ไปึ้นรถมาเร็ว” ผมึ้นรถไปอย่ารีบร้อน
ผมมาถึเห็นนานมุูอะไรแถมเอะอะอี่าหา ผมเลยหันไปถามลุหมาย นเ่าอที่นี่่วยานพ่อผมสมัยที่ท่านยัอยู่
“อ้าวลุ ทำไมหน้าีอย่านั้น ่ามาแล้วเหรอ ลว่ามันเป็นอะไร” ผมถามลุหมาย เห็นลุทำหน้าแปลๆ สุท้ายผมเห็นเธอมุออาใ้ท้อรถ “เธอมาไ้อย่าไร? แล้วเ้าไปทำอะไร?” ผมั้ำถามอยู่ในใ เธอหันไปพูับลุหมายเรื่ออะไหล่ อย่าผู้ำนาทำให้ผมอทึ่ไม่ไ้ ผู้หินนี้ทำให้ผมแปลใ และิว่าผม้อปรับเปลี่ยนวิธีารมอเธอใหม่ะแล้ว
“ไม่ยัรู้ว่า ่อมรถเป็น้วย ะให้เปลี่ยนอะไรลอมาให้แล้วันเี๋ยวะให้่าเปลี่ยน” ผมพูับเธอ อย่าว่าล่ะรับไอ้ผมพูับใรีๆไม่เป็นะ้วย ยิ่เห็นหน้าอยาะแหย่ึ้นมา
ผมวนเธอลับบ้านท่าทาเธอื้อ ผมเลยอที่ะแล้เธอไม่ไ้เพราะผมำไ้ว่ายัยปลายบอว่าเธอลัว ูมาๆ ผมเห็นหน้าเธอหวาๆว่าะแหย่เธออี พอีแ้ววนเธอ่อน เธอเลยยอมึ้นรถผมมา ผู้หินนี้น่ารัีนะ อ่าน่ายี ไม่ว่าเธอิหรืออารม์ไหนแสออทาสีหน้าหมเลย เอ๊ะเี๋ยว่อน “ทำไมผมถึสัเุเธอ้วยล่ะ” เป็นำถามที่เิึ้นในใ ไม่น่านะผมไม่เยมีวามรู้สึอย่ามานานมาแล้ว
……………………………………………………………………..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น