คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของเรื่องราว!
" โอ้ย! ไม่ไหวแล้วโว้ย! ฉัน...ฉันจะเลือกเรียนแผนไหนดีล่ะเนี่ย พ่อจํา แม่จ๋า เทพเจ้าที่ไหนก็ได้ช่วยแพรคนนี้ที แพรจะไม่ลืมพระคุณเล้ย " ฉันกำลังโมโหตัวเองอยู่ที่มัวแต่ลังเลในการเลือกแผนที่จะเรียนต่อม.4 อันโน้นก็อยากเรียน อันนี้ก็อยากเรียน เสี่ยงทายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยดีกว่า เพราะว่าเกรดฉันในแต่ละปีก็ได้3.7ขึ้นตลอดเลยนะ ( โฮะๆๆสวยแล้วยังเก่งอีกต่างหาก )
จากนั้นฉันก็ตัดกระดาษแผ่นเล็กๆมา3แผ่น แผ่นแรกเขียนว่า วิทย์ - คณิต
แผ่นที่สอง
ศิลป์- คำนวณ และแผ่นที่สาม ศิลป์- ภาษา เขียนเสร็จแล้วก็โยนขึ้นฟ้า-หมับ- ( จับได้แล้ว )
" กรี๊ด ด ด ได้แล้ว ฉันได้แผนที่จะเรียนแล้ว นั่นก็คือแผนวิทย์- คณิต ดีใจโว้ย ยังงี้ต้องไปวิ่งรอบหมู่บ้านเอาเลิศเอาชัยซะหน่อยแลัว เอาสักกี่รอบดีน้า รอบเดียวดีกว่า ถ้าหลายรอบกลัวจะตายก่อนได้เรียนนะสิ " ฉันได้แผนเรียนม.4แล้วก็ไม่รอช้าไปวิ่งเอาเลิศเอาชัยก่อนเรียนมารอบหนึ่ง แต่เกือบไม่รอดแล้ว ก็หมาในหมู่บ้านแหละไม่รู้มันเกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา มันดันมาวิ่งไล่ช้าน น เกือบไม่รอดแล้วเชียว สงสัยความสวยของฉันมันมีมากเกินไป ต้องไปกินยาลดความสวยลงซะแล้ว 555++
" เออ ลืมยัยแยมไปเลยอ่ะ ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง " ฉันพึมพำกับตัวเอง เมื่อนึกถึงเพื่อนสุดที่รักของฉันได้ ต้องโทรไปถามอาการหน่อยแล้ว
" แยม นี่แพรนะ เป็นยังไงบ้างว่ะ ได้แผนที่จะเรียนยัง " ฉันถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
" ยังเลยว่ะ นี่ฉันปวดสมองจะระเบิดออกมาแล้ว ไม่รู้ฉันจะลังเลอะไรนักหนา แกช่วยฉันคิดหน่อยนะ ฉันไม่ไหวแล้ว " แยมพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ฉันฟังแล้วอยากจะสมน้ำหน้ามัน ไม่ใช่สิ! ฉันเป็นเพื่อนมันก็ต้องสงสารสิ
" เอาเป็นอย่างนี้แล้วกันนะ ฉันก็ช่วยอะไรแกมากไม่ได้ เพราะเรื่องนี้แกต้องเป็นคนตัดสินใจเอง ถ้าให้ฉันบอกว่าแกต้องเรียนแผนนี้นะ แล้วถ้าแกเรียนไม่ไหวอ่ะ ฉันไม่แย่หรอ ฉันจะขอแนะนำแกก็แล้วกันนะ แกลองถามตังเองก่อนว่าอยากเป็นอะไรและวิชาอะไรที่แกถนัดที่สุด แล้วพรุ่งนี้ฉันจะรอฟังคำตอบนะ โชคดีจ้า บาย " ฉันพูดปลอบมันและแนะนำมันไป ขืนให้มันทำวิธีเดียวกับฉันก็แย่นะสิ
ก็มันไม่ชอบวิทย์ ถ้ามันจับได้วิทย์- คณิต มันต้องตายแน่ๆ แนะนำมันไปอย่างนั้นแหละดีแล้ว แต่ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะพูดออกไปดีขนาดนั้น โอ้ พระเจ้าช่วย
หลังจากที่ฉันคุยกับมันจบ ฉันก็ไปอาบน้ำและนอนหลับเป็นตายเลย ส่วนแยมนั้นไม่ต้องพูดถึง มันไม่ได้นอนเลยทั้งคืน มัวแต่คิดว่ามันชอบอะไร ( น่าสงสารจริงๆ )
" ไอ้แพร " แยมเรียกฉันด้วยน้ำเสียงอันดังลั่น จนคนทั้งโรงเรียนหันมามองฉันเป็นตาเดียว (เขินนะโว้ยมองกันแบบเนี่ยอ่ะ )
" เฮ้ย แก..แกไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันไม่มีเพื่อนหน้าตาเหมือนแก แกไม่ใช่ไอ้แยม " เมื่อฉันหันไปมองหาต้นเสียงที่เรียกฉัน แต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าฉันเป็นผู้หญิงผิวขาวๆ โทรมโครตๆๆ ขอบตาคล้ำเหมือนหมีแพนด้าเลยอ่ะ
" นี่แหละเพื่อนแกไอ้แพร ก็เป็นเพราะแกนั้นแหละที่ทำให้สภาพฉันเป็นอย่างเนี่ย ขนาดเมื่อเช้าฉันส่องกระจก ฉันยังแทบช็อตเลย นึกว่าผีหลอกแล้ว ฉันได้แผนเรียนแล้วนะโว้ย ฉันจะเรียน
ศิลป์- ภาษา " แยมมันบอกฉันด้วยความดีใจปนโกรธฉันนิดๆ
ความคิดเห็น