เด็กน้อย....
เด็กน้อยเจ้ายังคงเล็กรอวันเติบใหญ่
ยามเจ้าร้องไห้มีน้ำตาโลกมันช่างน่าหดหู่นัก
เมื่อยามเจ้ายิ้มมันช่างทำให้โลกนี้งดงามนัก
เมื่อเด็กน้อยสบตากับความรัก
เหตุใดเจ้าจึงเขินอาย
เมื่อเด็กน้อยพูดคุยกับความรัก
เหตุใดเจ้าถึงประหม่า
ทั้งๆที่เจ้าก็ยังเป็นเจ้า
เป็นเด็กน้อยคนเดิม
กี่ครั้งกันแล้วเด็กน้อย...
ที่เจ้าเฝ้าวนเวียนหาคำตอบกับความรักเดิมๆ
คำถามเดิมๆที่เด็กน้อยมักคอยถาม
นี่คือความรักจริงๆหรือ
แล้วทำไมเจ้าถึงไม่เลิกถามเล่าเด็กน้อย
เด็กน้อย...
ครั้งนึงเจ้าเคยเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่
แต่ครั้งนี้เจ้าเรียนรู้ที่จะมีรัก
รักใครให้มากกว่าตัวเอง
คิดถึงใครให้มากกว่าตัว
สนใจใครให้มากกว่าตัวเอง
ทั้งหมดนี้ คือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าความรัก
และความรักนี่เองที่ทำให้เจ้า
กลายเป็น.........
เด็กน้อย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น