คำนำ
'จุดจบของโลก' แท้จริงแล้วคืออะกันกัน โรคระบาด การสูญสิ้นของมนุษยชาติ ภัยพิบัติ หรืออะไรก็แล้วแต่เราไม่มีทางรู้เกี่ยวกับมันเลย 'เอนวิส' ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไม่ทุกข์ร้อนใดๆในหมู่บ้านเล็กๆ ได้รับข้อความจากตัวเขาอีกคนหนึ่งให้เปลี่ยนแปลงจุดจบของโลกที่กำลังจะเกิดขึ้นในสี่ปีข้างหน้า แต่มนุษย์ธรรมดาในโลกเวทย์มนต์ที่ไม่ได้มีพลังพิเศษใดๆจะสามารถเปลี่ยนแปลงจุดจบของโลกได้หรือไม่ การเดินทางของเขาได้เริ่มขึ้นตั้งแต่วินาทีนั้น
โลกแห่งนี้ 'Close Circle' คือดินแดนขนาดยักษ์ที่จะมีการขยับปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อรักษาสมดุลในทุกๆหลายพันปีเพื่อไม่ให้พังทลายลงไป นั่นทำให้ดินแดน สิ่งแวดล้อม สถานที่ ซากปรักหักพัง จะกระจายตัวอยู่อย่างไร้การควบคุม รวมถึงช่วงเวลากลางคืนที่ 'มอนสเตอร์' สิ่งมีชีวิตประหลาดจะปรากฏตัวมาเพื่อโจมตีทุกสิ่งมีชีวิตที่มันสัมผัสได้ ภายใต้โลกที่มีเวทมนตร์ให้ใช้อย่างจำกัด สิ่งลี้ลับมากมาย คำสาป การหลอกลวง การเอาตัวรอด นั่นคือสิ่งที่มนุษย์ทุกคนในดินแดนแห่งนี้ต้องปรับตัวให้ได้ ความลึกลับบนดินแดนที่ไม่เคยหยุดนิ่ง การมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อย่างสงบคงเป็นอะไรที่ดุจดั่งความฝันสุดๆ
คงไม่ใช่เรื่องปกติที่มนุษย์ธรรมดาไร้พลังจะกล้าที่จะออกไปผจญภัย เฉกเช่นตำนานผู้กล้าที่เดินทางไกลปราบปิศาจร้ายเพื่อความสงบสุขของโลก เพราะคนที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาตลอดคงไม่ได้ต้องการเช่นนั้น ที่คือเรื่องราวของผู้คนที่มีเป้าหมายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ได้ร่วมเดินทางท่ามกลางโลกที่กำลังจะถึงจุดจบในไม่ช้า สิ่งที่อันตรายที่สุดไม่ใช่โลกใบนี้ที่โหดร้ายต่อทุกสิ่งมีชีวิต กลับกันสิ่งมีชีวิตบนโลกนั่นเองคือหายนะที่แท้จริง คงจะไม่กล่าวโทษพระเจ้าหรือโลกใบนี้ที่สรรค์สร้าง 'มนุษย์' ให้มีตัวตนอยู่และไม่ว่าจะด้วยเหตุใด สิ่งนี่อาจจะเป็นความผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุดของเรื่องราวทั้งหมดก็ว่าได้
จะพยายามดูแลลูกคนนี้ให้ดีที่สุดครับ Close Circle คือเรื่อราวที่ผมเองยังพยายามเลี้ยงและดูแลมาตลอด ปัจจุบันก็ยังพยายามหาอะไรใหม่ๆมาใส่ในเนื้อเรื่องเรื่อยๆ และด้วยความที่คนเขียนเองเป็นคนขี้สงสัยถ้าหากหายไปให้รู้ว่าไม่ได้ทิ้งร้างนะครับ ไปหาข้อมูลเพื่อพัฒนาลูกคนนี้อยู่ ผมเคยทำลงสามรอบแล้วในเด็กดี แต่ก็ลบแก้ลบแก้จนตัวเองคิดว่าทำใหม่ให้มันจริงๆสักรอบเลยดีกว่า ผ่านการกลั่นกรองเรียบร้อยและนี่ก็คือลูกคนที่ผมรักที่สุด 'Close Circle สู่จุดสิ้นสุดของโลก' ยินดีรับคำวิจารณ์และคำชมครับผม
และแล้วผมก็เข้าใจแล้ว ว่าผมใช้เวลาเขียนหนึ่งตอนนานใช้ได้เลย 1 สัปดาห์ถึงจะปล่อยออกมาหนึ่งตอน ทั้งนี้ทั้งนั้นคือหาแรงบันดาลใจ คิดคำ คิดบท เรียบเรียงเนื้อหาให้เข้าใจกันทุกฝ่าย และมันก็กินเวลาใช้ได้ แก้แล้วแก้อีกแต่ก็นะฮับผมเป็นนักแต่งมือใหม่และก็รักลูกคนนี้มากจริงๆ ผมเลยต้องการให้มันดีเท่าที่จะดีได้ไว้ก่อน แต่จะพยายามไม่ให้เกิน 2 อาทิตย์นะฮับ มีอะไรจะรายงานเรื่อยๆผ่านตรงนี้เลย
หลังจากตอนที่ 2 เป็นต้นไป ผมจะเริ่มแปะลิงค์เพลงที่ผมฟังไปด้วยในบางช่วง เกิดเพราะมีคนสงสัยว่า แรงบัลดาลใจบางช่วงของเรื่องราวมาจากอะไร คำตอบก็มาจากเพลงที่ผมฟังและปล่อยไหลไปเรื่อยๆ และผมก็มีเวลาว่างพอที่จะทำแบบนั้นซะด้วย (ฮา) ผมคิดว่ามันก็น่าจะดีนะ ถ้าหากจะมีอะไรสักมาจูงให้ภาพของหลายๆคนที่อ่านไปในทิศทางเดียวกัน เพราะจุดนี้ก็คือจุดที่ท้าทายที่สุดของผมในช่วงที่เขียนออกมาเหมือนกัน
เกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อยนะครับ ด้วยความสะเพร่าของผมเอง ขณะกำลังแก้ font และขนาด ของตอน "อรุณสวัสดิ์ ยามราตรี" พร้อมจัดบรรทัด ก็เผลอไปกดลบข้อความซะนี่ แล้วปุ่มบันทึกอัตโนมัติก็เหมือนจะกลั่นแกล้ง กดลบปุ๊บ บันทึกปั๊บ แต่ผมก็มีสำรองไว้แล้ว แต่ไหนๆก็ไหนๆ ผมขอรวบยอดแก้ทั้ง 3 ตอนให้เสร็จในทีเดียวเลยนะครับ ขออภัยสำหรับคนที่ติดตามด้วย จะตั้งใจแก้ไขคำผิด เว้นวรรค เพิ่มลดเนื้อหาที่ทั้งสมควรและไม่ควรนะครับ ปวดหัวเลย
20/9/2018 ลงชื่อ คุณมดน้อยต่อยหนัก
ไม่มีการปรับพื้นฐานอะไรทั้งนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น