ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6
6
อินำลัไม่พอใ
เาไ้ลิ่นแวมไพร์มาาร่าายอแบฮยอนและเหมือนะยิ่รุนแรมาึ้นนเาทนไม่ไหว
"แบฮยอน"
"รับ"
แบฮยอนที่ำลัาผ้าอยู่็หันมามออินที่าผ้าอยู่อีฝั่
"พี่มีเรื่อะถามเรา"
"อื้อ"
แบฮยอนพยัหน้าให้ส่วนนพี่็ทำหน้าเรียไม่รู้ะเริ่มยัไีับวามสสัยที่อัอยู่เ็มหัวเาแบบนี้
"พี่อินมีอะไรรึเปล่า?"
แบฮยอนเอียอมออย่าสสัยับใบหน้าเร่เรียออิน
"เราไปเล่นที่ไหนมาอนพี่ไม่ไ้ไป้วย"
อินถามพร้อมับ้อวาลมอน้อายนิ่อย่า้อารำอบ
"ไปเล่นที่ทะเลสาบมารับ"
แบฮยอนอบแล้วยิ้มให้
"ไม่ไ้ไปเอพวแวมไพร์มาใ่ไหม?"
แบฮยอนระพริบา้าๆสอสามที่อนะพยัหน้า
"บารั้็เห็นพวเาแถวๆริมทะเลสาบแ่พวเาไม่ไ้ทำอะไรแบฮยอนนะรับ"
แบฮยอนอบแล้วยิ้มให้
"ไม่ไ้โหใ่ไหม?"
อินถามย้ำ่อนที่แบฮยอนะพยัหน้า
"อื้อ"
"ีแล้ว อย่าไปใล้พวนั้นมาละ อันรายะายไปไอพวัวูเลือนะ"
อินว่าแล้วหันลับไปาผ้่อส่วนแบฮยอน็ไ้แ่พยัหน้ารับำไปเบาๆ่อนะแอบถอนหายใออมาเบาๆูท่า่อานี้แบฮยอน้อระวััวมาึ้นว่าเิม
"พี่อินเริ่มสสัยเรื่อุน้าแล้ว"
แบฮยอนพูบอานยอลหลัาที่พวเาพาันมานั่นอนเล่นที่ทุ่ห้าว้า
"เรื่อันหรอ"
านยอลถามพร้อมๆับมูไปามใบหน้าเล็ที่นอนหายอยู่บนัอเา
"อื้อ พอ่อนรับ"
แบฮยอนว่าแล้วเอียหน้าหนีพร้อมๆับมือเล็ที่ันหน้าานยอลเอาไว้พร้อมใบหน้าเร่เรีย
"เราะทำยัีรับถ้าพี่อินับไ้"
"ับไ้็ับไ้สิ ีะอี"
านยอลว่าแล้วูบมือแบฮยอนเบาๆ่อนะยิ้มออมาเมื่อเห็นแบฮยอนทำหน้ามุ่ย
ไม่ใ่ว่าานยอลไม่ลัวแ่เาพร้อมเสมอเมื่อมีนรู้เาพร้อมะพาแบฮยอนไปอยู่้วยันที่ปราสาท
"ียัไ ถ้าเิเรื่อเหมือนอนนั้นอีละรับ"
แบฮยอนว่า่อนที่านยอละยมือลูบหัวแบฮยอนเบาๆ
"มันะไม่เิึ้นอี เราะอยู่้วยันะไม่มีใรมาแยเราไ้"
านอยลบอแล้วับมือแบฮยอนึ้นมาูบเล่น
"แ่. . .แบฮยอนเป็นมนุษย์หมาป่า ุน้าเป็นแวมไพร์นะรับ"
"มีั้หลายู่ที่เป็นแบบเรา อย่าัวลไปเลย"
าานยอลปลอบเารู้ว่าเ็น้อยอเาำลัลัว ลัวว่าะถูพราาันเา็ลัวและเาะทำามที่พูบอแบฮยอน ว่าพวเาะอยู่้วยันไม่มีใรมาพราพวเาไปาันไ้ หามีนิะทำแบบนั้นเา็พร้อมะสู้
"ุน้าะไม่ทิ้แบฮยอนใ่ไหมรับ?"
แบฮยอนมอหน้าานยอล่อนที่านยอละ้มลมอแบฮยอนพร้อมรอยยิ้ม
"ไม่ทิ้หรอ ไม่มีวันแน่ๆ"
านยอลว่า่อนะ้มลูบแบฮยอนแทนารเี่ยว้อยที่พวเาอบทำ
มือเล็ๆโอบรอบอานยอลเอาไว้พร้อมๆับเยหน้ารับูบาานยอลอย่าเ็มใวามหวาลัวที่เาะินในใลอเ้ามลายหายไปเพียแ่ำพู สายาและูบนี้ทำให้แบฮยอนเื่อใและมั่นใว่าานยอละทำไ้ามที่อีนพู
"อื้อ"
แบฮยอนราออมาอย่าเสียายเมื่อานยอลผละูบออ้าๆ
". . อี"
"หืม?"
". .ูบอี"
านยอลยิ้มับารเรียร้ออแบฮยอน่อนที่านยอละใ้นิ้วโป้ลูบริมฝีปาบาที่บวมแาารูบ้าๆ
"เราวรหยุ่อนที่ันะหยุัวเอไม่ไ้"
านยอลพูบอ่อนที่แบฮยอนะปล่อยมือออาออานยอลแล้วันัวึ้นนั่่อนะพลิัวึ้นมานั่บนัอานยอลพร้อมๆับใ้แนัวเอโอบรอบอานยอลเอาไว้
"ถ้า. . .ุน้าหยุไม่ไ้. . .ะเิอะไรึ้นหรอรับ?"
แบฮยอนถามพร้อมับเอียอมออย่าไร้เียสาแ่วาลมับพราวระยับอย่ายั่วยวนที่ทำให้านยอลอหมั่นเี้ยวูบที่อวัยวะเียวันเร็วๆไปทีหนึ่ไม่ไ้
"เราไม่รู้ริๆหรือแล้ไม่รู้ันแน่หืม"
"แบฮยอนไม่รู้ว่าใ่แบบที่แบฮยอนรู้มารึเปล่า"
"แล้วเรารู้มาแบบไหนละ?"
านยอลถาม่อนที่แบฮยอนะหน้าแน้อยๆแล้วเสมอไปทาอื่นอย่าลัเล่อนะหันมามอหน้าานยอล
"พวเาบอว่าหลัาูบันแล้วพวเาหยุไม่ไ้พวเา็. . ."
แบฮยอนเว้น่วท้ายประโยพร้อมๆับใบหน้าที่แัลามไปนถึเล็ๆที่แ่ำ
"็. . . ."
"หือออ แบฮยอนพูไม่ไ้ มันน่าอายเินไป"
แบฮยอนว่าแล้วส่ายหน้าเบาๆ
"ั้น. . .ันทำใหู้ไหม"
นัวสูโน้มัวเ้ามาระิบบอเสียพร่าพร้อมๆับบเม้มใบหูเล็เบาๆ
"แ่. . .มันน่าอาย"
แบฮยอนอบเสียเบาๆหอหนีเมื่อานยอลูบลบนออเา้าๆ
"ั้น. . .หยุไหม?"
านยอลถามแ่น้ำเสียไม่ไ้บ่บอเลยว่าหาแบฮยอนบอให้หยุเ้าัวะหยุามที่ว่า
แบฮยอนเม้มปา้อาับานยอลนิ่อย่าลัเล่อนที่ะส่ายหน้าอย่าอายๆ
"แบฮยอน. . .อยารู้ว่าที่แบฮยอนไ้ยินับสิ่ทีุ่น้าะบอรันไหม"
ร่าเล็อบเสียเบาำอบทีู่ไร้เียสาทำให้านยอลวบุมัวเอไม่ไ้
มือหนาลาผ่านลูบวนไปามแผ่นหลัเล็้าๆ่อนะึรั้ให้ร่าเล็เ้ามาแนบิอยู่ภายใ้อ้อมแนอเา่อนที่พวเาะแลูบัน้าๆร่าสูใ้ประสบาร์ที่มาว่าสอลิ้นเ้าไปในโพร่ปาเล็ไล่ิมวามหวานาปาเล็ๆที่พยายามอบรับเาอย่าไม่ประสา
"อื้อ"
แบฮยอนหลับารับูบาานยอลอย่าเ็มใพร้อมๆับเรียนรู้ในสิ่ที่นัวสูสอน้าๆ่อนที่านยอละผละูบออ้าๆไม่วายที่ะบเม้มริมฝีปาแบฮยอนเบาๆพร้อมๆับเสียหอบหายใอพวเาที่ัประสานัน
่อนที่านยอละับแบฮยอนพลินอนราบบนห้าพร้อมๆับร่าสูให่ทาบทับร่าเล็เอาไว้
"ถ้าบอให้หยุ ันไม่หยุแล้วนะ"
านยอลพูบอ่อนะุไ้ใบหน้าลบนออาวที่เามัะแอบหอมแอบูบไปหลายรั้
"อื้อ"
แบฮยอนพยัหน้าอย่าอายๆ่อนที่านยอละ่อยๆสอนบทรัให้เ็น้อยใ้ร่าามที่เ้าัวรู้หรืออาะมาว่าที่เ็น้อยอเารู้มา็ไ้
.
.
.
.
บน้นไม้สูยอูเมินสายาาภาพรหน้าแล้วถอนหายใออมาเบาๆ
"ไม่ระวััวเอาะเลย"
ยอูพึมพำเบาๆเาไม่ไ้มาามูสอนนั้นแ่เพราะเา็อบมานั่อ่านหนัสือเียบๆอยู่ที่นี้อยู่แล้วและเา็ไม่ิว่าสอนนั้นะมาพลอรัันโ่แ้แบบนี้
"ให้ายเถอะ"
ยอูถอนหายใออมาเฮือใหู่ท่าเ้า้อเปลี่ยนสถานที่อ่านหนัสือ่อนี่เาะ้อเห็นอะไรมาว่านี้อนทั้สอ
หลัาทิ้ให้พี่ายและเ้ามนุษย์หมาป่าพลอรัันที่ทุ่ห้ายอู็เินถือหนัสือไปามทาเียบๆ่อนที่ยอูะะัเมื่อรับรู้ไ้ถึสายาอใรบานที่้อมา่อนที่ยอูะหันไป็เอเ้าับร่าสูผิวเ้มที่อยู่ห่าออไปไลพอวร
พวเาสบาันและนั้นทำให้ยอูหายใสะุไม่ใ่เพราะอีนเป็นมนุษย์หมาป่าแ่เพราะวามที่เหมือนหลุมำที่สะให้เาละสายาาอีนไม่ไ้
อินมอเ้าัวูเลือที่เาไม่่อยอบนิ่ยิ่เมื่ออีนหันมาสบา้วย็ทำให้เา้าวาไม่ออทั้ๆที่เาไม่อยาอยู่ใล้เ้าพวนั้นเท่าไรแ่็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เายืนนิ่ๆมออีนอยู่แบบนั้น
"อิน ไปันไ้แล้ว"
เสียเรียาที่ไลๆทำให้ร่าสูไ้สิแล้วหันหลัวิ่ออไปทิ้ให้ยอูมอามหลัอีฝ่ายไปเียบๆ
"นี้. . .มันเรื่อบ้าอะไร"
ยอูพึมพำออมาเสียเบาอย่าไม่เ้าใัวเอ่อนะส่ายหัวเบาๆแล้วออเิน่ออีรั้
อินำลัะเป็นบ้า
เาไม่รู้ว่าเาเป็นอะไรั้แ่ที่เาไ้เอับเ้าัวูเลือผิวีที่ป่าอนนั้นในหัวอเา็เอาแ่ิเรื่อออีนทั้ๆที่เาเออีฝ่ายไ้ไม่ถึห้านาทีเลย้วย้ำ
"ทำหน้าอะไรแบบนั้นวะ"
แทมินถามเมื่อพวเามาเล่นันที่น้ำสูพวเพื่อนในวัยไล่ๆันระโลาน้ำสูพร้อมับเสียเียร์ที่ัเป็นระยะแ่อินลับเอาแ่นั่ทำหน้าเรียอยู่ไม่ไลนแทมิน้อเินเ้ามาถาม
"เปล่า"
อินอบ่อนที่แทมินะถอนหายใออมาแล้วทรุนั่ล้าๆเพื่อน
"หน้าาไม่ไ้ไปามที่ปาอบเลยเพื่อน ถ้ายัไม่รู้ัว"
แทมินว่า่อนที่อินะถอนหายใออมาเสียั
"เรื่อแบฮยอน?"
แทมินถาม เพราะไอเพื่อนสนิทนนี้หวน้อยัับอะไรใรเ้าใล้็ไม่ไ้เอาแู่่ นอาเาแทมิน็ยัไม่เห็นอินะยอมให้เพื่อนนไหนเ้าใล้แบฮยอนเลย
"เปล่า"
อินอบทำเอาแทมินเลิิ้วสูอย่าแปลใับสิ่ที่ไ้ยิน
"แล้วมีเรื่ออะไรวะที่ทำนายทำหน้าาเรียแบบนี้"
อินยมือลูบหน้าเบาๆ เา็ยัอบัวเอไม่ไ้ว่าทำไมเา้อมานั่ทำหน้าเรียแบบนี้้วย
"ไม่รู้วะ"
อินอบ
"แบบนี้็ไ้หรอวะ"
แทมินหัวเราะออมาเบาๆับำอบอเพื่อน่อนที่อินะลุึ้นยืน
"ะลับแล้ว?"
"อืม"
อินพยัหน้าแล้วเินหลบออมาส่วนแทมิน็ส่ายหน้าเบาๆ่อนะลุไปหาลุ่มเพื่อน่อ
"เป็นแบบที่รู้มารึเปล่า?"
านยอลถามเสียเบาหลัาบบทรัที่ทำเอาเ็น้อยอเานอนหอบอยู่ใ้ร่า
"อื้อ"
แบฮยอนอบเสียเบาพร้อมวาลมปรืออย่าอ่อนล้าับบทรัที่ร่าสูสอนเา
"อบไหม?"
านยอลถามแล้วใ้นิ้วเลี่ยผมทัหูให้ออาใบหน้าเล็พร้อมรอยยิ้ม
"อบรับ"
เ็น้อยอบแล้วยิ้มให้านยอลบาๆ่อนะโนนัวโ้มลมาฟัแ้ม
"หือออ แบฮยอน้อรีบลับบ้านนะ"
แบฮยอนร้อบอ่อนที่านยอละยอมหยุแล้วยันัวึ้นนั่่อนะึให้แบฮยอนลุึ้นมานั่บนั
"ไม่เ็บรไหนใ่ไหม"
"ไม่รับ"
แบฮยอนอบพร้อมับส่ายหน้า
เพื่อนอเาบอว่ารั้แรนะเ็บแ่แบฮยอนับไม่รู้สึแบบนั้นทั้ๆที่อะไรๆที่เ้ามาในัวเาะให่โมา็าม
เพราะอีนอ่อนโยนับเาละมั้แบฮยอนเลยไม่รู้สึเ็บแ่ลับรู้สึีและอบมาอี่าหา
"ไม่เ็บริๆนะ"
านยอลถามย้ำ่อนที่เ็น้อยอเาะพยัหน้า
"ั้น็ใส่เสื้อผ้า ันะไปส่เราที่บ้าน"
านยอลพูบอ่อนที่ะหยิบเสื้อผ้าอแบฮยอนมาสวมใส่ให้อีน
"ุน้ารับ"
แบฮยอนเรียอีนหลัาที่แบฮยอนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วและอนนี้านยอล็ำลัใส่เสื้อผ้าอเ้าัวอยู่
"ว่าไ"
"อนนี้. . .เราเป็นนรัันใ่ไหมรับ?"
แบฮยอนถามเสียเบาอย่าไม่มั่นใ เพราะเพื่อนๆอเาบอว่าเพราะเป็นนรัันพวเาเลยมีอะไรันมันเป็นารแสวามรัอย่าหนึ่นอารบอเป็นำพู
านยอลใส่เสื้อผ้าเสร็เา็วัมือเรียให้เ็น้อยอเาเ้าไปหา
"็ใ่นะสิ ันรัแบฮยอนนะ"
านยอลพู่อนที่แบฮยอนะโผล่เ้าอานยอลเอาไว้แน่น
ถึแม้ร่าายอานยอละเย็น่าาเาแ่แบฮยอน็อบและรัทุอย่าที่เป็นานยอล วามรู้สึนี้มีมานานนแบฮยอนไม่รู้ัว
"แบฮยอน็รัุน้า รัมาๆเลย"
านยอลยิ้มออมาแล้วอแบฮยอนเอาไว้แน่น
"ัน็รัแบฮยอน รัมาๆเลยรู้ไหม"
"อื้อ"
ใบหน้าเล็ที่ฝั่อยู่ับออเาพยัหน้าึ้นลหลายที่อนะเยหน้ามอเาพร้อมรอยยิ้มว้า รอยยิ้มที่เาหลใหลมานานนานนำไม่ไ้ว่าหลรัรอยยิ้มนี้ั้แ่เมื่อไร
"ถึเวลาที่เรา้อลับบ้านแล้วนะ"
"ไม่อยาลับเลย"
แบฮยอนอบพร้อมทำปาว่ำอย่าไม่อบใ
"อยาไปอยู่้วยันไหม?"
านยอลถาม
"ถ้าไปอยู่ับุน้า แบฮยอน็้อบอเรื่ออเราให้ที่บ้านรู้"
"อืม"
"ไม่เอาีว่า แบฮยอนไม่อยาให้ที่บ้านรู้"
านยอลมวิ้วับำอบที่ไ้ยิน่อนที่เ้าัวเล็ะพู่อ
"เพราะถ้าที่บ้านรู้ แบฮยอน้อโนแยาุน้าแน่ๆเลย บาทีุพ่ออาะพาพวเราบ้ายบ้านไปที่ๆไลแสนไล็ไ้ แล้วแบบนี้แบฮยอน็ไม่ไ้เอุน้านะสิ"
านยอลยิ้มออมาับวามัวลอเ็น้อยรหน้า
"ันบอแล้วไว่าะไม่มีใรพราเราสอนาันไ้"
านยอลบอแล้วลูบหัวแบฮยอนเบาๆ
"แ่แบฮยอน็ลัว ถึแม้ะเื่อใุน้า แ่็ยัลัวอยู่ี"
แบฮยอนว่า
"ั้นให้เป็นเรื่อออนาแล้วันโอเไหม ถึเวลานั้นันะไม่ยอมปล่อยมือาเราหรอนะ"
านยอลว่าแล้วับมือแบฮยอนยึ้นูบเบาๆ
"อื้อ แบฮยอน็ะไม่ปล่อยมือาุน้าเหมือนัน ็แบฮยอนรัุน้า"
แบฮยอนว่าแล้วส่ยิ้มว้าให้านยอล่อนที่อีนะยิ้มออมา
"ัน็รัแบฮยอน"
ว่าแล้ว็ูบลบนแ้มใสเบาๆเรียเสียหัวเราะใสๆอเ้าเ็น้อยไ้เป็นอย่าี
********************************************
ะๆุๆ
าพี่เาไม่รอน้อโว่านี้แล้ว่าาาา
ส่วนน้อ็ยั่วาใสแบบนี้าพี่ไปไหนไม่รอแล้ววววว
อบุทุๆอมเม้นนะะและ็นที่ให้ำลัใ้วย
อบุมาๆนะะ
เอันอนหน้า่าาาาา
#dearwolfcb
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น