คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
เมือเลเวียน่าอันไลโพ้น
เมือที่เหล่ามนุษย์หมาป่าือราาเป็นผู้ปรอเมือ ถูยย่อเป็นเสมือนเื้อพระวศ์หามนุษย์ทั่วไปะเรียแบบนั้น
หมาป่าที่ลายร่าเป็นน ้วยพละำลั และวามหวาลัวอเหล่านธรรมาเมื่อนานมาแล้วทำให้เหล่าหมาป่าสามารถยึรอเมือแห่นี้ยายอาาเ ึ้นนปรอเมือแทนมนุษย์มานถึปัุบัน แ่เพราะเหล่ามนุษย์หมาป่าที่แสนุร้าย็เิวามเปลี่ยนแปลไปามาลเวลาและารพบรัับมนุษย์ทำให้นิสัยเิมถูเปลี่ยน พวเาเหล่านั้นเหมือนมนุษย์ทุประารทั้นิสัย ารพูารา วามรู้สึนึิ ทำให้พวเาเหล่ามนุษย์หมาป่า และมนุษย์ธรรมาอยู่้วยันอย่ามีวามสุ
ภายในบ้านหลัเล็ที่อยู่ห่าออไปาเมือหลว
เป็นบ้านอ เน มิทเลิฟ อีทหารในวัหลว ที่เมื่อหลายสิบปี่อนภรรยาอเาให้ำเนิลูสาวที่แ็แรแ่ภรรยาอเาลับเสียีวิทำให้เาลาออาารเป็นทหารแล้วมาใ้ีวิธรรมาูแลลูสาวนอนนี้บุรสาวอเาอายุไ้17ปีแล้ว
เลย์ มิทเลิฟ ลูสาวอเนที่เิบโอย่าามทำให้เนอนึถึภรรยาไม่ไ้เพราะลูสาวอเาสวยเหมือนับแม่อเธอ
“พ่อ่ะ เลย์ออไปเ็บอไม้นะะ”
เลย์ เ็สาววัยสิบเ็ปีในุระโปรผ้าฝ้ายสีี ผมยาวลอนสีทอถูมัเอาไว้หลวมๆ้วยเือสีน้ำาล เินไปหยิบะร้าแล้วบอเน ายหนุ่มวัยลานที่นั่เหลาไม้อยู่หน้าบ้าน
“ระวััว้วยละ”
เนยิ้มให้บุรสาว่อนที่เลย์ะยิ้มแล้วพยัหน้าพร้อมับเินออาบ้านเ้าไปในป่า
ภายในป่าลึที่ไม่่อยมีน เพราะนอาเธอและพ่อแล้ว็ะเป็นนายพรานและพวหาอป่าเท่านั้นที่ะมาเินในนี้
“หืม?”
เลย์มวิ้วเมื่อไ้ยินเสียร้ออบาอย่าที่ัอยู่ใล้ๆ วาลมโหันมอไปทั่ว่อนะ้มลมอรอยเท้าอสุนัป่านาให่ที่ทำให้เธอยิ่มวิ้ว่อนที่เธอะลุึ้นแล้วเินามรอยเท้าไป้าๆ
!!!!
วาลมเบิว้าอย่าใเมื่อเห็นหมาป่าัวให่นสีเทาเ็มไป้วยบาแผลนอนหายใโรยรินอยู่ที่พื้น
เลย์่อยๆเินไปูใล้ๆอย่าลัวๆ่อนที่หมาป่าัวโะเบิาโพล่ึ้นเมื่อิว่าเธอะเ้าไปทำอันราย
“ระ. .เรามาีนะ เ้าบาเ็บนานี้ เราไม่ทำอะไรหรอ”
เลย์พูบออย่าล้าๆลัวๆ
วาที่เ็มไป้วยวามระแวอหมาป่าัวโ็ลหายไปเหลือเพียวาที่แสนอ้อนวอนให้เธอ่วยเหลือเมื่อเ้าหมาป่ารู้ว่าเธอมาี
“แผลน่าลัวั”
เลย์พูแล้วเินมาย่อัวนั่ลูแผลใล้ๆ็เห็นบาแผลที่น่าลัว แผลที่เิาาร่อสู้อเหล่าหมาป่า
“เี๋ยวเรามา รออยู่รนี้นะ”
เลย์พูบอแล้วลูบหัวเ้าหมาป่าเบาๆแล้วลุเินออไป
เ้าหมาป่ามอามหิสาวไปเหมือนลูหมาที่ไม่อยาห่าเ้าอ่อนที่เลย์ะเินลับมาพร้อมับห้าเ็มะร้าแล้วทรุนั่ลัารทำแผลให้โยไม่ไ้สนใเ้าหมาป่าที่นอนมอเธออยู่
“เอาละเรียบร้อยแล้ว อืม เราว่าเราให้พ่อมาพาเ้าไปรัษาที่บ้านีว่า”
เลย์พูแล้วลุึ้นเมื่อูอาารอเ้าหมาป่าอย่าละเอียเพราะเนพ่อะรู้เรื่อยาีว่าเธออาะ่วยเ้าหมาป่าัวนี้ให้หายเร็วๆ็ไ้
“หิ้”
เสียร้อเบาๆอเ้าหมาป่าทำให้เลย์ยิ้มออมา
“เราะรีบลับมา สัาเลย”
เลย์พูแล้วยิ้มให้่อนะรีบเินลับไปทาบ้านอเธอเพื่อไปเรียให้เนมา่วยเอาหมาป่าไปรัษาที่บ้าน
โยที่เธอไม่รู้ว่าารพบเออเธอับหมาป่าัวนี้ เป็นุเริ่ม้นอวามรัอเธอับราาหมาป่าเสียแล้ว
********************************
อยาีมือัวเอ
ฟิเ่ายัไม่ทันเลียร์ เอาเรื่อใหม่มาลอีแล้ว
แนวเทพนิยายที่อยาเียนูบ้า
ฝาเนื้อฝาัว้วยนะะ
#wolfbridekl
ความคิดเห็น