ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ ๕
อนที่
๕
หลัาที่านยอลพาแบฮยอนเ้ามาในำหนัหมอหลว็เ้ามารว้อเท้าให้แบฮยอน่อนะทายาพันผ้าให้
"่วนี้็อให้ว่าที่พระายาเินไลๆ่อนนะพ่ะย่ะ่ะ หม่อมันะสั่ยาทาเอาไว้ให้นะพ่ะย่ะ่ะ"
"อบุท่านหมอมานะ"
แบฮยอนพูบอ่อนที่หมอหลวราะโ้แล้วลุเินออไป
ภายในห้อเหลือแ่เพียแบฮยอนและานยอลที่นั่อยู่ในห้อเพราะเหล่านาำนัลไ้เินามหมอหลวออไปแล้ว
แบฮยอนทำัวไม่ถูไ้แ่นั่เอามือลูบา้าที่แพลเบาๆ
"ไปทำอย่าไรถึไ้ล้มนาแพลแบบนี้"
านยอลถาม่อนที่แบฮยอนะเยหน้ามอานยอล
"เรียนมารยาทอยู่ เพราะ้าไม่ีเอแหละฝึเินนไม่พั็เลยล้ม"
แบฮยอนอบเสียเบา
"็รู้ัว แ่็ยัฝืน"
"้ารู้ว่า้าผิ แ่้า้อเรียนรู้อะไรอีมามายนิ"
แบฮยอนพูบอแล้ว้มหน้ามอมือัวเอ
"อย่าฝืนัวเอมานัเลย เรื่อพวนี้ะมาให้เ้าทำไ้ทั้หม็เป็นไปไม่ไ้ แ่เ้าปรับัวให้เ้าับที่นี้ไ้็พอแล้ว"
านยอลบอเพราะพอเาไ้ไปเห็นารใ้ีวิอแบฮยอนที่นอวัเา็รู้แล้วว่าะให้แบฮยอนเป็นเหมือนเหล่าหิสาวที่โมาในรั้วในวัไ้อย่าไรแ่อนนี้เห็นอีนั้ใเรียนรู้ับสิ่ที่ยูัุสอนไปเา็อภูมิใในวามั้ใอแบฮยอนไม่ไ้
"เอาละ วันนี้เ้า็พัเสีย้าะไปบอยูัุว่าวันนี้เ้าไม่้อเรียนนว่าาเ้าะหายีแล้ว่อยเรียน"
"แ่. . ."
"แ่อะไรอี"
านยอลถามแบฮยอนทีู่เหมือนเ้าัวะไม่อยาหยุเรียน่าาเมื่อ่อนที่อยาะหยุเรียนเป็นว่าเล่น
"อีไม่นาน็เป็นวันอภิเษแล้ว. . ."
"อย่าัวลเรื่อนั้นไปเลย พัผ่อนให้าหายในเร็ววันีว่า แล้วอย่าออไปนนไ้เรื่ออีแล้วัน"
านยอลบอ่อนที่แบฮยอนะทำหน้าอ
"้าไม่ออไปไหนให้ัวเอเ็บเพิ่มหรอ"
"็ี"
านยอลยยิ้ม่อนะลุึ้นาม้วยแบฮยอนที่เรียมลุแ่เพราะเ็บาทำให้ยับลุมาไ้นิเียว็เนานยอล้อรีบว้าัวอีนเอาไว้
ุบ!
าที่ะว้าร่าเล็ๆอแบฮยอนลายเป็นร่าสูให่ล้มไปามแบฮยอนที่หายหลัลไปับเบาะนุ่ม
แบฮยอนหลับาปี๋อย่าใ่อนะลืมาึ้นเมือรับรู้ถึลมอุ่นๆที่เป่ารหน้าเธออยู่
แ่พอเมื่อเธอลืมามอ็แทบะหยุหายใเพราะรหน้าเธอือใบหน้าออ์ายรัทายาทที่อยู่ห่าาเธอไม่ถึืบ
มือเล็ๆอแบฮยอนยึ้นมาันไหล่านยอลเอาไว้แล้วหันหน้าหลบไปอีทาเพราะแบบนี้มันไม่ีับหัวใวน้อยๆอเธอที่เ้นแรอยู่อนนี้เลย
านยอลเอ็ใเหมือนันที่ล้มทับอีนอยู่ถ้าเป็นเมื่อ่อนเาะลุหนีอีนไปแล้วแ่เาลับอยู่แบบนั้นมอใบหน้าลมน่ารัอย่าสำรวและนั้นทำให้านยอลไ้รู้ว่าวาๆนั้นเ้าับใบหน้าออีฝ่ายมาแ่ไหนรวมทั้ลิ่นายหอมอ่อนๆอแบฮยอน็ทำให้านยอลเหมือนนไร้สิ
ยิ่ริมฝีปาเล็ๆอมมพูนั้นอีและเพราะวามใล้ทำให้านยอลเห็นไฝเม็เล็ๆเหนือมุมปาวาอแบฮยอน
"แบฮยอน"
เสียเรียออีฝ่ายทำให้แบฮยอน้อหันมามอ่อนที่ริมฝีปาหนาะทาบทับลมาและนั้นทำให้วาๆอแบฮยอนเบิโอย่าใ
ไม่ใ่เพียแ่ทาบลมาแ่อีฝ่ายยัูเม้มเบาๆทำเอาแบฮยอนหน้าแหูแมือเล็ๆ็ันอีน่อนที่านยอละผละัวออ
"หายไวๆ"
สิ้นประโยร่าสู็ลุออทิ้ให้แบฮยอนนอนหน้าแอยู่ที่เิม่อนที่แบฮยอนะยมือึ้นปิหน้าัวเอ
"นบ้า"
แบฮยอนพึมพำออมา
และืนนี้เป็นืนแรั้แ่ที่แบฮยอนเ้าวัมาที่เธอนอนไม่หลับเพราะมัวแ่ิถึเรื่อูบที่อีนูบเธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึมาูบเธอแบบนั้น
วัน่อมา
แบฮยอนนั่อยู่รบันไทาเ้าำหนัมอ้นไม้มอท้อฟ้า้วยวามเบื่อ
"้าออไปเินเล่น็ไม่ไ้เลยหรอ"
แบฮยอนถาม
"ไม่ไ้สิเพ่ะ ้อเท้ายัไม่หายีเลยะออเินเยอะๆไม่ีนะเพ่ะ"
โอึนอบ
"แ่มันน่าเบื่อมาเลย เรียน็ไม่ไ้เรียน"
แบฮยอนพึมพำแล้วนั่เท้าาถอนหายใออมาอย่าแสนเบื่อหน่ายทำเอาเหล่านาำนัล่ามอหน้าันอย่าออวามเห็น
"อ์ายรัทายาทเส็"
เหล่านาำนัล่าพาันัระเบียบัวเอเป็นแถวรออ์ายรัทายาท่อนที่แบยอนะลุยืนะเินลบันไแ่็โนสายาุๆอานยอลบอให้เธออยู่เยๆ
"าเ็บแล้วยัะลมาอี"
านยอลเยหน้าพูับแบฮยอนที่อนนี้านยอลเินมาหยุรั้นบันไแร
และพอไ้เห็นหน้าอีนแบบนี้็ยิ่ทำให้แบฮยอนิถึเรื่อเมื่อวานทำให้แ้มใสแระเรื่อเสมอไปทาอื่น
"ีึ้นแล้ว่ะ"
แบฮยอนอบเสียเบา
านยอลยิ้มให้ับท่าทาเินอายอแบฮยอน ไม่ใ่แ่แบฮยอนที่เินอายแ่านยอลเอ็อายที่เาทำเรื่อแบบนั้นลไปแ่เาเ็บสีหน้าเ่ว่าแบฮยอน็เท่านั้นเอ
"อ์ายมาที่นี้มีอะไรรึเปล่า่ะ"
แบฮยอนถาม
"แ่แวะมาูว่าเ้าออไปนที่ไหนรึเปล่า"
านยอลอบทำเอาแบฮยอนทำหน้าไม่พอใ
"าเ็บแบบนี้ออไปไหนไม่ไ้หรอ่ะ ถึแม้ะอยาออไป็เถอะ"
แบฮยอนอบเรียรอยยิ้มาอ์ายรัทายาทัวสูไ้เป็นอย่าีรวมทั้เหล่าันทีและนาำนัลทั้หลายที่ออมยิ้มไม่ไ้
"อยาไปไหนละ"
านยอลถาม่อนที่แบฮยอนะมอานยอลอย่าไม่เ้าใับสิ่ที่านยอลถาม
"ออไปเินเล่นที่อุทยานหลวไหม"
"ไปไ้ที่ไหนัน"
แบฮยอนแย้่อนที่านยอละยืนมือไปรหน้าแบฮยอน
"อะไรหรือะ"
"ับมือ้า แล้วไปเินเล่นัน"
านยอลบอแบฮยอนมีที่ท่าลัเล่อนะส่มือไปับมือานยอลเอาไว้แล้ว่อยๆเนลบันไมายืน้าๆ่อนที่านยอละใ้มือวาับมือแบยอนเอาไว้มืออี้า็โอบเอวแบฮยอนเอาไว้แล้ว่อยๆพยุแบฮยอนให้เินไปที่อุทยานหลว้วยัน
ภายในอุทยานหลว
ร่าสูออ์ายรัทายาทเินพยุว่าที่พระายาออเินเล่นไป้าๆ
"ูเหมือนฝนะเลย"
แบฮยอนพึมพำออมาเพราะาท้อฟ้าที่สใสลายเป็นมืรึ้มเหมือนฝนพร้อมะเทลมาไ้เสมอนแบฮยอนอลัวไม่ไ้
"เราลับันเถอะนะ"
แบฮยอนเยหน้าบอน้าๆทีู่ไม่ทุร้อนับสภาพอาาศอนนี้เลยสันิ
"ไม่อนนี้หรอ เ้าอย่าัวลไปเลย"
"้าะไม่ไ้ัวลเรื่อนั้นเลยหาา้าไม่เ็บแบบนี้ อนนี้้าเิน้ายิ่ว่าเ่าเสียอีมั้"
แบฮยอนบอ
"อืม นั้นสินะ ั้นลับไปำหนัเ้า็ไ้"
านยอลบอเพราะเา็ลืมไปว่าอีนาเ็บอยู่
เพียไม่นานหลัาที่ทั้สอัสินใลับฝน็เทลมาห่าให่ทำเอาเหล่าันทีและนาำนัล่าหาอะไรมาป้อันอ์ายรัทายาทและว่าที่พระายาันอย่ารีบร้อน
านยอล้มล้อนัวแบฮยอนึ้นอุ้มแล้วรีบเินฝ่าสายฝนพาแบอยอนลับำหนั
พอลับมาถึำหนัเหล่านาำนัล็หาผ้ามาเ็ัวให้แบฮยอนและานยอลันอย่ารีบร้อนร่วมทั้าอุ่นๆที่เอามาให้ทั้สอ
"ท่านวระเปลี่ยนุ่อน"
แบฮยอนพูบอเพราะอนนี้ร่าสูที่เปียไปทั้ัวำลัะลับำหนั
"เี๋ยว่อยไปเปลี่ยนที่ำหนั้า็ไ้"
านยอลบอ
"เ้า็วรรีบเปลี่ยนุ่อนที่ะไม่สบายเอา"
านยอลพูทิ้ท้าย่อนะเินออไป
"ทำหน้าัวลอะไรเพะ"
ยูัุถาม่อนที่แบฮยอนะหันมามอ
"อ์ายะป่วยไหม"
แบฮยอนถาม่อนที่ยูัุะยิ้มออมา
"อ์ายรัทายาทแ็แรมาๆเพ่ะ ไม่่อยเ็บป่วยเท่าไร ว่าที่พระายาอย่าไ้ทรัวลไปเลยเพ่ะ"
แบฮยอนพยัหน้าเบๆา่อนะโนเหล่านาำนัลพาไปเปลี่ยนุ
"อ์ายรัทายาททรประวรเพ่ะ"
แบฮยอนพยัหน้าเบาๆเมื่อโอึนเินมาบอเรื่ออ์ายรัทายาท
"พา้าไปที่ห้อเรื่อที"
แบฮยอนพูบอ่อนที่โอึนและยูัุะมอหน้าแบฮยอนอย่าแปลใ
"้าอยาทำ้าว้มไปให้อ์ายรัทายาท"
แบฮยอนอบ
"แ่. . ."
"า้าเริ่มีึ้นเยอะ พวท่านอย่าไ้ัวลไปเลย"
แบฮยอนบอ
"ให้้าไปเถอะ"
แบฮยอนทำหน้าอ้อนวอน่อนที่ยูัุะพยัหน้า่อนที่ทั้หมะพาันไปที่ห้อเรื่อเพื่อให้แบฮยอนไ้ทำ้าว้มร้อนๆไปเยี่ยมอ์ายรัทายาท
แบฮยอนเินนำโยมียูัุอยพยุส่วนโอึนถือถาอาหารเินามอย่าระมัระวันพาันมาถึำหนัออ์ายรัทายาทพอมาถึเหล่าันที็เินนำแบฮยอนให้ไปหาานยอลที่ห้อบรรทม
แยิ้มให้เมื่อเห็นแบฮยอนมาหาานยอล
"้าทำ้าว้มมาเยี่ยมอ์ายรัทายาทนะ"
แบฮยอนบอเรียรอยยิ้มาแไ้เป็นอย่าี่อนที่เสียหัวเราะ้านในห้อะัึ้นเสียหัวเราะอผู้หิที่แบฮยอนพอะเาไ้ว่าเป็นใร
"อ์ายมีแหรอ"
"พ่ะย่ะ่ะ"
แอบ
"ะให้ระหม่อมทูลบออ์ายรัทายาทว่าว่าที่พระายามา"
"ไม่้อหรอ ้าฝาท่านย้าว้มนี้ไปให้อ์ายรัทายาท็พอ"
"แ่. . ."
"้าไปละ"
แบอยอนบอหลัาที่เธอยถาาโอึนไปให้แไม่รู้ว่าานยอละิน้าว้มที่เธอทำมาให้ไหม แบฮยอนรู้แ่ว่าอนนี้อีฝ่ายมีนูแลที่ีและอีไม่นาน็ะหายป่วยในเร็ววันแน่ๆ
แมอามหลัแบฮยอนที่มียูัุพยุเนห่าออไปเร่อยๆ็ไ้แ่ถอนหายใออมาใบหน้าิน้อยใอแบฮยอนทำเอาแทำอะไรไม่ถู่อนที่แะมอไปยัประูห้อบรรทมที่อนนี้านยอล็ุยอยู่ับุหนูอึนู ที่สนิทสนมับอ์ายรัทายาทมาั้ๆแ่เล็ๆและถ้าหาพูว่าใระไ้แ่านับานยอลื่ออุหนูอึนู็ะมาเป็นที่หนึ่
ทัู้่เหมือนนรัันแ่แ็ไม่รู้ว่าอนนี้ะยัเป็นแบบนั้นอยู่ไหมเพราะั้แ่ที่มีแบฮยอนเ้ามาแ็เห็นถึวามเปลี่ยนแปลบาอย่า
ประูถูเลื่อนออ่อนที่อึนูะเินออมาแล้วโ้ให้แ
"ะลับแล้วหรืออรับ"
"่ะ ฝาท่านูแลอ์ย่อ้วยนะะ"
อึนูยิ้มให้่อนะเินออไปส่วนแ็ถือถา้าว้มเ้าไปหาานยอล
"้าเพิ่ินไป เ้าะยมาให้้าินอีแล้วหรือ"
านยอลถาม่อนที่แะวาถาลแล้วนั่ลรหน้าานยอล
"เมื่อสัรู่ว่าที่พระายามาเยี่ยมพ่ะย่ะ่ะ พร้อมับทำ้าว้มมาให้ หาอ์ายไม่เสวยระหม่อมะยไปเ็บ"
แบอ
านยอลมวิ้วเพราะูาไอร้อนที่ลอยอยู่เหลือ้าว้ม็รู้แล้วว่าเพิ่ทำมา
"แล้วทำไมไม่เ้ามา"
"ว่าที่พระายาเห็นว่าพระอ์มีแเลยไม่อยารบวน เลยฝาหม่อมันให้นำ้าว้มมาให้อ์ายแล้วลับไปแล้วพ่ะย่ะ่ะ"
านยอลเียบแล้วมอ้าว้มรหน้า่อนะหยิบ้อนมาั้าว้มิม้าๆ
"แล้วนาว่าอะไรอีไหม"
านยอลถามแล้วั้าว้มิน่อถึแม้ะเป็นเพีย้าว้มธรรมาๆแ่รสาินั้น็ทำให้นป่วยที่ไม่่อยอยาอาหารัิน้าว้มเรื่อยๆ
"ไม่พ่ะย่ะ่ะ แ่. . ."
"แ่อะไร"
านยอลมอแนิ่ๆ
"สีหน้าว่าที่พระายาไ่อยีเลยหลัาที่ไ้ยินเสียุหนูอึนู"
"ไม่่อยีอย่าไร"
"สีหน้าน้อยใพ่ะย่ะ่ะ"
แบอ่อนที่มือที่ั้าว้มอยู่ะัไปเล็น้อย่อนะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเิึ้นแล้วั้าว้มิน่อ
"เ้า็ไปเรียมัว"
"อ์ายะเส็ไปไหนพ่ะย่ะ่ะ"
"ไปหาว่าที่พระายา"
านยอลอบ่อนที่แะรับำแล้วลุเินออาห้อไป
********************************
มา่อแล้ว่าาา
ีใที่มีนรออยู่
อบุทุๆอมเม้นเลยนะะ
เอันอนหน้า่า
#พระายาานแบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น