คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -Story1- รุ่นพี่ Ep.2 100%
-EP.2-
20:45 น.
อี้ิยืนมอภายในู้เย็นแล้วเอามือ้นไปทั่ว
“หมแล้วหรอ?”
อี้ิพึมพำ่อนะปิประูู้เย็นแล้วมอไปที่นาฬิา้าพนั
“ออไปแปบเียว ไม่มีอะไรมั้”
อี้ิพึมพำแล้วเินไปหยิบเสื้อแนยาวมาสวมพร้อมับหยิบเินในระเป๋าออมาแล้วเินออาห้อไป
ทาเินภายในอยไร้ผู้นทำเอาอี้ิหันมอไปทั่ว่อนะเินให้เร็วึ้น
“เอาให้หนัเว้ย”
เสียนัึ้นาม้วยเสียุบับามมาทำเอาอี้ิยืนนิ่่อนะรีบเินไปแ่วามอยารู้็ทำให้อี้ิเินามเสียมาแล้วแอบูว่าใรโนระทืบอยู่
‘พี่ริส!!’
อี้ิเบิาโอย่าใ่อนะมอไปทั่วอย่าใ้วามิ่อนะล้วมือถือออมาแล้วิ้มๆ
หว๋อ หว๋อ
“เฮ้ย ำรวมาแยิวะ”
่อนที่นที่รุมระทืบริสอยู่ะแไปนละทิศนละทา่อนที่อี้ิะวิ่ไปหาริสที่นอนหมสภาพอยู่
“พี่ริสๆ ไ้ยินผมไหม? เรา้อรีบไปนะ่อนที่มันะลับมา”
อี้ิเรีย่อนที่ริสะลืมามมออี้ิ่อนะพยัหน้า
อี้ิ่วยพยุริสึ้นมา่อนะรีบพาลับไปที่อนโอเา่อน
“โอ๊ย”
ริสร้อออมาเมื่ออี้ิทำแผลบนใบหน้าให้เา
“อโทษรับ”
อี้ิพูบอแล้วพร้อมทำหน้าสำนึผิทำเอาริสแอบยิ้ม
“ไม่เป็นไร”
ริสอบ่อนที่อี้ิะทำแผล่อให้นเสร็เรียบร้อย
“เสร็แล้วรับ”
อี้ิพูบอพร้อมยิ้มให้่อนที่ริสะนิ้มาม
“อบในะที่ไป่วย ราวหลัอย่าทำละ ถ้าเิอะไรมันไมุ่้ม”
ริสพูบอแล้วหยีหัวอี้ิเบาๆ
“รับ”
อี้ิพยัหน้าอบเบาๆ
“ยัไ็อบใมานะ”
ริสพูบอแล้วส่ยิ้มให้ถึแม้ใบหน้าหล่อะเ็มไป้วยรอย้ำแ่ไม่ทำให้วามหล่ออริสน้อยลเลย ยิ่ทำเอาหัวใวน้อยสั่นไหวอย่ารุนแร
‘่อนะีบพี่ิเา้อหัวใวายาย่อนแน่ๆ’
อี้ิิ
“พี่ยัไม่รู้ื่อเราเลย? เรานะ ื่ออะไร?”
ริสถาม
“อี้ิรับ าอี้ิ”
“นีนหรอ?”
ริสถามอย่าแปลใ
“รับ มาเรียนแลเปลี่ยนนะรับ”
อี้ิพยัหน้าอบเบาๆ
“พี่็นีน ื่อริพี่อี้ฝาน อู๋อี้ฝาน”
ริสพูบอ
“ริหรอรับ? พีู่ไม่เหมือนนีนเลย?”
อี้ิมวิ้วมอริสอย่าแปลใ
“พี่ไปโที่แนาานะ”
“อ้อ”
อี้ิพยัหน้าให้เบาๆอย่าเ้าใ
“ั้นพี่ไม่วนเราแล้วีว่า นี้็ึแล้ว”
ริสพูแล้วลุึ้นาม้วยอี้ิ
“เียวผมไปส่้าล่า”
อี้ิพูแล้วเินามริสมาที่ประู
“ไม่้อๆ ึแล้ว เอันที่โรเรียน”
ริสพูบอแล้วสวมรอเท้า
“ลับีๆนะรับ”
อี้ิพูบอ
“อื้ม อบใมานะ”
ริสหันมาพูบอแล้วเินออาห้อไป
อี้ิยืนมอบานประูที่ปิลอยู่อย่านั้น่อนะยมือึ้นุมอ้ายแล้วยิ้มออมา
“รารีสวัสิ์รับ พี่ริส”
50%
**************************
“เฮ้ย! หน้าไปโนอะไรมาวะ?”
านยอลทัอย่าใเมื่อเห็นหน้าหล่ออเพื่อนมีแ่แผลเินเ้ามาในโรยิมเพื่อ้อมบาสอนเ้า
ริสหยัไหล่ให้แล้ววาระเป๋าลท่ามลาวามสนใอรุ่นน้อในมรม
“มีเรื่อนิหน่อยนะ”
ริสอบแล้วนั่ล้าๆานยอล
“เรื่ออะไรวะ?”
านยอลมออย่าสสัย
“อยาให้ันเ็บหนั่อนไปแ่ระับภา”
“โห เล่นันนานี้เลยหรอวะ แล้วไมไม่สู้วะ”
“สู้ไป็เป็นปัหาวะ”
“แล้วรอมาไ้ไวะ?”
านยอลถามเพราะูาสภาพเพื่อนเาแล้วน่าะโนรุมไม่่ำว่าสามนแน่ๆ
“มีรุ่นน้อ่วยไว้”
ริสอบแล้วนั่ยิ้มเมื่อนึถึรุ่นน้อที่มา่วย
“ใรวะ?”
านยอลถาม
“อี้ิ”
“นีน?”
“อืม น้อมาเรียนแลเปลี่ยนนะ”
ริสอบ
“ีนะที่น้อเาไป่วย ไม่ั้นแไ้นอนโรบาลแน่ๆ”
านยอลบไหล่ริสเบาๆแล้วลุไปสอนรุ่นน้อในมรม่อ
**************************
่วพัเที่ย
ที่โรอาหาร
“หืม? ริิ?!”
แบฮยอนเบิาโอย่าใเมื่ออี้ิเล่าเรื่อเมื่อืนให้ฟั
“อื้ม”
อี้ิพยัหน้าอบเบาๆแล้วั้าวเ้าปา
“เฮ้ยๆ พี่ริส”
แบฮยอนสะิเรียอี้ิ่อนที่อี้ิะหันไปมอ
ริสและานยอลเินเ้ามาในโรอาหาร่อนะเินไปื้ออาหารแล้วมอหสที่นั่่อนะเห็นใรนหนึ่
“พี่อนั่้วยนนะ”
ริสพูบอแล้วนั่ล้าๆอี้ิาม้วยานยอลที่นั่ล้าๆแบฮยอน
“นี้านยอลเพื่อนพี่ านยอล นี้อี้ิ”
ริสูบอ
“หวัีรับ”
านยอลยิ้มทัอี้ิยิ้ม
“เอ่อ นี้แบฮยอนเพื่อนผมรับ”
อี้ิพูบอ
“สวัสีรับ”
แบฮยอนพูแล้วยิ้มให้ริส่อนะหันมายิ้มให้านยอล่อนะ้มหน้าหลบเินๆ
านยอลอมยิ้มับท่าทาเินอายอแบฮยอน่อนะหันมานั่ิน้าว่อ
“พวเราไป่อนนะรับ”
อี้ิพูแล้วลุึ้นยืนาม้วยแบฮยอน
“อื้ม”
ริสพยัหน้าให้่อนที่อี้ิับแบฮยอนะเินออไปพร้อมับเอาถาไปเ็บ
“น่ารัีนิ”
านยอลพู
“อื้ม สนใ?”
ริสเหยหน้าึ้นถาม
“อืม”
านยอลพยัหน้า่อนที่ริสะมวิ้ว านยอลหลุำเมื่อเห็นริสทำหน้าเรียให้
“นที่ันสนในะ น้อแบฮยอน เ็บ้าอะไรวะน่ารัสุๆ”
านยอลอบ่อนที่ริสะถอนหายใออมา
“แน่ะ มีถอนหายใ ไม่แย่น้ออี้ิอแหรอวะ”
านยอลพูแว
“อันอะไรัน”
ริสอบแล้วยถาอาหารไปเ็บพร้อมๆับานยอล
“มอาแ็รู้แล้วว่าิอะไรอยู่”
านยอลพูบอ
“ันิอะไร?”
ริสหันมาถาม
“แนะ สนใน้ออี้ิ”
านยอลพูแล้วเินทิ้ห่าออไปเหลือแ่ริสที่หยุเินแล้วมอามหลัานยอลไป่อนะหลุยิ้มออมาแล้วเินามานยอลไป
********************************
ภายในมินิมาร์ทแห่หนึ่
แบฮยอนในุเสื้อฮูัวให่สีเทาับาเวอร์มสีำเินถือระาษแล้วเินหยิบอใส่ะร้าไป้วย
“โห ไปอยู่บนนั้นแล้วใระหยิบไ้วะ”
แบฮยอนบ่นเมื่อเห็นอที่ัวเอ้อารแล้วแ่อยู่สูเินว่าที่ะหยิบไ้ ่อนที่แบฮยอนะมอ้ายมอวาหาน่วยแ่็ไม่มีใร
“เอาวะ”
แบฮยอนพึมพำ่อนะเย่ัวึ้นไปเพื่อหยิบอ
“ฮึบ”
แบฮยอนเย่สุปลายเท้า มือ็พยายามะหยิบอไป้วย่อนเาร่าอใรบานะมายืน้อนทับเาแล้วหยิบอให้
แบฮยอนหันมามอ่อนะใเมื่อเห็นว่าเป็นใร
“พี่านยอล!”
แบฮยอนอุทานอย่าใ
านยอลยิ้มำับท่าทาใอแบฮยอน
“ไม่ถึแล้วยัะหยิบอี”
านยอลพูบอ
“ผมหยิบไ้รับ”
แบฮยอนอบ
“รับๆ อะ”
านยอลยิ้มให้แล้วยืนวอสให้แบฮยอน
“อบุรับ”
แบฮยอนพูแล้วรับอมาใส่ะร้า
่อนที่านยอละเินแยไป แบฮยอนมอาม่อนะยิ้มออมา
แบฮยอนถือไอศรีมเินออมาามินิมาร์ท
“ลับยัไ?”
านยอลทัพร้อมับูัรยานมาทาแบฮยอน
“หือ? ผม?”
แบฮยอนเอาไอศรีมี้หน้าัวเออย่าสสัย
“อื้ม”
านยอลพยัหน้า
“อ้อ เินลับรับ”
แบฮยอนอบ
“เียวไปส่”
านยอลพูบอแล้วึ้นร่อมัรยาน
“ไม่เป็นไรรับ รบวนพี่านยอลเปล่าๆ”
แบฮยอนส่ายหน้าให้
“เอาน่ามะ”
านยอลวยอในมือแบฮยอนมาใส่ะร้าัรยานแล้วหันมามอแบฮยอนที่ยืนนิ่อยู่
“ึ้นิ”
านยอลพูทำเอาแบฮยอน้อยอมึ้น้อนเบาะหลั่อนที่ัรยานะเริ่มเลื่อนัวออไป้าๆ แบฮยอนใ้มือที่ว่าอยู่ับเอวานยอลเอาไว้แล้วินไอศรีมไป้วยพร้อมรอยยิ้ม
‘แม่รับ อนนี้แบฮยอนมีวามสุสุๆเลยละรับ’
*******************************
1/4/2559
มา่อให้รบร้อยแล้วะ
อบุสำหรับทุๆอมเม้นและทุๆนที่เ้ามาอ่านันนะะ
เอันอนหน้า
รารีสวัสิ์ะ
#ฟิสูลอินเลิฟ
ความคิดเห็น