ผู้เข้าชมรวม
1,457
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
1.45K
อัปเดตล่าสุด : 2 ก.พ. 59 / 20:46 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เรื่องนี้ได้แต่งขึ้นเพราะเพลง Miracles in December ของ EXO คะ
เพราเพลงมันเศร้าเลยอยากลองแต่งดู
หวังว่าทุกคนจะชอบน่ะคะ O W E N TM.
เพราเพลงมันเศร้าเลยอยากลองแต่งดู
หวังว่าทุกคนจะชอบน่ะคะ O W E N TM.
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[SF]EXO:Miracles in December
ChanBaek,KaiDo
ุมภาพันธ์ 2013
‘นายมันไร้หัวใ’
บยอนแบฮยอนพูแล้วสะบัแนออามือหนา
‘ยัไ? ันยัรันายเหมือนเิมน่ะ’
ปาร์านยอลพูถามอย่าไม่เ้าใ
‘นายเอาแ่ิถึแ่ัวเอ ันอถามนายหน่อย ันยัอยู่ในสายานายอยู่ไหม? นายยัิถึันอยู่ไหม? วันนี้ วันที่เราเป็นแฟนันนายยัลืมเลย แล้วันยัสำัับนายอยู่ไหม?’
‘…………….’
านยอลนิ่มอแบฮยอนที่น้ำาอาบแ้ม
‘เราเลิันเถอะ’
แบฮยอนพูแล้วเินออาห้อไปไม่ลับมาอีเลย
ธันวาม 2013
เฮือ!!!
านยอลสะุ้ื่น ภาพวามฝันเิมๆเ้าโมีเาอีรั้
วาม่อยๆหลับาลเพื่อั้สิ ่อนะถอนหายใออมาแล้วลุนั่ ่อนะเหลือบไปมอนาฬิา้าเีย
“ี3”
านยอลพึมพำ่อนวามะมอไปยัรอปรูปนาพอีมือที่โ๊ะ้าเีย เาเอื้อมมือไปหยิบรอปรูปมาู ใบหน้าหล่อเหลาูเศร้านน่าสสาร นิ้วเรียวยาวลูปเบาๆบนรูปภาพออีแฟนอย่าเ็บปว
“แบฮยอน ันอโทษ ลับมาเถอะน่ะ”
านยอลพูแล้วอรอปรูปไว้แนบอ
วัน่อมา
านยอลเินเ้ามาที่ึเรียน
“านยอล!”
ิมอิน เพื่อนสนิทผิวสีแทนทัแล้วโบมือเรียให้านยอลเ้าไปนั่้วย
“อรุสวัสิ์ วันนี้็มาแบบโทรมๆอีแล้วน่ะ”
โยอู ทัเมื่อานยอลนั่ล้าอิน
“ั้นหรอ”
านยอลอบแบบไม่ใส่ใเท่าไร
“ัใไม่ไ้สัทีหรอ”
ยอูถาม้วยวามสสารเพื่อนัวสู
านยอลส่ายหน้าอบ้าๆ
“ันพึ่มารู้ ว่าันมันโ่ริๆ อนบับแบฮยอนอยู่ันไม่ไ้ิถึแบฮยอนเลย ันเอาแ่ิถึแ่ัวเอ แล้วสุท้าย ัน็เสียเาไป มันน่าลใ่ไหมล่ะ”
านยอลพู้วยวามเ็บปวับวามโ่อัวเอ
“ันรู้ เพราะนายิว่าแบฮยอนรันายไม่ทิ้นายไปหรอ นายแ่มอ้ามสิ่สำันี้ไปไ”
อินบบ่าแร่เบาๆเป็นารปลอบ
“ใ่ เพราะันิแบบนั้น แบฮยอนเลยทิ้ันไป”
านยอลพูเสียเบา
อินมอยอูอย่าอวาม่วยเหลือ
“นายไม่ไป้อแบฮยอนล่ะ? นี้็นานแล้วน่ะ”
ยอูถาม
“ันไม่ล้าหรอ”
“แล้วทำไมไม่ลอูล่ะ บาทีแบฮยอนอาใอ่อน็ไ้”
“นเห็นแ่ัวอย่าัน ไม่มีหน้าไป้อแบฮยอนหรอ ยอู ัน….เ็บ….เ็บเมื่อนึถึเหุผลที่แบฮยอนทิ้ันไป เพราะันมันไม่ี แบฮยอนเลยทิ้ันไป มัน็สมวรแล้วล่ะ”
านยอลพูแล้วลุเินออไป
ยอูถอนหายใออมา
“ไ้ยินแล้วใ่ไหมแบฮยอน านยอลยัรันายอยู่ รัมา้วย”
โ๊ะ้านหลัพวเา มีร่าบาที่านยอลิถึนั่อยู่ มือบายึ้นปิปาลั้นเสียสะอื้น น้ำาไหลอาบแ้มนหยเ็มโ๊ะ แล้วพยัหน้ารับเบาๆ
ยอูมอแผ่นหลับาสั่นไหว้วยแรสะอื้นอย่าสสาร
“ัน้ไม่รู้หรอนะว่าพวนายะเป็นยัไ่อไป ในเมื่อยัรัันอยู่ ทำไมไม่ลับมาุยันล่ะ มันะีว่าที่พวนายทำแบบนี้”
อินพูึ้นอย่าสสาร
แบฮยอนหันหน้าเ้ามาอยอูแล้วร้อไห้โฮอย่าไม่อายใร
“ันเห็น้วยับอินน่ะ ยิ่พวนายทำแบบนี้ รั้แ่ะทำให้พวนายยิ่เ็บ้วยันทัู้่”
ยอูพูแล้วอปลอบร่าบาที่สะอื้นไห้
“ฮึ…็ันลัว…ฮึ…ถ้าันลับไป แลัวานยอลยัเป็นเหมือนเิมล่ะ….ฮือ….ไม่เอาแล้ว…ันไม่อยาเ็บอีแล้ว ฮืออออ”
แบฮยอนอบ
“ลอหลายเือนมานี้มัน็พิสูน์ให้นายเห็นแล้วน่ะ ว่าานยอลเปลี่ยนไปมาแ่ไหน”
ยอูพูแล้วันแบฮยอนให้เหยหน้ามอเา
“พวันแ่ไม่อยาเห็นพวนายสอนเป็นแบบนี้ ิูให้ีน่ะ หัวใอนาย มันเป็นอนาย แ่ถ้านายยัลัวอยู่แบบนี้ พวนายเอนั้นแหละที่ะเ็บอยู่แบบนี้่อไป”
ยอูพูบอ
แบฮยอนพยัหน้าให้เบาๆแล้วเ็น้ำาเบาๆ
อินุมมือยอูเอาไว้แล้วยิ้มปลอบ
‘เรา้อทำให้พวเาสมหวั’
23 ธันวาม 2013
านยอลเินไปามถนนที่เมไป้วยผู้นมามายที่เริ่มออมาเที่ยว หาื้ออวั ู่รั็พาันเินูแสไฟยาม่ำืน
านยอลมอูนเหล่านั้นพลาิถึใรนหนึ่
‘านยอล ันอยาไ้แหวนอ่ะ’
แบฮยอนหยุอยู่หน้าร้านเรื่อประับแล้วี้เ้าไปอย่าอ้อนๆ
านยอลับมือ้ายแบฮยอนึ้นมา
‘็มีวนี้อยู่ อยาไ้อันใหม่หรอ?’
านยอลลูบแหวนบนนิ้วแบฮยอนเบาๆแล้วยมือนั้นึ้นูบบนแหวนเบาๆ ทำเอานัวเล็เินหน้าแ
‘ไม่เอาแล้ว วนี้ีที่สุ’
แบฮยอนพูแล้ววแนานยอลแล้วออเิน่อ
‘ไม่เอาหรอ?’
านยอลแล้ถาม
‘ไม่ล่ะ ็วนี้สำัับันมาไม่มีวไหนมาแทนไ้หรอ’
แบฮยอนอบแล้วยิ้มให้
านยอลยิ้มให้ับวามน่ารันั้นอย่าเอ็นู แล้วุมมือบาเอาไว้แน่น
“ะูแหวนแบบไหนีะ”
เสียพนัานสาวเรียสิานยอลให้ลับมา อนนี้เามาอยู่้านในร้านเรื่อประับที่แบฮยอนอยาื้อแหวนนไ้
“อูแหวนู่รับ”
“เิทานี้ะ พึ่มีแหวนที่ออแบบพิเศษมา้วยนะะ”
พนัานสาวหยิบแหวนในู้โว์ออมาให้านยอลู เป็นแหวนเินเลี้ย ้านในสลัำเอาไว้ทั้สอว และมีเพรฝัอยู่้านในแหวน่อันนเป็นว
านยอลหยิบแหวนึ้นมาู
‘Miracles in December’
“มีแุ่เียว้วยนะะ”
พนัานสาวพู่อเมื่อเห็นว่าานยอลสนใแหวนวนี้อยู่มา
“เอาู่นี้รับ”
านยอลวาแหวนลที่เิมแล้วพูบอ
“รุารอสัรู่นะะ”
“รับ”
หลัาื้อแหวนเสร็านยอล็เินลับอนโทันที เาเ้าห้อมา้วยวามเศร้า นับวันเายิ่ิถึแบฮยอนมาึ้นทุวัน ทุวัน ทุวันและทุวัน
หลัาอาบน้ำเสร็ านยอลเปิลิ้นั้าเียแล้วหยิบไอารี่สีน้ำาลออมาแะเือออแล้วเริ่มอ่านไอารี่ที่แบฮยอนเียนอีรั้
“ฮึ”
านยอลวาไอารี่ล แล้วยมือึ้นปิหน้า
“ฮือ…แบฮยอน…ันอโทษ…”
านยอลพูเสียสั่น้วยแรสะอื้น
“ันอโทษ…ฮือ…แบฮยอนไ้โปร…ลับมาไ้ไหม…ฮือ”
านยอลปิหน้าร้อไห้โฮ้วยวามทรมาน มือหนาุมอ้า้ายออแรบีบ นว ทุบ เพื่อว่ามันะ่วยบรรเทาวามเ็บปวไ้บ้า แ่ไม่เลย ยิ่เาิถึแบฮยอนมาเท่าไร เา็ยิ่เ็บปวมาึ้นเท่านั้น
“ไ้โปร…ลับมาเถอะ”
านยอลพูอ้อนวอน รู้ว่าเาไม่ไ้ยินแ่เา็ยัหวั หวัว่าวามหวัอเาะเป็นริสัวัน
25 ธันวาม 2013
วันนี้านยอลื่นเ้าว่าปริ เพราะวันนี้เามีนัสำั นัที่รู้ว่าเาะไม่มา
บริเวลานว้าหน้าห้าัแห่หนึ่ มีัานริส์มาสทั่วทุบริเวถูประับประา้วยแสไฟหลาสี ุที่เ็นที่สุ็เป็นบริเว้านหลัน้ำพุที่มี้นริส์มาสยัษ์ที่ประับ้วยไฟสี่าๆเป็นุึูให้ผู้นเ้าไปถ่ายรุป ทำให้ทั่วทุบริเวึเ็มไป้วยบรรยาาศแห่วามสุ
านยอลเลือนั่บนเ้าอี้ที่ัเอาไว้รอบน้ำพุ เพื่อให้ผู้นไ้มานั่พั มานั่ถ่ายรูปัน านยอลนั่มอบรรยาาศแห่วามสุอยู่เียบๆ
‘แล้วเาะมีวามสุเหมือนพวเาไหมน่ะ’
านยอลิ ในมือำล่อแหวนเอาไว้แน่น
‘ยัไัน็ะรอ แม้วามหวัะไม่มีเลย็าม’
านยอลนั่รออยู่แบบนั้นเป็นั่วโม นระทั้หิมะเริ่มโปรยปรายลมา
อินและยอูยืนมอูร่าสูอยู่ห่าๆ
“นายว่าแบฮยอนะมาไหม”
อินถามแล้วุมมือยอูเอาไว้แน่น
“ัน็ไม่รู้เหมือนัน ถ้าแบฮยอนรัานยอลอยู่ ็ะมา”
“ถ้าไม่มาล่ะ?”
“พวเา็ะเ็บปวอยู่แบบนี้น่ะสิ”
“แบฮยอนวรมาใ่ไหม?”
“ันหวัให้เป็นแบบนั้นน่ะ”
อินับมือยอูให้แน่นว่าเิม เพื่อยืนยันว่า เาะไม่ปล่อยมือานัวเล็เป็นอันา
ภายในห้อนอนอแบฮยอน ร่าบานั่มอล่ออวันิ่ั้แ่เ้า
ิ้
แบฮยอนหยิบโทรศัพท์มาู้อวาม
‘ 19:16
านยอลรอนายอยู่น่ะ
ยอู’
แบฮยอนำโทรศัพท์แน่น
19:30
ร่าสูยันั่อยูที่เิม บนัวเ็มไป้วยหิมะที่ลมา ใบหน้าหล่อเหลาีเียว้วยวามหนาวเย็น
เ็สาวในุนัเรียนม.ปลายยื่นร่มบัให้ร่าสู
านยอลเหยหน้าึ้นมออย่าแปลใ
“หิมะหนัแล้ว ันว่าุวรใ้ร่มน่ะ่ะ พอีว่าันมีร่มอีัน”
เ็สาวพูบอ้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรรับ ผมรอเพื่อนอยู่”
านยอลยิ้มอบอย่าอบุ
“ไม่ใ้ริๆหรอะ?”
“รับ เียวเพื่อนผม็มาแล้วล่ะ”
“ะ”
เ็สาวยิ้มรับแล้วเินถือร่มาไป านยอล้มหน้าล น้ำา่อยๆไหลอาบแ้มอย่าสิ้นหวัและเ็บปว นไม่ไ้สัเว่ามีใรนหนึ่ยืนถือร่มบัหิมะให้เา
“ฮึ…ไม่เป็นไรรับ…ไม่้อ..ฮึ”
านยอลพูบอโยไม่เหยหน้ามอเพราะเาิว่าเป็นเ็สาวนเมื่อี้แน่ๆ
“แน่ใหรอ?”
านยอลรีบเหยหน้าทันทีที่ไ้ยินเสียที่เาเฝ้าิถึมานาน
แบฮยอนียิ้มให้อย่าน่ารั
านยอลึเอวบาเ้ามาอไว้แน่นแล้วปล่อยโฮออมาราวับเ็ๆ แบฮยอนใ้ทือที่ไม่ไ้ถือร่มลูปหัวานยอลเป็นารปลอบ
“แบฮยอนันอโทษ…ที่ลอเวลาที่บัน ันเอาแ่ิถึแ่ัวเอ…ให้อภัยันไ้ไหม?”
านยอลถามเสียอ้อน
แบฮยอนปัหิมะบนหัวบนไหลออให้านยอล
“ถ้าันไม่ให้อภัยนาย ันไม่มาหานายหรอ”
แบฮยอนอบ
“ฮ่าๆ นั้นสิ… ั้น…แบฮยอนเรามาเริ่ม้นันใหม่น่ะ?”
“อื้ม”
แบฮยอนพยัหน้ารับ
านยอลยิ้มว้าแม้ใบหน้าะเปื้อนราบน้ำา็าม
“Merry Christmas น่ะ แบฮยอน”
านยอลเปิล่อแหวนในมือออแล้วหยิบแหวนออมาแล้วสวมลไปที่นิ้วนา้า้ายให้แบฮยอนแล้วยมือบาึ้นมาูบ
“ืนีันน่ะรับ”
านยอลพูแล้วเหยหน้าึ้นสบาแบฮยอน
“อื้ม”
แบฮยอนพยัหน้าให้แล้วโผล่เ้าอานยอลแน่น
“ันสัาน่ะ ว่า่อไปนี้ันะไม่ใ่านยอลนเิมอี่อไป แ่ะเป็นานยอลนใหม่ที่ะิถึแ่แบฮยอนน่ะ ันรันายน่ะ แบฮยอน”
“Merry Christmas ัน็รันายน่ะ ปาร์านยอล”
านยอลอร่าบาในอ้อมแนแน่น
‘ไม่มีวันที่เาะปล่อยแบฮยอนไปอีเป็นรั้ที่สอ’
“แบฮยอน”
“อะไร”
“ันรันายน่ะ”
“รู้แล้วน่า”
“แล้วนายล่ะ?”
านยอลถามลับ
“็…รัสิ ถามอยู่นั้นแหละ เินน่ะ”
แบฮยอนพูแล้วทุบอร่าสูหลายุบ
ส่วนานยอล็เอาแ่หัวเราะอย่ามีวามสุ
‘ปาร์านยอล รั บยอนแบฮยอน’
END
ผลงานอื่นๆ ของ miyoon ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ miyoon
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น