คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ ๑๕
๑๕
ภายในำหนัอนวา
“ริรึ?”
อี้ิอุทาน้วยวามใเมื่อแบฮยอนเล่าถึเรื่อานอภิเษอเฮุน
อี้ิมอแบฮยอน่อนะมอมาที่ลู่หาน
ลู่หาน้มหน้าลแล้วพยัหน้าอบเบาๆ
“แล้วอ์รัทายาทว่าอย่าไรบ้า?”
อิ้ิถามแล้วยาึ้นื่ม
“อ์รัทายาทบอให้้ารอ”
ลู่หานอบ
“ให้้า่วยไปพูับพระมเหสีเอาไหม?”
อี้ิถามทำเอาลู่หนส่ายหน้าให้อย่ารวเร็ว
“ไม่้อหรออรับ ไม่ีหาท่านไปพู”
ลู่หานอบทำเอาแบฮยอนถอนหายใออมา
“เ้า็เป็นเสียแบบนี้นะสิ เฮอร์”
แบฮยอนพูแล้วมอลู่หาน้วยวามระอา
“ถ้าหาอ์รัทายาทบอแบบนั้นเรา็วรเื่อใพระอ์ูนะ
้าเื่อว่าอ์รัทายาทะทำามที่พระอ์รับสั่”
อี้ิพูแล้วยิ้มให้ลู่หาน
“อรับ ้า็ิแบบนั้น”
ลู่หานพยัหน้าแล้วยิ้มอบ
มุนยอนและนสนิทพาันเินไปามระเบียไปเรื่อยๆามนาำนัลอำหนัให่ที่พาเธอมาเินูำหนั่าๆ
“บริเวนี้ืออนรีเพะ”
นาำนัลพูบอเรียวามสนใามุนยอนไ้เป็นอย่าี
“้าอเ้าไปูไ้หรือไม่?”
มุนยอนถาม่อนที่นาำนัละพามุนยอนเินเ้าไป้านในที่มีเหล่านันรีหลวเินไปมาบ้า
้อมเพลันอยู่ามที่่าๆบ้ารวมถึเหล่านารำที่ฝึ้อมร่ายรำอยู่รวมทั้เหล่านารำฝึหัที่ฝึ้อมันอยู่ที่ศาลาหลัให่
มุนยอนมอเหล่านารำฝึหัอย่าสนใรวมถึนารำที่ฝึสอนอยู่
“ามยิ่ พวเาเป็นนารำอวัหรือ?”
มุนยอนถาม
“ใ่เพะ เป็นะนารำายล้วนที่พึ่เ้าวัมาเมื่อหลายเือน่อน”
นาำนัลอบ่อนที่มุนยอนะเินเ้าไปูใล้ๆ
“เอาละหมุน”
ลู่หานพูบอเหล่านารำฝึหัที่มาฝึ้อมโยให้เาับยอูมา่วยูแลเพราะพี่ๆนารำนอื่นๆ่าิาน
“เ่มาๆ ราวนี้หมุนแบบนี้นะ”
ลู่หานพูแล้วหมุนใหู้โยที่าแนออแ่พอีแล้วหมุนัว้วยวามเร็ว
“อะ”
หลัาหมุนไปไม่นานลู่หาน็้อหยุเพราะเิอาารหน้ามืนเราวับะล้ม่อนที่ยอูะรีบมาพยุเอาไว้อย่าใ
“เป็นอย่าไรบ้า?”
ยอูถาม้วยวามเป็นห่วแล้วพยุลู่หานปนั่ท่ามลาวามเป็นห่วอเหล่านารำฝึหัที่วิ่ามมาู
“้าเวียนหัว แล้ว็หน้ามื
ไม่เป็นอะไรมาหรอ”
ลู่หานอบแล้วหันมายิ้มให้ยอู
“ปิเ้า็ไม่เป็นนิ? ให้ท่านหมอรวสัหน่อยีหรือไม่?”
ยอูบอ่อนที่ลู่หานะส่ายหน้าพร้อมับยิ้มให้
“เพราะ้านอนไม่พอละมั้ เ้าไม่้อห่วหรอนะ”
“ั้นเ้า็นั่พั่อน เียว้าไปสอนเ็ๆ่อเอ”
ยอวูพูบอ่อนที่ลู่หานะพยัหน้าให้
“ไปๆ
ไป้อม่อไ้แล้ว”
ยอูพูแล้วไล่เ็ๆให้เินไปอยู่ที่เิมแล้วเริ่ม้อมอีรั้
ลู่หานนั่มอ่อนะยิ้มออมา่อนวาลมะเหลือบไปเห็นุหนูสูศัิ์นหนึ่ที่ยืนมอมาทานี้
มุนยอนยิ้มให้นารำที่นั่อยู่่อนะเินออไปามนาำนัลเพื่อไปูส่วนอื่นๆ่อ
ลู่หานยิ้มใหุ้หนูนนั้น่อนะมอามหลัเธอไปนลับสายา
“ไม่มีอะไรหรอมั้”
ลู่หานพึมพำ่อนะหันมามอเหล่าเ็ๆ่อ
*****
“านยอล เ้าว่าสวยไหม?”
แบฮยอนถามแล้วหยิบม้วนผ้าึ้นมาู
“อืม”
“อืมๆ เ้าอบแ่อืมๆ อบอย่าอื่นไม่ไ้รึ?”
แบฮยอนถามอย่าหัวเสียเพราะั้แ่พาอีฝ่ายออมา่วยเลือผ้าแล้วนอาำว่า็ีานยอล็อบแบฮยอนแ่อืม
“ถึ้าบอว่าไม่สวยเ้า็ื้ออยู่ี”
านยอลอบทำเอาแบฮยอนเบ้ปาให้
“ใ่สิ ้าไม่ใ่พวพี่ๆนารำนสวยพวนั้นนิ เหอะ อยาอยู่้วยันมา็ลับไปเลยไป”
แบฮยอนพู่อนะเินออาร้านายผ้าไปทำเอาานยอลมวิ้วอย่าแปลใ่อนะลี่ยิ้มออมาเพราะเมื่อวานเาไป่วยานพี่ๆนารำทั้วันไม่สนใแบฮยอนูท่าแบฮยอนำลัหึเาแน่ๆ
ิไ้แบบนั้นานยอล็ยิ้มออแล้วเินามแบฮยอนไป
“เหอะ ไปนเ้าู้”
แบฮยอนพึมพำอย่าหัวเสีย ใบหน้าามบูบึ้นใรๆที่มอมา่าพาันสสัยว่าสิ่ใที่ทำให้นามนั้นทำหน้าบูบึ้แบบนี้
“ลุเอาาลาเปาสอลู”
แบฮยอนหยุอยู่หน้าร้านาาลาเปาแล้วพูสั่่อนะรับมาพร้อมับายหนุ่มร่าสู้าๆที่เอื้อมมือไป่ายเินให้
“้า่ายให้”
ายหนุ่มแปลหน้าพูบอพร้อมส่รอยยิ้มหวานให้
แบฮยอนมออีฝ่ายอย่าแปลใ่อนะ้มหัวให้อย่าอบุแล้วเินหนีแ่ายหนุ่มแปลหน้า็เินามมา
“้ามิน ุนโฮ เ้าละ?”
ายหนุ่มแปลหน้าหรือุนโฮพูแนะนำัวเอพร้อมรอยยิ้มที่สาวๆไ้เห็น้อหลุมรัแ่ยเว้นแบฮยอนนหนึ่เถอะ
“บยอน แบฮยอนอรับ”
แบฮยอนอบแล้วรีบเินแ่อีฝ่าย็เินามไม่ห่า
“ื่อน่ารัยิ่ เ้าพอะมีเวลาหรือไม่? ไปื่มาัน”
ุนโฮพูถามแล้วมอแบฮยอนไป้วย
“ไม่ไ้อรับ ้า้อรีบลับ”
แบฮยอนอบในหัว็เอาแ่ิถึานยอล อยาให้านยอลรีบๆามเามา หรือว่าอีฝ่ายะลับไปแล้วริๆ
แบฮยอนิ่อนะหยุเินมือเล็็ำาลาเปาแน่นอย่าิหนั
“เป็นอะไร?”
ุนโฮหันมามอแบฮยอนอย่าสสัย
“แบฮยอน”
“!!!”
แบฮยอนหันไปามเสียเรี่อนะยิ้มว้าออมาเมื่อเห็นว่าเป็นานยอลที่เินมาทาเา
านยอลยิ้มให้แบฮยอน่อนะมอไปายายหนุ่มแปลหน้าหน้าาหล่อเหลาที่ยืนอยู่้าๆแบฮยอน
“ใร?”
ุนโฮถามแล้วมอานยอลอย่าไม่เป็นมิร
“้า่าหาที่้อถามท่าน”
านยอลย้อนถามลับแล้วึแบฮยอนให้มายืนอยู่้าๆนพร้อมับโอบเอวแบฮยอนเอาไว้
“เอ่อ นี้ือนรัอ้าเอุาย”
แบฮยอนพูบอ่อนะหันไปส่ยิ้มให้านยอล
“หะ”
ุนโฮมอแบฮยอนอย่าไม่เื่อแล้วหันไปมอานยอล
“็ามที่บอ อัว”
านยอลยิ้มให้่อนะโอบเอวแบฮยอนเินาไป
เหลือแุ่นโฮที่ยืนมอามาละห้อยแล้วถอนหายใออมาแล้วไปทาอื่น
หลัาเินแยมาไ้สัพัแบฮยอน็ันัวออแล้วเินนำไปไม่สนใานยอลอี
“ยัโรธอยู่อีรึ?”
านยอลยิ้มแล้วเินามาถาม่อนะโนแบฮยอนหันมามอาวาแล้วสะบัหน้าหนี
“ไม่โรธนะ ้ารัเ้านเียว็รู้”
านยอลพูแล้วึมือแบฮยอนไปุม
“ไม่้อมาับเลย”
แบฮยอนพูบอแล้วึมือออแ่านยอลลับไม่ปล่อย
“นี้
อย่าโรธเลยนะ ้ารัเ้า มอแ่เ้านเียวริๆ”
านยอลพูแล้วยิ้มให้ทำเอาใบหน้าหวานแระเรื่อ้วยวามเินอาย
“ไม่้อมาทำเป็นพูเลย”
แบฮยอนพูแล้วหันหน้าหนีแล้วัาลาเปาินไป้วย
“้าไม่ไ้แ่พูเ้า็รู้นิ”
านยอลโน้มัวมาระิบ้าหูแบฮยอนทำเอาแบฮยอน้อหอหนี
“ะ้อให้้าพิสูน์ใ่ไหม? หืม?”
านยอลถามแล้วหอมแ้มแบฮยอนเบาๆ
“ไอหูลา!! ทำอะไรนะ อายเา”
แบฮยอนยัาลาเปาลูสุท้ายใส่ปาานยอลพร้อมับีอีฝ่ายไปหลายทีพร้อมับใบหน้าที่แั
ส่วนานยอล็เี้ยวาลาเปาไป้วยยิ้มไป้วย
“็หอมเมีย ผิหรือ?”
านยอลถามพร้อมับยิ้มให้
“ใรเมียเ้าัน!”
แบฮยอนโวยพร้อมหน้าแหูแ
“เอ๋? แล้วใรันที่ราอยู่ใ้้าเมื่อืน”
านยอลระิบถาม่อนะโนแบฮยอนีไปหลายที
“ไอหูลาลาม”
“ับเ้านเียวนั้นแหละ”
านยอลพูแล้วูบลบนริมฝีปาเล็เบาๆแล้วผละออ
“ฮือ
เ้านบ้า”
แบฮยอนโวยวายแล้ว้มหน้าหลบับสายามามายที่มอมา
“ไม่้ออายหรอน่า ปะลับันเถอะ
นอื่นๆถามหาแย่แล้ว”
านยอลพูแล้วโอบไหล่แบฮยอนเินลับวัไป
*****
่วเย็น ภายในำหนัอนวา
“อ๊ว อึ่”
อี้ิที่นั่อยู่บนเ้าอี้็โ่ออาเียนออมา้าๆ็เป็นอี้ฝานที่นั่ลูบหลัอี้ิเบาๆพร้อมับ่วยอี้ิประอถัใบเล็เอาไว้้วย
“อ้ว”
อี้ิยัอาเียนออมาเรื่อยๆทำเอาอี้ฝานรู้สึสสารอีฝ่าย
“อึ่”
อี้ิเหยหน้าึ้น้วยใบหน้าอิโรย
เพราะพอะินอาหารลับเหม็นนอาเียนเสียอย่านั้นนนาำนัลหาถัมารอให้เือบไม่ทันรวมทั้อี้ฝานที่นั่อยู่ไม่ห่าอี้ิเลย
อี้ฝานส่ถัให้นาำนัลไปเ็บ่อนะประออี้ิเอาไว้แล้วยแ้วน้ำให้อี้ิบ้วนปา
“เป็นอย่าไรบ้า?”
อี้ฝานถามหลัาส่แ้วน้ำให้นาำนัล
“ีึ้นแล้วอรับ”
อี้ิอบเสียเบา้วยวามเหนื่อยแ่็ยัส่ยิ้มให้ับอี้ฝานให้อีฝ่ายหายเป็นห่ว
“ไปนั่ที่เียีว่านะ เียว้าอุ้มเ้าเอ”
อี้ฝานพูบอแล้ว้อนัวอี้ิึ้นอุ้มแล้วแล้วพาอี้ิไปนั่ที่เีย
“ูท่าลูนนี้ะื้อเอาาร”
อี้ฝานยิ้มให้แล้วลูบหัวอิ้ิเบาๆ
“นั้นนะสิอรับ”
อี้ิส่ยิ้มให้แล้วลูบท้อัวเอเบาๆ
“ฝ่าบาท นำแไ้แล้วเพะ”
นาำนัลพูบอแล้วยถ้วยน้ำแมาให้อี้ฝาน
“อบใมา พวเ้าออไป่อน”
“เพะ”
นาำนัลโ้แล้วเินออไป
อี้ฝานหยิบ้อนมานน้ำแพร้อมับเป่าไป้วยเบาๆ
อี้ิยิ้มให้ับท่าทาอันแสนอ่อนโยนออี้ฝาน่อนะอ้าปารับน้ำแ้าๆ
“เป็นอย่าไร? ินไ้ไหม?”
อี้ฝานถาม้วยวามเป็นห่ว
“ไ้อรับ”
อี้ิยิ้มให้่อนที่อี้ฝานะยิ้มออมาอย่าโล่อแล้วัน้ำแป้อนอี้ิ่อ
สายวัน่อมาภายในอนรี
ลู่หานและยอูมาสอนนารำฝึหัเหมือนเมื่อวาน
เหล่านารำฝึหั่าฝึ้อมั้ใร่ายรำันอย่าั้ใทำให้ลู่หานและยอูรู้สึสนุับารที่ไ้สอนเ็ๆแบนนี้
เฮุนยืนแอบยืนมอลู่หานอยู่ไลๆ่อนะยิ้มออมาเมื่อเห็นลู่หานเล่นับเ็ๆอย่าสนุสนาน
ุนูไ้แ่ยืนมอเ้านายที่ยืนยิ้มอยู่แล้วส่ายหัวออมาเบาๆ
“เอาละวันนี้เราะลอรำั้แ่้นเลยนะ พวเ้าำันไ้ใ่ไหม?”
ยอูพูถาม่อนที่เ็ๆะร้ออบอย่าพร้อมเพีย
“ำไ้เ้า่ะ”
“ีมา เอาละเริ่ม”
ยอูพูแล้วีลอเป็นัหวะให้่อนที่ลู่หานะเริ่มร่ายรำ้านหน้าพร้อมๆับเ็ๆที่เริ่มร่ายรำามลู่หานไปเรื่อยๆ
“อะ”
ลู่หานเ่อนะหยุรำพร้อมับส่ายหัวเบาๆ่อนะเริ่มรำ่อ ส่วนเฮุนมวิ้วมอลู่หานอย่าสสัย
ุบ!
“ลู่หาน!!”
ยอูอุทานอย่าใแล้ววิ่เ้าไปประอร่าลู่หานที่ล้มลและหมสิไป
เฮุนเบิาว้าอย่าใ่อนะวิ่เ้าไปหาลู่หาน
“อ์รัทายาท?!”
ยอูอุทานอย่าใเมื่อเห็นเฮุน่อนที่เฮุนะอุ้มลู่หานึ้นทันที
“ไปามหมอหลวไปที่ำหนั้าเียวนี้”
เฮุนหันไปสั่นาำนัล่อนะอุ้มร่าลู่หานเินออไปอย่ารีบร้อนท่ามลาวามใอทุนและยอูที่มอาม้วยวามใ
“้อไปบอพี่มินอ”
ยอูพูึ้น่อนะหันไปบอให้เ็เลิ้อมแล้ววิ่ไปหามินอที่อยู่ในห้อ
***********************************
เอาานแบมาให้ฟินันบ้า
ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เอันอนหน้า่า
#นารำอี้ิ
ความคิดเห็น