คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : พี่หน้านิ่งโรแมนติกเว่อร์~~~
“สวัสดีครับแม่” คาซัคยกมือไหว้อย่างเคารพ...เป็นแม่ของเขานี่เอง
“สวัสดีครับคุณน้า” ผมไหว้ด้วยความเต็มใจ เผื่อจะได้เป็นว่าที่ลูกสะใภ้~
“เรียกแม่ก็ได้จ้ะ ไส้เทียนใช่มั้ย? ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ”
“อ่า..ครับ แหะๆ” ผมหัวเราะแห้งๆแล้วเดินตามคาซัคเข้าไปในบ้าน
“ไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ ตามสบาย”
“ครับ” ผมมองไปรอบๆ ภายในบ้านถูกเก็บอย่างเป็นระเบียบ ของจัดวางเป็นหมวดหมู่ดูสบายตา ^^ b “ห้องนายอยู่ไหนเหรอคาซัค”
“บ๊ะ! ~ มาถึงปุ๊บก็ถามหาห้องปั๊บ ใจร้อนจริงๆนะไส้เทียน”
“- -ฉันจะเอาของไปเก็บ คิดไรล่ะเนี่ย”
“เปล๊า” คาซัคเสียงสูง “ไปก็ไปสิ”
“อยู่ไหนเล่า! -*-”
“เดี๋ยวพาไปๆ” เขาว่าแล้วเดินนำผมขึ้นบันได....จนมาถึงชั้นสี่
“หูวววว~” ที่ผมเสียงอย่างนี้ ห้อง..ห้อง...ห้องของคาซัค!!! มันดูเรียบร้อยซะจนไม่อยากคิดว่าเจ้าของเป็นผู้ชาย “นายจัดยังไงของนายละเนี่ย ห้องกว้าง ของก็เยอะ..กลับไม่มีอะไรวางผิดที่ผิดทางเลย”
“เว่อร์ละไอ้ตัวเล็ก” คาซัคทำหน้าเฉยชาใส่ผมก่อนวางกระเป๋าลงบนพื้นพรมสีหม่น
“ก็มันจริง เนี้ยบทุกระเบียดนิ้วเลยน้า~” ผมพยายามยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างสูง แต่แม้จะเขย่งจนสุดเท้าผมก็สูงถึงแค่คางของเขาเองอ้ะ T^T
“เตี้ยแล้วยังอีก” เจ้าของห้องขยับแว่นแล้วอุ้มผม ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นผู้ชายฉากนี้คงโรแมนติกเหมือนในเทพนิยาย...ฉากตอนเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิงแล้วจุมพิตเบาๆ
“อืมมมม” ผมครางเบาๆในลำคอ คาซัคค่อยๆถอนริมฝีปากออกแต่ยังอุ้มผมอยู่
“อีกสามวัน วันเกิดฉัน มีอะไรให้รึเปล่าน้า?” ร่างสูงพูดแกมหยอก “หรือเป็นร่างกายแทนดี?”
“บ้า! มีสิ” ....แต่ลืมเอามา iwi ผมอุตส่าห์ถักหมวกจนเสร็จแต่ลืมไว้ในลิ้นชัก!! “แต่..เอ่อ..ปล่อยก่อนได้มั้ย”
“ไม่เอา อยากอุ้มอย่างนี้ตลอดไปเลย” คาซัคพาผมมาที่ระเบียง ที่นี่มีกระถางดอกไม้วางเรียงราย ถึงจะเยอะแต่ก็เห็นได้ชัดว่าได้รับการดูแลอย่างดี “พระอาทิตย์ใกล้ตกดินสวยดีเนอะ”
“หืม” ผมมองตามคาซัค ภาพที่เห็นคือดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า.. เมฆบางก้อนกลายเป็นสีชมพูเพราะแสงจากดวงอาทิตย์ สีส้มเข้มตัดกับท้องฟ้าสดใส“สวยจริงๆแหละ ^^”
“อือ ฉันชอบมอง มันทำให้ฉันคิดถึงนาย...”
“เกี่ยวยังไงเนี่ย? -*-”
“สีอย่างนี้ทำให้ฉันคิดถึงเปลวไฟ แล้วไฟจะติดยังไงถ้าไม่มีเทียน...” คาซัคแอบยิ้มเล็กๆตอนพูดจบ “น่าเสียดายนะ ที่ในชื่อฉันไม่มีคำว่า ‘ไฟ’ ไม่งั้นเราคงจะได้คู่กันตลอดไป”
“ไม่มีเทียนก็ใช้ไฟแช็กสิ” ผมแกล้งแหย่เขาเล่น “อีกอย่างฉันเคยบอกแล้วนะว่าเรารักกันรักที่หัวใจและนิสัย อย่างอื่นมันก็แค่ส่วนประกอบ”
“จะเอาไฟแช็กมาจุดไฟเผาหัวนายสิ ฉันอุตส่าห์อยากจะโรแมนติกกับเขาบ้าง ทำไมคิดจะทำอะไรหวานๆมันกร่อยทุกทีเลยวะ!”
“เหมือนดินเนอร์ครั้งนั้นน่ะเหรอ?” ครั้งที่แจ็กพ็อตโยนทุกอย่างทิ้ง ฮ่าๆ
“อย่าไปพูดถึงมัน ฉันเกลียดไอ้พ็อต!!!” คาซัคกัดฟันกรอด
“แค่นี้ก็โกรธอีกละ” เฮอะๆ ไอ้คนหัวรุนแรง...ที่ผมรัก “ว่าแต่....เมื่อไหร่จะปล่อยฉันลงล่ะ”
“จนกว่าจะเห็นแสงของพระจันทร์” ปกติคาซัคไม่น่าให้อะไรง่ายๆนี่ อีกเดี๋ยวพระจันทร์ก็จะขึ้นแล้วนะ
“อืม ฉันจะรอ” ผมพูดแล้วจ้องมองไปที่ท้องฟ้า
“อยากลงขนาดนั้นเชียว” ร่างสูงกระซิบข้างหูผม
“เปล่านะ...อยู่อย่างนี้ก็ดี แต่มัน...เขินอ่ะ -////-”
“อืมๆ พี่หน้านิ่งเชื่อว่าน้องหน้าหวานพูดจริง” เขาใช้สรรพนามเรียกตัวเองและผมเป็นฉายาที่เพิ่งตั้ง “หน้าแดงเถือกเลยอ่ะ”
“แดงเถือก? อะไรน่ะ??”
“ไม่รู้จัก? เอ่อ เป็นว่าแดงแปร๊ด แดงมากๆเลยก็ได้”
“แสงอาทิตย์มันสะท้อนต่างหากเล่า” ผมแก้ “ถ้างั้นนายก็เขินเหมือนกันสิ หน้าแดงเหมือนกันเลย”
“สะ...แสงอาทิตย์มันสะท้อนเหมือนกันแหละน่า” คาซัคตะกุกตะกัก รู้นะว่าโกหก “เข้าห้องเถอะ”
“ไม่เอา เค้าจะรอพระจันทร์ขึ้น”
“เค้า? ฮะๆมาทำหวาน ตะเองก็” แอร๊ยยย!!! คาซัคพูดอย่างนี้แล้วน่าร๊ากก “งั้นเดี๋ยวเข้าไปเอาเก้าอี้มานั่งก็ได้”
“วางฉันก่อนสิ” ผมพูดเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาตัวโปรดของเขา อุ้มแล้ววางไม่ลง
“ไม่จำเป็น ไปด้วยกันแหละ” ร่างสูงพูดแล้วเปิดประตูห้อง เดินไปลากเก้าอี้คอมสีขาวออกมา
“ของฉันล่ะ?” ผมรีบท้วง
“นั่งตัก ไม่ต้องเอาหรอก” คาซัคจัดเก้าอี้ให้เข้าที่ก่อนรั้งผมมานั่ง “ขอให้นายเห็นพระจันทร์เร็วๆนะ”
“หมายความว่าไง? พูดเหมือนนายจะห้ามไม่ให้พระจันทร์ขึ้น” ผมสงสัย
“คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด...” คาซัคพูดแล้วหลับตาอย่างผ่อนคลาย “เอาเป็นว่า...ยังไงคืนนี้ทั้งคืนก็ต้องอยู่อย่างนี้ล่ะนะ.”
ผมเสียรู้ให้เขาอีกแล้ว!!! O_O ม่ายยยยยย!!!! อร๊ากกกก!!!
-* ksksksksksksksksksksksksksksksks *-
จบตอนนี้อาจหายไปนานทีเดียว เพราะเน็ตมือถือเกลี้ยงแหลกๆ T^T รวมพลังสิบนาทีสุดท้าย เฮือก!!!! อีกอย่างเปิดเทอมแล้วด้วย กระซิกๆ ใครชอบเรื่องนี้ก็ช่วยกันคอมเม้นต์หน่อยนะฮะ
^^
ความคิดเห็น