คำว่ารักของพี่ชาย ให้ผมได้มั้ยครับ 

ลำดับตอนที่ #4 : ย้ายเข้าหอ!!

 “สวัสดีค่ะนักเรียนที่น่ารักทุกคน” เสียงครูฝ่ายปกครองดังก้องอยู่ในหอประชุม

อ้อ! วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศครับ นักเรียนที่เพิ่งสอบเข้าในระดับ ม.1 และม. 4 ทุกคนจึงต้องมาที่หอประชุมนี้

“นักเรียนทุกคนคงจะทราบล่วงหน้าจากใบแจ้งแล้วนะคะว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำ” O_O / ผมไม่ทราบครับ อยากยกมือแล้วตอบแบบนี้จัง แต่......คงไม่ดีแน่ๆ

“ดังนั้นทุกคนต้องมีรูมเมท ทางคณะครูจะจัดรายชื่อให้แล้ว ห้ามมีข้อคัดค้านใดๆทั้งสิ้นนะคะ!” ครูสาวหน้าดุเล่นกระแทกเสียงซะหอประชุมสะเทือน ใครคัดค้านก็บ้าแล้ว - - “รายชื่อครูจะตัดสินอย่างยุติธรรมที่สุด....”

หน้าครูจริงจังขนาดนี้ไม่หลอกแน่นอน!! ผมคิดว่านะ

“นักเรียนชั้น ม.1/1 ออกมาค่ะ” ครูผู้หญิงคนเดิมขยับแว่นทรงเหลี่ยม แล้วชี้มาที่นักเรียนห้องข้างๆผม “ยืนเป็นวงกลมเลยค่ะที่รัก...ต่อไปทำตามครูบอกนะคะ” เจ้าของผมซอยประบ่าสีน้ำตาล ลดไมค์ที่ถือลง ก่อนกระซิบอะไรบางอย่างกับกลุ่มนักเรียนที่ถูกเรียก

“ตุ่มเล็กตุ่มใหญ่ ตุ่มน้อยลอยออกไป!” นักเรียนที่ถูกเรียกเมื่อครู่ถูกแบ่งเป็นชายและหญิง แต่ยังช่วยกันพูด พร้อมกับนับไล่ไปแต่ละมือ จนคำว่า ‘ไป’ หยุดอยู่ที่ใครคนนั้นก็ต้องออกนอกวง คนที่ออกต่อมาก็ต้องเป็นรูมเมทคนแรก เป็นการคัดที่ยุติธรรมมากครับ ;w; คารวะๆ \(- -)/ o(_ _)o

“เอ้าทุกคน! ทำตามสิเอ้อ!! รออะไรคะ” ครูสาวตะโกนใส่ไมค์ลอยที่ถืออยู่

“แล้วห้องที่นักเรียนไม่ครบคู่ละคร้าบบ” รุ่นพี่ ม.4 คนนึงตะโกนถามขึ้น

“กลุ่มสุดท้ายก็อยู่กันสามคนไงคะนักเรียน อย่าลืมแบ่งชายหญิงด้วยนะคะ!” ครูคนเดิมตอบกลับ แถมกำชับเรื่องชายหญิงอย่างดี

“ตุ่มเล็กตุ่มใหญ่ ตุ่มน้อยลอยออกไป!” ห้องของผมเริ่มนับบ้าง สุดท้ายคำว่า ‘ไป’ ตกไปอยู่ที่เพื่อนใหม่คนหนึ่งชื่ออะไรผมก็ไม่รู้ แต่คงเป็นลูกครึ่งเพราะผมสีทอง ตากลมออกประกายสีฟ้า

“ตุ่มเล็กตุ่มใหญ่ ตุ่มน้อยลอยออกไป” ครั้งนี่มันมาหยุดที่...ผมเหรอ!? O_O อุ้ยต๊ายตาย!!! ผมเป็นรูมเมทของเพื่อนใหม่คนเมื่อกี้ คนที่ผมไม่รู้ว่าใคร TT

“นี่ นายน่ะ”

“หือ?” ผมทำหน้างงสักพักก่อนหันไปตามเสียงที่เรียกผมรึเปล่าก็ไม่รู้

“นายนั่นแหละน่า ที่ต้องเป็นรูมเมทฉันแหละ” อ้อ ชัดเจนแล้ว

“มีอะไรเหรอครับ”

“- - เพื่อนกันทำพูดเพราะ” ก็ผมชินอ้ะ! “ชื่ออะไรเหรอ”

“ชื่อเบส เอ่อ...คุณหล่ะ”

“พูดเพราะอีกหล่ะ ฉันชื่อเซอร์ไพรส์” เขาพูดกับผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เรามาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ^^”

“อ่า...ได้สิ J”

เวลาผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง นักเรียนทุกคนก็ได้รูมเมทกันเรียบร้อย หลังจากนั้นผู้อำนวยการก็ประกาศถึงกฎในโรงเรียน กล่าวโอวาทเล็กน้อย และให้แผนที่โรงเรียนก่อนให้นักเรียนเอาของไปเก็บที่หอพัก

........................................................

“หอนี่สบายดีจริงๆด้วยแฮะ” เซอร์ไพรส์พูดขึ้นขณะเอาของใส่ลิ้นชักข้างหัวเตียง ห้องของหอพักตกแต่งทาสีในโทนสีครีมสบายตา มีเตียงคู่สำหรับสองคน ส่วนห้องที่ต้องพักสามคนจะมีเตียงสองชั้นหนึ่งเตียงและเตียงเดี่ยวอีกหนึ่งเตียง “พี่ฉันก็เรียนอยู่”

“อ่า...อืม” เริ่มคุยไม่ถูกเลยแฮะ “เก็บของเสร็จแล้วไปเดินในโรงเรียนกันมั้ย”

“ก็ดี แต่ฉันไม่ค่อยรู้ทางหรอกนะ เคยมาแค่ไม่กี่ครั้งเอง”

“เอ่อ....ก็ไปทำความคุ้นเคยไง จะได้ไม่หลง” เหมือนตอนที่ผมมาสอบ วะฮะฮะฮ่า! “แล้วก็มีแผนที่อีก ไม่ต้องเครียดหรอกน่า ^^”

“นึกออกละ เดี๋ยวฉันจะไปหาพี่พ็อตละกัน ให้พี่พาไปดูก็ได้”

“นั่นสินะ” แล้วผมกับเซอร์ไพรส์ก็เดินไปที่หอพักของรุ่นพี่ ซึ่งอยู่ห่างออกไปสองตึก

“ตอนนั้นมาส่ง รู้สึกจะอยู่ห้อง...นี้ละมั้ง!!!” รูมเมทผมผลักประตูเข้าไปเต็มแรงทั้งๆที่เป็นการคาดเดา “พี่แจ็กพ็อตอยู่ห้องนี้มั้ยคร้าบบบ” แถมยังตะโกนเสียงดังสนั่นลั่นตึก -///- อายแทนจัง

“ไพรส์เสียงดังจัง” ผมกระซิบเบาๆ “ถ้าไม่เจอพี่ก็กลับเถอะ”

“อ้อ! มาหาแจ็กพ็อตเหรอครับน้อง” พี่ผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าหวานจนผมคิดว่าน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนถามขึ้น

 “อยู่ห้องถัดไปนี่เอง ทางขวานะ” อีกคนพูดขึ้น คนนี้สูงแฮะ แถมใส่แว่นหนาเตอะ ดูคงแก่เรียนจริงๆ

“ขอโทษนะครับที่จำห้องผิด” ผมกล่าวขอโทษ ส่วนเซอร์ไพรส์เดินไปยังห้องที่อยู่สุดทางเดิน ห้องของพี่เขาน่ะแหละ

ก๊อกๆๆ!  คราวนี้เคาะประตูแหะ สงสัยกลัวหน้าแตกซ้ำ

“มาหาใครครับ?” เอ๊ะ พี่ที่เจอที่ร้านคอมหนิ รู้สึกจะชื่อ กริลล์ เกลล์ กอล์ฟ การฟ อะไรนั่นแหละ ผมจำไม่ได้ แต่รู้ว่ามีตัว ก

“พี่พ็อตอยู่ห้องนี้ป่ะครับ” ไพรส์ถามท่าทีเรียบร้อย พี่น้องคู่นี้ตกใจอะไรกันนะ? แจ็กพ็อตกับเซอร์ไพรส์?

“อ้อ อยู่ครับ เดี๋ยวพี่เรียกให้นะ” แต่จะว่าไปพี่คนนี้ก็สูงใช่ย่อยเลยนะเนี่ย “ไอ้เ_ยพ็อตเว้ย! มีเด็กมาหามึงแน่ะ!!” =O= เปลี่ยนไปจนแทบตั้งตัวไม่ทัน เหมือนที่ร้านนั้นเลยอ้ะ!

“เออๆ เดี๋ยวกูออกไป รอแป๊บ” - - เขาพูดอย่างงี้กันทั้งโลกสินะ แต่ผมก็ไม่ชอบคนพูดคำหยาบอยู่ดี

“พี่แจ็กพ็อต! ตอนแรกพี่อยู่ห้องนี้ไม่ใช่เหรอครับ (  ‘ ‘) ---๔” เซอร์ไพรส์ไม่ถามเปล่า ชี้ไปที่ห้องพี่แว่นกับพี่หน้าหวานนั่นเดินออกมา

“ก็ไอ้คาซัคมันขอเปลี่ยน ทำไมไม่รู้เหมือนกัน” พี่พ็อตทำหน้าละเหี่ย “ว่าแต่มาทำไมละเนี่ย?”

“เบส เอ่อ  เพื่อนผมอยากให้พี่พาไปดูโรงเรียนน่ะ” O_O ผมบอกเรอะ!? เอาเถอะ

“ก็ไปกันสิ รออะไร” พี่พ็อตพูดแล้วดันหลังผมกับไพรส์เดินออกมาจากหน้าประตู “มึงอยู่เฝ้าห้องนะไอ้กริลล์” อ้อ! พี่คนนี้ชื่อกริลล์นี่เอง

“กูไปด้วย - -” สุดท้ายเราก็มีไกด์นำเที่ยวโรงเรียนถึงสองคน หึๆ ถ้าหลงคงไม่รู้จะว่าไงแล้ว!.