คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วาเลนไทน์ปีนี้มันไม่เหมือนเดิม!!!
“เทียน เตรียมลงไปกินข้าวได้แล้วนะ เดี๋ยวก็สายหรอก” รูมเมทผมเรียกขณะเขายังแค่ใส่ถุงเท้า แต่ผมสะพายกระเป๋าเรียบร้อยแล้วนะ!! “อ้าว เสร็จแล้วก็ไม่บอก”
“^^ แบร่ๆ” ผมแลบลิ้นใส่แจ็กพ็อต ถึงผมจะคิดว่าเขาหล่อ แต่ไม่ใช่เขาหรอกที่ผมจะบอกรัก...คนๆนั้นน่ารักกว่านี้อีก >///< พูดแล้วก็เขิลลล~
“หวา~ แกงเขียวหวานอีกแล้วเหรอ?” คนข้างๆผมเปรยขึ้น เขาสูงมาก หรือผมเตี้ยกันนะ สูงแค่ไหล่เขาเองอ้ะ แง้ๆ
“กินฟรีก็ดีแล้วน่าพ็อต ไปหาที่นั่งกันเถอะ” ตอนเช้าๆแบบนี้นักเรียนเยอะมาก ต้องคอยแย่งกันตลอด แหะๆ
“แต่ตัวฉันจะเป็นสีเขียวตามชื่อแกงอยู่แล้วนะ เบื่ออ่า” ถึงปากจะพูดอย่างนั้น แต่เจ้าตัวก็เคี้ยวหยับๆ อย่างเอร็ดอร่อย
“แต่นายก็กินละนะ เฮ้ออ เลิกบ่นแล้วกินอย่างดีๆเถอะ” ผมละเหนื่อยใจ เกือบปีที่อยู่มา เพื่อนร่วมห้องผมชอบปากไม่ตรงกับใจเสมอเล้ย
“ไปกันเถอะ” คนผมทองว่าแล้วกระดกน้ำในขวดเข้าปาก “อิ่มแล้ว~”
“อืม” ผมกินข้าวไม่หมดอีกแล้ว TT รู้สึกเสียดายนะ แต่ป้าที่โรงอาหารก็บอกแต่ว่าตัวเล็กๆ กินเยอะๆจะได้อ้วน แต่ผมกินไม่หมดคร้าบบบบ
“นายว่าวันวาเลนไทน์อย่างเงี้ย กุหลาบจะแพงมั้ย?” แจ็กพ็อตเปิดประเด็นทำเอาผมอึ้งไปสักพัก
“แพงสิ ดอกนึงอย่างต่ำก็ยี่สิบแล้วละมั้ง” หรือแพงกว่านั้นนะ “คิดจะซื้อให้ใครเหรอ”
“ให้นายมั้ง เตี้ย” หึๆ ไม่เอาหรอก เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วววว~ ฮิ้วววว “บ้า!! ฉันซื้อให้เอิงเว้ย”
เอิงคือแฟนของแจ็กพ็อตเหรอ??
“หวานนักนะ จะมีใครซื้อให้ฉันบ้างมั้ยน้า~” ผมพูดลอยๆ
“เดี๋ยวไอ้แว่นหนานั่นก็ซื้อให้นายแหละ เชื่อฉันสิ” ห้องผมมีคนใส่แว่นอยู่ประมาณสิบกว่าคนเห็นจะได้นะ “ไอ้ คารู คาซาก ขากสัตว์ ซากศพ อะไรนั่นน่ะ”
“คาซัครึเปล่า?” - - ทำไมชื่อดูเปลี่ยนไปเยอะจัง “ทำไมถึงคิดอย่างนั้นหล่ะ”
“เออๆ นั่นแหละ ก็เห็นหวานกันจะตายสองคนนายน่ะ อย่างโน้นก็ดี อย่างนี้ก็ได้”
“อ้อเรอะ!” คาซัค >< คนนี้แหละหนึ่งในดวงใจ อุวะ! ถ้าเขาเอากุหลาบมาให้ผมจริงๆก็ดีสิ “นายก็เลยคิดว่าคาซัคจะเอากุหลาบมาให้ฉันสินะ”
“(^ ^) (_ _) แน่นอน” แจ็กพ็อตทำหน้ามั่นใจเต็มที่
จนสุดท้ายแล้วเราก็เดินมาถึงห้องเรียน....ที่สกปรกหาอะไรเทียบมิได้... โต๊ะเรียนระเกะระกะ กระจัดกระจายเต็มห้อง แต่ละตัวมีลิควิดเขียนอยู่ทั้งนั้น กระดานฝุ่นชอล์กอื้อเลย เวรไม่ทำอีกแล้วสินะเนี่ย ยังดีที่ไม่มีซากขวดเหล้าหรือกลิ่นบุหรี่มาประดับด้วย ไม่งั้นคงนึกว่าที่นี่คือคลังเก็บของเก่าไม่ใช่ห้องเรียนเป็นแน่ - - b แต่เราก็อยู่กันจนชินแล้วหล่ะ 5 5+
“เอิ่มมมม~ โต๊ะนี้สินะที่นั่งฉัน” แจ็กพ็อตว่าแล้วเดินไปที่โต๊ะหลังห้อง มีชื่อพ่อแม่ของทุกคนเขียนอยู่ด้วยหล่ะ ไม่รู้ใครเขียน แต่ลายมือสวยมากเลย ^^
“ฮึบ!” ผมลากโต๊ะและเก้าอี้มาจากหลังห้อง หายได้ทุกวี่ทุกวันสิน้า “คะ..คาซัค”
“อะไร?” ร่างสูง(อีกแล้ว สรุปคือผมเตี้ยสินะ T^T) แว่นหนาเตอะสมเป็นเด็กเรียนมาช่วยผมยกโต๊ะแหละ *o* ดีใจจัง
“เปล่า ขอบคุณนะ”
“- - เปล่า มันขวางที่นั่งฉันอ้ะ จะรีบไปอ่านหนังสือ” ใช่สิ คาซัคนั่งข้างๆผม
“อ...เอ่อ งั้นเหรอ” พะ ละ เล้ง เพล้งๆ~
“เฮ่อ ล้อเล่น ช่วยแหละน่า” คาซัคเห็นผมหน้าเสียเลยพูดอย่างนั้นละมั้ง จะว่าไป..อยากเห็นเขายิ้มจัง
“เร็วๆสิ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะเลย โต๊ะมันวางผิดด้านนะเนี่ย!”
“อะ..อ้าวเหรอ” เหม่อจนได้เรื่องละสิเรา “ขอโทษนะ ขอโทษ”
“ช่างมันเหอะ วันนี้ฉันไม่อยากอารมณ์เสีย”
สุดท้ายก็ย้ายโต๊ะจนเสร็จ กินเวลานานมาก - - เหนื่อย เพราะผมมัวแต่ดีใจสินะเนี่ย บ้าบอจริงๆ
“หาอะไรอยู่เหรอ?” ผมถามคาซัค เห็นเขาคุ้ยกระเป๋าอยู่นานแล้วน่ะ
“ฮะ เปล่า” แก้ตัวได้หน้าตาเฉยมาก เห็นชัดๆว่าหาอยู่
“อ้อ เหรอ”
“ทำไมล่ะ?” คาซัคถามผมกลับ
“เปล่าสักหน่อย แค่เห็นเหมือนหาอะไรอยู่ แค่นั้นเอง”
“แอบดูฉันเหรอ” คำถามนี้ทำซะผมตอบไม่ถูก
“บ้าเหรอ ก็หันไปมองหน้าต่างพอดี” ที่นั่งผมอยู่ริมประตูเลยแหละ “แล้วก็เห็น แค่นั้นเอง”
“หาหัวใจละมั้ง” ร่างสูงเล่นมุขหน้าตาย ไม่มีการยิ้มอะไรซักนิดเลย “หัวใจหายไป...ที่สะ..”
คาซัคพูดไม่ทันจบก็ออดเข้าเรียน ผมเลยไม่รู้เลยว่าสะ เนี่ย สะ...ไส้เทียนรึเปล่า -///- อุ๊บ! เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว
----เลิกเรียนแล้ว--- เวลามักผ่านไปเร็วเสม๊อ เสมอ ในนิยายของข้าพเจ้า
“อืม...วันนี้เวรทำความสะอาดเป็นของฉัน นาย แล้วก็ไอ้ซากสัตว์นั่นสินะ” ร่างสูงตาสีฟ้าที่ยืนอยู่ข้างผมรำพึงเบาๆ ตอนนี้ผมกับแจ็กพ็อตดูตารางเวรอยู่
“- -ทำไมนายต้องเรียกคาซัคว่าซากสัตว์ด้วยนะ พวกนายโกรธอะไรกัน?”
“ขอโดดนะ วันนี้ขี้เกียจ” แจ็กพ็อตไม่ยอมตอบ แถมวิ่งหายไปพร้อมกับประโยคปัดหน้าที่ ;w;
“ทำหน้าที่ดีหนิ” คาซัคที่มาจากไหนไม่รู้ยืนอยู่ข้างๆผม “ขอบใจนะ ครึ่งผีครึ่งคน”
‘โกรธอะไรกันนะ’ ผมได้แต่คิดแล้วถือไม้กวาดเดินเข้าไปในห้องเรียน โต๊ะถูกจัดเป็นระเบียบโดยฝีมือคนแว่นหนานี่
ทำไมผมรู้สึกห้องมันกดดันแปลกๆ ผมอยู่กับคนที่ชอบสองต่อสองแล้วมักทำอะไรไม่ถูกเสมอเลย คาซัคก็ไม่คุย ห้องเงียบพิลึก
“เอ่อ...คาซัค” “ไส้เทียน” ทำไมต้องเรียกพร้อมกันด้วยนะ เขิลลล~ XD
“นายพูดก่อนเถอะ” “มีเรื่องอะไร” อ่า... ตกลงใครพูดดีหล่ะ?
(ขอตัดจบเพราะมันยาวเกินไป ต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ ><)
-* ksksksksksksksksksksksksksksksks *-
มาคุยกันหน่อยนะ J ในที่สุดคาซัคกับไส้เทียนก็กลายเป็นเรื่องยาว - - ถึงในเรื่องสั้นจะไม่มีคอมเม้นต์ว่าให้แต่งต่อ แต่ข้าน้อยก็ไม่อาจห้ามความหื่นของตนเองได้ เรื่องของเบสกับ กริลล์ก็ดูจะอีกนานกว่าจะ nc ให้แต่งเรื่องสั้น nc อีกก็แลจะไม่สะใจ ทำเรื่องยาวมันซะเลย หึๆ คราวนี้แหละ สะใจไรเตอร์ จะพยายามจัด nc ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ ^^ งุ้งงิ้งๆๆ
ความคิดเห็น