คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 การแสดง?จูบ?
ตอนที่2
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ! แทซัน น่ารักที่สุด!
เสียงประสานกันแบบไม่ได้นัดหมายของนักเรียนหญิงทั้งห้องประโคมเข้ามาในโสตประสาทผมแทบจะดับสูญกันเลยทีเดียว ตอนนี้เราเรียนวิชาการแสดง แล้วอาจารย์ก็ให้ไอ้แทซันบ้าบอนี่เต้นโชว์ตอนเริ่มคาบ พร้อมเพลงด๊องแด๊งและท่าทางตุ้ดๆกวนประสาทนั่น
วันนี้นักเรียนแลกเปลี่ยนโรงเรียนผม ออกโชว์เพลงเกาหลีปัญญาอ่อนให้ดูครับ ดูแล้วคลื่นไส้มาก ช่วยผมที
ผมพิมพ์ข้อความในเพจแอนตี้เกาหลีในเฟชบุ๊คที่ผมเป็นแอดมิน ลงบนมือถือสมาร์ทโฟนอย่างสะใจ เห็นงี้คนกดไลค์สามหมื่นกว่าคนนะครับ.. เมื่อผมโพสลงไปได้ไม่นาน แจ้งเตือน มีคนมาแสดงความคิดเห็นตอบโต้อย่างสนุกปาก
แหม่ แอดมิน น่าสงสารจังครับ ถุงเซเว่นแถวนั้นไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆ
แอดมินน่าสงสาร เป็นเราคงอกแตกตายไปแล้ว!!
ผมอ่านแต่ละความเห็นก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
“นายกร!!!”
เสียงแหลมเฟี้ยวที่คุ้นเคยทำให้ผมสะดุ้งมือถือแทบหลุด เมื่อมองไปยังต้นเสียงก็เห็นอาจารย์สาวยืนจังก้าหน้าบูดอยู่
“เธอไม่สนใจวิชาของชั้นเลยนะ! ออกมาข้างหน้าเดี๋ยวนี้เลย!”
ผมจำใจยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงอย่างช่วยไม่ได้พร้อมเดินคอตกไปข้างหน้าห้อง ...ห้องเรียนการแสดงจะเป็นห้องโล่งกว้าง มีกระจกสองด้าน เป็นห้องที่ออกแบบมาเพื่อน เรียนการแสดงเลยเฉพาะ
“คราวนี้จะทำโทษไรผมอีกล่ะ”
ผมพูดพร้อมมองไปทางอื่นอย่างไม่สนใจด้วยความชินชา แหม่.. ก็ผมเกลียดวิชานี้เข้าเส้นเลยน่ะสิ ให้มาแสดงบทบ้าบออะไรไม่รู้
“แสดงบทคู่รักกับแทซัน”
หา??????????????????
“ว่าไงนะ!!!!”
ผมแผดเสียงใส่อาจารย์
“ไม่มีทางอ่ะ อาจารย์เลิกคิดไปได้เลย!”
ผมหันหลังให้อาจารย์ทันที
“คะแนนวิชาชั้น เธอทำได้ห่วยแตกมาก มีแนวโน้มจะซ้ำชั้นเลยนะยะ! ถ้าเธอไม่ทำ ชั้นจะให้เธอซ้ำชั้นแน่ หึหึ”
..อาจารย์พูดพร้อมหัวเราะเสียงประหลาดออกมา... นี่อาจารย์กำลังสนุกอยู่สินะ! ใช้อำนาจในทางที่ผิดนี่หว่า!! ผมมองไปทางไอ้แทซันที่ยืนทำหน้านิ่งแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร เอาวะ..
“ก็ได้ แต่จารย์ต้องไม่ให้ผมตกนะ!”
ผมยื่นคำขาด
“โอเค๊ แต่เธอต้องแสดงให้สุดความสามารถนะจ๊ะ คิก.”
อาจารย์กำลังสนุกอยู่จริงๆด้วย - -
“แทซัน มายืนข้างหน้าเลย.. เอาล่ะทั้งสองคนจับมือและจ้องตากัน แสดงบทคนรักที่ต้องพลักพลาดจากกัน พูดสักสอง-สามประโยคให้ครูเชื่อว่าเธอเป็นคนรักกันจริงๆ”
แทซันเดินมาหาผมพร้อมจับมือทั้งสองข้างผมขึ้น ..
“เดี๋ยว.. ฉันเป็นผู้ชายเอง ผู้ชายบ้านไหนเค้าเตี้ยกว่าผู้หญิงกันฟะ”
ผมพูดพร้อมจะกลับมาเป็นฝ่ายจับมือมันขึ้นมาแทน ..มีเสียงประหลาดจากพวกผู้หญิงไม่ขาดสาย แต่ก็ต้องเงียบไปเมื่อเจอสายตาอาจารย์เข้า
แทซันเงยหน้าจ้องตาผม ..ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกสตั้นท์... ผมสีทองอ่อนๆแสกกลางขับผิวสีขาวนั่นให้เปล่งประกาย ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูระเรื่อ ..แววตาสีดำสนิท ที่หาความหมายไม่เจอ มองมาทางผมอย่างว่างเปล่า
“ฉัน.. ไม่อยากจากนายไปเลย.. ไม่อยากเลย”
แทซันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาเริ่มเศร้าลง น้ำตารื้นขอบตานั่นทำให้ผมแทบพูดอะไรไม่ออก แทซันกำมือผมแน่น เหมือนไม่อยากจะปล่อยอีก ความรู้สึกแล่นผ่านตัวผมราวกับว่าเค้าเป็นคนรักของผมจริงๆ ..ผมไม่พูดอะไร แต่ยื่นมือไปลูบหน้าอีกคนเบาๆอย่างทะนุถนอม แทซันสะดุ้งเล็กน้อย ..เห้ย! ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันทำเรื่องน่าขนลุกลงไปได้ไงเนี่ย!!!!
[แทซัน]
มะ...หมอนี่ เกิดบ้าอะไรขึ้นมา อยู่ๆก็ตั้งใจแสดงขึ้นมาซะงั้น.. แต่ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย ทั้งๆที่เราแสดงฉากเลิฟซีนกับคนมาก็ตั้งมากมายแล้วแท้ๆ ..ไม่ได้การล่ะ ผมรีบตัดบทจบโดยดึงหมอนั่นเข้ามากอดทันที..
[กร]
ผมกอดกับไอ้แทซันอยู่นานพอดู เดี๋ยวนะ...... มันนานไปแล้วเฟ้ยยย! ผมรีบผละออกจากไอ้แทซัน เมื่อคิดได้ว่าทั้งห้องมันเงียบแบบแปลกๆ
“ทะ..ทั้งสองคน.. แสดงได้เยี่ยมมาก!!!”
เสียงแสบแก้วหูของอาจารย์ เป็นเสียงทำลายความเงียบ พร้อมเสียงตบมือกราวเกรียวตามมา ผมเกาแก้มแก้เขิน ปกติแล้ว..ไม่ค่อยมีใครมาชื่นชมผมสักเท่าไหร่ ..ผมเหลือบไปดูไอ้แทซัน เห็นมันก้มหน้าทำหน้านิ่งเหมือนเดิม และก็ถึงเวลาเลิกเรียนพอดี ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วว!
“คลื่นไส้ชะมัด”
มันพูดขึ้นขณะกำลังออกจากห้องเรียน
“หึ พูดอย่างนั้น แต่ก็แสดงได้ถึงบทดีนี่”
ผมกอดอกพูด
“ฉันน่ะมืออาชีพ.. แต่นาย.. ละลูบแก้มฉันทำไม..”
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไอ้แทซันทำหน้าตาลุกลี้ลุกลน แถมหลังจากพูดจบประโยคก็เดินไปเลย.. อะไรของมันฟะ!
“หมั่นไส้เป็นบ้าเลยว่ะ”
ไอ้สตังค์เดินมากอดคอผม พร้อมจ้องไปทางไอ้แทซันที่กำลังเดิน
“ทำเป็นเด่นไปได้ แม้แต่นิลก็ตกเป็นเหยื่อมันไปด้วย ฮือๆๆ”
“นี่มึงหมั่นไส้เพราะเด็กมึงไปสนใจมันสินะ”
ผมเหล่มองไอ้สตังค์
“ก็ใช่สิวะ แถมมีคนสารภาพรักมัน มันก็ปฏิเสธหมด แม่งงง”
“แถวบ้านกู เรียกอิจฉาว่ะ”
ผมพูดแขวะ และเราก็เดินไปโรงอาหารด้วยกัน พร้อมเลือกที่นั่งที่สามารถเหล่หญิงได้สะดวกๆ แหม่ เด็กม.ปลายสมัยนี้ รูปร่างมันเกินวัยจริงๆ ขณะที่ผมนั่งเหล่หญิงกับกลุ่มเพื่อนอยู่นั้น.. ก็เหลือบไปเห็นไอ้แทซัน เดินถือถาดข้าวหน้าตาย หาที่นั่งในโรงอาหาร ..แต่ทุกโต๊ะกลับไม่ต้อนรับไอ้แทซันสักคน พอพวกผู้หญิงเรียก หมอนี่ก็ดันเมินใส่ พอจะไปนั่งโต๊ะที่มีผู้ชาย พวกนั้นก็เอากระเป๋ามาวางทับที่ว่าง.. จนมาถึงที่ผม.. มันมองผมเล็กน้อยก่อนที่จะเดินผ่านไปเลย
หึ ทำตัวแบบนี้มีหวังโดนทั้งโรงเรียนเกลียดแน่
ตุ๊บบ !
“มึงคิดว่ามึงเจ๋งนักหรอไง!!”
อยู่ๆก็เกิดเสียงโครมครามขึ้น ผมมองไปต้นเสียง เห็นไอ้แทซันล้มลงไปกับพื้นพร้อมเศษอาหารเกลื่อนพื้น
“เดินชนแล้วทำหน้าแบบนั้น หมายความว่าไงห้ะ ไอ้เกาหลี!?”
“นั่น ไอ้นนท์ อันธพาลประจำโรงเรียนนี่หว่า”
ไอ้สตังค์พูดขึ้น
“ดีแล้ว จะได้รู้สึกซะมั่ง...... อ้าว ไอ้กร แกจะไปไหน”
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะโดยไม่สนคำท้วงของคนข้างหลัง.. ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปกลางเหตุการณ์ พร้อมหิ้วปีกไอ้แทซันขึ้น ..ไอ้แทซันหันมาทางผมด้วยสีหน้าตกใจ
“ไอ้นนท์ เดี๋ยวกูซัดมันเอง กูเล็งมานานแล้ว”
ผมกระชากแขนไอ้แทซันแรงๆ จนไอ้แทซันเผลอร้องออกมา
“เออ มึงมันเกลียดหลีตัวยงนี่หว่า กูฝากด้วยละกัน เอาหนักๆนะ”
ไอ้นนท์พูดยิ้มๆอย่างโรคจิต ก่อนจะเดินจากไป ผมกำข้อแขนไอ้แทซันที่พยายามจะดิ้นออกแน่น รอจนไอ้นนท์พ้นสายตา ผมแล้วจึงลากไอ้แทซันไปออกนอกโรงอาหารด้วยกันท่ามกลางสายตาคนทั้งโรงเรียน
เมื่อถึงที่ที่ลับตาคนผมจึงปล่อยมือมันออกทันที
“นายทำบ้าอะไรของนาย!”
ไอ้แทซันตวาดผมเล็กๆพร้อมลูบข้อแขนตัวเองไปมา
“นายนั่นแหละบ้า ไปมีเรื่องกับไอ้นนท์น่ะ สติดีรึเปล่า”
ผมขมวดคิ้วพูดกลับ.. แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดดว้ยเนี่ย เรื่องของมันนี่หว่า
“นายจะสนใจฉันทำไม แล้วฉันก็ไม่ได้ชนมันด้วย มันชนฉันก่อน หึ”
“ถ้าฉันไม่ช่วยนาย นายไม่ได้มายืนทำปากดีตรงนี้หรอก”
“ฉันไม่ได้ขอให้นายช่วย”
คนห่าไร หัวดื้อขนาดนี้วะ ให้ตายเซ่! ผมสะดุดเห็นรอยแดงตรงข้อมือ นี่ผมทำรุนแรงขนาดนั้นเลยหรอฟะ
“ไหน ดูแขนหน่อย”
ผมเอื้อมมือไปจับข้อแขนมัน แต่มันกับชักหลบ
“ไปไหนก็ไปได้แล้ว ไอ้โง่”
ในที่สุดผมก็คว้าข้อมือมันมาได้ รอยช้ำรอบๆมือ ทำให้ผมรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก
“ปล่อยสิวะ!”
ไอ้แทซันพยายามชักมืออก แต่กลายเป็นว่า มันดึงเองให้เข้ามาใกล้ผมกว่าเดิม
“……”
ตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึง10เซนต์ สายตามันดูกังวลแปลกๆ
ทำไมหมอนี่.. น่ารักขนาดนี้นะ..
“ไอ้โง่ ปล่อยฉันได้แล้ว”
“……”
“นายหูหนวกรึไง!!”
“……”
“ไอ้..อ่ะ. อุ้บ”
ผมดึงมันเข้ามาประทับริมฝีปากอีกคนเบาๆ.. ริมฝีปากผมรับรู้ได้ถึงความร้อนที่แล่นผ่านกัน กลิ่นหอมหวานที่ชวนให้เข้าไปค้นหานี่มันอะไร.. รู้สึกดีชะมัด..
ไอ้แทซันนิ่งไปซักพัก ก่อนจะผลักผมเต็มแรง.. ผมที่พึ่งได้สติเช่นกันล้มลงไปด้วยแรงผลักของแทซัน มันเอามือเช็ดปากตัวเองรัวๆ พร้อมหน้าแดงจัดอย่างเห็นได้ชัด พร้อมมองมาทางผมเหมือนขอเหตุผลที่ทำลงไป
“ฉะ..ฉันขอโทษ..”
------------------------------------
ตัดจบ อิอิ
มา3ทุ่มเป๊ะ = =! สนุกไม่สนุกยังไงติได้เลยนะคะ เรารีบแต่งไปหน่อย ไม่รู้จะออกมาดีมั้ย ><
พรุ่งนี้ อัพเวลาเดิม ไม่เกิน3ทุ่มจ้ะ !
เม้นท์ด้วยนะ ขอร้องงงงเลย!
ความคิดเห็น