คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ #
ตึง ตึง ตึง ! เสียงคล้ายของแข๊งกระทบพื้นไม้สนั่น ทำให้นักเรียกทั้งหอประชมรวมจุดสายตามาที่เสียงนั้น
“เอาล่ะ เด็กๆ วันนี้เป็นวันสำคัญของพวกเธอทุกๆคน”
ที่แท้เสียงนั่นเป็นเสียงปากกากระทบกับโต๊ะนั่นเอง แต่เสียงกับดังราวก้อนหินยักษ์อย่างนั้นล่ะ ตอนนี้ภูตฝึกหัดทุกคน ตั้งใจฟังสิ่งที่ผอ.จะพูดต่อไป ราวกับรอคอยมานานแล้ว
“ฮ่าๆๆ อะไรกัน ซีเรียสกันไปได้ ทำหน้ายิ้มๆหน่อยสิ นี่พวกเธอใกล้จบแล้วนะ”
เสียงในหอประชุมยังคงเงียบกริบ นักเรียนนับพันยังนั่งตาแป๋วรอบททดสอบที่ทำให้พวกเขาจบ
“อ่า เอาล่ะๆ เข้าใจแล้ว วัยรุ่นก็งี้ล่ะ ใจร้อน ฮ่าๆๆๆ ใช่มั้ยชินดง”
จินยองหันไปข้างๆเป็นเชิงถามคนที่นั่งอยุ่ด้วย
“ชะ ใช่ครับ คุกกี้อร่อยมากก”
ชายอ้วนทำหน้าตาเลิ่กลั่กก้มหน้ามุด
“เฮ้อ ให้ตายสิ หัดฟังอะไรซะมั้งเซ่”
จินยองส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ก่อนที่จะให้ความสนใจกับสิ่งตรงหน้าต่อ
“วันนี้ เราจะมอบภารกิจสุดท้ายให้ อย่างที่รู้ หน้าที่ของภูตคือ ทำให้มนุษย์พบประสพเรื่องโชคดี ..... ถึงภารกิจนี้จะยากเย็นไปซักหน่อย แต่ทุกคนต้องทำเพื่อผ่านการทดสอบ ใครที่สอบตก จะได้เรียนใหม่ในปีหน้า ”
เสียงอื้ออึงดังขึ้น ได้ยินมาว่าภารกิจสุดท้ายของการเรียนเป็นอะไรที่ยากที่สุด ทำให้ตอนนี้ทุกคน ขวัญหนีดีฝ่อกันไปหมด
“เงียบ ! ”
เสียงราวกับลำโพงยักษ์สิบอันก็ไม่ปาน ทำให้นักเรียนเงียบโดยง่าย แถมอาการแสบหูไปอีกหนึ่ง
“ภารกิจไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด มันอยุ่ที่กึ๋นของแต่ละคน ฮ่าๆๆๆ เอาล่ะ ภารกิจของเราคือ……”
จินยองหยุดพูดสักพักและก้มไปยังใต้โต๊ะ เพื่อหยิบอะไรบางอย่าง เขาลุกขึ้นยืนและค่อยๆหยิบขึ้นช้าๆ สร้างความตื่นเต้นแก่ผู้รอคอยไม่น้อย ในที่สุดเขาก็นำมันมาวางบนโต๊ะ มันเป็นลูกแก้วขนาดเท่าลูกบาสสีรุ้งสวยงามชวนให้จ้องมอง เสียงโฮ ชื่นชมความงามดังขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่นานนักก็เงียบหายไป อาจเป็นเพราะสายตาจินยองที่บอกเชิง จะให้ตะโกนอีกมั้ย
“สวยใช่มั้ยล่ะ นี้คือลูกแก้วล๊อฟตี้ เปรียบเป็นพรของพระเจ้า แต่........มันก็แค่ของลอกเลียนแบบน่ะนะ ฮ่าๆๆๆๆ อย่าทำหน้างงไป ในนี้บรรจุลูกแก้วเล็กๆไว้เท่ากับจำนวนนักเรียนที่อยุ่ในนี้2เท่า เอาล่ะ เริ่มเลยดีกว่า”
จินยองกอดอกและมองลูกแก้ว สักพักลูกแก้วก็ขึ้นไปลอยคว้างอยู่บนอากาศ จินยองชูนิ้วขึ้นมาเตรียมดีดนิ้ว
ป่อก !
เสียงดีดนิ้วดังขึ้น ลูกแก้วเปล่งแสงสีทองและแตกออกเป็นลูกแก้วสีใสๆจำนวนมาก ลูกแก้วเล็กพุ่งไปหานักเรียนทุกคน วุ่นวายไปหมด เหมือนกับฝนกำลังตกอยู่อย่างไงอย่างงั้น ลูกแก้วตกไปอยู่ตรงหน้าของนักเรียนทุกคน
“ตอนนี้ ทุกคนมีลูกแก้วสีใสอยุ่ใช่มั้ย นั่นคือสัญลักษณ์ว่าพวกเธอได้ศูนย์ คะแนนนั้นมาจาก ความพอใจของมนุษย์ ถ้าพวกเธอได้คะแนน สีของลูกแก้วจะค่อยๆเด่นชัดขึ้นมา ลูกแก้วอีกจำนวนนึงจะมีอักษรตัวแอลแบบนี้(จินยองชูลูกแก้วสีเขียวอมฟ้า มีตัวอักษรตัวแอลลอยคว้างราวสุญญากาศอยู่ข้างใน) ฉันจะไปโปรยลงบนโลกมนุษย์ทั่วโลก แล้วพวกเธอนั้นต้องไปหาให้เจอ มนุษย์ผู้ที่ครองมันไว้จะดึงดูดพวกเธอเอง ”
ตอนนี้สีหน้านักเรียนไม่ค่อยจะดีสักเท่าใหร่ นั่นเพราะ เค้าถูกสอนมาว่า จิตใจมนุษย์ยากที่จะหยั่งรู้ และสิ่งแวดล้อมยังสกปรกสำหรับพวกเขามาก
“เตรียมพร้อมยังทุกคน”
พูดเสร็จจินยองก็ใช้มือชี้ไปบนพื้น มีแสงสีฟ้าคล้ายๆสายฟ้าพุ่งลงบนพื้นตามทางมือ สักพักพื้นก็กลายเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่สีดำทะมึน
“ภายในสามเดือน ถ้าพวกเธอทำไม่ได้ ถือว่าตก ขอให้พวกเธอโชคดี”
จินยองยิ้ม อยู่ข้างหลุมขนาดใหญ่สีดำสนิท พร้อมทำมือเชิงเชื้อเชิญ
สักพักเหล่านักเรียนก็บินลงไปยังหลุมดำนั่น ไม่นานนัก นักเรียนคนสุดท้ายก็ลงไป
“จำไว้นะ ความเชื่อเปลี่ยนได้ทุกสิ่ง ฮ่าๆๆๆ”
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เหล่าภูตฝึกหัดทั้งหลายได้ยิน.........
++++++++++++++++++++++++++
ลงบทนำเป็นน้ำจิ้ม ชุดใหญ่รอพรุ่งนี้ เป็นยังไงก็บอกกันด้วยนะ
= =
ความคิดเห็น