Kiss me plz. [เทมโปxซองมิน]

ข้อมูลเบื้องต้น

คิม ฮเยซอง 

เนื้อเรื่อง

                                                                  Tempo X Sungmin
 
 
 
 
“นี่....เทม”
เสียงเบาราวเสียงกระซิบ หลุดมาจากปากร่างบางขณะนอนหนุนตักร่างสูงอยู่
 
“หืมม”
 
เสียงราบเรียบตอบมา ขณะที่สายตามองไปทางอื่น
 
“นายอ่ะ ยังไม่เคยจูบฉันเลยนะ~”
 
ร่างบางเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นอ้อนแบบเด็กๆ ร่างสูงมองดูหน้าร่างบางเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปทางอื่นเช่นเดิม
 
“เราไปกันดีกว่านะ”
 
ร่างสูงพยุงท้ายทอยร่างบางขึ้นจากตัก และยิ้มให้บางๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปโดยไม่หันมามองร่างบางที่นั่งงอนแก้มป่องอยู่
 
“เอ้า ..... มาสิ”
 
ร่างสูงหันกลับมาเห็นร่างบางไม่เดินตาม จึงกวักมือเรียกร่างบางที่นั่งอยู่
 
“ไม่ ! นายไปก่อนเลย ฉันอยากอยู่ต่อ!’’
น้ำเสียงซองมิน หมาฟังก็รู้ว่าประชด = =
 
“จริงอะ”
ร่างสูงยังคงแกล้งโง่ ถามร่างบางไปแบบโง่ๆ - -+
“จริง!!!”
และแล้ว เสียงหนักแน่น ของซองมินก็หลุดออกจากปาก
 
ร่างสูงทำท่าลังเลเล็กน้อย
 
ซองมินคงอยากอยู่ต่อจริงๆ ถึงได้ตะโกนออกมาแบบนั้น เอาเถอะ เค้าคงอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างล่ะ ~
 
“โอเค ตามใจนายนะ ระวังตัวด้วยล่ะ”
 
ร่างสูงเดินพร้อมโปรยยิ้มหวานๆก่อนไป เค้าคิดว่าร่างบางอยากอยู่ต่อจริงๆ = =
.
.
.
.
 
ผ่านไป5นาที
.
.
.
.
 
“ =[]= ! เทมป์รอชั้นด้วยเซ่ TT’ ”
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
ก็เพราะเค้าเป็นอย่างนี้แหละครับ ผมถึงได้กลุ้ม T_______T.................................




 
 
 
 ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////


 
 
 
 
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ฮาว่ะมินน แฟนนายนี่ซื่อบื้อ โคตรซื่อเลยว่ะ!”
 
พี่ชอลลี่ พูดพร้อมทำหน้าเหมือนลิงกังเสียสติ  หัวเราะเข้าไปฮะเจ๊ ที่ผมรวบรวมความกล้าถามเทมเค้าไปแบบนั้นก็จะอายแย่อยุ่แล้ว พี่ชอลลี่ยังอุส่าตอกย้ำความอายของผมขึ้นไปอีก T^T   อายเว้ยยยยย ~
 
“ผมมาขอคำปรึกษานะฮะ-0-”
 
ผมเริ่มหน่ายกับเสียงหัวเราะพี่ชอลลี่ เลยรีบตัดบทลิงกังซะ !
 
“5555555 ก็มันขำนี่หว่า!.....= =++  อ่ะๆๆ ฉันจะไม่หัวเราะแล้ว -0-”
 
สายตาที่เริ่มเศร้าของซองมิน ทำให้ฮีชอลหยุดหัวเราะจนได้
 
“ฉันว่านะมิน เราต้องสืบ ถึงจะรู้  เหตุผลที่ยอดชายอย่างเทมโปแฟนนายถึงมินิสัยซื่อบื้อ เฉพาะกับนาย…….บางทีอาจจะมีกิ๊กก็ได้!”
 
พี่ชอลลี่ทำเสียงจริงจังเหมือนกำลังสืบคดีลอบยิงสนธิ(เห้ยยย- -+) แต่มันก็ทำให้ผมเคลิ้มตามได้ บางทีที่พี่ชอลลี่พูดก็มีเหตุผล  เทมป์อาจจะมีกิ๊ก TT’
 
“แล้วจะสืบยังไงล่ะฮะ-0-”
 
ผมถามคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ พี่ชอลลี่ก็หัวเราะมีเลสนัย บางครั้งก็เหมือนเห็นรังสีดำๆออกมาจากตัวพี่เค้า - -++ ผมคงคิดมากไปเอง-0-
 
-- หุหุ มันต้องสนุกแน่เล้ยย ชอลลี่เอ๋ยยย 555555555 ^O^ --
 
 
 


 
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////





 
ธ่อเว้ยยยย ! แค่จูบมันทำไมทำยากงี้วะ แต่ก่อนกับผู้หญิงฉันไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย กลุ้มใจจริงๆ ! พอเห็นหน้าซองมินทีไร ก็เกิดอายทำอะไรไม่ถูกทุกที นี่ ฉันเป็นอะไรเนี่ยย !!!~
 
ผมนั่งพรรณนาตัวเองกับหมาที่มองผมตาแป๋วอยู่
“-0- มองไรนักหนาวะ ไอ้หมานี่ เดี๋ยวฉันจับกินซะหรอก!”
 
พาลครับพาล หมามองก็ผิด - -++..........  ตอนนี้ผมนั่งอยู่ริมน้ำลับตาคน บรรยากาศดีๆ มันไม่ได้ช่วยทำให้ผมหายกลุ้มใจเลย  อย่างที่ผมบ่นไปข้างต้น ผมกำลังโมโหตัวเอง ที่ชอบไปอายต่อหน้าซองมินเรื่อย ผมอยากจูบเค้าจะตาย! แต่ผมทำไม่ได้สักที !
 
“โฮ่งๆๆๆ -0-”
 
“- -++ อยากตายรึไงวะครับ”
 
“โฮ่งงงงงงงงงงงๆๆๆๆๆ!”
 
“สงสัยกูจะได้ฆ่าหมา - -++”
 
“โฮ่งงงงๆๆๆๆๆๆๆๆ”
 
“.........”
 
ผมกำลังง้างมือเตรียมสู้รบกับเจ้าหมาตัวนี้ครับ เออ.! ดี กำลังกลุ้ม ขอตีกับหมาหน่อยเหอะ!
 
“เฮ้! พี่ทำอะไรอ่ะ-0-”
 
และแล้วเสียงปริศนาก็ช่วยชีวิตเจ้าหมาไว้ .......
 
“เปล๊า ก็ ก็กำลังจะลูบหัวมันไง น่ารักดีนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ^O^;; ”
 
เสียงปริศนานั่นก็คือ คังแดซอง โดเรม่อน ประจำวงผมนั่นเอง ใบหน้าเค้าตอนนี้ไม่ค่อยอยากจะเชื่อผมเสียสักเท่าใหร่ ตาที่ไม่มีอยู่แล้วกลับตีบลงไปอีก ประมาณว่า ‘หมาก็ไม่เว้น - -’
 
“เฮ้ ทำหน้าแบบนั้น ไม่เชื่อรึไง”
เออถ้าบอกไม่เชื่อ ก็เตรียมหัวหลุดสิวะ
 
“ครับ ผมเชื่อ พี่เทมสุดหล่อ หล่อโคตรๆ หล่อบรรลัย หาใดเปรียบ”
“เออ แล้วไป”
เมื่อผมได้คำตอบที่ได้ดังใจแล้ว ก็หันไปโยนก้อนหินลงน้ำ
“พี่มีเรื่องไม่สบายใจหรอ ?”
แดซองถามขึ้นขณะที่เห็นผมโยนก้อนหินอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนโยนแล้วจะได้โล่ยังไงยั่งงั้น
“อืม ใช่ ความจริง มันก็เป็นแค่เรื่องสาระน่ะ”
ผมตอบโดยไม่มองหน้าแดซอง แต่กลับระดมโยนก้อนหินลงน้ำ
“เล่าให้ผมฟังสิ ถ้าเป็นเรื่องความรัก ผมแก้ได้”
ผมหยุดขว้างก้อนหินทันที ...แล้วหันมามองหน้าแดซองอย่างจริงจัง
“จริงอ่ะ”
ถามมาได้ว่าจริงมั้ย เคยมีซะที่ไหนล่ะ แฟนน่ะ  แต่ก็อยากรู้ว่าเรื่องอะไรกันทำให้ ไอ้เข้เทมโปเป็นได้ถึงเพียงนี้-0-
“จริงครับ  ความจริงแล้วผมเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ม๊ากกกมากก ว่าแต่พี่มีปัญหาอะไรหรอครับ -..-“
 
……………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………….
 
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ขนาดซองมินต้องถามพี่แบบนั้นเลยหรออ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
หลังจากที่ผมเล่าความเดิมจบ แดซองก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ผมก็ได้ส่งสายตาแบบในหนังไอริสไป ถ้าผมมีปืนคงจะยิงไปแล้ว - -+
 
เมื่อแดซองรับรู้ถึงรังสีบางอย่างจากผม ก็หยุดหัวเราะทันทีทันใด
 
“แหะๆๆ หมาตัวนั้นน่ารักเนาะ = =’’”
“อย่าเปลี่ยนเรื่องเลยเว้ยครับ นายคิดยังไงกับเรื่องนี้ฮะ ฉันไม่ได้ให้นายมานั่งหัวเราะนะ - -+++++”
“แฮ่มๆๆ จากประสบการณ์ที่ผมสั่งสมมา ผมคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีการฝึกฝน อาจเป็นเพราะพี่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายครั้งแรก คงจะรู้สึกต่างไปกับผู้หญิง “
ผมร่ายยาวเรื่อง ‘ผมโกหก’ ให้พี่เทมฟัง = =’ เค้าจะเชื่อตูมั้ยว้า~
“แล้วต้องทำยังไงละ”
=[]= เชื่อเฉยย เอาวะ เลยตามเลย เราต้องไหลตามน้ำ ถ้าบอกล้อเล่นตอนนี้ บิ๊กแบงได้เหลือสี่คนแน่ T^T
“ผมมีแผนน”
“แผน?”
ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย แผนไรของมันวะ - -
“เอาน่า เดี๋ยวก็รู้เอง คึคึ”
 
มันต้องสนุกแน่เลย แดซองเอ๋ยยย ~
 




//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////




 
 
“นี่พี่ลากผมมานี่ทำไมเนี่ยยย ~”
ผมโดนพี่ชอลลี่ลากมาห้างXXX โดยไม่บอกผมเลยว่าทำไมต้องมาที่นี่ บอกแต่ว่า ‘เดี๋ยวก็รู้เอง’ โอ้ยย ได้ยินคำนี้ทีไร ปวดตับทุกที!
“โวยวายไปได้ ฉันไม่พานายมาฆ่าหรอกน่า !”
ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละฮะ T^T
 
พี่ชอลลี่ลากผมมาจนถึงที่หมายจนได้ มันเป็นร้านขายเสื้อผ้าร้านนึง และพี่ชอลลี่ก็รีบเข้าไปโดยไม่ลืมที่จะฉุดผมไปด้วยย -.-
 
“เฮ้! ฮเยซอง”
พี่ชอลลี่ทักเจ้าของร้านอย่างเป็นกันเอง  ........................โอ้โหห! OoO เจ้าของร้านน่ารักสุดๆเลยครับ น่ารักจนผมรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ _ _ ก็เค้าเป็นผู้ชายเหมือนกับผมนี่!
“อันยองงฮะ ^O^”
เค้าทักกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“เรื่องที่ให้ช่วยน่ะเรียบร้อยใช่ไหม?”
พี่ชอลลี่วางท่าจริงจัง ทั้งๆที่จริงแล้ว เรื่องมันโคตรจะไร้สาระเลย _ _
“เรียบร้อย ผมจัดการเชิญพี่เทมมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ร้านแล้วคับบ ^^”
“หา?”
ผมร้องถามด้วยความสงสัย พลางมองไปทางพี่ชอลลี่
“นี่มันเป็นแผนไง ฉันจะให้เทมโปมาที่ร้านนี่ แล้วทำเป็นว่าทำงาน แต่ฉันจะส่งฮเยซฮง ไปทำให้เทมหวั่นไหว ดูสิว่าเค้าจะทำไง ฮ่าๆๆๆ”
“จะบ้าหรอฮะ ผมหึงนะ!”
ผมเผลอตะโกนออกไปแบบลืมอาย ก็แน่สิครับ ฮเยซองน่ารักขนาดนั้น ถ้าเทมเกิดหวั่นไหวขึ้นมา......TT
“ก็นายจะได้รู้ไง ว่าเค้ารักนายจริงรึเปล่า ถ้าเค้าไม่หวั่นไหวซักนิด นายก็วางใจได้ แต่ถ้าเค้าหวั่นไหว ........”
“โอเคๆฮะ ผมเข้าใจแล้ว เอาไงก็เอา TT”
จะได้รู้สักทีว่าเป็นเพราะอะไรเทมถึงได้ไม่ยอมจูบผมสักที !!

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////




 
 
 
“ฉันไปทำงานนะ นายจะมาด้วยทำไมเนี่ย”
“โหยย พี่...ผมจะมาเป็นครูฝึกให้พี่นะ เรื่องแบบนี้ ยิ่งเริ่มเร็ว ก็ยิ่งได้ผลทันตา”
แดซองพูดไม่เลิกกับเรื่องฝึกบ้าบออะไรนั่น ผมคิดถูกไหมเนี่ย ที่มาปรึกษาเค้า - -+ เหมือนจะคิดผิดมหันต์ยังไงก็ไม่รู้
“เอาไว้ว่ากัน ตอนงานเสร็จละกัน”
“โอเค๊~^O^”
เสียงร่าเริงนั่น บางทีก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนกัน มันดีใจอะไรของมันวะ………
 
อยู่ๆก็มีร้านเสื้อ ติดต่อให้ผมมาถ่ายแบบเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ ทำไมไม่เรียกทั้งวงนะ แปลกจริงๆ สงสัยจะเอาแต่คนหล่อ ฮ่าๆๆๆๆ (- -+++)
ไม่นานนักผมก็มาถึงร้านเสื้อนั่น โดยระหว่างทางมีเสียงหัวเราะคิกคักของแดซองเป็นระยะๆ - -+
ผมเดินเข้าไปในร้าน ร้านนี่มีสีขาวทั้งร้าน เสื้อผ้าก็ออกแนวเรียบๆ ซึ่งไม่ว่าจะยืนดู หรือตีลังกาดู ก็ไม่น่าจะเอาผมเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้ - -+  
“ขอโทษนะครับ ผมมาตามที่นัดไว้........น่ะ”
ผมเจอผู้ชายคนนึงที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้าน น่ารักเหมือนผู้หญิงไม่มีผิดเพี้ยนเลย แต่สำหรับผม ซองมินน่ารักที่สุดแล้วครับ ฮ่าๆ อย่าเพิ่งอ้วกนะครับคนอ่าน _ _ แต่เค้าก็ทำให้ผมพูดสะดุดเหมือนกัน
 
 
“พี่ชอลลี่ดูเทมสิ พูดสะดุดด้วยอ่ะ !”
พี่ชอลลี่กับผมมาซ่อนในราวแขวนเสื้อคลุม คอยส่องดูปฏิกิริยาที่เทมมีต่อฮเยซอง
“ชู่วว เบาๆสิรอดูไปก่อน ฮเยซองน่ะเห็นครั้งแรกก็สะดุดทุกคนแหละน่า”
 
 
“อ้อ ผมต้องขอโทษจริงๆนะฮะ TT อยู่ๆคนถ่ายรูปก็เกิดป่วยเอาเลยมาไม่ได้ เค้าเพิ่งโทรมาบอก”
เค้าพูดด่วยน้ำเสียงเศร้าๆ ทำให้ผมโกรธไม่ลง ท่าทางแบบนี้ ใครจะไปโกรธลงเล่า !
“ไม่เป็นไรหรอก ผมตั้งใจจะมาเดินเล่นอยู่แล้วว ใช่มั้ยฮะพี่เทม^O^”
ไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ เสียงไอ้แดซอง แล้ว.. พูดอย่างนี้ทำไมวะครับ ห้างกับที่ที่เราอยุ่ห่างกันหลายล้านปีแสงเลยนะเว้ยย !
ผมมองหน้าแดซองอย่างสงสัย
“รอแปปนะครับ”
อยุ่ๆแดซองก็ลากผมไปข้างนอก
 
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.....................
 
“อะไรของนายเนี่ย”
ผมถามไปด้วยความสงสัย ปนหงุดหงิด
“โอกาสงามมาแล้วพี่”
แดซองทำเสียงจริงจัง ผมส่งสายตากลับเป็นเชิงถาม
“พี่ต้องลองจีบเจ้าของร้านนี่ดูสิ ถ้าพี่รู้สึกดีกับเค้า แสดงว่าที่พี่ไม่กล้าทำกับซองมินแบบนั้นก็เพราะซองมินไม่ใช่คนที่ใช่ แต่ถ้าพี่รู้สึกผิดขึ้นมา แสดงว่าที่พี่ไม่กล้าทำแบบนั้น เพราะซองมินต่างไปจากคนอื่น นอกจากนี้แล้ว ยังเป็นการฝึกเวลาอยู่กับแฟนผู้ชายด้วย !”
 
ผมครุ่นคิดเล็กน้อย
“งั้นคงได้คำตอบแล้วล่ะ เพราะฉันรู้สึกผิดตั้งแต่คิดแล้ว”
 
=[]= โห รักจริงไม่อิงนิยาย งั้นจบนิยายเรื่องนี้เถอะว่ะครับ ขอบคุณนะครับที่อุส่าอ่านจนมาถึงนี่ _ _
 
 
.
.
.
.
.
.
.
. 
 
 
 
 
 
แต่จบเร็วแบบนี้ก็ไม่สนุกสิวะครับบ !
 
 
“แน่สิครับ ก็พี่ยังไม่ลงมือทำนี่พี่ก็ต้องคิดงี้เป็นธรรมดาสิ! มันต้องพิสูจน์!!!!!”
จริงจัง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำสีหน้าจริงจังแบบนี้มาก่อน ทำให้พี่เทมเชื่อโดยง่าย ถึงจะลังเล แต่พี่เทมก็ตอบมาว่า.. ตกลง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“แล้วจะเริ่มยังไง”
“เข้าไปคุยก่อนเลย ชวนกินข้าว พูดเรื่องงาน”
ผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ แต่ด้วยความที่แดซองมีประสบการณ์มามาก อาจจะเชื่อถือได้บ้างล่ะ ผมไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปในร้านเช่นเดิม ฮเยซองยิ้มหวานๆให้ผม
“นายชื่ออะไรหรอ ?”
ผมเริ่มคำสนทนาด้วยภาษาง่ายๆ
“ผม คิมฮเยซอง ยินดีที่ได้รู้จักคับ ^O^”
ฮเยซองก้มโค้งให้ผม น้ำเสียงดูร่าเริงเหมือนเด็กๆ พฤติกรรมก็ด้วย - - นี่เค้าอายุเท่าใหร่แล้ววะเนี่ย
 
“อ่า ยินดีที่ได้...อุ๊บบ”
ผมเซถลาไปข้างหน้าด้วยแรงผลักของใครคนนึงซึ่งคนอ่านคงจะรู้ว่าใคร - - ตามที่คิดไว้ผมล้มทับฮเยซองเข้าเต็มๆ ปลายจมูกเราชนกัน ฮเยซองก็ดูตกใจไม่น้อย  ผมรีบลุกขึ้นทันที ในเวลานี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ฮเยซองก็ไม่ต่างกัน
 
ผมหันไปตาเขียวใส่แดซอง ที่กอวินาศกรรมครั้งนี้ทันที แดซองส่งสายตาประมาณว่า ‘มันเป็นแผนฮะ’
“พี่เทมฮะ ผมมีไรจะบอกพี่”
ไม่ทันทีผมจะได้ต่อว่าอะไรแดซอง ฮเยซองก็พูดขึ้นมาเสียก่อน ผมไม่ตอบอะไรแต่มองหน้าฮเยซองเฉยๆ
“ผมชอบพี่ฮะ”
................
...............
................
.................
หา???????
“น่ะ นายน่ะนะ”
ฮเยซฮงไม่ตอบแต่พยักหน้าให้เท่านั้น
“เอาเลยฮะ ถ้าพี่ได้คบกับฮเยซอง พี่ต้องได้เคล็ดไรดีๆแน่ ค่อยบอกฮเยซองทีหลังก็ได้”
แดซองกระซิบข้างหูผม
ผมเลยกลั้นใจบอกไป
“ฉะ ฉันก็คิดว่านายน่ารักเหมือนกัน”
ผมพูดตะกุกตะกัก ไม่ใช่เพราะผมหวั่นไหวอะไร แต่หน้าซองมินลอยมาเต็มสมองผมแล้ว ถ้าซองมินอยู่ที่นี่ ผมต้องตายและตาย แน่นอน
“พี่ชอบผมหรอ?”
ไม่.......ฉันชอบซองมิน แต่ นี่ก็เพื่อนายนะซองมิน ฉันอยากรู้ว่า อยู่กับนาย กับอยู่กับคนอื่นมันต่างกันยังไง
“อะ อื้ม”
 
แกร๊กกกกก !!!
เสียงอะไรบางอย่างดึงความสนใจผมให้หันไปมองและผมต้องตกใจมาก เพราะคนนั้นคือ
“ซองมิน....”
ซองมินโผล่มาจากราวแขวนผ้า เหมือนกับตั้งใจอยู่ที่นั่น แล้วฮเยซองก็ทำเหมือนกับไม่ตื่นเต้นอะไรเลย....นี่มันเรื่องอะไรกัน....
“นายทำกับฉันอย่างนี้ได้ไง !!!!”
ซองมินโผล่มาก็ตะคอกใส่ผมอย่างแรง
“เรื่องนั้นชั่งมันเถอะ แต่ว่านายหลอกฉันหรอ นายทำอย่างนี้เพื่ออะไร นายไม่ไว้ใจฉันหรอ!”
ผมตะคอกกับบ้าง ผมรู้สึกเหมือนโดนปั่นหัวเล่นอยุ่ยังไงไม่รู้  ผมรู้แต่ว่าโมโหมาก…..
“ชั่งมันเถอะหรอ!  ใช่!ฉันหลอกนาย ถ้าฉันไม่หลอกนาย จะได้เห็นไหมว่านายทำอะไร!!!”
“ไม่รู้อะไร อย่าพูดได้ไหม “
“นี่ใช่ไหมเหตุผลที่นายไม่ยอมจูบฉัน ถ้าเป็นฮเยซองนายคงจูบไปแล้วสินะ”
น้ำตาซองมินเริ่มไหล ผมก็แค่รักเค้าจนทำอะไรไม่ถูกเท่านั้นเอง แล้วทำไมต้องมาหลอกผมด้วย เค้าก็รู้นี่ว่าผมไม่ชอบความรู้สึกเหมือนโดนใครหลอก
“ใช่”
ผมตอบเรียบๆ และเดินไปหาฮเยซองที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ ผมก้มลงแล้วประกบปากกับฮเยซองอย่างรวดเร็ว จนฮเยซองเสียหลักเซไปด้านกลังที่เป็นกำแพง ผมจูบไม่นานนักก็ถอนปากออก และเดินออกไปโดยไม่มองหน้าใครทั้งนั้น แม้แต่ ......ซองมิน.....
 
เสียงสะอื้นของซองมิน คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินในร้านนั้น..........
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
 
 
“แดซอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงแหลมๆสองคนประสานกันเรียกชื่อ นช.แดซอง หลังจากที่พี่เทมวิ่งเตลิดเปิดเปิงไปไหนต่อไหน ผมก็ได้เล่าความจริงให้ฟัง
“ทำไมนายมาบอกเอาป่านนี้ห๊ะ”
พี่ฮีชอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“ก็ผมเห็นมันวุ่นๆอยู่นี่ฮะ T T”
“โธ่เอ้ยย แล้วจะเอาไงเนี่ย เทมก็ท่าทางโกรธมากซะด้วย”
ตอนนี้ผมเหลือความสูง เพียงสองนิ้วเท่านั้น - -++ ความผิดทั้งหมดลงมาที่ผมเต็มๆ ตอนนี้บรรยากาศอึดอัดมาก พี่ฮีชอลก็จิ๊จ๊ะ พร้อมสายตาพิฆาตใส่ผม ซองมินก็มัวแต่กดโทรศัพท์หาพี่เทม ที่ผมเดาว่ามันคงจะไปนอนอยุ่ที่ไหนสักแห่งในแหล่งน้ำ -.- ................................
 
 
ผ่านไป3ชม.
 
เงียบบ.....
 
 
อ๊ากกกกกกกกก ผมอยากลุกขึ้นมาเต้นจี TT
ผมเห็นว่าทุกคนเงียบและลดความสนใจผมลงไปแล้ว .......   -..- ผมค่อยๆย่องออกจากร้าน ย่อง ย่อง ย่อง ใกล้แล้ว แค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น จะได้ออกจากคุกแล้วว T^T ย่องงง ย่องง
 
ตึ๊งงง ง ตึงง ตึ่งง ~
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ้โทรศัพท์บ้า ไอ้โทรศัพท์เวรรร T T
“แดซองง แกจะไปไหนน”
เสียงเย็นๆของพี่ฮีชอล ทำให้ผมหันไปยิ้มแหยๆ ให้ แหะๆๆๆๆ ^^’’’’’’’’’’
 
“T T ขอตัวรับโทรศัพท์นะคับบ”
 
ผมก้มดูมือถือ แสดงเบอร์ที่ไม่คุ้นเลย ผมกดรับทันที
“อันยองฮาเซโย คังแดซอง อิมนิตา-..-”
::: แดซองง งงง มาหาหน่อยเด๊ะ :::
“พี่เทม!!!”
ใช่ครับ นั่นคือเสียงของเพี่เทมเอง น้ำเสียงอย่างนี้ คงจะซัดแอลกอฮอล์ไปเยอะ พี่ครับรู้ไหม พี่ทำให้ผมเดือดร้อนขั้นรุนแรง นั่งอยุ่ตั้งนานไมไม่โทรวะครับ T T
 
“หา เทมหรอ เอามาคุยหน่อยสิ!!”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร พี่มินก็แย่งมือถือไปก่อนซะแล้ว โธ่เอ้ยย ผมเพิ่งซื้อใหม่นะ อย่ารุนแรงเซ่ TT
 
“เทม นายอยู่ไหนเนี่ย ฉันเป็นห่วงนะ TT”
::: ใคร :::
“ซองมินไง เทมนายเมาแล้วสินะ ฉันบอกแล้วไงว่ากินเหล้ามันไม่ดี”
::: มาหาหน่อยสิ  :::
“ได้!! นายอยู่ไหน”
 
 
พี่มินพยักหน้าอืมๆ พี่เทมพูดอะไรกับพี่มินนะ ไม่นานนักพี่มินก็วางสาย แล้วเดินออกไปทันที เฮ้ยย โทรศัพท์ผมเอาคืนมาก๊อนนนนน =[]=
“นี่ นายจะไปไหน”
พี่ฮีชอล ถามออกไป เมื่อเห็นพี่มินกำลังจะเดินออกไป  ดีเลยครับ วางโทรศัพท์ผมลงงง ~
“จะไปหาเทม”
“ฉันไปด้วย”
 
พูดเสร็จทั้งคู่ก็เดินออกไป ทิ้งให้คนหล่อน่ารักอย่างผม ทำตัวไม่ถูก ฮเยซองก็นั่งอึ้งกับจูบแรกไม่พูดไม่จาอะไร - -++ แต่เดี๋ยว!!! โทรศัพท์ผ๊มมมมมมมมม
 
“รอด้วยยยยยย”
โทรศัพพท์ !!!






 
 
 
ณ ผับ XXXX
 
I wanna make love in this club ayy
(in this club ayy , in this club, ayy in this club ayy )
I wanna make love in this club ayy
(in this club ayy , in this club ayy , in this club ayy )
I wanna make love in this club ayy
(in this club ayy , in this club, ayy in this club ayy )
I wanna make love in this club ayy
(in this club ayy , in this club, ayy in this club ayy )
(I got this - yeaa - let's go!)
 
เสียงเพลง อึกกะทึกก แสงสี ลายตาแต่สลัวๆ ผู้คนลุกขึ้นเต้นปลดปล่อยแบบไม่อายใคร ผมยอมรับว่าไม่ค่อยชินกับสถานที่แบบนี้เลย   แต่ผมต้องมาหาเทม ผมต้องขอโทษเค้า T^T
 
“แล้วเทมมันไปอยู่ตรงไหนเนี่ย”
พี่ชอลลี่พูดพร้อม สอดส่องสายตาหาเทม ที่ไม่รู้อยู่ส่วนไหนของที่นี่
“พี่ครับคือ...”
ขอโทรศัพท์ผมคืนหน่อยยน้า แง้ T^T ....... แต่ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พี่เทมก็มาสะกิดหลังพี่มิน =[]=!!  โธ่เอ้ยย พี่มาอะไรตอนนี้ ตอนเค้าหากันตั้งนาน ไมไม่โผล่มา !!
 
“เทม นายดูเมามากเลยนะ ฉันว่านายกลับ อะ “
ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเทมก็ลากผมไป สีหน้าของเค้าดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นแอลกอฮอล์หึ่งง บ่งบองถึงปริมาณที่กินเข้าไป เขาลากผมแบบเหมือนจะลากไปข่มขืนยังไงอย่างงั้น = =’
“เทม นายจะพาฉันไปไหน เบาๆก็ได้”
“……..”
เทมไม่ตอบอะไร ทำให้ผมใจเสียไปใหญ่ ผมกลัวอ่ะ T T ผมหันไปหาพี่ชอลลี่และแดซอง แต่กลับไม่เห็นใครเลย ตอนนี้เทมพามาทางมีห้องเยอะๆ ห้อง ห้อง ห้อง ..... ห้อง !!
“เทมมม นายพาฉันมานี่ทำไมเนี่ยย “
อ๊ากก ตอนแรกฉันคิดเล่นๆ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่านายจะข่มขืนฉันจริงๆแล้วนะเนี่ยย T^T
 
ผมพยายามพูดอะไรต่อมิอะไรไป แต่เทมก็ไม่ฟังผมเลย หน้านิ่งๆของเค้าทำให้ผมกลัวจริงๆ
ในที่สุดเขาก็พาผมมาถึงที่หมาย มันเป็นห้องๆหนึ่ง อย่างที่ผมคิดไว้ โยนผมลงเตียงอย่างกับผมไม่ใช่คนรักเค้างั้นละ TT
 
“เทมม นายจะทำอะไรฉันอ่ะ T^T”
เค้าค่อยๆ ขึ้นมาคร่อมตัวผมทีละน้อยๆ แต่สีหน้ายังคงเหมือนเดิม คือ นิ่ง นิ่ง จนผมไม่คิดว่าเค้าเป็นเทมไปแล้ว !!
“นายอยากให้ฉันจูบไม่ใช่หรอ”
เออ !! จูบโว้ยย ไม่ใช่ปล้ำ !!
ไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร เทมก็ประกบจูบกับผมเป็นครั้งแรก แต่ผมกลับไม่ดีใจสักนิด เทมจูบร้อนแรง จนผมต้องร้องให้พอ ลิ้นของเราพันกันวุ่นวายไปหมดแล้ว มือนึงของเทมก็คอยกดแขนผมไว้ ผมดิ้นสุดแรงแล้ว แต่เทมกลับไม่สะเทือนเลย อ๊ากกก พระเจ้าทำไมต้องทำให้ผมเกิดมาเตี้ย บอบบางด้วยว๊า แง๊ ~ T^T
 
มันนานมาก...พอหมดลมก็พักนิดหน่อย แล้วก็จูบต่อ ผมรู้สึกแย่มากเลย ช่วยผมด้วยยย ใครก็ได้ .....ตอนนี้น้ำตาจากความกลัวของผม ไหลออกมาเป็นโอ่งได้แล้วมั้ง ..... มือของเทมอีกข้างที่ว่างอยุ่ก็ลูบเข้าไปในเสื้อของผม ผมตกใจ มากก! เรี่ยวแรงที่หายไปเลยกลับมาอีกครั้ง ผมดิ้นสุดชีวิต คราวนี้หลุดครับ เมื่อหลุดจากอ้อมกอดเทม ผมก็ไม่รอช้าที่จะวิ่งออกไปที่ประตูให้เร็วที่สุด   แต่..........เนื่องจากพระเจ้าประธานความยาวขามาให้เพียงเท่านี้ เลยไปได้เท่านี้ T^T
 
“เทมมม หยุดเถอะ ฉันขอร้องง ฮึกกฮืออ ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้นะ ฮืออ”
น้ำตามากมาย ไหลพรูออกมา แต่ไม่ทำให้ร่างสูงตรงหน้า ได้สติกลับมาเลย เค้ากลับเอาผมไปโยนไว้ที่เดิมม T^T
เทมกดมือผมลงที่นอน เข้ามองผมด้วยสายที่เย็นชา ตอนนี้หน้าผมเปื้อนไปด้วยน้ำตา ที่ไหลไม่หยุด เทมมองสักพัก แล้วจู่ๆ เค้าก็ฟุบลงอกผม ......
 
“ทะ เทมนายเป็นอะไร”
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ทับผมอยู่   สงสสัยคงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ผมรอดตัวไป  ผมลองจิ้มหลังเค้าดู เผื่อว่าจะเป็นแผนแกล้งตาย  -.- แต่ก็ไม่มีปฎิกิริยาอะไร ......เฮ้ออ เกือบโดนปล้ำแล้วมั้ยล่ะเรา TT  ผมรีบกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชอลลี่ทันที ตอนนี้ผมยังคงกลัวอยู่เลย เทมในตอนนั้นน่ากลัวมาก ประกอบด้วยหน้าดุๆของเค้าแล้ว ผมไม่อยากจะนึกถึงเลย T^T
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
 
 
 
 
แสงสีขาวแสบตาส่องมาที่ตาของผม ..อ๊ากก ปวดหัวจังแฮะ นี่ผมไปทำอะไรมาเนี่ย พอผมตั้งสติได้ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆอยู่ที่มือ ...ซองมินฟุบหลับที่เตียงนอนในขณะที่จับมือผมนั่นเอง   ผมส่ายหัวเพื่อนึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมด.....
............................. อา นึกอะไรไม่ออกเลย จำได้ว่ากินเหล้าแค่นั้น - -++  แต่ผมเชื่อว่าตอนเมาผมต้องทำอะไรไปแน่ๆเลย ผมเล่นซัดไปหลายขวดนี่   
“เทม นายตื่นตั้งแต่เมื่อใหร่”
เสียงเบาๆของซองมิน ทำให้ผมมองไปที่เขาอย่างรวดเร็ว เขาขยี้ตานิดๆ เพื่อปัดความง่วง
“เมื่อกี๊นี่เอง ซองมินเมื่อวานฉันทำอะไรรึเปล่า?”
ผมถามไปด้วยความสงสัย ซองมินได้ยินคำถามก็สะดุ้งเล็กน้อย - -+ ผมต้องทำอะไรแน่ๆ !
“ปะ เปล่าหรอกก นายก็แค่ = =”
ซองมินหยุดและมองไปทางอื่น หน้าขาวๆเริ่มเจือด้วยสีแดงระเรื่อ อะไรของเขาวะครับ -0-
“แค่อะไรล่ะ?”
“แค่ไล่ปล้ำฉันไง !! >//////////////////<”
“หา ????”
ปะ ปล้ำเลยหรอ เมาขนาดนั้น อ๊ากกก ผมต้องปล้ำซองมินไปแล้วแน่ๆเลย อ๊ากกกกก
“นี่ๆ นายยังไม่ปล้ำฉันหรอกน่า แค่เกือบไม่ต้องทำน่าเสียอย่างงั้นหรอก ทีหลังก็อย่ากินเซ่ มันเดือดร้อนคนอื่นรู้ไหม -/////-“
ซองมินตะโกน แก้เขิน ตอนนี้หน้าผมก็เริ่มแดงแล้วเหมือนกัน ผมทำยังไงไปบ้าง เล่าให้ฟังได้มั้ย TT
 
“เทมม ฉันขอโทษนะ ที่หลอกนายไปแบบนั้น ฉันโดนพี่ฮีชอลเป่าหู จริงๆนะ “
 
( ฮัดดด ชิ้วววว ใครนินทาวะ --- > ฮีชอล)
 
“อื้มม ชั่งมันเถอะ ฉันก็ผิดเหมือนกัน ที่โมโหไม่ดูหน้าดูหลังแบบนั้น นายคงรู้แล้วใช่มั้ย เรื่องที่ ทำไมถึงไม่จูบนายซักที”
“อื้มม -///////-”
หลังจบประโยคด้านบน ก็ไม่คำใดๆ ออกมาจากปากเราสองคนอีก ……………..
ผมพยายามมองหน้าซองมินที่คอยหลบสายตาผมอยู่ มันยิ่งทำให้ซองมินดูน่ารักขึ้นอีกเท่าตัวนึง ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ...............
 
ผมช้อนท้ายทอยซองมิน ขึ้นมาแล้วประกบปากทันที   ผมทำโดยไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่า “อยากจูบ” แค่นั้น  ผมจูบควานหาความหวานในปากของอีกฝ่าย ซองมินหลับตาพริ้ม มันเป็นจูบที่นิ่มนวลและยาวนาน มือที่ว่างอยู่ก็ลูบไปทั่วตามสัญชาติญาณ(หมาป่า)ของผม 555
 
 
แต่แล้ว.......
 
 
แกร๊กกกกกกกก (เสียงเปิดประตู)
 
=[]=  ------------ > แดซองงี่
- -+++ ------------- > ที โอ พี
>////////< --------------- > ซองมิน
 
“คือ ผมมาเอา โทรศัพท์ ^^’’’’ “
มาผิดจังหวะแล้วไอ้น้องชาย หึหึ !
ผมหยิบ โทรศัพท์ข้างๆเตียงที่คาดว่าจะเป็นของเจ้าแดซองมัน   ซึ่งอย่าคิดเลยครับว่า คนที่มาขัดจังหวะผม จะได้ออกไปโดยสันติ -.-
 
“อันนี้ใช่มั้ย”
“ใช่แล้วฮะผมขอนะ ^O^”
แดซองรีบเดินเข้ามาหาผม   แต่ผมรีบลุกออกจากเตียงทันที และตรงไปที่หน้าต่าง อ่า... คงรู้แล้วใช่มั้ยอะไรจะเกิดขึ้น ^^
 
“ตามไปเอาด้านล่างละกันนะ^^”
แล้ววโทรศัพท์เครื่องใหม่ของแดซองง ก็ลอยละล่อง ลงไปอย่างสวยงาม
 
“ไม่ต้องอึ้งหรอกน่า มันเป็นกองทราย แต่มุดหาเอาละกันนะ”
 
 
 
“อ๊ากกกกกกกกกกกก โทรศัพท์ผ๊มมมมมมมมม”
 
T^T

THE END