คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2
หลัาลับมาารเรียนทั้สอน็แยย้ายันลับบ้าน บ้านอุนมยอนอยู่ในย้านันัม ย้านเทศิอเาหลี ส่วนแบฮยอนเป็นเ็บ้านนอที่เ้ามาเรียนในโลึพัอยู่ที่หอพั ุนมยอนเยวนแบฮยอนไปพัที่บ้านหลายรั้ แ่แบฮยอน็ปิเสธุนมยอนน้อใอ่อนทุรั้ไป
Baekhyun Part
หลัาที่บอลาันเสร็สับผม็เินลับหออัวเอ อันที่ริมัน็ไม่เรียว่าหอหรอรับ มันเรียว่าอนโ่าหา ไม่้อสสัยว่าเ็บ้านนออย่าผมมีเินที่ไหนมาื้ออนโ็ุานุนมยอนน่ะสิที่ื้ออนโให้ผม แล้วถ้าผมไม่รับไว้ผมโนลาไปอยู่ที่บ้านมันแน่ ที่ผมไม่ไปอยู่บ้านมัน็เพราะเรใมันอ่ะสิ มันทั้่าย่าเทอมให้ผม หาที่พัให้ ่วยิอี แ่นี้็เรใะแย่อยู่แล้ว ผมับุนมยอนรู้ัันมา 5 ปี แล้วรับั้แ่ผมย้ายมาอยู่โล ผมสอบิทุนเ้าโรเรียนัไ้เลย้อย้ายมาอยู่ที่นี่ แล้ว็ไ้เอับุนมยอน ผมเินทอน่อไปเรื่อยๆามทาเิน้าแม่น้ำฮัน วิวที่นี่สวยมาเลยนะรับ แม่น้ำฮัน....เป็นที่ๆผมไ้เอับนๆนั้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว...ปาร์ อนยอล
ึๆๆๆๆๆ
“สายแล้วะทำยัไีเนี่ย !! โอ๊ะ ! ” ผมวิ่เร็วมาโยไม่ไู้ทานนับนๆนึเ้า ทั้ผมและเาล้มลทัู้่ อๆเาระัระายเ็มทา
“อโทษนะรับ....พอีผมรีบ เลยไม่ทันระวั” ผมบอเาพร้อม่วยเ็บอที่หลนอยู่
“ไม่เป็นไรรับ ผม็ไม่ทันไ้ระวัเหมือนัน” เาบอผมพร้อมส่ยิ้มมาให้....ผมไม่ไ้อบผู้ายนะ แ่ทำไมผมรู้สึว่าเาหล่อั
“โทษนะรับ ุรู้ัที่นี่มั้ยรับ ?” เายื่นระาษแผ่นนึมาผม....ผมมอในระาษแผ่นนั้น เอ๊ะ..นี่มันโรเรียนผมนิ
“ผมำลัะไปพอีเลยรับ เราไป้วยันเลยมั้ย” ผมถามเาพร้อมส่ยิ้มให้
“ีเลยรับ...ุื่ออะไรหรอรับ ผมปาร์ านยอลนะ อนแรผมนึว่าุเป็นเ็มหาลัยะอี” ปาร์ อนยอลั้นหรอ ื่อเพราะั...เสีย็หล่อ น่าา็ี ผมไม่ไ้อบผู้ายนะผมสาบานไ้เลย แ่ับนนี้็ไ้แน่ >///<
“อ๋อ...เราแบฮยอนนะ ำลัะึ้นเร 10 โรเรียนเียวับนายนี่แหละ” ผมยิ้มให้เาหน่อยๆ ่อนะออเิน
“เราไปันีว่านะ” ผมพู่อนะเินนำเาไป
“เี๋ยว! รอ้วยสิ” เาพู่อนะวิ่ามผม
.
.
.
หลัานั้นเรา็สนิทันมาึ้นๆนผมไม่่อยมีเวลาไปไหนมาไหนับุนมยอนเลย ผมไม่รู้ว่าผมรัเาอนไหน ั้แ่เมื่อไหร่..หรือไม่ ผมอาะรัเาั้แ่รั้แรที่เอแล้ว็ไ้...ผมเินมานถึอนโ วันนี้รู้สึเินนานั...พอนึถึเรียเ่าๆทีไรเินนานทุที
แร๊!
ผมไุแห้อ..แ่รู้สึเหมือนมีนมอเลยแฮะ ผมมอ้ายมอวา็ไม่เห็นมีใรสัน ผมเลิสนใ่อนะเินเ้าห้อไป...แ่มีนับมือผมไว้ ผมหันลับไปมอแล้ว็เอ....
่อ
.
.
.
...ปาร์ านยอล !!!!
“ไ ที่รั..ไม่ไ้เอันะนาน หวัว่าสบายีนะ” เาพูและยิ้มเหมือนปิ แ่ในาเาผมลับเห็นไฟประทุึ้นมา
“สบายี! แล้วนายมีอะไร มาที่นี่อีทำไม!” ผมัมือลับมา ่อนะอบเสียห้วน
“หึ! ็มาูหน้าแฟนใหม่นายไล่ะ นึว่าะอยู่ที่นี่ะอีนะ” เาแสยะยิ้มแล้วออมอผม
“ทำไมเา้ออยู่ที่นี่้วยล่ะ ! ....แล้วอีอย่า มันไม่ใ่ธุระารอะไรอนายสัหน่อย นายมายุ่อะไร้วย !!!” ผมะโนใส่หน้าเาอย่าั
“ที่ริมัน็ไม่ใ้ธุระอันหรอนะ เพราะันมาหานาย . . . แ่ถ้าหมอนั่นอยู่็อยารู้ว่ามันะีว่าันแ่ไหน... ” เาแสยะยิ้มมุมปา ่อนเินเ้ามาใล้ผม ! ผมเลยเินถอยหลันิำแพ
“แ่็....ไม่เท่าไหร่หรอมั้ ันเอานายลับืนมาไ้สบายเลยล่ะ หึ!”
เาเินเ้ามาใล้ผมอี พร้อมับยืนหน้าเ้ามาใล้ผม
“ไม่ มี วัน !!!” ปึ้! ผมอบลับไป ่อนะรีบวิ่เ้าห้อแล้วปิประูใส่หน้าเาอย่าั
“แบฮยอน ! เปิประูเี๋ยวนี้นะ ! พยอน แบฮยอน ันบอให้เปิไ!! เปิเี๋ยวนี้นะ !!!!” เาะโนอยู่หน้าห้อ พร้อมทุบประูห้อผมอย่าั
“ลับไปะ...ันไม่อยาเห็นหน้านาย ฮึ....ลับไป แล้วอย่ามายุ่ับันอี !!!!” ผมะโนอย่าัผ่านในห้อ ผมนั่ร้อไห้หน้าประูห้อ แ่ไม่มีเสีย...เพราะผมไม่อยาให้เาไ้ยิน ผมเ็บเพราะผู้ายนนี้มามาเินพอแล้ว
End Baekhyun Part
้านหน้าห้อ ยัมีผู้ายนหนึ่ยืนน้ำาไหลเป็นทา
แบฮยอน นาย...เลียันนานั้นเลยหรอ นายลืมันไปหมแล้วรึไ ถ้านายลืม...ันะทำให้นายำไ้เอ อยูสิ !!!!
//// 75%
้านในห้อ
ู๊..... ู๊.........
ริ๊ !
‘ไแบ มีไรหร........’
“ฮือออออ...ุน ฮึ ุน....”
แบ !! นายเป็นอะไร ! ร้อไห้ทำไมแบ...หรือว่า ใรทำอะไรนายแบ!!!
....ฮึ...ุน ฮึ..ม มาหาเราหน่อย.. ฮึ! ไ้ไหม...
ไ้ๆ เราะไปเี๋ยวนี้ แบรอเราแปปนะ...
5 นาที่อมา
๊อๆๆๆ
"ฮึ....รับ มาแล้วรับ" แบฮยอนลั้นใปาน้ำาออ ่อนะเินำปเปิประู
แอ๊..
หมับ !!!!
หลัปานประูือุนมยอน แบฮยอนพุ่ัวสวมอุนมยอนไว้แน่น
"เป็นอะไรแบ...ใรทำนายร้อไห้ บอันมา ันะไป่ามัน!!!" พูไปพลาลูบหัวแบฮยอนไปพลา และำพูที่หนัแน่น
"...ัน...ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เ้ามาในห้อ่อนเถอะ" พู่อนะยิ้มน้อยๆเป็นเิบอว่าไม่เป็นไร
"เอาน้ำมั้ย เียวไปเอามาให้"
หมับ !
"ไม่้อ นั่ลแล้วุยับันให้รู้เรื่อเียวนี" แบฮยอนพู่ินทำท่าะลุออไป แุ่นมยอนลับรั้มือแบฮยอนไว้ะ่อน
"มันเิอะไรึ้น ใรทำอะไรนาย...นายถึไ้ร้อไห้ บอมา" ุนมยอนพูเสียเ้ม
"ไม่มีิอะไรหรอ ันแ่เหาหน่ะ" แบฮยอนพู่อนยิ้มบาๆ ปปิวามเ็บปว
"พยอน แบฮยอน....อย่ามาโหัน !!"ุนมยอนพูเสียุ แบฮยอนรู้ว่าุนมยอนน่าลัวแ่ไหนอนโรธ
"..เออ... ...ือว่า...." เาไม่ล้าพู ใ่..เพราะถ้าเาพูเื่อนที่เ็บน้ำาิเาอนนี้้อทะทัออมาแน่นอน
"านยอล!? ใ่ไหม!...ใ่ไหมแบ ไอ้านยอลใ่ไหม!!! ันะไป่ามันที่มันทำให้นาย้อเ็บ !!! มันทำนายร้อไห้!!!!"
ุนมยอนพูอย่าโรธเือ
"อนนี้มันอยู่ไหนแบ...ันะไป่ามัน!!" ุนมยอนทำท่าเหมือนะลุออไป แ่แบฮยอน็ับเอาไว้
"อย่าเลย....ันไม่ไ้เป็นไร…" ยิ้มบาๆเพื่อทำให้อีนสบายใ แ่มันลับทำให้ไฟในิใอุนมยอนลุโน 'แ ! ปาร์ านยอลบัอามาทำแบฮยอนอันร้อไห้ั้นหรอ !! เราไ้เห็นีันแน่ !!!’ ุนมยอนิในใ
“ุน...ืนนี้นายอยู่ับัน่อนนะ ..ันลัว...” แบฮยอนพู่อนะอุนมยอนไว้แน่น
“ไ้สิแบ สำหรับนายไ้เสมอ” ุนมยอนพูพลาออีน
“ั้นเรานอนันเถอะ ันเหนื่อยแล้ว” แบฮยอนพูอย่าเหนืออ่อน
“โอเ ั้นนอนันเถอะ” ุนมยอนพูพลาลูบหัวแบฮยอนเบาๆ แบฮยอนยิ้มๆบาๆ่อนะเินไปปิไฟ
“ุน..ออหน่อยไ้มั้ย” แบฮยอนพูออมาท่ามลาวามมื พลาุหัวเาับออุนมยอน
“ไ้สิ..” ุนมยอนานรับ แล้วโอบรอบัวแบอยอนไว้ “นี่แบ ถ้ามีใรมาทำอะไรนายอีบอันมาไ้เลยนะ” ุนมยอนพูเบาๆ
“อื้ม ถ้ามีใรมาทำอะไรันอีันะบอนายนะ ...ันว่าเรานอนันเถอะ ฝันีนะ..” แบฮยอนพูบ็หลับไป
“ฝันี...หมาน้อยอัน” ุนมยอนุ๊บหน้าผาแบฮยอนเบาๆแล้ว็หลับไป
ความคิดเห็น