คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวที่ 1 : เอาตัวรอด
“แฮ่ แฮ่ แฮ่ นี่เราะ้อไปอีไลแ่ไหนเนี่ย” ไฮป์ไ้ถามอนเนอร์
“ะอีัพัละ” อนเนอร์ไ้อบลับ
“นี่ถามอะไรหน่อยสิ ทำไมนายถึมา่วยั้นละ” ไฮปไ้ถามอนเนอร์
“อนนี้เรา้อพึ่วามสามารถอหน่วยีลอย่านายนะ” อนเนอร์ไ้อบไฮปลับไป
“ั้นไ้ยินเสียอะไรแปลๆ แฮะ” ไฮป์บอ
“แย่แล้ว เสียทหารำลัวิ่มา อนเนอร์นายไปหลบหลัารถนั่น ูเหมือนะมาเยอะะ้วย”
ไฮป์สั่อนเนอร์ทันทีเนื่อานมีสัาิาและประสบาร์มามา ส่วนนนั้น้อวิ่หลบที่อบ้าน้าๆ
“อนเนอร์ ฝาถ่วเวลาให้ั้นแปปนะ” เ้าบอ้วยวามเร่รีบ และไม่รอเ้าอบาอนเนอร์ ็วิ่ไปไหนัแห่
“เห้ย เี๋ยวสิ” อนเนอร์ยั แ่็ทำามที่ไฮปบอ
“ฝา้วยละ ั้นะรอนายอยู่รนี้” อนเนอร์ล่าวับัวเอหวัว่าเาะลับมา
ปั ปั ปั ……
“นั่นไอพวหลบหนีมันอยู่นั่น ่ามันะ”
“แย่ละ ยัไม่ทันไรเริ่มแล้วเหรอเนี่ย เรา้อรีบไม่ั้นอนเนอร์ายแน่” ไฮปบ่นับัวเอะที่ัวเอำลัวิ่
หลัาที่อนเนอร์ไ้ยินเสียปืน เา็ัปืน M9 ที่ิัวเาออมาพร้อมที่ะยิสวนลับพร้อมับเ็ำนวนศัรูที่เาำลัเผิหน้า
“5….7….10 นเลยเหรอเนี่ย” อนเนอร์ถึับสะุ้ที่้อรับมือับทหารลุ่มนี้นเียว
ปั ปั ปั เสียปืนัลั่นนับรั้ไม่ถ้วน แทบะทำให้อนเนอร์ไม่ไ้ยินสวนลับเลย
“ืนเป็นแบบนี้เราายแน่ ปัๆๆ” อนเนอร์บ่นับัวเอพร้อมยิปืนสวนไป 2-3 นั
ปั ปั ปั
“ อ๊า ั้นโนยิ ” หนึ่ในทหารที่ำลัยินใส่อนเนอร์ร้อออมา
“แย่แล้ว มีนแอบุ่มยิเรา หาำบัเร็ว” ผู้นำอทหารลุ่มนั้นะโนลั่น แ่…
ปั ปั ปั
อนนี้ทหารในลุ่มเหลือเพีย 4 น
“ไอมือุ่มยินั่นเป็นใรัน อ๊า” ผู้นำไ้ะโนถามออมา ่อนที่ะถูยิแล้วไ้าไป
“แย่แล้ว หัวหน้าเสียีวิแล้วพวเรา้อหนี” ทหารนหนึ่ล่าวออมา
“ เสียปืนนี่มันมาาไหนัน ูเหมือนทหารที่ามล่าเรา็เริ่มไม่ยิ่ลับมาแล้ว ” อนเนอร์ไ้ถามัวเอ
พร้อมแอบำเลือมอออไป้วยวามสสัย
“ ห๊ะ ทำไมทหารพวนั้นถึายละ ูเหมือนว่าะเหลือไม่ถึ 5 นแล้วสินะ ” เาบ่นับนเอ
“ั้นพอรู้แล้วละ ฝีมือนายสินะ…. ไฮป” อนเนอร์ไ้ล่าวับัวเอ พร้อมับมั่นใว่าเป็นฝีมืออไฮป
ปั ปั ปั เสียปืนัึ้นอี 3 รั้ และไม่นานนั ไฮป ็วิ่ลับมาหาอนเนอร์พร้อมับปืนและระสุนำนวนหนึ่
“แถวนี้เยเป็นลัอาวุธเ่า อนั้นอยู่หน่วยีลนะ ฮ่าๆๆ” เาล่าวอย่าภูมิใที่่วยอนเนอร์ไว้ไ้
ไฮปไ้ยื่นปืน HK416 (ปืนไรเฟิลู่โม)ให้ับอนเนอร์พร้อมับระสุนราว 7 แมาีน
ส่วนอนนี้ไฮปไ้ถือ Barrett m82a1 และ MP7 ที่ใส่ในเป้พร้อมับระสุนำนวนหนึ่
“ โห ปืนนี้เ๋ไปเลยวะ ” อนเนอร์ล่าว้วยวามถูอถูใมา
“ั้นว่าอนนี้เรารีบไป่อเถอะ อีไม่นานพวมันะมาถึที่นี้” ไฮปบอ
“ ั้นามั้นมา ” อนเนอร์ล่าวพร้อมวัมือเรียให้ามมา
.
.
.
เวลาผ่านไป 5 นาที
“เี๋ยวเราผ่านที่สนามรนั้นอีไม่นาน้อะถึแล้ว” อนเนอร์ล่าว
“เห้ย นั่นใรนะ นายเห็นมั้ย” ไฮปไ้ะโนถามอนเนอร์
“อ๋อ หมอนั่นื่อ เน์ นะ เป็นพวเียวับเราะมารอรับละมั้” อนเนอร์ไ้อบไฮป
“ว่าไ เน์ ” อนเนอร์ทัทาย เน์ ้วยวามสนิทสนม
“ ไ ั้นมารอรับนายับเ็ใหม่นะ”
“ สวัสีไอละอ่อน หนุ่มอย่านี้อยู่หน่วยีลเลยเหรอวะ” เน์ทัทายไฮป้วยวามเป็นมิร
เน์เป็นนัวสู หัวล้าน นัย์าสีฟ้า ร่าายูล่อแล่วทะมัทะแม เป็นนที่มีทัษาารยิปืนสูมา
“รับ แ่อย่าเรียไอละอ่อนไ้ไหม ผมื่อไฮป ูเปอร์” ไฮปอบ้วยวามเ็นิๆ
“ั้นั้นอเรียนายว่า ูเปอร์ ละัน” เน์ล่าว
“แล้วแ่รับ แ่อนนี้รีบเือนทาัน่อเถอะ” ไฮปบอ
“ั้นพวนายามั้นมา” เน์บอ
.
.
.
เวลาผ่านไประยะหนึ่
“อนนี้เราถึสนามละ ระวัับระเบิ้วยละ แถวนี้มีเยอะ” เน์ล่าวโยไม่ไ้มอทา
บึ้มมม
“อ๊า า้านนนน อ๊า” เน์ะโนออมา้วยวามทรมา
“นี่มันับระเบิแบบเ็นเอร์” อนเนอร์ล่าว้วยวามใ
“ เน์อทนไว้ ั้นะปมพยาบาลให้” ไฮปล่าวพร้อมับรีบปมพยาบาลให้เน์
“อ๊า บ้าเอ้ยย” เน์ร้อะโนออมา
“ปมพยาบาลเสร็แล้ว เี๋ยวันะแบเน์เอ นายุ้มันัน้วย” ไฮปบออนเนอร์
“ไ้เลย พวเรารีบหนีไปาที่นี่ันเถอะ อีไม่นาน็ถึที่หมายแล้ว”
ปั ปั ปั
“ บับเอ้ย พวมันามมาเอแล้ว ” อนเนอร์ล่าว
“นายวิ่ไป่อไปเลย เี๋ยวั้นุ้มันหลัให้ ปั ปั ปั” อนเนอร์บอ
ในระหว่าที่ำลัหนี อนเนอร์็ไ้สั และ่าทหารไ้ำนวนหนึ่ แ่…..
“อ๊า ันโนยิที่แน” อนเนอร์ร้อออมา
“ ไม่้อสนใั้น วิ่่อไปเลย” อนเนอร์สั่ไฮป
“แย่แล้วไฮป หลบเร็วพวมันปาระเบิมา” อนเนอร์ล่าว้วยวามใ แ่แล้ว..
บึ้มมม
ความคิดเห็น